လေရာင္တမ္းျခင္း


        
        ႏွင္းေတြ အေသအေပ်ာက္မ်ားလို႔ ထင္ရဲ႕
ၾကယ္စင္ေတြ အိပ္တန္းတက္ေစာလိုက္တာ။

တကယ္ေတာ့…
ပင္လယ္ဆိုတာ အျပာေရာင္ မိုးေကာင္းကင္
ေကာင္းကင္ဆိုတာကသာ
တိမ္နဲ႔ မိုးထားတဲ့ တဲတစ္လံုး။
 ဘယ္ကစေျပာရမလဲေနာ္။ တို႔ေတြဆံုခဲ့တာက ကိုပဲ ျငင္းဆန္ျခင္းနဲ႔ ေတြ႔ဆံုခဲ့ၾကတာ မဟုတ္လား။ အားလံုးက လက္ခုပ္တစ္ေျဖာင္းေျဖာင္း တီးေနခ်ိန္မွာ လက္ဖဝါးေတြကို အားနာၿပီး ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ျငင္းဆန္ခဲ့တာဆိုလို႔ တို႔ႏွစ္ေယာက္ပဲရွိခဲ့တယ္ေလ။ ကိုယ္တို႔ အခ်င္းခ်င္းေတြထဲမွာဆိုေတာ့ နာမည္ေတြ၊ ေထာက္ခံ ကန္႔ကြက္တာေတြကိုက မိနစ္ပိုင္း အတြင္းမွာပဲ ေပၚလာတာပဲ မဟုတ္လား။ ေထာက္ခံသူ ေလးဆယ့္ရွစ္၊ ကန္႔ကြက္သူ  ႏွစ္တဲ့။ ကန္႔ကြက္သူ နွစ္ေယာက္က မိငယ္နဲ႔ ကိုယ္နဲ႔။

ကိုယ္မမွားဘူး ဆိုရင္ ကိုယ္နဲ႔ မိငယ္နဲ႔ စသိတာ အဲဒီေန႔က။
အျပန္လမ္းမွာ လူေတြက အလုပ္ရွုပ္တယ္သာေျပာတယ္။ ဘယ္ဖက္နားရြက္ ယားတာကို ညာလက္နဲ႔ ကုတ္ၿပီး ညာဖက္နားရြက္ ယားေတာ့ ဘယ္ဘက္လက္နဲ႔ ကုတ္တယ္လို႔ ဆိုေတာ့ မင္းလြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရယ္လိုက္တယ္ေလ။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ တစ္သီးတစ္သန္႔ဆန္တဲ့ ကိုယ္နဲ႔ သီးသန္႔ဆန္တဲ့ မိငယ္ဟာ တစ္တြဲတြဲ ျဖစ္လာခဲ့ၾကေတာ့တယ္။ ေျမွာက္တာမဟုတ္ဘူး။ မိငယ္က လွေတာ့ တကယ္လွတယ္။ လွတယ္လို႔ေတာ့့ ထပ္မေျပာေတာ့ပါဘူးကြယ္။မင္းလည္း မင္းလွတာ သိတာေပါ့။



         “ မိငယ္က တစ္ေယာက္တည္းေနတာ ေတြ႔ေတြ႔ေနရလို႔ ရယ္စရာေတြ ဘာေတြ မေျပာတတ္ဘူး ထင္ေနတာ “
              “ ကို က တစ္ေယာက္တည္းေနတာ ေတြ႔ေတြ႔ေနရလို႔ ရယ္စရာေတြ ဘာေတြ မေျပာတတ္ဘူးထင္ေနတာ “ 
 ဒီဝါက်က ကိုယ္တို႔ ၿပိဳင္တူ ေျပာမိတဲ့ ဝါက်ကေလးေနာ္။

“ မိငယ္က ဘာျဖစ္လို႔ သီးသန္႔ ဆန္တာလဲ “
“ ကိုအရင္ေျပာမွ မိငယ္ေျပာမွာ “

“ ကိုမသိခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းေတြ ယဥ္ေက်းမႈအရ ေမးေမးေနရတာ ပ်င္းလို႔၊ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ကို ယဥ္ေက်းမႈအရ ေမးတဲ့ လူေတြကလည္း အေျဖကို တကယ္သိခ်င္တာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ေမးေမးေနၾကတာမို႔ ကိုယ့္အေျဖကို အားနာလို႔ စကားသိပ္မ်ားတဲ့ လူေတြနဲ႔ စကားမေျပာခ်င္လို႔ “

“ တိုက္ဆိုင္လိုက္တာ ။ မိငယ္လဲ ကို႕လိုပဲ။ ဒါေၾကာင့္ မိငယ္ေပါင္းတာဆိုလို႔ မမခိုင္ တစ္ေယာက္ထဲပဲရွိတယ္။  “

“ ဒါနဲ႔ ဟိုတစ္ေန႔က ဆရာေျပာတဲ့ အယူအဆကို ဘာလို႔ကန္႔ကြက္ခဲ့တာလဲ။ “
“ ဒါျဖင့္ ကိုကေရာ“

 “ ဒီတစ္ခါ ေတာ့လူလည္က်လို႔ မရဘူး။ မိငယ္ေျပာၿပီးမွ ကိုေျပာမွာ “

 “ တကယ္လို႔ ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ အဲဒီ့ ငါးသံုးေကာင္သာ တကယ္ရွိရင္ အရင္ဆံုးအသတ္ခံရမယ့္ ငါးက ပညာရွိငါးျဖစ္ေနလို႔ ဆရာ႔ကို ျငင္းခဲ့တာပါ။ ကိုကေရာ “

“ မိငယ္လိုပဲ။ တို႔ေခတ္မွာ ပညာရွိငါးေတြ အရင္ေသတတ္တာပဲေလ။ ဒါနဲ႔ ဆရာ့မ်က္ႏွာကို မိငယ္ၾကည့္လိုက္သလား။ ဆရာ သိပ္အံ့ၾသသြားတယ္။ “

 “ ဆရာက တစ္ေန႔ေန႔မွာ ထပ္ေတြ႔လို႔ ဘာျဖစ္လို႔ ကန္႔ကြက္တာလဲလို႔ဆိုရင္ ကို ေျဖမွာလား“

“ မေျဖပါဘူးကြာ၊ ပညာရွိ မလုပ္ခ်င္ပါဘူး။ အေသေစာတတ္လို႔  “

ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရယ္မိၾကျပန္ေရာ။

မိငယ္ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့ အထဲမွာ ဟိုသြားခ်င္၊ ဒီသြားခ်င္၊ ဟိုဟာဝယ္ခ်င္၊ ဒီဟာဝယ္ခ်င္ေတြ သိပ္မမ်ားတာလည္းပါတယ္။ ေနတာ ထိုင္တာသာ သီးသန္႔ဆန္တာ မဟုတ္ဘူး။ မိငယ္ရဲ႕ အေျဖေတြကလည္း သီးသန္႔ဆန္တယ္။

ကိုယ္တို႔ တတြဲတြဲျဖစ္ေနတာကို ဘယ္သူကမွ မယံုၾကည္ၾကဘူး။ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကဆို မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္က ေခါဘုတ္လိုပဲတဲ့။ မိငယ္က ေခါဘုတ္ေဝါဟာရကို သိမွာမဟုတ္ဘူး။ ေခါဘုတ္ဆိုတာ ေကာက္ညွင္းဆန္ အျဖဴနဲ႔ ငခ်ိတ္ေကာက္ညွင္း ႏွစ္ခုေပါင္းထားတဲ့ ေကာက္ညွင္းမုန္႔တစ္မ်ိဳးပါ။ ျဖဴျဖဴေလးနဲ႔ မည္းမည္းေလးေပါ့ ။ ဒါပါပဲ။

ဒါနဲ႔ မမခိုင္က ကိုယ့္ကိုေမးတယ္။ မင္းတို႔က သမီးရည္းစားေတြ ျဖစ္ေနၾကၿပီလားတဲ့။ မျဖစ္ေသးပါဘူးလို႔ ကိုယ္ေျဖလိုက္တယ္။ တကယ္ မျဖစ္ေသးတာလားလို႔ ထပ္ေမးေတာ့ ျဖစ္သြားၿပီလို႔ ကိုယ္ေျဖလိုက္တယ္။ မမခိုင္က ရယ္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ရယ္တာလည္းဆိုေတာ့ ဟိုေကာင္မေလးကို ေမးေတာ့လည္း ဒီအတိုင္းပဲ ေျဖတယ္တဲ့။ ကိုယ္ျဖင့္ ဝမ္းသာလိုက္တာ။ မိငယ္ေျဖလိုက္တဲ့ အေျဖနဲ႔ တူေနလို႔ေလ။

တကယ္ေတာ့လည္း ဒီအေျဖက အမွန္ပဲ။ ရမၼက္ျပင္းျပင္း စကားေတြ ၊ အနမ္းေတြနဲ႔ မက်ဴးေက်ာ္ၾက ၊ မဖ်ားေယာင္းၾက။ ဒါေတြနဲ႔မွ သမီးရည္းစား အရာေျမာက္ရင္ တို႔က သမီးရည္းစားမွ မဟုတ္ဘဲ။ အဲ.. သံေယာဇဥ္ေတြ နားလည္မွဳေတြနဲ႔ တြယ္ကပ္ထားတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ကို သမီးရည္းစားလို႔ ေျပာရင္ တို႔က သမီးရည္းစားေတြပဲေလ

ကိုယ္တို႔ရဲ႕ ငါးႏွစ္သက္တမ္းထဲမွာ
မင္းက မင္းအေမဆီ ျပန္သြားတိုင္း သြားသူက ကိုယ္ျဖစ္၊ က်န္ရစ္သူက မင္း။ ကိုယ္ခရီးထြက္ျပန္ေတာ့၊ ခရီးထြက္သူက မင္း၊ က်န္ရစ္သူက ကိုယ္။

တကယ္ပါ မိငယ္ေရ။ စကားလံုးေတြ မေဖာင္းပြေပမယ့္ မင္းက ကိုယ္ျဖစ္၊ ကိုယ္က မင္းျဖစ္နဲ႔ မင္းနဲ႔ကိုယ္ခြဲလို႔ေရာ ရလို႔လား။ ယံုတာေပါ့ မိငယ္ရယ္ “ခ်စ္ “ ဆိုတာ အသာထား “ႀကိဳက္ “ ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလး သံုးလို႔ အႀကိမ္ တစ္ေထာင္ရယ္ေမာရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ မင္းခပ္တည္တည္ ေနလာခဲ့တဲ့ မိန္းကေလးပဲ။

“ မင္းသိၿပီးၿပီလား မင့္ မိငယ္ျပန္ရေတာ့မွာ“
“ ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္ေတာ္သိပါတယ္ မမခိုင္ “
“ မင္းဘယ္လိုမွ မခံစားရဘူးလား “
“ မိငယ္ခံစားရသေလာက္ေတာ့ ခံစားရပါတယ္ “

“ သူျပန္လာမယ္လို႔ ေျပာသလား“
“ ေျပာတယ္ “
“ ယံုသလား “
“ ယံုတယ္ “
“ ဘာျဖစ္လို႔ ယံုတာလဲ “

“ သူကၽြန္ေတာ့ကို ယံုလို႔။ ဒါေပမယ့္ သူျပန္လာႏိုင္မယ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့ကို သူမလိမ္ဘူး။ သူျပန္လာဖို႔ ႀကိဳးစားလိမ့္မယ္။ သူဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကိဳးစားႀကိဳးစား၊ ႀကိဳးစားမႈ မွန္သမွ်ကလည္း လံုေလာက္မွာေတာ့မဟုတ္ဘူး“

“ မင္းတို႔ကို မမခိုင္သနားတယ္ “ 
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မမခိုင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ အခ်ိန္ယူ ျပင္ဆင္ထားၾကတာပါ။ သိပ္ၿပီး ရုပ္ပ်က္၊ ဆင္းပ်က္ မျဖစ္ေလာက္ပါဘူး “

“ ဧၿပီလ ၂၅-ရက္ေနာ္ “
“ ဟုတ္ကဲ့ ညေန ေလးနာရီခြဲပါ “

တကယ္ေတာ့ မိငယ္ရယ္ တို႔ဟာ ေသခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနတဲ့ ေျမြဆိပ္တက္ေရာဂါသည္ေတြလိုပါပဲ။ (၂)နာရီပဲရွိေတာ့တယ္။ အဲဒီေျမြဆိပ္ဟာ ေျခဖ်ားကေန တရိပ္ရိပ္ကို တက္လာတာပါ။ စကၠန္႔ေလးေတြနဲ႔ အတူ ေျမြဆိပ္ေတြ ေျပးတက္လာေနတာပါ။ မမခိုင္လည္းတို႔ေဘးမွာ မရွိဘူး။ မင္းက ဘန္ေကာက္ေရာက္ရင္ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္လို႔ေျပာတယ္ေနာ္။ ဒါနဲ႔ ကိုယ့္ဆီက ဘာေတြ ရသြားခဲ့သလဲ။ ဘာမွ သံုးလို႔မရတဲ့ ကိုယ့္ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ ကိုယ္ သိုဝွက္ထားတဲ့ ဘဝအစိတ္အပိုင္း တစ္ခ်ိဳ႕ ။ ဒါပဲေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြဟာ မိငယ္ဘဝအတြက္ ခြန္အားေတြလို႔ မင္းဂုဏ္ယူျပန္တယ္။ မင္းမလိမ္ဘူး ဆိုတာ ကိုယ္ယံုတယ္။ ကိုယ္ကေရာ မိငယ္ဆီက ဘာေတြရလိုက္သလဲ။ အတူတူပဲေပါ့။ ကိုယ့္အေပၚ ယံုၾကည္တဲ့ မင္းယံုၾကည္ခ်က္၊ မင္းသိုသိပ္ထားတဲ့ မင္းဘဝရဲ႕ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခ်ိဳ႕ ။ ဒါေတြကလည္း ကိုယ့္ဘဝရဲ႕ ခြန္အားေတြပဲေပါ့ကြယ္။

