ယခုတေလာ ဘာျဖစ္ေနသည္မသိ၊
အဘိဓမၼာႏွင့္ပတ္သက္သည့္ကိစၥမ်ား စာေရးခ်င္စိတ္ ေပါက္ေနသည္။ “ ကိေလသာမ်ားႏွင့္ ေဘာလံုးကန္ျခင္း”
၊ “ ေဟးလားဝါးလား ေစတသိက္မ်ား”၊ “ဒါဘယ္ စတန္းဒတ္ (Double Standard) ေစတသိက္မ်ား”၊
“မည္းရင္ မည္း၊ ျဖဴရင္ ျဖဴ ေစတသိက္္မ်ား (Black or White) ” စသည္တို႔ ေခါင္းထဲမွာ
တန္းစီေန၏။
ထိုေခါင္းစဥ္မ်ားကို မတို႔မထိရမီွ “ဘုရားရွင္ေတာင္မွ ကေလာင္ခြဲရွိ၏” ဆိုသည့္
စာေၾကာင္းကေလးက သူ႔အေၾကာင္းေရးရန္ မၾကာခဏ ေစ့ေဆာ္ေနျပန္၏။ စာစကားျဖင့္ ဆိုေသာ္
ေစတနာပင္တည္း။
သိပ္ေတာ့ မဆိုင္လွ။ ေျပာေတာ့ ေျပာခ်င္သည္။ “ အဘိဓမၼာ” ဟူသည္ နာမည္ေလးကပင္ လွပ၏။
ေနာက္ေပါက္ေရႊၾကာပင္က လူလည္ဝင္လုပ္သလိုေလးလည္း ခံစားရပါ၏။ နားရႈပ္သြားမွာ
စိုးရိမ္သည္။ မဆီမဆိုင္ အကုသိုလ္ စိတ္၊ ေစတသိက္္၊ စိတၱဇရုပ္ (
စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာရုပ္) မ်ားျဖစ္မွာလည္း စိုးရိမ္သည္။ ဤသို႔ ျဖစ္၏။
ေရွးဦး ဗုဒၶဘာသာ (Early Buddhism) ၌ ဓမၼႏွင့္ ဝိနယ သာရွိ၏။ အဘိဓမၼဟု မေခၚေဝၚရေသး။
ရာစုႏွစ္အနည္းငယ္္ၾကာေသာအခါ ဓမၼမွတဆင့္ အဘိဓမၼဟူေသာ ေဝါဟာရႏွင့္ ေဒသနာ
ကြဲထြက္လာခဲ့သည္။ ၾကည့္ပါ။ ဓမၼ။ အက္ဂ်စ္တစ္မပါေသာ ေဝါဟာရတည္း။
အဘိဓမၼဟူသည့္ ေရႊၾကာပင္က “အဘိ” ဟူေသာ အက္ဂ်စ္တစ္ကိုယူကာ “အဘိဓမၼ” ဟု တည္ရွိလာ၏။ “
အဘိ” ကို More Profound ဟု ဘိုစကားက ဘာသာျပန္၏။ ပို၍ နက္နဲေသာဟု အ႒ကထာဆရာက ဖြင့္၏။
အနက္အဓိပၸါယ္မ်ားစြာ ရွိ၏။
ယခု ေျပာလိုေသာကိစၥက ထို “အဘိဓမၼ” ကိုထပ္၍ အက္ဂ်စ္တစ္သံုးတတ္ၾကျခင္းတည္း။
မလိုအပ္ေတာ့ဟု ထင္၏။ ဓမၼသည္ ေလးနက္၏။ အဘိဓမၼသည္ ပို၍ေလးနက္သိမ္ေမြ႔၏။ လိုအပ္ေသာ
အဓိပၸါယ္ျခံဳငံုမိၿပီဟု ထင္ပါသည္။
အဂၤလိပ္ဘာသာ၌ “Huge” ဟူေသာ စကားလံုးရွိ၏။ ဘာမွထပ္လုပ္စရာမလိုေသာ စကားလံုးျဖစ္၏။
ဥပမာ- Big ။ Big ကို အမ်ားႀကီးႀကီးသည္ဟု ဆိုခ်င္လွ်င္ Very Big ဟုေျပာႏိုင္၏။
Bigger ဟု ေျပာႏိုင္၏။ Biggest ဟုလည္း ေျပာႏိုင္၏။ Huge ကား ထိုသို႔မဟုတ္။
