ညီမေလးေရ -
ဟိုးေရွးေရွး
ဘုရားရွင္တစ္ပါးပါးရဲ႕ လက္ထက္ေတာ္ အခါတုန္းကတ့ဲကြယ္ (ေဆာရီးပဲ၊ ဘုရားရွင္ရဲ့
ဘြဲ႔ေတာ္ ေမ့သြားလို႔၊ ဘုရားရွင္တစ္ပါးရဲ႕ လက္ထက္တုန္းက ဆိုတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။)
ကေလးေလးေတြကို စာသင္ေပးတဲ့
ဆရာမေလးတစ္ေယာက္ ရွိသတဲ့။ သူမယုံၾကည္တာက “The
most profound statements are often said in silent.” တဲ့။ အနက္နဲဆံုး
ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြဟာ အသံတိတ္ပဲမ်ားတယ္လို႕ ဖြင့္ဆိုရမလားပဲ။ ဆရာမေလးက
ဒါကိုယံုၾကည္သလို သူမစာသင္ေပးတဲ့ ကေလးေတြကိုလည္း ပံုတိုပတ္စေလးေတြ သံုးသံုးၿပီး
ဒီအဓိပၸါယ္ေလးကို ေျပာျပေလ့ရွိသတဲ့။
တစ္ေန႔ ၊ ဆရာမေလးက
“ကေလးတို႔ေရ၊ လူတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဆက္ဆံေရးမွာ နားလည္မွဳနဲ႔ ေမတၱာတရားက ဘယ္ေလာက္
အေရးႀကီးသလဲ” လို႔ေမးသတဲ့။ ဒီေတာ့ ကေလးေတြက -
“
----------------------------------”
“
----------------------------------”
“
---------------------------------” တဲ့။
ဒီေတာ့မွ ဆရာမေလးက သူေျပာမိတာကို
သတိရၿပီး ၿပံဳးသတဲ့။
ဒါနဲ႔စကားမစပ္
ကေလးေလးေတြက သူတို႔ဆရာမေလးကို
သိပ္ခ်စ္ၾကတာတဲ့။ ဘာေၾကာင့္လဲ သိလား။ နက္နဲတဲ့
ေမးခြန္းေတြ ဆရာမေလးကေမးရင္ ေျဖစရာမလို လို႔တဲ့။
ဒါပဲေနာ္၊ ခ်စ္လို႔ေျပာတာ၊ ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္၊ မွတ္ထား။မွတ္ထား၊ ဒါပဲေနာ္၊ ခ်စ္လို႔ေျပာတာ၊ ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္။ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္၊ မွတ္ထား၊ ခ်စ္လို႔ေျပာတာ၊ ဒါပဲေနာ္။
ဇင္ေဝေသာ္
Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.
Post a Comment