ငါ့လ ငါ့ကမာၻမွာေတာ့
ငါဟာ ေနတစ္စင္းပါပဲ
မင္းည မင္းကမာၻမွာ
မင္းဟာ လတစ္စင္းပါပဲ
အလင္းႏွစ္ေတြ ေဝးကြာလြန္းလို႔သာ
အလင္းႏွစ္ေတြ ေဝးကြာလြန္းလို႔သာ…

မင္းကမာၻမွာ ငါေနတစ္စင္းျဖစ္ခြင့္ မရဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မိငယ္ရယ္ ကမာၻဟာ ေနတစ္စင္းနဲ႔တင္ပဲ တစ္ဖ်စ္ဖ်စ္ေလာင္ေနပါၿပီ။ အဲ… တိမ္စင္တဲ့ ညညေတြမွာေတာ့ ၾကယ္တာရာေလး တစ္စင္းအေနနဲ႔ မင္းကို လာလာၿပီး ေခ်ာင္းၾကည့္ေနမိဦးမွာပါ။

ဘယ္သူမွ မသိတဲ့ ကတိေလးေတာင္ရွိခဲ႔ၾကရဲ႕။

ငါေသဆံုးရင္ မင္းဆီကို စာေရးဖို႔ ၊ မင္းေသဆံုးရင္ ငါ့ဆီစာေရးဖို႔။
တစ္ေယာက္ရဲ႕ စ်ာပနကို တစ္ေယာက္က ပို႔စရာမလိုဘူး။ တစ္ေယာက္ေယာက္ေတာ့ ေလာကႀကီးထဲမွာ မရွိေတာ့ဘူး ဆိုတာ အသိေပးရံုပါပဲ။ တို႔ ခ်စ္ခ်င္းမွာ ဗီဇာေတြ ေလယာဥ္ လက္မွတ္ ေတြမလိုပါဘူးကြာ။ ခ်စ္တတ္ရင္ ဒါေတြ မပါလည္း ခ်စ္လို႔ရတာပါပဲ။

အဲ.. မင္းေလယာဥ္လည္းထြက္သြားေရာ………
ငါဟာေလ ေျမေပၚမွာလမ္းေလ်ာက္ေနတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္မဟုတ္ေတာ့ပဲ ကမာၻေျမကို ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ရြက္ထားရတဲ့ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ မင္းလည္းပဲ ေလယာဥ္ႀကမ္းျပင္ကို ေျခေထာက္နဲ႔ ရြက္ထားရတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာ ပက္ပက္စက္စက္ယံုတယ္။


မိငယ္ရဲ႕ စာကို ကိုယ္မေမွ်ာ္ဘဲ ေစာင့္ေနတယ္ ~




   
ဇင္ေဝေသာ္











Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ဆံုလည္ႏြား

ညီမေလးေရ....
တစ္ခါက ေပစုတ္စုတ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ ႏြားျပာႀကီးနဲ႔အတူ ဆီဆံုမွာ ဆီႀကိတ္ေနသတဲ့။ ေကာင္ေလးက အေပၚမွာထိုင္၊ ႏြားျပာႀကီးကေတာ့ရုန္းေပါ့ ။

အဲဒီဆီဆံုနားကို ေရာက္ေရာက္လာတဲ့သူေတြက သူတို႔ကိုယ္ သူတို႔ ပညာရွိေယာင္ေယာင္ ဘာေယာင္ေယာင္နဲ႔ ေျပာၾကသတဲ့ ။

"အင္း- အဲဒါေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးက ေရးတာ ၊ သြားတာသြားရ ေရွ႕မေရာက္ ၊ ေျပးမလြတ္တဲ့ ဆံုလည္ႏြားလို" တဲ့။



အဲဒီစကား ၾကားစ တုန္းကေတာ့ ႏြားျပာႀကီး ေတာ္ေတာ္စိတ္ဆိုးသတဲ့ ...ညီမေလးရဲ့။ စိတ္ဆိုးတဲ႕ မ်က္လံုးႀကီးေတြနဲ႕လည္း လွမ္းလွမ္းၾကည့္သတဲ့ ။ ခ်ိဳနဲ႔ ဗိုက္ကို္ေကာ္လိုက္ရရင္ ဗိုက္ေပါက္ေတာ့မယ္လို႔လည္း ႀကံဳး၀ါးေနသတဲ့ ။ ဒါေပမယ့္ ၾကာလာေတာ့ စိတ္မဆိုးတဲ့ အျပင္ လူေတြကို သနားလို႔ေတာင္လာသတဲ့။ ၿပီးေတာ့ ရယ္ခ်င္စိတ္ေလးနည္းနည္းေပါက္လာတာနဲ႔ -
"၀မ္းထရိမ္း" လို႔ေကာက္ရယ္လိုက္သတဲ့ ။
ႏြားႀကီးရယ္တာကို သိလိုက္တဲ့ေကာင္ေလးက
"သူငယ္ခ်င္း - ဘာေတြသေဘာက်ၿပီး ရယ္ေနတာလဲ"

"လူေတြကိုသနားလို႕ပါကြာ ၊ ၿပီးေတာ့ ဘာမွနားမလည္ဘဲ ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္ေျပာေနၾကပါလားလို႔ - စဥ္းစားမိလို႔ပါ။ စဥ္းစားၾကည့္ေလကြာ၊ ဆံုလည္ႏြား ေရွ႕မေရာက္တာ လူတိုင္းသိတဲ့ ကိစၥပဲ။  ႏြားသာျဖစ္တာ ၊ ငါကမာနႀကီးတယ္ ။ လူတိုင္းသိတဲ့ ကိစၥမ်ိဳး သိပ္ေျပာခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး။ လူေတြမသိတာက ေရွ႕မေရာက္ေပမယ့္ ဆီထြက္တယ္ေလကြာ၊ ဆီဆံုဆိုတာ ဆီထြက္ဖို႔။ ေရွ႕ေရာက္ဖို႔ မဟုတ္ဘူးေလ။"  လို႔ ရွင္းျပသတဲ့။

"စိတ္မရွိပါနဲ႕ကြာ၊  သူတို႕မသိလို႔ပါ၊ သူတို႕သာ 'ဆုံလည္ႏြား' စကားလံုးနဲ႔ ဆံုလည္ေနၾကတာ။ ဆီလည္းမထြက္ဘူး၊ တံေတြးေတြပဲထြက္တယ္ ၊ ရြံစရာႀကီးကြာ။ " လို႕႔ေျပာေတာ့ ႏြားျပာႀကီးက အားရပါးရ ရယ္သတဲ့။

"၀မ္းထရိမ္္း" (ရထားတစ္စင္းလို႔ ဘာသာ မျပန္ေစခ်င္ပါ။)
ကဲ - ဒါပါပဲ ညီမေလးေရ ...

ဆရာႀကီးေလသံနဲ႔ ဒီပံုျပင္ရဲ့ ေမာ္ရယ္က ဘာညာေတြ လုပ္မေနေတာ့ပါဘူး။ ပ်င္းလို႔။

ညီမေလးလည္း မညံ့ေစနဲ႔ေနာ္၊ ႏြားျပာႀကီးက ရယ္လိမ့္မယ္။ အဲ - 'ဆံုလည္ႏြား ၊ ဆံုလည္ႏြား' လို႔လည္း မေျပာပါနဲ႔ကြာ။

ဆီမပါဘဲ လဲတို႕ေတြ ထမင္းမစားတတ္ဘဲနဲ႕

မခ်စ္လို႕ မေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ မွတ္မထားနဲ႕လို႕လည္း မေျပာဘူး။

ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္၊ ဒါပဲ။ 

(ပံုကို http://www.themyanmarpost.com မွရယူပါသည္။)


ဇင္ေ၀ေသာ္
 









Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

"မန္းကိုလြမ္းလို႔ တမ္းတဲ့စာ"
(ဘာမွမဟုတ္)

လူကေလးရဲ႕ ေခ်ာ့စရာ
မိတၳီလာကန္ေတာ္ေအာက္က
ဖားေကာက္ခ့ဲပါ။
ဖားပါရင္တစ္ေကာင္ေပးပါ
မ်က္လံုးရယ္ေႀကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔
ဖားေကာင္ကေသး။


လူကေလးရဲ.ေခ်ာ႔ စရာလဲမရွိထေသာ မိတၳီလာကန္ေတာ္ႀကီးလည္း မရွိထေသာ ဖားေကာက္ စရာလည္း မရွိထေသာ မ်က္လံုးေႀကာင္ေတာင္ေတာင္လည္း မရွိထေသာ ဖားေကာင္က လည္း မေသးငယ္ထေသာ ဤ ကဲ႔သို႔ေသာ ေဒသနာေတာ္ႏွင့္အညီ ဤမရွိရာျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္ ျမန္ျမန္ႀကီး ရရပါလို၏ ဟုဆုေတာင္းႀကကုန္။ (အရွင္ ဇနကာ ဘိဝံသ၏နံနက္ခင္းႀသဝါဒမ်ား ႏွာ-၂၇၂) အရွင္မေဟာသဓပ႑ိတ။




"ရပ္" ကိုယ္ေတာ္တိအာဒိ ံကတြာ
" ထိုင္" ကိုယ္ေတာ္တိ တစတစ
ေျပာကာေဟာကာ ပလာေပတြာ
"တို႔ ကိုယ္ေတာ္" တိ ပဝုစၥတိ။


(မႏၱေလးျမိဳ႕ မိုးေကာင္းတိုက္ ေဒးဝန္းဆရာေတာ္ဦးေဇာတိကာဘိဝံသ၏ အတၳဳပတၱိ.... ဦးပ႑ိစၥာဘိဝံသ သိန္းသန္းေက်ာင္းဆရာေတာ္)

ကိုယ္ေတာ္တိ -ေနရာထိုင္ခင္းသည့္ ထိုင္ခံုတစ္ေနရာ အေသအခ်ာ ရွိေနေသာ္လည္း ဝါေတာ္က ငယ္ငယ္စကားေတာ္ကလဲ မႀကြယ္ ေသးသမို႔ ဝင္ထိုင္ရဲဖို႔ ေဝလာေဝး မ်က္လႊာေလး အသာခ် ေလာင္းသမွ် မတ္တတ္ေလးသာခံယူရရွာေသာ " ရပ္" ကိုယ္ေတာ္ဘဝကို အာဒိ ံကတြာ -အစျပဳ ၍ "ထိုင္" ကိုယ္ေတာ္တိတစတစ - တစ္ေန႔ျပီးတစ္ေန႔ တစ္လျပီး တစ္လ  တစ္နွစ္ျပီးတစ္နွစ္ မ်က္လံုး ခ်င္းအႀကိမ္ႀကိမ္ဆံုထိုင္ခံုေလးကိုလွမ္းလွမ္းႀကည့္ ဤသည္ကို ရိပ္မိ ေသာ တကာ တကာမတို႔ က ႀကြပါအရွင္ဘုရား၊ ထို္င္ခံုေပၚမွာ ခဏနားေတာ္မူရင္း ဆြမ္းဟင္းဆြမ္းခံယူ ဖိတ္ႀကားသူရွိမွ ထိုင္ရေသာ"ထိုင္" ကိုယ္ေတာ္ ရာထူးကို ရျပီးလွ်င္ - ေျပာကာေဟာကာ ပလာေပတြာ -ဘုရားစကားေျပာ တရားစကားေဟာ ေမးတာေလးေတြ ကိုေျဖ- ေျဖခ်င္တာေလး ေတြေမး ကေလးေတြေရာေနေကာင္းႀကရဲ ႔လား။ အမွန္တစ္ကယ္ မလုပ္လို ေသာ္လည္း မလုပ္က အာမစို သမို႔ ထိုထိုဤဤစကားမ်ားအမွားမရွိရေအာင္ သတိ ေဆာင္ ေျပာနိုင္သည့္ေနာက္မွာ မွ-"တို႔ ကိုယ္ေတာ္" တိ ပဝုစၥတိ-  ဒါမွ ငါတို႔ ဆြမ္းခံကိုယ္ေတာ္ ဟူ၍ ပဝုစၥတိ-အလွမ္းမေဝး တကာတကာမတို႔ က ဆြမ္းခံကိုယ္ေတာ္တ ကာတို႔ ၏အညြန္႔ အဖူး တို႔ ကိုယ္ေတာ္ဟူသည့္ ဂုဏ္ထူးျဖင့္ ေခၚေဝၚပညတ္ သမုတ္ေတာ္မူႀကသတတ္။
(အနက္ကားသီဟနာဒ၏ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း အနက္ ျဖစ္သည္။)