Very Huge ဆိုလွ်င္ ၿပံဳးဖြယ္ျဖစ္၏။ Huge သည္ Very ျဖစ္ၿပီးသားတည္း။ Huger
ဟုလည္းေကာင္း၊ More Huge ဟုလည္းေကာင္း၊ Hugest ဟုလည္းေကာင္း၊ the most huge
ဟုလည္းေကာင္း မည္သို႔မွ် ျပင္၍၊ သံုး၍၊ ေျပာဆို၍ မသင့္ေတာ့။ Huge သည္
အလြန္ထူူးဆန္းေသာ အက္ဂ်စ္တစ္ျဖစ္၏။
အဘိဓမၼသည္လည္း ဤသို႔ျဖစ္၏။ ဗုဒၶကို ဗုဒၶဟုေခၚျခင္းသည္ မရိုင္း၊ ဓမၼကို
ဓမၼဟုေခၚျခင္းသည္ မရိုင္း၊ အဘိဓမၼကို အဘိဓမၼဟုေခၚျခင္းသည္ မရိုင္း။ ဆိုလိုသည္မွာ
အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္မ်ား၌ Buddha ဟုသာ ေတြ႔ရ၏။ သုတၱန္၌ တထာဂတဟု ေတြ႔ရ၏။ အပိုမပါ။
အက္ဂ်စ္တစ္မပါ။ ထိုအခါ အက္ဂ်စ္တစ္လွလွမ်ားသံုးတတ္သည့္ ျမန္မာစကားကို အကြ်မ္းဝင္
ေနသူတို႔အတြက္ အက္ဂ်စ္တစ္မ်ား မပါေသာအခါ တစ္မ်ိဳးေလးျဖစ္သြားတတ္၏။
ကိုယ္တိုင္လည္း တစ္မ်ိဳးေလးျဖစ္ခဲ့ဖူး၏။ ဤသည္မွာ မဆီမဆိုင္ ေျပာလိုေသာ
ကိစၥပင္တည္း။
ထိုအဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္ကို ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က တာဝတႎသာ၌ သႏၲဳႆိတ နတ္သား
အမွဴးျပဳသည့္ နတ္ေဒဝါမ်ားႏွင့္တကြ သံုးေလာကသားတို႔အား ေဟာၾကားေတာ္ မူသည္ဟု
စာေပမွာေတြ႔ရ၏။ ထိုအခါ ဘုရားရွင္မွာ တခ်ိန္တည္း အလုပ္ႏွစ္ခုျဖစ္ေန၏။
၁။ တာဝတႎသာ၌ အဘိဓမၼာတရား ေဟာၾကားျခင္း၊
၂။ လူ႔ျပည္၌ ဘုရားရွင္တို႔ ျပဳက်င့္ရမည့္ ဗုဒၶေဝယ်ာဝစၥမ်ား ျပဳက်င့္ျခင္း။
အလုပ္က ႏွစ္ခု၊ ဘုရားရွင္က တစ္ပါး၊ မေလာက္ငွေတာ့။ ထိုအခါ နိမၼိတရုပ္ပြါးေတာ္ကို
ဖန္ဆင္းရေတာ့၏။ ဘုရားရွင္ျဖစ္၍ နိမၼိတရုပ္ပြါးဟု ဆိုရ၏။ ယေန႔ သီဟနာဒတို႔
ေခတ္စကားႏွင့္ ေျပာလွ်င္ ကေလာင္တစ္ေခ်ာင္းပြါး၍ မက္ေဆ့ေပးျခင္းတည္း။ ဤသို႔
ယံုၾကည္မိပါ၏။
အမွန္ဆိုရေသာ္ ထိုအဘိဓမၼဆိုသည့္ ေဒသနာေတာ္သည္ ဘုရားရွင္ကေလာင္ခြဲသံုးဖို႔
တြန္းအားေပးလိုက္ေသာ ေဒသနာဟုဆိုရေသာ္ မရိုင္းဟုထင္၏။
အဘိဓမၼာ၊ အဘိဓမၼာ။
ဘုရားပင္ ကေလာင္ခြဲေတာ္မူခဲ့ရ၏။
သီဟနာဒ
Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.