"ဟဲ့ ေမာင္ပဥၨင္း - ေစ်းခ်ဳိ တစ္ဝိုက္မွာေလာင္တဲ့ မီးက နာရီစင္အိမ္(နာရီစင္နားမွာရွိတဲ႔ အိမ္) နားေရာက္ေနျပီလား"
"မေရာက္ေသးပါဘုရား"
"ေမာင္ပဥၨင္း ျပင္ေလ်ွာက္စမ္း မေရာက္ပါဘူးဘုရားဟု ေလွ်ာက္စမ္း၊ 
မေရာက္ေသးဘူးဆိုတာေရာက္လာမယ့္ အနက္ထြက္တယ္။”
"မွန္ပါ မေရာက္ပါဘုရား"
(ေဒးဝန္းဆရာေတာ္ႀကီးႏွင့္ သီဟနာဒ)

ၿမိဳ႕မွာေတာ့ အေမ
သားမွာရဟန္းမို႔

ဖဝါးနာေအာင္လွမ္းပါမွ
စားစရာဆြမ္းဆိုတာရပါတယ္။
အလြယ္နဲဲ႔မရတဲ့ ဆြမ္း
အရြယ္နဲ႔မမွ်ေအာင္ ပမ္း

အစြမ္းကုန္္ေအာင္လမ္းစံုၾကြ
ဒုကၡနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါ
ကိုယ့္ရြာ ကိုယ့္ အရပ္ ကိုယ့္ အေမကပ္တဲ့
တစ္ထပ္စာဆြမ္းကိုပဲ
မျပတ္သာလြမ္းမိပါရဲ ႔ ......အေမ။

စကၤာပူမွာေတာ့ အေမ
သားဟာရဟန္းဆိုေပမယ့္

ဖဝါးနာေအာင္လွမ္းဖို႔မလို
လွမ္းလိုကရဲကိုအေႀကာင္းႀကား
သူ႔တရားဥပေဒနဲ႔သူ
(ဒါနဲ႔)အလြယ္တကူ စားပဲြေပၚကဆြမ္းကို
တကယ္ယူခဲ့ေတာ္မူရေပါ့....လြမ္း....အေမ။

အလြယ္နဲ႔ရတဲ့ဆြမ္း
တစ္ကယ္လည္းစားရ ပမ္း

တရုတ္ေတြရမ္းရမ္းခ်က္သမွ်
I'll try my best ပါ့လို႔ အံခဲျပီး
ေရခြက္ေလးစားပဲြေပၚ တင္
မနင္ခင္ေရႀကိဳႀကိဳ ေသာက္
ရြာကတစ္ေယာက္ေယာက္မ်ားေတြ႕ရင္

ဘယ္လိုဘဲေျပာေျပာ
စကၤာပူမွာ တစ္စင္ထူနိုင္ေပမယ့္ ကိုယ့္ရြာအရပ္
ကိုယ့္အေမကပ္တဲ့
(ဆူးပုတ္ရြက္နဲ႔ ႀကက္ဥေမႊေၾကာ္)
တစ္ထပ္စာဆြမ္းကိုေတာ့
မျပတ္သာလြမ္းရဆဲပါ အေမရယ္။
(သီဟနာဒ၏ေက်းဇူးရွင္မိခင္သို႔)


စာျပီးအမွာ။ ။
မႏၲေလးဆြမ္းခံကိုယ္ေတာ္မ်ားတြင္ ရပ္ကိုယ္ေတာ္ ထိုင္ကိုယ္ေတာ္ တို႔ကိုယ္ေတာ္ဟုသံုးမ်ဳိး ရွိ၏။ ရာထူးျခင္းကြာျခားသလို ဟင္းမ်ားလည္းကြာျခားတတ္၏။ဤသည္ကို ေက်းဇူးရွင္ ေဒးဝန္း ဆရာေတာ္ႀကီး ကျပံဳးခ်င္စဖြယ္ ဂါထာေလး ရြတ္ဆိုျပျခင္းျဖစ္၏။

ကံေကာင္းစြာ ထိုဂါထာေလးကိုျပန္ရြတ္ႀကည္႔ရာရင္ထဲရွိေနေသးသည္ကိုေတြ႔ရ၏။ဆရာေတာ္သည္ မည္မွ် သဒၵါကိုအေရးထားေႀကာင္း "မေရာက္ေသး" ဟူသည္ ေရာက္လာရန္ရွိ၏။ မေရာက္ဟု ျပင္ေလွ်ာက္ရမည္ ဟုဆိုေသာစကားျဖင့္ သိသာျပီ။ ထိုဆရာေတာ္မ်ဳိးထံတြင္ စာတက္ရျခင္းကလံုးဝ မလြယ္ကူေခ်။ ဘာမွမဟုတ္။ မန္းကဆရာသမားမ်ားကို ကမ္းစာမပါးနိုင္ေတာ့သည့္အတြက္ မ်က္ခြက္ဘုတ္အုပ္ကပင္ တမ္းစာပို႔(စ္) လိုက္ရေတာ့၏။ (သီဟနာဒ)

အမွန္တစ္ကယ္တြင္ဤစာကိုဆံုးမည္ဆိုက ဤ၌ဆံုးလို႔ရ၏။ သို႔ေသာ္ခပ္တည္တည္နွင္႔ "ေသာ" သြားေတာ္မူသည့္ ဆရာေတာ္ႀကီးအရွင္ဇနကာဘိဝံသကိုပူေဇာ္လိုေသး၏။ ထို႔ေႀကာင္႔ေလးျဖဴ၏ ေနာက္ဆံုးရထား အပိုဒ္ေလး တစ္ပိုဒ္ကိုေရးကူးမိ၏။




တို႔နွစ္ေယာက္ရဲ႕ ျမင္ကြင္းႀကည္႔ရင္းနဲ႔ေဝးကြာခဲ႔
တျဖည္းျဖည္း ေမွးမွိန္သြားရင္း
အစက္အေျပာက္ေလးသာက်န္ခဲ႔
ေရး----ေရးးး။


တို႔နွစ္ေယာက္ရဲ ႔ျမင္ကြင္းလည္းမရွိထေသာ ႀကည့္ရင္းနဲ႔ေဝးကြာျခင္း လည္းမရွိထေသာ တစ္ျဖည္းျဖည္းေမွးမိွန္ျခင္းလည္း မရွိထေသာ (ဒုကၡဟူသမွ်) အစက္အေျပာက္ေလး မ်ွပင္ မက်န္ရစ္ေသာ ေရး.....ေရး ဟုအာေခါင္ျခစ္ေအာ္ဟစ္ရန္မလိုေတာ့ေသာ နိဗၺာန္္ကို ဆုေတာင္း ပတၴနာျပဳႀကကုန္သတည္း။

ဤ၌အမွန္တစ္ကယ္ျပီးဆံုးျပီျဖစ္၏။



သီဟနာဒ







Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

မုေယာစပါးရည္ ဓာတုပါနီႏွင့္ ဘီယာေသာက္သူမ်ား

( “ ကမ္းလက္ “ ႏွင့္ပက္သက္၍ သီဟနာဒ၌ တစ္စံုတစ္ရာ တာဝန္ရွိသည္ဟုထင္၏။ ဤသည္မွာ “ ကမ္းလက္ “ ဟူေသာ အမည္သာျဖစ္၏။ Beach Comber (သဲေသာင္ကို ဘီးဖီးသူ) ဟူေသာ ကေလာင္အမည္၊ အနတၱ ဟူေသာ ကေလာင္အမည္ျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ စာေပမ်ား ေရးသားေတာ္မူသည့္ ၾသစေတးလ်၊ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးက “ကၽြႏု္ပ္တို႔၌ လက္ႏွစ္ဖက္ရွိ၏။ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ျမင့္ျမတ္သူတို႔ ထံမွ ရရွိရန္ ရွိသည္မ်ားကို ရယူ၍ အျခားလက္တစ္ ဖက္ျဖင့္ ျပန္ လည္ျဖန္႔ေဝ ရမည္” ဟုေရးဖူး၏။ ႀကိဳက္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ “ကမ္းလက္” ကို အားလံုးသေဘာတူ သံုးလိုက္ႀက၏။ သို႔ေသာ္ (ထို႔ေၾကာင့္) ကမ္းလက္သည္ အျခားလက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ယူလည္းယူပါသည္။ ခ်ီးျမွင့္ေတာ္မူၾကပါ မိတ္ေဆြေကာင္းတုိ႔။

မဆိုင္ေသာ္လည္း ေျပာခ်င္၏။ ထိုၾသစေတးလ်သား ရဟန္းသည္ ဗုဒၶဘာသာရဟန္းဟုသာ အမည္ခံ၏။ ေထရဝါဒ၊ မဟာယာန စသည့္ အမည္နာမမ်ားလံုးဝမတပ္၊ လံုးဝမရွိ ၾကည္ညိဳဖြယ္ေကာင္း၏။ ) ဤကား အမွာ။

ကြန္ပ်ဴတာသည္ တန္ခိုးႀကီး၏။ ဘီယာသည္လည္းတန္ခိုးႀကီး၏။

စကားလံုးမ်ားကို ဘာသာျပန္ဆိုရာ၌ အလြန္ႏွစ္ၿခိဳက္ေသာ စကားလံုးႏွစ္လံုးရွိ၏။ ကုလသမဂၢႏွင့္ ရုပ္ျမင္သံၾကား တို႔ျဖစ္သည္။ ကုလသမဂၢသည္ ယူႏိုက္တက္ေနးရွင္းကို ျပန္ေတြး ဆိုျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း လူတိုင္းသိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္မေျပာ ခ်င္။  ေျပာခ်င္ သည္ကား စကားလံုးတိက်ေသသပ္မႈ ျဖစ္၏။ ယူ-ႏိုက္-တက္-ေနး-ရွင္း ငါးလံုးတည္း။ ကု၊ လ၊ သ၊မဂ္၊ ဂ ငါးလံုးပင္တည္း။ အဓိပၸါယ္လည္းကြက္တိျဖစ္၏။

ထို႔ေနာက္ တယ္လီဗီးရွင္းျဖစ္၏။ ရုပ္ျမင္သံၾကားဟု ျပန္ဆိုၾက၏။ တိက်၏။ စကားလံုးကအစ ေလးလံုးစီျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ထိုတယ္လီ+ ဗီးရွင္း၏ ေနာက္ဆက္တြဲ ပစၥည္းမ်ားကို ျပန္ဆိုရာ၌ကား သိပ္မစံြေတာ့ေခ်။ ျဖစ္လည္း မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။ ဥပမာဆုိရမူ ဗြီဒီယို၊ ဗြီစီဒီ၊ စီဒီ စသည္တို႔ျဖစ္၏။ ျမင္ျမင္သမွ်ကို မိမိဘာသာျဖင့္ လိုက္ေခၚေနျခင္းသည္ အလုပ္မျဖစ္။ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ေခၚ၍ကားရ၏။ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ သာရ၏။ ေၾကာင္လိုက ရ၏။

ျမန္မာစာေပ၌ ပါဠိဘာသာ “စကၠ” မွဆင္းသက္လာသည္ဟု ယူဆလိုက ယူဆႏိုင္ေသာ “စက္” ဟူေသာ စကားလံုး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသံုးစြဲသည္ကိုေတြ႔ရ၏။ ပါဠိ “စကၠ”က “ဘီး” သို႔မဟုတ္ “လည္ပတ္ျခင္း” ဟု အဓိပၸါယ္ရ၏။ ျမန္မာ “စက္” ဟူသည္က မက္ရွင္း ဟုေခၚသည့္ အဂၤလိပ္ ဘာသာ စကား အဓိပၸါယ္ကိုသာ ေဆာင္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ခ်ိန္းႀကိဳးေလးတပ္ၿပီး ေျခေထာက္ျဖင့္ နင္းလိုက္လွ်င္ လူတစ္ေယာက္၊ ႏွစ္ေယာက္ (တစ္ခါတစ္ခါ) သံုးေယာက္ကို သယ္ေဆာင္သြားႏိုင္သည့္ ဘီးႏွစ္ဘီးတပ္၊ ဓာတ္ဆီမလိုေသာ ယာဥ္အငယ္စား ေလးကို “စက္ဘီး” ဟုေခၚ၏။ သုိ႔ေသာ္ ထိုစက္ဘီးေလး၏ ဒဗေလာ့မင့္ တစ္ခုျဖစ္သည့္ ေဘးမွ ဘီးတစ္ဘီး ထပ္တိုးၿပီး အျခားလူႏွစ္ေယာက္ကို ဥပေဒႏွင့္အညီ သယ္ေဆာင္၍ ရေသာယဥ္ငယ္ကို နာမည္မွည့္ေခၚရာ၌ ျမန္မာစကားမရွိေတာ့။ သူ႔ကို “ဆိုက္ကား” ဟုေခၚၾကရေတာ့၏။ “ဆိုက္” သည္လည္းေကာင္း၊ “ကား” သည္လည္းေကာင္း ျမန္မာစကား လံုးမဝမဟုတ္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘာသာျပန္ဆိုျခင္း မဟုတ္ေတာ့ပဲ ေမြးစားရျခင္း (သုိ႔) လက္ေျမွာက္လိုက္ရျခင္း ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ ကား၊ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္အဓိပၸါယ္တူျဖစ္၏။

ထို႔ေနာက္ ပါဠိဘာသာ “ဓာတု” မွ ဆင္းသက္လာသည္ဟု ယူဆလိုက ယူဆႏိုင္ေသာ “ဓာတ္” ဟူသည့္ ျမန္မာစကားမ်ားလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေတြ႔ရ၏။ ဓာတ္ခဲ၊ ဓာတ္မီး၊ ဓာတ္စက္၊ ဓာတ္လံုး၊ ဓာတ္ရွင္ စသည္တို႔ျဖစ္၏။ ထိုဓာတ္မ်ားအနက္ ဓာတ္ခဲႏွင့္ ဓာတ္မီးသည္ ေအာင္ျမင္၏။ ယေန႔တိုင္ သံုးစြဲ ေနႀကရေသး၏။ မီးအလြန္ပ်က္ေသာ ႏိုင္ငံျဖစ္ေသာေၾကာင့္ဟု ယူဆလိုက ယူဆႏိုင္၏။ မယူဆဘဲ ေနလိုကလည္းေနႏိုင္၏။ ျပႆနာ တစ္စံုတစ္ရာမရွိ။ သုိ႔ေသာ္ ထိုႏိုင္ငံ၌ မီးပ်က္တတ္ေသာ သဘာဝ လည္းရွိၿမဲ၊ ဓာတ္ခဲ၊ ဓာတ္မီးဟုလည္း ေခၚၿမဲတည္း။

“ဓာတ္စက္” ကား က်ဆံုးစျပဳလာၿပီျဖစ္၏။ အသံခ်ဲ႕စက္ဟု ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သံုးစြဲလာၾက၏။ ဓာတ္ရွင္ကား သုႆာန္တစျပင္ ေရာက္ရွိသြားၿပီျဖစ္၏။ မူဗီဟု ေခၚသည့္ ထိုဓာတ္ရွင္သည္ ယေန႔ ရုပ္ရွင္ ျဖစ္သြားေခ်ၿပီ။ တကယ္မူ ရုပ္သာရွင္သည္မဟုတ္ အသံလည္းရွင္သည့္အတြက္ ရုပ္သံရွင္ဟု ေခၚထိုက္၏။ သို႔ေသာ္မေခၚၾက။ ( သို႔ေသာ္ေတြမ်ား၏။ မတတ္္ႏိုင္။ လိုအပ္လွ်င္ေတာ့ သံုးရေပမည္။ ) သုိ႔ေသာ္ ျမန္မာ့ရုပ္သံ ဟူ၍ကား သံုးၾကျပန္၏။ သုိ႔ေသာ္ ထိုျမန္မာ့ရုပ္သံ အတြက္ သရုပ္ေဆာင္ၾကေသာ ကိုေက်ာ္သူကိုမူ ရုပ္သံ သရုပ္ေဆာင္ဟု မေခၚၾကျပန္။

ဓာတ္လံုးကား အင္တာေနရွင္နယ္မဟုတ္။ ထို႔ေၾကာင့္ မီးဖိုထဲ၌ ဣေျႏၵရ၏။ အူေၾကာင္ေၾကာင္ လူတစ္ခ်ိဳ႕ကို ေရစိမ္တိုက္၍ ရ၏။ သကၤန္းစ မီးေလာင္၏။ ေတာေတာင္ျပဳန္းတီး၏။ ရာသီဥတု ေဖာက္ျပန္ ေစ၏။ ဂလိုဘယ္ကို ဝမ္းသထက္ ဝမ္းမား ျဖစ္ေစ၏။ ယေန႔ ၊ မေန႔က ထိုဂလိုဘယ္ဝမ္းမင္း အေၾကာင္း ေတာ္ေတာ္ေျပာၾက၏။ အဆိုေတာ္ ဒကာမႀကီး ေဒၚခင္ညႊန္႔ရီလည္း အပါအဝင္ျဖစ္၏။ သူမက ေတာ္ေတာ္ ေလး ေစာ၏။ ေတးေရး ေမာင္ေက်ာ္ညႊန္႔ထင္၏။ ျမန္မာတို႔ မေခၾက။ “ကမာၻေျမက တစစ ပူေႏြးလာတယ္” ဟုသူေရး၍ သူမဆို၏။ ဓာတ္လံုးႏွင့္ေတာ့မဆိုင္။

ဓာတ္စက္၏ သားသမီးမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ အသံကို ရွိရင္းထက္ ပို၍က်ယ္ေလာင္လာေအာင္ လုပ္၍ ရေသာပစၥည္းကို ေခၚရာ၌မူ ျမန္မာစကား ဗုနး္ဗုန္းလဲက်ေတာ့၏။ ထိုပစၥည္းကို တစ္ခ်ဳိ႕က ေဆာင္းေဘာက္ ဟု ေခၚ၍ တစ္ခ်ိဳ႕က စပီကာ ဟုေခၚ၏။ အသံေသတၱာ ဟု ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ မေခၚၾက။ ေၾကာင္လို ကေတာ ့ ေၾကာင္ႏိုင္၏။ သီဟနာဒပင္ မ်က္ခြက္ဘြတ္အုပ္ဟု ေၾကာင္ေသး၏။ သို႔ေသာ္ ထိုမ်က္ခြက္ ဘြတ္အုပ္က ဟစ္ျဖစ္ေန၏။ လူသည္အေၾကာင္ႀကိဳက္၏။

၂၀-ရာစုေႏွာင္းပိုင္းက ( အစြန္းေရာက္မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ျဖင့္) အတိတ္္က ခမ္းနားခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ေကာက္က် က်န္ရစ္ခဲ့သည့္ တစ္ရံေရာခါက ႏိုင္ငံႀကီး ႏွစ္ခုကို အတုခိုးကာ သံုးစြဲေနသည့္ ပစၥည္းမ်ား အားလံုးျမန္မာမႈျပဳရန္ႀကိဳးစား ခဲ့ၾကဖူးသည္။ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ အလုပ္ဟုထင္သည္။ က်လည္းက်ဆံုးခဲ့သည္။ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ က်ရွဳံးျခင္းျဖစ္သည္။ ဥပမာ-ကားျဖစ္သည္။ ကားကို ဘာသာျပန္လွ်င္ ေၾကာင္၏။

ထိုေပၚလစီသည္ ေခတ္ပညာတတ္ သြားဆရာဝန္လူရႊင္ေတာ္ဧ။္ပ်က္လံုးမ်ားေအာက္၌ ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္ေက်ေတာ့၏။

ယခုမွ ေျပာလိုသည့္ကိစၥ ေရာက္ေတာ့သည္။

ဗုဒၶ (သို႕) သိဒၶတၳ ဆိုသည့္ အရိုးသားဆံုးလူသားႀကီးကို ေမြးထုတ္ခဲ့ေသာ္လည္း ထိုဗုဒၶ၏ ရိုးသားေသာအဆံုးအမမ်ားကို အစာမေၾကႏိုင္ျဖစ္ကာႏွင္ထုတ္ခဲ့ေသာ ထိုတစ္ရံေရာ အခါက ႏိုင္ငံႀကီးတြင္ ဘီယာကို "ဓာတု ပါနီ" ဟုေခၚေၾကာင္းသိရ၏။ သို႔ေသာ္ ဘီယာဟုေျပာေသာ္ လူတိုင္းသိ၏။ ျမန္မာလို ဓါတ္ေရဟု ေခၚႏိုင္၏။ သို႕ေသာ္ ဓါတ္လံုးကိုစိမ္ထားေသာ ေရကားမဟုတ္ ။

ျမန္မာတို႔မွာလည္းရွိ၏။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ အမတ္ႀကီးတစ္ေယာက္ေရးေသာ အဘိဓါန္၌ ဘၤီယာကိုမုေယာစပါးရည္ ဟုဆုိေၾကာင္းၾကားဖူး၏။ တစ္ႀကိမ္မက ၾကားဖူးသျဖင့္ မွန္သည္ဟု ထင္၏။ ထိုအဘိဓါန္စာအုပ္ကား မိမိ၌ မရွိ။ ရွိစရာလည္းမလိုေတာ့။

သီဟနာဒ၏ တကာ တကာမမ်ား (အခ်ိဳ႕) ဘီယာေသာက္ၾက၏။ မုေယာစပါးရည္ကို မေသာက္ၾက။ ဘီယာေၾကာင့္ ဗိုက္ထြက္လာလွ်င္ ဘီယာဗိုက္ဟုေခၚၾက၏။ မုေယာစပါးရည္ဗိုက္ဟု မေခၚၾက။ အလုပ္တစ္ခု အဆင္တေျပျဖစ္ေစရန္ ဘီယာဖိုး ကန္ေတာ့ၾက၏။ မုေယာစပါးရည္ဖိုး မကန္ေတာ့ၾက။

စတီရီယိုေခတ္ဦး အဆိုေတာ္တစ္ေယာက္က "ဘီယာက်န္ေသးလား" ဟုေအာ္၍ေမး၏။ မုေယာစပါးရည္ က်န္ေသးလားဟုမေမး။ ကဗ်ာဆရာႀကီးတစ္ေယာက္က "ငါ့ကိုက်ားတံဆိပ္ဘီယာမတိုက္တဲ့ ေန႔က" ဟုေျပာ၏။ ငါ့ကိုက်ားတံဆိပ္ မုေယာစပါးရည္ မတိုက္တဲ့ ေန႕ကဟု မေျပာ။ ဘာသာျပန္ စကားလံုးရွိျခင္း၊ မရွိျခင္းႏွင့္ လူ႔ႏွလံုးသားထဲ ေရာက္ျခင္း မေရာက္ျခင္းဘာဆိုဘာမွ် မဆိုင္။

ကြန္ပ်ဳ (compute) ဟူသည္ to calculate or to estimate (a result) ျဖစ္၏။ ယင္းကို (er) ဆက္လိုက္ေသာအခါ computer ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုကြန္ပ်ဴတာကို မျဖစ္မေန ျမန္မာမွဳျပဳလိုလွ်င္ ဂဏန္းေပါင္းစက္ ၊ ရလဒ္ ခန္႔မွန္းစက္ ဟုျပန္ရ မည္ ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ေၾကာင္၏။ မျပည့္စံု။ ေၾကာင္သမွ ေတာ္ေတာ္ကို သြက္သြက္ခါေၾကာင္၏။ ထို႕ေၾကာင့္ ကြန္ပ်ဴတာဟု ပဲ ေခၚပါမည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အႏွီသတၱ၀ါေလးသည္ "စိတ္" ဆိုသည့္ "စိတၱ" ကိုျမန္မာ မွဳျပဳမရ သကဲ့ သို႔ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။

သီဟနာဒသည္ ရဟန္းျဖစ္၏။ ဘီယာမႀကိဳက္။ လူျဖစ္ၿပီး ဘီယာႀကိဳက္ေသာ္ ဘီယာကိုသာ ေသာက္မည္။ မုေယာစပါးရည္ကို မေသာက္။ ကြန္ပ်ဴတာကိုသာ သံုးမည္။ ရလဒ္ ခန္႔မွန္းစက္ကို မသံုး။

ေနာက္ဆံုး.... ဘီယာကို ျမန္မာလို မည္သို႔ေခၚပါသနည္း။ သင္ကိုယ္တိုင္ (တကာ (သို႕) တကာမ ကိုယ္တိုင္ ) တိုးတိုးေလးေမး၍ တိုးတိုးေလး ေျဖၾကည့္ေစခ်င္သည္။ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါသည္။

သစၥာစကား ဆိုရေသာ္ သီဟနာဒသည္ ကြန္႔မင့္မေရး၊ ကြန္႔မင့္မျပန္ပါ။ သို႕ေသာ္ သူတို႔ဆီမွာရွိသည့္ ဗဟုသုတကို ရိုးသားစြာ ကမ္းလာသည့္ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းေၾကာင့္ ကြန္႔မင့္မဟုတ္ ေဆာင္းပါးေရးလိုက္၏။ ကမ္းလက္သည္ ကမ္းလည္း "ကမ္း" ပါ၏။ ယူလည္း ယူပါ၏။

Myomyat Thu ဟု မ်က္ခြက္ ဘြတ္အုပ္တြင္ေတြ႕ရသူက "ကြန္ပ်ဴတာကို တရုတ္လို တ်န္႔ေနာင္ " ( လ်ွပ္စစ္ဦးေနွက္ ) ဟုေခၚပါသည္ ။ တျခားဘာသာစကားေတာ့ မသိပါ။" ဟု ကမ္း၏။ ရိုးသား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ခ်စ္မိ၊ ယူမိ၊ ေလးစားမိ၏။

Vimuttisukha Bliss ဟု မ်က္ခြက္ဘြတ္အုပ္ေပၚတြင္ ေပၚလာသည့္ ေနာက္တစ္ဦးကေတာ့ "ဂ်ပန္လို ပါဆိုကြန္ (personal computer ကို အတိုခ်ံဳး ထားျခင္း) လို႔ ေခၚပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ computer ဆိုတဲ့ အသံုးကိုေတာ့ တစ္ကမၻာလံုး လက္ခံသံုးႏႈန္းၾကတာ အမွန္ပါဘဲ။" ဟုကမ္းလာပါသည္။ သီဟနာဒကလည္း ေက်းဇူးတင္စြာ ယူလိုက္ပါသည္။ ဤသို႔ ဝင္း-ဝင္း စီက်ဴေယးရွင္း ျဖစ္ေစခ်င္၏။ သို႕ေသာ္ အခ်ိဳ႕ကား သူတို႕သိတာကို မကမ္းပါဘဲ ေငါက္ငမ္းထြက္သြားၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မည္သူမွ မရလိုက္ၾက။

တရုတ္လိုလွ်ပ္စစ္ဦးေႏွာက္ကို ျမန္မာလို ဓါတ္ဦးေႏွာက္ဟုေခၚႏိုင္၏။ ပါဆိုကြန္ကား ဂ်ပန္စကား အစစ္ မဟုတ္။ ေမြးစား စကားတည္း။ ထိုင္းမ်ားလည္း အသံကြဲစြာ ကြန္ပ်ဴတား - ဟုထြက္သံၾကားရဖူး၏။

မ်ိဳးျမတ္သူကို ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ ေနာင္ကိုဓါတ္ဦးေႏွာက္ဟု သံုးမိေကာင္းသံုးမိပါမည္။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ "မုေယာစပါးရည္၊ ဓါတုပါနီႏွင့္ ဘီယာေသာက္သူမ်ား" ေဆာင္းပါးျဖင့္ ၀ိမုတၱိသုခ ဘလစ္ (ဘလစ္(စ္) ဟူသည္ဘာသံႏွင့္တူမွန္း မသိေသာ္လည္း) ၏ "computer ဆိုတဲ့ အသံုးကိုေတာ့ တစ္ကမၻာလံုး လက္ခံသံုးႏႈန္းၾကတာ အမွန္ပါဘဲ" ဆိုသည့္စကားေလးကို ခံစားခ်က္ႏွင့္ကိုက္သျဖင့္ သိုသိုသိပ္သိပ္ ေက်းဇူးတင္ရင္း ဂုဏ္ျပဳမွတ္တမ္းတင္အပ္ပါသည္။

ဤေဆာင္းပါးေလးသည္ သေရာ္သံစြက္သျဖင့္ ေယာနိေသာ မနသိကာရ မရွိသူအခ်ိဳ႕ကို ႀကိဳတင္ေတာင္းပန္ခ်င္၏။

ကမ္းလက္သည္ ကမ္းလက္မ်ားကိုႀကိဳဆို၏။

ဤသစၥာစကားေၾကာင့္ အသက္တိုလိုက တိုေစ။ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုခြင့္ ရရပါလို၏။



သီဟနာဒ







Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ဘုရားရွင္သမာပတ္မွ ထခဲ့ရတဲ့ “ပဥၥသီခၤဆိုတီးတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္” (အပိုင္း - ၂)


(ရင္ခုန္သံ တစ္ေရးႏိုး)

ရ။     ၀ါရုမု သဇ မံ ဘေဒၵ၊ သဇ မံ မႏၶ ေလာစေန
        ပလိႆဇ မံ ကလ်ာဏီ၊ ဧတံ ေမ အဘိပတၳိတံ။


         Come, embrace me, maiden fair of thighs,
         Seize and hold me with your lovely eyes,
         Take me in your arms,
         It’s all I ask!

         ေဖြးလႊလႊ မင္းေပါင္ေပၚပါးအပ္
         အၿမတ္တႏိုးနဲ႔ မင္းမ်က္လံုးေတြရဲ႕အၾကည့္
         ၿပီး- မင္းလက္အစံုနဲ႔ ေထြးပိုက္လွည့္
         ဘ၀မွာ လိုတာ ဆိုလို႔ ဒါအကုန္ပါပဲကြယ္။


၈။     အပၸေကာဓ ၀တ ေမ သေ ႏၲာ၊ ကာေမာ ၀ိလႅိတေက သိယာ
        အေနက ဘာေ၀ါ သမုပၸါဒိ၊ အရဟေႏၲ၀  ဒကၡိဏာ။


         My desire was slight at first, Oh maid,
         Of waving tresses, but it grew apace,
         As grow the gifts that Arahants receive.

         အစက- ရင္ထဲဆာေလာင္မႈေလး
         တၿဖည္းၿဖည္း စည္ပင္လာလိုက္ပံုမ်ား
         ရဟႏၲာအရွင္ၿမတ္ေတြကို ေပးလွဴရတဲ့ အက်ိဳးေတြလုိပဲ။


၉။      အယံေမ အတၱိ ကတံ ပုညံ၊ အရဟေႏၲသု တာဒိသု
         တံ ေမ သမၺဂၤ ကလ်ာဏီ၊ တယာ သဒၶိံ ၀ိပစၥိတံ။


         Whatever merit I have gained by gifts
         To those Noble Ones, may mind reward
         When it ripens, be your love, most fair.

         အရွင္ၿမတ္ေတြကို ေပးလွဴခဲ႔သမွ်
         အက်ိဳးတရားေတြ ငါၿပန္ရရင္
         အခ်စ္ဆံုးေလး…အားလံုး မင္းအတြက္ခ်ည္းပါပဲ။


၁၀။    သက်ပုေတၱာ၀ စ်ာေနသု၊ ဧေကာဒိ နိပေကာ သေတာ။
         အမတံ မုနိ ဇိဂိႆာေနာ၊ တ မဟံ သူရိယ ၀စၦေသ။


         As the Sakyan’s Son in Jhana rapt
         Intent and mindful, seeks the deathless goal,
         Thus intent I seek your love, my Sun.

         (သာကိယအရွင္) စ်ာန္ရင္ခြင္မွာ (သိဒၶတၳမင္းသား)
         မေသရာ မြတ္သိပ္စြာ စူးစိုက္ရွာေနသလို
         ကိုယ့္အလင္းေရာင္ကေလးေရ
         မင္းအခ်စ္ကို ငတ္မြတ္စြာ ငါရွာေနသကြဲ႕။


၁၁။    ယထာပိ မုနိ နေႏၵယ်၊ ပတြာ သေမၺာဓိ မုတၱမံ။
         ဧ၀ံ နေႏၵယ် ကလ်ာဏီ၊ မိႆီ ဘာ၀ံ ဂေတာ တယာ။


         Just as that Sage would be rejoiced, if he
         Were to gain Supreme enlightenment,
         So I’d rejoice to be made one with you.

        ေဂါတမအရွင္ ၀မ္းေၿမာက္
        သဗၺညဳ ခရီးေရာက္္တဲ့အခါမွာ
        ငါလည္းေလ မိုးမၿမင္ ေနမွာ
        မင္းနဲ႔မ်ား အတူၾကင္ရရင္။


၁၂။    သေကၠာစေမ ၀ရံ ဒဇၨာ၊ တာ၀တိံသာန မိႆေရာ။
         တာဟံ ဘေဒၵ ၀ေရယ်ာေယ၊ ဧ၀ံ ကာေမာ ဒေဠွာ မမ။


         If Sakka, Lord of Three-and-Thirty Gods
         Were perchance to grant a boon to me,
         It’s you I’d crave, my love for you is so strong.

        တာ၀တႎသာဘုရင္ သကၠအရွင္ကမ်ား
        ေဗလု၀…မင္းၾကိဳက္သမွ် ဆုလာဘ္ယူေစဆိုရင္
        ငါခံုမင္တာက မင္းတစ္ေယာက္ထဲ
        တို႔အခ်စ္က အဲသေလာက္ ၿမဲၿမံတယ္။


၁၃။   သာလံ၀ နစိရံ ပုပၹံ၊ ပိတရံ ေသ သုေမဓေသ။
        ၀ႏၵမာေနာ နမႆာမိ၊ ယႆာ ေသတာ ဓိ သိ ပဇာ။


         Your father, maid so wise, I venerate
         Like a sala-tree fairly blossoming,
         For his offspring’s sake, so sweet and fair.

        ပင္လံုးကၽြတ္ပြင့္တဲ့ အင္ႀကင္းပင္အိုကို
        ေမႊးလွတဲ႔ ပန္းေတြေၾကာင့္ ၿမတ္ႏိုးရသလိို
        ပညာေတြ ပင္လံုးကၽြတ္တဲ့
        မင္းေဖေဖ တိမၺရုကို
        ပဥၥသီ ဦးညႊတ္လိုက္ပါရဲ႕….ကြယ္
        ေနနတ္မင္းသမီး…အလင္းမေလးရယ္…….။

ဘုရားရွင္သမာပတ္မွ ထခဲ့ရတဲ့ “ပဥၥသီခၤဆိုတီးတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္” (အပိုင္း - ၁)

ဆုထားမ်က္ခ်ယ္

❋ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ အသံမစဲ မဟာပ႒ာန္းရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္္ပြဲႀကီး ဖိတ္ၾကားလႊာ❋



ေလးစားရပါေသာ တရားခ်စ္ခင္ ဓမၼမိတ္ေဆြ သူေတာ္စင္အေပါင္းတို႔…

မဂၤလ၀ိဟာရေက်ာင္္းဆရာေတာ္မ်ား၏ ဦးေဆာင္ကမကထျပဳမွုဳျဖင္႔ အဘိဓမၼာအသင္းႀကီး (စင္ကာပူ) မွႀကီးမွဴး က်င္းပအပ္ပါေသာ ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္္လူပုဂၢိဳလ္မ်ား အသံမစဲ မဟာပ႒ာန္းရြတ္ဖတ္ ပူေဇာ္ပြဲႀကီးတြင္ ကၽြနု္ပ္တို႔ႏွင့္အတူတကြပါ၀င္ဆင္ႏႊဲ ကုသိုလ္ေတာ္ယူႏိုင္ၾကပါရန္ ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာျဖင့္ ဖိတ္ၾကားအပ္ပါသည္ ။

အထူးသျဖင့္စာမ်က္ႏွာ(၂၆၄၀)ရွိေသာပ႒ာန္းက်မ္းေတာ္ၾကီးကို(၅)ရက္တိုင္တုိင္အသံမစဲလူပုဂၢိဳလ္မ်ားတစ္ဦးခ်င္း အလွည့္က်ပူေဇာ္မည္ျဖစ္ပါ၍ သဒၶါၾကည္လင္ပါရမီရွင္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားအား ကိုယ္တိုင္ပါ၀င္ရြတ္ဖတ္ ပူေဇာ္ျပီး ကုသိုလ္ေတာ္ယူၾကေစလိုပါသည္။ ယင္းသို႔ကုသိုလ္ေတာ္ယူႏိုင္ရန္အတြက္လည္းပ႒ာန္းရြတ္ဖတ္ ပူေဇာ္နည္းကို မဂၤလဝိဟာရေက်ာင္းတြင္ သံဃာေတာ္ အရွင္သူျမတ္မ်ားမွ အပတ္စဥ္တနဂၤေႏြေန႔တိုင္း ညေန ၂း၀၀ မွ ၄း၀၀ နာရီ အထိ  စနစ္တက် ေလ့က်င့္သင္ၾကား ေပးလ်က္ရွိပါသည္။

ပါ၀င္ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္လိုသူမ်ားႏွင့္ ေဝယ်ာဝစၥကုသိုလ္ေတာ္ပါဝင္လိုသူမ်ားသည္ ေအာက္ေဖာ္ျပပါ အခ်ိန္ဇယားမ်ားတြင္ၾကည့္ရွဳ၍ ေကာ္မတီ၀င္မ်ားသို႔ ဆက္သြယ္စားရင္းေပး ႏိုင္ပါ ေၾကာင္း နိဗၶာန္အက်ဳိးေမွ်ာ္၍ ႏႈိးေဆာ္ ေလးျမတ္စြာဖိတ္ၾကားအပ္ပါသည္။။

၁။ ဒုတိယအႀကိမ္ မဟာပ႒ာန္း ပူေဇာ္ပြဲ အခ်ိန္ဇယား
၂။ ဒုတိယအႀကိမ္ မဟာပ႒ာန္းပူေဇာ္ပြဲ ေဝယ်ာဝစၥကုသိုလ္ေတာ္

ေန႔ရက္။        ။ ၂၀၁၂-ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ(၂၂)ရက္ မွ (၂၆)ရက္ ေန႔အထိ။
                    (တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးရံုးပိတ္ရက္မ်ား)
                    ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၁၃၇၃-ခုႏွစ္၊ ျပာသိုလျပည့္ေက်ာ္ (၁၄)ရက္မွတပို႔တြဲလဆန္း(၃)ရက္ေန႔အထိ။

အခ်ိန္။        ။“ဖြင္႔ပြဲအခမ္းအနားကို တနဂၤေႏြေန႔ နံနက္ (၉) နာရီတြင္ စတင္က်င္းပမည္ျဖစ္ပါသည္။”

ေနရာ။        ။မဂၤလ၀ိဟာရေက်ာင္းတိိုက္၊ ယူးႏို႔စ္ဘူတာအနီး ၊ စကၤာပူႏိုင္ငံ။
                   Mangala Vihara Buddhist Temple, 30 Jalan Eunos, S419495.

နတ္လမ္းညႊန္  ☞ Eunos MRT, Exit C, Map


ဆက္သြယ္ရန္
၁။ ဦးျမင့္သိန္း            ☎ ၈၁၅၉ ၃၉၈၉ ၊ ✉mtheingeo@gmail.com
၂။ ဦးစည္သူေအးကို   ☎ ၉၁၀၈ ၃၆၇၈ ၊ ✉sithuayeko07@googlemail.com
၃။ ဦးေဇာ္မ်ိဳးမင္း        ☎ ၈၂၆၁ ၉၅၈၁ ၊ ✉zawmyomin09@gmail.com
၄။ ဦးေအာင္ထြန္း       ☎ ၈၅၁၀ ၇၂၂၃ ၊ ✉maharpahtan@gmail.com
၅။ ဦးျမင့္ထြန္း            ☎ ၉၃၉၀ ၁၆၉၄ ၊ ✉soewaithu@gmail.com
၆။ ေဒၚခင္စန္းယု        ☎ ၈၂၉၈ ၆၂၉၇ ၊ ✉khinsanyu07@googlemail.com
၇။ ေဒၚေရႊဇင္ထြန္း     ☎ ၉၇၅၇ ၅၈၉၀ ၊ ✉shwezintun@gmail.com
၈။ ေဒၚဆုရည္မြန္       ☎ ၉၀၆၆ ၂၄၀၇ ၊ ✉sarsanamyoset@gmail.com
(မဟာပ႒ာန္းပူေဇာ္ပြဲ ၿဖစ္ေၿမာက္္ေရးအဖြဲ႔)

ပထမအႀကိမ္ ဒုလႅဘရဟန္းခံပြဲ


မဂၤလဝိဟာရေက်ာင္း ဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္ အဘိဓမၼာအသင္း နာယကဆရာေတာ္မ်ား၏ ၾသဝါဒကိုခံယူ၍ အဘိဓမၼာအသင္းႀကီး(စကၤာပူ)မွ ႀကီးမႉးက်င္းပအပ္ေသာ စကၤာပူႏိုင္ငံ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ပရဟိတ အသင္းေပါင္းစံု စုေပါင္းဒုလႅဘ ရဟန္းခံပြဲကို တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူး ရံုးပိတ္ရက္ ၂၀၁၂ခုႏွစ္၊ ဇႏၷ၀ါရီလ ၂၁-ရက္ညေနမွ ၂၆-ရက္ေန႔ထိ၊ မဂၤလဝိဟာရေက်ာင္းတြင္ ေအာက္ပါ အစီအစဥ္အတိုင္း က်င္းပမည္ျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ ဓမၼမိတ္ေဆြအေပါင္းတို႔အား ေလးစားစြာ ဖိတ္ၾကားအပ္ပါသည္။

မဂၤလာေနရာ။           ။ မဂၤလ၀ိဟာရေက်ာင္း ၊  30 Jalan Eunos, Singapore 419495
မဂၤလာေန႔ရက္။         ။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ၊ ဇႏၷ၀ါရီလ ၂၁-ရက္ မွ ၂၆-ရက္ထိ
မဂၤလာအခ်ိန္။           ။ ၂၁-ရက္ေန႔နံနက္ (၁၀) နာရီတြင္ ပဗၺဇၨမဂၤလာ( ရွင္ျပဳမဂၤလာ )
ညေန (၃) နာရီတြင္ ဥပသမၸဒမဂၤလာ ( ရဟန္းခံမဂၤလာ )
ညေန (၆) နာရီတြင္ စုေပါင္းသိမ္ဆင္းေလာင္းကုသုိလ္ပြဲ
ဒုလႅဘရဟန္းခံျခင္း အတြက္ ဒီဇင္ဘာလ ၃၁-ရက္ေန႔ ေနာက္ဆံုးထား၍ စာရင္းေပးပို႔ၾကပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။



ပစၥည္းေလးျဖာ ကုသုိလ္ျပဳလိုသူမ်ား ေအာက္ပါ အတိုင္းဆက္သြယ္လႉဒါန္းႏိုင္ပါသည္။

၁။ ရွင္ရဟန္းတစ္ပါးအတြက္ ပရိကၡရာတစ္စံု S$50
၂။ အာရံုဆြမ္းတစ္နပ္စာ                              S$80
၃။ ေန႔ဆြမ္းတစ္နပ္စာ                                 S$120

မိမိ အစီအစဥ္ျဖင့္ အာရံုဆြမ္း၊ ေန႔ဆြမ္း ကပ္လႉလိုပါလွ်င္ သက္သတ္လြတ္ဆြမ္းဟင္းမ်ား စီစဥ္ေပးၾကပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။ ေဝယ်ာဝစၥ ကုသိုလ္ယူလိုသူမ်ားလည္း စာရင္းေပးသြင္းႏိုင္ပါသည္။

၂၀၁၁ ဒီဇင္ဘာ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္ စာရင္းေပးထားေသာ ဒုလႅဘရဟန္း အပါး ၂၀-ျပည့္ၿပီးသြားၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းေလးျမတ္စြာ အသိေပးအပ္ပါသည္။

ဆက္သြယ္ေမးျမန္းရန္
၁။ ဦးျမင့္သိန္း             ၈၁၅၉ ၃၉၈၉ ၊ e-mail : mtheingeo@gmail.com
၂။ ဦးစည္သူေအးကို   ၉၀၁၈ ၃၆၇၈ ၊ e-mail :sithuayeko07@gmail.com
၃။ ကိုေဇာ္မ်ဳိးမင္း       ၈၂၆၁ ၉၅၈၁ ၊ e-mail : zawmyomin09@gmail.com
၄။ မခင္ရဲလြင္            ၉၇၄၃ ၆၉၉၂ ၊ e-mail : khinyelwin@gmail.com
၅။ မဆုရည္ၿဖိဳး           ၉၄၂၃ ၄၉၁၉ ၊ e-mail : soft.tune07@gmail.com
  

ေလးစားစြာျဖင့္
လူတိုင္းအတြက္ အဘိဓမၼာ အသင္းႀကီး

လိပ္၊ ငါး ၊ ဖား ၊ ေျမြ၊ ဆင္၊ က်ား



ကေလးတို႔ေရ
တစ္ခါတုန္းကတဲ့ကြယ္၊ (ဒါေပမယ့္ ေဖႀကီးေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ သီဟနာဒ ဆရာေတာ္ေလး ေျပာျပတာကို ျပန္ေရးတာ) ။ ရြာတစ္ရြာမွာ ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းႀကီး ငယ္ငယ္တစ္ပါး ေက်ာင္းထိုင္သတဲ့။ အဲဒီေက်ာင္းရဲ႕ ေက်ာင္းအစ္မႀကီးမွာ တစ္ဦးတည္းေသာ သားကေလး ရွိသတဲ့။

တစ္ေန႔ေတာ့ ေရာဂါတစ္ခု ျဖစ္ၿပီး အဲဒီတစ္ဦးတည္းေသာ သားကေလး ဆံုးပါးသြားရွာသတဲ့။ ေက်ာင္းအစ္မႀကီးခမ်ာ ေသာက ပရိေဒဝေတြ တဟုန္းဟုန္း ေတာက္ရွာေတာ့တာေပါ့။ ဒါနဲ႔ ေက်ာင္းထိုင္ကိုယ္ေတာ္ေလးက ဒကာမႀကီးအိမ္ကိို ၾကြၿပီး အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱလို႔ တရားျပသတဲ့ကြဲ႔။

ဒါနဲ႔ဒကာမႀကီးက “သိေတာ့ သိပါရဲ႕ ၊ တကယ္လက္ေတြ႔က်ေျဖဖို႕ခက္သမို႔ ငိုေနရျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား” လို႔ ေလွ်ာက္ရွာသတဲ့။

ဒီလိုနဲ႔ လအတန္ၾကာေတာ့ ေက်ာင္းထုိင္ကိုယ္ေတာ္ေလးရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ အစ္မက ေမြးတဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးေလး ခမ်ာမွာလည္း ေရာဂါတစ္ခုနဲ႔ ဆံုးပါး သြားျပန္ေရာတဲ့ကြယ္။ အဲဒီဆရာေတာ္ေလးက သူ႔တူမေလးကို သိပ္ခ်စ္ရွာဆိုပဲ။ ဒီေတာ့ သူလည္းေလ ေလာကီသားေပမို႔ ငိုရွာသတဲ့။

ဒကာမႀကီးက တရားနဲ႔ ေျဖေတာ္မူပါဘုရားလို႔ ေလွ်ာက္သတဲ့။

ဒီေတာ့ အဲဒီကိုယ္ေတာ္ေလးက “ ဒကာမႀကီးက အမ်ိဳးမေတာ္ေတာ့ ေျပာအားရွိတာေပါ့။ ဒီကေလးမေလးက ဦးပဥၨင္းရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ တူမေလးမို႔ ေျဖလို႔ မရဘူးလို႔ “မိန္႔ေတာ္မူပါသတဲ့။
                             
~~~~~~~~~~~~~~~~

ေနာက္ပံုျပင္တစ္ခုကေတာ့ အေမရိကန္က ေတးေရးဆရာတစ္ေယာက္အေၾကာင္းပါ။ ကေလးတို႔ ရွာၾကည့္ရင္ သူ႔အေၾကာင္းကို သိရလိမ့္မယ္ ။ “Don’t Worry, Be Happy“ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးကို ေရးခဲ့သူေလ။


ဒုန္႔ေဝါရီး ဘီဟက္ပီး လို႔သာေရးခဲ့ေပမယ့္ သူ႔ဘဝကိုေတာ့ ဒုန္႔ေဝါရီး မျဖစ္၊ ဟက္ပီး ျဖစ္ေအာင္ေနမသြားႏိုင္ဘဲ စိတ္ဆင္းဆင္းရဲရဲနဲ႔ ေနေနရရွာသတဲ့။ တခ်ိဳ႕က သူ႔ကိုယ္သူ သတ္ေသသြားတယ္ လို႔ေတာင္ဆုိၾကသကြဲ ့။

ေဖႀကီးရဲ႕ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ေျပာျပတာကေတာ့ သတ္ေသသည္ အထိေတာ့ မေရာက္ခဲ့ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္  စိတ္မခ်မ္းေျမ႕ဖြယ္ဘဝမွာ ေနသြားရတယ္ဆိုတာကေတာ့ မွန္သတဲ့။

ဒါပါပဲကြယ္။
ဒီပုံျပင္ေလးႏွစ္ပုဒ္ရဲ႕ ေမာ္ရယ္ကေတာ့ လူေတြျဖစ္ကတတ္ဆန္း ေျပာတတ္တဲ့ ပံုျပင္ေတြထဲမွာ ေျခာက္ေကာင္ဝိုင္းထဲက လိပ္၊ ငါး ၊ ဖား၊ ေျမြ၊ ဆင္၊ က်ားဆိုတဲ့ သတၱဝါေလးေတြ မၾကာမၾကာပါလာ တတ္တယ္ဆိုတာပါပဲကြယ္။  အဲ.. ေမ့လို႔ ။ ေဖႀကီးပံုျပင္ထဲမွာ တစ္ေကာင္မွ ပါမသြားရွာဘူး။ 

ဦးကိုေမာင္















Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.              

ဘုရားရွင္သမာပတ္မွ ထခဲ့ရတဲ့ “ပဥၥသီခၤဆိုတီးတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္” (အပိုင္း - ၁)

ပဥၥသီခၤေစာင္းသမားတို႔မ်ားလုပ္လိုက္ရင္ ဘုရားရွင္ေတာင္ ေအးေအးေဆးေဆး သမာပတ္၀င္စားလို႔မရဘူး။ သိၾကားမင္းက ဘုရားရွင္ကိုေမးခ်င္၊ ဘုရားရွင္က သမာပတ္မွာ၀င္စား၊ ဒါကို အရွင္႔မ်က္ႏွာလို မ်က္ႏွာရ သူ႔အႏုပညာအစြမ္းကိုၿပၿပီး ဘုရားရွင္ကို သမာပတ္ကထေအာင္ တီးခတ္ပစ္လိုက္တာေလ။ ဆုထားမ်က္ခ်ယ္တို႔ ေပါက္တတ္ကရေလွ်ာက္ေရးေနတာ မဟုတ္ရပါရွင္္။ မယံုရင္၊ ဒီဃနိကာယ္၊ မဟာ၀ဂၢ၊ သကၠပဉွ သုတ္ကို သြားၾကည့္ၾကဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။

          သူခ်စ္ေနတာက တိမၺရုနတ္မင္းႀကီးရဲ႕သမီး သူရိယ၀စၦသာတဲ့။ အႏုပညာရွင္မ်ား ရည္းစားစကားေၿပာတာ ဘုရား၊ ရဟႏာၱေေတြေတာင္မွ အလြတ္မေပးဘူး။

          သူဖြဲ႕သီဆိုတဲ႔ သီခ်င္းကိုၾကားေတာ႔ ဘုရားရွင္ေတာင္ သမာပတ္က ထေတာ္မူၿပီး “ေကာင္းလွပါလား ပဥၥသီခၤ၊ သင္ဘယ္တုန္းကမ်ား ဖြဲ႔သီထားသလဲ”တဲ႔။ ဒီေတာ့မွ ေစာင္းသမား (အညတရေတာ႔ ဟုတ္ဟန္မတူ)က “အရွင္ဘုရား၊အရွင္ၿမတ္ မဟာေဗာဓိေၿခေတာ္ရင္း သစၥာပြင့္ဦး ဆြတ္မူးမူးအခ်ိန္မွာ ဖြဲ႔သီခဲ့ရၿခင္းပါဘုရား”တဲ့။

              
          ပါဠိမတတ္တဲ႔ ၿမန္မာေတြအတြက္ မ်က္စိေတာ႔မေနာက္ေလာက္္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္း ပါဠိ၊ အဂၤလိပ္၊ၿမန္မာ သံုးဘာသာနဲ႔ ပဥၥသီခၤရဲ႔ အႏုပညာကိုခံစားဖို႔ တင္ဆက္လိုက္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္လိုကေတာ႔ ပီ၊ တီ၊ အက္(စ္)လို႔ေခၚတဲ႔ Pali Text Society, London. ကမူကိုပဲ သံုးလိုက္ပါတယ္။ ပိဋကတ္ကို အဂၤလိပ္ၿပန္ရာမွာေတာ့ ေဒါက္တာရိုက္(စ္)ေဒးဗစ္တို႔ P.T.S ထက္သာတာလည္း ရွိေတာ့ဘူးေလ။ ၿမန္မာၿပန္ကေတာ့ က်မဆိုတဲ့ ဆုထားမ်က္ခ်ယ္။ (အေကာင္စုတ္ ဇင္ေ၀ေသာ္ရဲ့စကားန႔ဲဆုိ-ကန္ေတာ့ပါရဲ့) မၿဖစ္ညစ္က်ယ္ ဆုထားမ်က္ခ်ယ္ရဲ့ လက္ရာေပါ့ရွင္။

          (ဓမၼဂဂၤါ ဆရာေတာ္ရဲ႕စကား ငွားသံုးရရင္) "ေျခသံလံုလံုနဲ႔ ရင္ခုန္ၾကည့္ၾကရေအာင္"လား။

၁။       ဝေႏၵေတ  ပိတရံ   ဘေဒၵ၊  တိမၺရုံ   သူရိယ   ဝစၧေသ။
          ေယန      ဇာတာသိ   ကလ်ာဏီ၊  အာနႏၵ   ဇနနီ   မမ။


          Lady, your father Timbaru greet,
          Oh sunshine fair, I give him honor due,
          By whom was sired a maid as fair as you
          Who is the cause of my heart’s delight.

          အရွင္မေလး မင္းဖခင္ တိမၺရု
          အို-ေနနတ္သမီးေလး သူ႔ကိုဦးညႊတ္မိရဲ႔
          ငါ့ရင္ကို ေႏြးေစတဲ့ မင္းဆိုတဲ့ အလွတစ္ပါး
          သူေမြးဖြားေစခဲ့လုိ႔ေပါ့


၂။       ဝါေတာဝ   ေသဒတံ  ကေႏၲာ၊  ပါနိယံဝ   ပိပါသေတာ။
          အဂႌရသိ   ပိိယာေမဟိ၊  ဓေမၼာ   အရဟတာ  မိစ။


          Delightful as the breeze to one who sweats,
          Or as cooling draught to one who thirsts,
          Your radiant beauty is to me as dear
          As the Dhamma is to Arahants.

          ေခြ်းၿပိဳက္သူအတြက္ ေလေအးတစ္ေပါက္
          အာေခါင္ေၿခာက္သူအတြက္ ေရေအးတစ္ခြက္
          ေတာက္ပလြန္းတဲ့ မင္းအလွကို တြယ္မက္ေလေပါ့
          ရဟႏၲာ အရွင္ၿမတ္တို႔ ဓမၼကို ၿမတ္ႏိုးသလို။


၃။       အာတုရေႆဝ   ေဘသဇၨံ၊   ေဘာဇနံဝ   ဇိဃစၧေတာ။
          ပရိနိဗၺာပရ   မံ   ဘေဒၵ၊   ဇလႏၲာမိဝ   ဝါရိနာ။  


          Just as medicine to him who is ill,
          Or nourishment to one who is starving still,
          Bring me, gracious lady, sweet release,
          With water cool from my consuming flames.

          နာဖ်ားသူအတြက္  ေဆးတစ္ခြက္
          မြတ္သိပ္သူအတြက္ေတာ့ အာဟာရ၊
          မင္းေရတစ္မႈတ္နဲ႔ ခ်ိဳၿမိန္စြာ လြတ္ေၿမာက္ေစပါေတာ့
          ရင္မွာေလာင္ေနတဲ့ မီးကေန။


၄။       သီေတာဒကံ ေပါကၡရဏီ၊ ယုတၱံ ကိဥၹကၡ ေရဏုနာ။
          နာေဂါ ဂမာၻ ဘိတေတၳာဝ၊ ၾသဂါ ေဟေတ ထႏူဒရံ။   

 
          The elephant, oppressed by summer heat,
          Seeks out a lotus-pool upon which float,
          Petals and pollen of that flower,
          So into your bosom sweet, I’d plunge.

          ေႏြနဲ႔ ေလာင္ၿမိဳက္ေနတဲ့ဆင္
          ၾကာပန္းရင္ၿပင္ ေရကန္ကိုရွာၿပီး
          ၾကာပြင့္ၾကာပန္းေတြန႔ဲတူ ေသာက္ခ်ိဳးသလို
          လွပတဲ့ မင္းအၿပံဳးကန္သာလဲ့လ့ဲထဲ ခုန္ပဲ ခုန္ခ်လိုက္ခ်င္ေတာ့ရဲ႕။


၅။       အစၥကုၤေႆာဝ နာေဂါဝ၊ ဇိတံေမ ထုတၱေရာ ပရံ။
          ကာရဏံ နပၸဇာနာမိ၊ သမၸေတၱာ လကၡဏူ ဂုဟာ။


          As an elephant, urged by the goad,
          Pays no heed to pricks of lance and spear,
          So I, unheeding, know not what I do,
          Intoxicated by your beauteous form.

          ခြ်န္းရွရွန႔ဲ အေမာင္းခံရတဲ့ဆင္
          ေလး ျမား လွံ စစ္ေၿမၿပင္ကို အေရးမထားသလို
          ငါလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္ေမ့ေလ်ာ့
          မင္းအလွကို ရီေ၀သည္အထိ ေသာက္သံုးခဲ့လို႔ေပါ့။


၆။       တယိ ေဂဓိတ စိေတၱာသၼိ၊ စိတၱံ ဝိပရိဏာမိတံ။
          ပဋိဂႏၲံဳ နသေကၠာမိ၊ ဝကၤ ဃေသၱာဝ အမၺဳေဇာ။


          By you my heart is tightly bound in bonds,
          All my thoughts are quite transformed, and I
          Can no longer find my former course;
          I am like a fish that’s caught on baited hook.

          ရင္ေတြမြန္းၾကပ္စြာခုန္တယ္
          အေတြးေတြကလည္း ပံုမွန္မစီးေမ်ာ
          ဟိုတစ္ခါက "ငါ"ေပ်ာက္ဆံုးၿပီး
          ပါးဟပ္မွာ ခ်ိတ္တန္းလန္းနဲ႔ ငါးတစ္ေကာင္လို။


(ရင္ခုန္သံေတြ တစ္ခန္းရပ္ၾကဦးစို႔ေနာ္)


ဆုထားမ်က္ခ်ယ္

CHECK UP မလုပ္ရေသးေသာ တဏွာမ်ား

ဘဝက တဏွာေၾကာင့္စခဲ့၏။
အတန္ငယ္ႀကီးျပင္းလာေသာအခါ တဏွာသည္ ေၾကာက္စရာေကာင္းေၾကာင္း သင္ၾကား ၾကရ၏။ စာသင္၏။ တဏွာကို လည္းသင္၏။ ထို႔ေနာက္ ေလာကီအာရံုမွ လြတ္ေျမာက္ေရးကို ေတာင္းဆိုလာ၏။

ဟုတ္သလိုလိုရွိ၏။ သို႔ေသာ္မဟုတ္ေသး။ ကာမဂုဏ္မွ ပယ္ခြာေရးဆိုေသာ္လည္း ထိုကာမဂုဏ္က အဘယ္နည္း။ ဘာကိုဆိုသနည္း။ ထိုကာမဂုဏ္ကို သံုးစြဲၿပီးမွ ထြက္ေျမာက္ေရးကို ေတာင္းဆိုလာေသာ္ မွန္ကန္ဖို႔ ရာႏႈန္းမ်ား၏။ သို႔ေသာ္ ဘာမွမရွိဘဲ ဘာမွ မရွိရာမွ စြန္႔ခြာေရးကို ေျပာလာ၏။ မဟုတ္ေတာ့။ လံုးဝမဟုတ္ေတာ့။

တစ္ခ်ိန္ ေက်းလက္ကလူမ်ားကို လြန္စြာရိုးသားၾက၏၊ အလိုနည္းပါးၾက၏ ဟုထင္ခဲ့၏။ ေက်းလက္သားတို႔ တဏွာကို ေလွ်ာ့တြက္ခဲ့မိ၏။ တကယ္မူ မဟုတ္။ တဏွာသည္ တဏွာသာျဖစ္၏။ တနည္းဆိုရေသာ္ လိုခ်င္ ရေကာင္းမွန္း မသိၾကျခင္းသာျဖစ္၏။ မလိုခ်င္ၾကျခင္းမဟုတ္။ ယေန႔ေက်းလက္သည္ ၿမိဳ႕ျပ၏ စမ္းသပ္မႈ ဒဏ္က္ို အျပင္းအထန္ခံေနရ၏။ ဘီယာဆိုင္မ်ားေပါလာ၏။ ဗီြဒီယိုရံုမ်ားေပါလာ၏။ အျခားအျခားေသာ လိုက္စရာ အာရံု မ်ား ေပါလာ၏။ ထိုအာရံုမ်ားေနာက္သို႔ သူတို႔တဏွာလိုက္ၾကေတာ့၏။

ဤသို႔ဆိုေသာ ေက်းလက္ေတာသားမ်ား အလိုနည္းျခင္း မွန္ကန္ပါမည္လား။ တခ်ိဳ႕က နည္း၍ တစ္ခ်ိဳ႕က မ်ား၏။ သို႔ေသာ္ ထိုတဏွာကို Check up မလုပ္ႏိုင္ေသးသျဖင့္ သိပ္မသိသာလွ။ အမွန္မူ လူ႔တဏွာ သည္ လူ႔တဏွာသာျဖစ္သည္။

ဤသည္ကိုပင္ ယေန႔ေခတ္လူတို႔သည္ ေလာဘပိုႀကီးလာၾကသည္ဟု သိပ္အဆင္မေျပလွေသာ အယူ အဆ တင္ျပလာၾကျပန္သည္။ ဘဝရလာသူတိုင္း၏ တဏွာကို ေလွ်ာ့တြက္၍ရမည္မထင္။ ယေန႔ စီးပြားေရးေၾကာင့္ လူသားမ်ားတိုက္ခိုက္ေနသလိုသားေကာင္တစ္ေကာင္အတြက္ေၾကာင့္ ေက်ာက္ေခတ္လူသားမ်ား တိုက္ခိုက္ေန ၾက၏။ သားေကာင္ဆိုေသာအာရံုက အားသိပ္မေကာင္းေသာအခါ တဏွာလည္း အားေလ်ာ့၏။ ဤသည္မွာ တဏွာ အားနည္းျခင္း ေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ တဏွာ သည္းေျခႀကိဳက္အာရံုႏွင့္ေတြ႔ကာ Check up မလုပ္ရေသးျခင္းသာျဖစ္သည္။

ယေန႔ ကမာၻက ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားရိုးသား၏။ အလိုနည္း၏။ ေအးခ်မ္း၏ဟု ေျပာလာျပန္သည္။ (အကင္း ပါးေသာ လူမ်ားကမူ မေျပာၾက။) မွန္ကန္ဖို႔ ရာခိုင္ႏႈန္းနည္း၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ယခုေက်းလက္ သည္ တစ္ခ်ိန္က ေက်းလက္ မဟုတ္ေတာ့သလို ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ျမဴဆြယ္ေသာ အာရံုက သိပ္အားမေကာင္း သျဖင့္ ရွိေနေသာ တဏွာက လက္စြမ္း မျပေသးျခင္းသာျဖစ္၏။

ရိုးသားေသာႏုိင္ငံသည္ သူခိုးမ်ား၏။ ဟန္လုပ္ေသာႏိုင္ငံ၌ အရက္ပုန္းေရာင္းေသာဆိုင္မ်ား ေပါ၏။ ယဥ္ေက်းေသာႏိုင္ငံ၌ အေပ်ာ္အပ်က္ အႏွိပ္ခန္းမ်ားေပါ၏။

ယေန႔ ကမာၻ႔ယဥ္ေက်းမႈက ျမန္မာကို အားေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ဝင္တိုက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ျမန္မာေတြ ဘယ္လိုလက္ခံ ယူမလဲ။ ဤကိစၥ အလြန္ အေရးႀကီး သည္ဟု ထင္သည္။ သူတို႔က တဏွာကို ကမာၻ႔အာရံုႏွင့္ စမ္းသပ္ေတာ့ မည္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာမ်ား တကယ္ရိုးသားၾက ပါေသးရဲ႕လား။ အားနာစရာေတာ့ အနည္း ငယ္ေကာင္း၏။

စဥ္းစားမိသည္။ “ကာမဂုဏ္မွ ခြာ ၊ ကာမဂုဏ္က မခြာ။" ခက္သည္က ခြာစရာ ကာမဂုဏ္ကမရွိ။ မရွိရင္ မရွိတဲ့ ကာမဂုဏ္ကခြာ၊ ခြာရင္ၿပီးေရာ။ အဓိပၸါယ္ေတာ့သိပ္မပါ။

တစ္ခ်ိန္က ကြန္ပ်ဴတာမရွိ၊ ကြန္ပ်ဴတာမသိ။ ကြန္ပ်ဴတာမရွိသျဖင့္ အျခား ေဆာင္ရြက္စရာ လည္းမလို။ အႏွီ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ ကြန္ပ်ဴတာမလိုခ်င္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားလား။ မဟုတ္ဟုထင္သည္။ လိုခ်င္ရေကာင္းမွန္း မသိသူမ်ားသာျဖစ္၏။

ေဂ်ေဒါ့နတ္မရွိ၊ ေကအက္(ဖ)စီမရွိ၊ ေဒၚလာ ၂၅၀တန္ ဘူေဖးမရွိ၊ မရွိသျဖင့္ မသိ။ မရွိ၍ မသိေသာ ထို ပုဂၢဳိလ္မ်ားကို ေလာဘနည္းသူဟု ေျပာ၍ ရပါမည္ေလာ။ မထင္မိ။ မရွိ၊ မသိ၊ မလိုခ်င္ သာျဖစ္ၿပီး ရွိ၊ သိ၊လိုခ်င္ျဖစ္ လာပါလိမ့္မည္။

ေလယာဥ္တစ္ခါစီးဖူးတယ္။ ေကာင္းလိုက္တာ။ ေမ့လို႔ကို မရဘူး။ အဲဒီတုန္းက နင္တို႔ အေပၚ တည့္တည့္ ကေန ငါတို႔ျဖတ္သြားတာ ဆိုသည့္ ေက်းေတာသားသည္ ကိုယ္ပိုင္ဟယ္လီေကာ္ပတာ မဝယ္ႏိုင္ရင္ ရွိမည္ -- မလိုခ်င္ ဟူ၍ေတာ့ ေျပာ၍မရ။ (လိမ္ညာေျပာလို႔ေတာ့ရပါသည္။)

စာေပလာ ဇာတ္နိပါတ္၊ ဗုဒၶဝင္ စသည္တို႔ကို ၾကည့္ရွဳရာ ကာမဂုဏ္၊ ထို႔ေနာက္ ကာမဂုဏ္မွ ခြာ၊ ဤေဖာ္ျမဴလာကိုေတြ႔ရသည္။ တြယ္တာစရာ ကာမဂုဏ္မရွိ ထုိမရွိ ကာမဂုဏ္မွ ခြာကို မေတြ႔ရ။

သုေမဓာရေသ့သည္ သူေဌးျဖစ္သည္။ သိဒၶတၳမင္းသားသည္ အာဏာႏွင့္ စည္းစိမ္အလံုးစံုရွိသည္။ ဤသည္မွာ ကာမဂုဏ္ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကာမဂုဏ္မွ ခြာလို႔ရ၏။ ကာမဂုဏ္မွ ခြာရန္ ကာမဂုဏ္ရွိေနဖို႔ အေရးႀကီးသည္။စကၤာပူမွထြက္ခြာရန္စကၤာပူလို၏။ ျမန္မာျပည္မွထြက္ခြာရန္ ျမန္မာျပည္လို၏။ ေလဆိပ္မွထြက္ခြာရန္ ေလဆိပ္လို၏။ စကၤာပူမရွိ ၊ ျမန္မာမရွိ ၊ ေလဆိပ္မရွိဘဲ ဤကိစၥမ်ား လံုးဝမျဖစ္ႏိုင္။

ကာမဂုဏ္မွခြာဆိုသည့္ ေဝါဟာရကိုသံုးစြဲရန္အနည္းဆံုးတူတူတန္တန္ကာမဂုဏ္ေတာ့ရွိေနရမည္။ ႏို႔မို႔ ေတာ့ “ခြာ“ သာ “ခြာ“ မည။္ ကာမဂုဏ္မွေတာ့ မဟုတ္။ မဟုတ္သျဖင့္ ထိုတဏွာက လက္စြမ္းျပ ခြင့္မရ။ အမွန္တကယ္ တဏွာႀကိဳက္အာရံုႏွင့္ေတြ႔ေတာ့မွ သူ႔ကိုယ္သူ မရွိဘူး ဟုထင္ထားေသာ ထိုတဏွာက လွ်ာတျမားျမား၊ တံေတြး တမ်ိဳမ်ိဳႏွင့္ထြက္လာ ပါလိမ့္မည္။

ျမန္မာေတြရိုးသားၾကတယ္။ အလိုနည္းၾကတယ္ဟု အေျပာမေစာမီ ထိုျမန္မာတို႔၏ တဏွာကို Check up လုပ္ရမည္ျဖစ္၏။ ဤသည္မွာ (၂၁)ရာစု ေလာကီအာရံုမ်ားပင္ျဖစ္ေပသည္။

ျမန္မာေတြ တူတူတန္တန္ျဖစ္ေအာင္ အရင္လုပ္ရမည္။
စီးပြားေရး ထူထူေထာင္ေထာင္ ျဖစ္ေအာင္ အလုပ္လုပ္ရမည္။
ကမာၻႏွင့္ ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္ေအာင္ အရင္လုပ္ရမည္။
ျဖစ္သလို စား-စားေနရေသာ (အာဟာရမျပည့္ေသာ) ထမင္းပြဲမ်ားကို ေက်ာ္လႊား ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ရမည္။
ႏွစ္ဦးသား ခ်စ္ပါလ်က္ အဆင္မေျပေသာ စီးပြားေရးေၾကာင့္ လက္မထပ္ရေသာ သမီးရည္းစားမ်ား နည္းႏိုင္သမွ် နည္းေအာင္လုပ္ရမည္။
တြယ္တာေလာက္ေသာ ေငြေၾကးတန္ဖိုး ၊ ပိုင္ဆိုင္မႈ အိမ္ယာရွိေနရမည္။


ဤမွ်ဆိုလွ်င္ ကာမဂုဏ္မွ ခြာလိုေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားခြာလို႔ ရပါၿပီ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ခြာစရာ ကာမဂုဏ္ တူတူတန္တန္ ရွိေနေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။

အေမရိကႏွင့္ ဥေရာပမွ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားကို ေတြ႔ရသည္။ အလြန္ၾကည္ညိဳမိ၏။ (ဘာသာေရးလုပ္စားသည့္ ရဟန္းတခ်ိဳ႕လည္းရွိေကာင္းရွိႏိုင္၏။ မေျပာပေလာက္။) သူတို႔သည္ ကာမဂုဏ္မွ ခြာခဲ့ေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ကာမဂုဏ္ရွိ၏၊ ကာမဂုဏ္ကို သိ၏။ ထို႔ေနာက္ ထိုကာမဂုဏ္မွ ခြာ၏။

မိဘမ်ားမရွိ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားကလည္း မတတ္ႏိုင္။ ထိုကေလးကို ကိုရင္ဝတ္ေလးလိုက္။ ထိုကေလး သည္ဘာကာမဂုဏ္မွမရွိဘဲ ကာမဂုဏ္ခြာထြက္ေရးလမ္းေပၚကို ေရာက္လာရရွာ၏။သူ႔ကိုယ္သူလည္းမသိ ။ေလွ်ာက္မိသည့္ လမ္းကိုလည္းမသိ။ ထို႔ေနာက္စာေပမ်ားသင္၍ စာေပမ်ားတတ္၏။ သို႔ေသာ္ ကာမဂုဏ္ကိုမူ သူမသိ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔တဏွာကိုလည္း သူမသိ။ ေသခ်ာသည္ကား တဏွာရွိ၏။(ထိုသို႔ေသာ သာမေဏငယ္မ်ား အထင္ကရ ဆရာေတာ္ႀကီး တစ္ပါး မျဖစ္ဟု မဆိုလိုပါ။)

ဤသည္မွာ သမားရိုးက် ရဟန္းဘဝႏွင့္ သမားရိုးက် မဟုတ္ေသာ ရဟန္းဘဝျခားနားမႈသာျဖစ္၏။ သာသနာ့ေဘာင္ဝင္လာတာျခင္း တူေသာ္လည္း ကာမဂုဏ္မွ လာျခင္းႏွင့္ ဘာမွ မရွိရာမွ လာျခင္းမတူညီၾက။ ထို႔ေၾကာင့္ တန္ဖိုးလည္းကြာ၏။

ဤျပႆနာမ်ား ဘယ္ကလာသနည္း။
ဆင္းရဲမြဲေတရာမွ လာ၏။
အသိပညာ အားနည္းရာမွ လာ၏။
ဘာသာေရး အဆံုးအမကို မ်က္စိမွိတ္ယံုၾကည္ရာမွ လာ၏။


ကိုယ့္တဏွာကို Check up မလုပ္မိ၊ လုပ္ခြင့္မရ၊ ထို႔ေၾကာင့္ တဏွာပမာဏကို မသိ။ သိေသာ္ တဏွာကို မႏိုင္။ မႏိုင္ေသာ္လည္း လူသိမခံရဲ။ လူသိမခံရဲသျဖင့္……

ဤသို႔ျဖင့္
မသမာမႈမ်ားေပါမ်ားလာ၏။
လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈ ေပါလာ၏။
ပရဟိတေရွ႕ကျပၿပီး အတၱဟိတလုပ္သူမ်ား မ်ားလာ၏။
အရက္ပုန္းေရာင္းေသာဆိုင္မ်ား ေပါမ်ားလာ၏။
အေပ်ာ္အပ်က္ အႏွိပ္ခန္းမ်ားေပါလာ၏။


ဤသည္မွာ လူ႔သဘာဝျဖစ္၏။ ရွက္စရာေတာ့ သိပ္မလို။ အထိုက္အေလ်ာက္ ေျဖရွင္းဖို႔ နည္းလမ္းသာ ရွာဖို႔လို၏။ ဒါကို သေဘာမေပါက္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဖံုးဖိဖို႔ႀကိဳးစား၏။ ဖံုးလိုက္ပါမွ ေလစိမ္းအတိုက္မခံရသည့္အတြက္ ပုပ္ပြၿပီး အန႔ံတစ္ေထာင္းေထာင္း ထြက္လာ၏။ ထိုပုပ္္ပြေနေသာ အန႔ံကို မရွဳလိုမႈသည္ တဏွာကုန္ျခင္းအစစ္မဟုတ္။ ေဒါသျဖစ္၏။

လိုခ်င္စရာေကာင္းေသာ အာရံုကို မလိုခ်င္မွ တဏွာကို လြန္၏။ သို႔ေသာ္ … ေဒၚလာဆယ္သန္းတန္ အာရံုက အၾကင္လူသားထံမလာေသး။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုလူသား၏ တဏွာသည္ ေဒၚလာဆယ္သန္း ဒဏ္ကို ခံမခံမသိရ။

လူသည္ လူျဖစ္၍ လူ႔တဏွာသည္ လူ႔တဏွာသာျဖစ္ေပေတာ့၏။

အေမရိကန္ဘိကၡဴနီမ တစ္ေယာက္က Tanha (or) The Longest River ဟုသံုး၏။ ထိုဘိကၡဴနီမကို ၾကည္ညိဳ၏။



သီဟနာဒ







Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.