ဒီဇင္ဘာ(၂၈) ရက္သည္ ကမ္းလက္၏ ႏွစ္လျပည့္ေမြးေန႔ ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကမ္းလက္၏သေႏၶႏွင့္ ကမ္းလက္၏ လားရာကို စာဖတ္သူထံ ရင္ဖြင့္ခ်င္ပါသည္။
သီဟနာဒကိုယ္တိုင္ စာေရးခ်င္စိတ္ဗိုင္းရပ္(စ္) ကူးစက္ရာမွ စတင္ၿပီးကမ္းလက္ျဖစ္လာရသည္ဟု ဆိုရေသာ္မွားမည္မထင္။ လြန္ခဲ့ေသာငါးႏွစ္ခန္႔ကလည္း ထိုပိုးအကိုက္ခံခဲ့ရဖူး၏။
“ မိုးမခ” ၌ “ အနီရင့္ရင့္ ျမစ္တစ္စီး” ဟူေသာေဆာင္းပါး အဘယဂိရိဟူေသာ ကေလာင္္ျဖင့္ ေရးမိရာမွ ထိုပိုး ကိုက္သည္ ကုိ ခံခဲ႔ရ၏။ ထို႔ေနာက္ ကေလာင္သံုးမ်ိဳးျဖင့္ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာ၊ ျမတ္ႏိုးရာတို႔ကို ေရးခဲ႔၏။ အခ်ိန္အတန္ၾကာေသာ အခါ ကိုယ္ပိုင္ ဘေလာ့(ဂ္) ကေလးရွိလွ်င္ ေကာင္းမည္ဟု စဥ္းစားမိကာ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းၿပီး ဘေလာ့(ဂ္) ေလးတစ္ခု လုပ္ျဖစ္ၾက၏။
ဝမ္းနည္း၏။ ထိုဘေလာ့(ဂ္) ေလး ေသသြားခဲ့၏။ အဓိကတရားခံက မိမိျဖစ္၏။ လိုအပ္ေသာ စာမူမ်ားပံုမွန္မေပးႏိုင္ေတာ့။ အေၾကာင္းကားထိုပိုးေသသြားေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ထိုပိုးေသလွ်င္(၆) လခန္႔ ၾကာတတ္၏။ ပိုးမရွိလွ်င္လည္း စာမေရးတတ္။
ယခုလည္း ဤနည္းအတိုင္းပင္ျဖစ္၏။ ဒကာမငယ္ေရး၍ ဒကာမငယ္ပို႔လိုက္ေသာ စာေလး တစ္ပုဒ္ကိုခံစားၿပီး စာတစ္ပုဒ္ေရးမိရာမွ ထိုဗိုင္းရပ္(စ္) ဝင္္လာေတာ့၏။ ဘေလာ့(ဂ္)ေလး တစ္ခုလုပ္ခ်င္၏။ မည္သူႏွင့္ ပူးေပါင္းရမည္နည္း။ စဥ္းစားရ၏။ မိမိက ဂ်ိဳင္းရင့္ တက္(ခ) ႏိုဖုတ္(ဘ္) ျဖစ္၏။ ေမာက္(စ္)ကိုင္လွ်င္ လက္တြန္႔၏။ သံုးဖြဲ႔ စဥ္းစားမိ၏။ ေနာက္ဆံုး ယေန႔ တီး(မ္) ကမ္းလက္ႏွင့္ လက္တြဲျဖစ္၏။
ပထမဘေလာ့(ဂ္) ကေပးခဲ့ေသာ သင္ခန္းစာကို ယူခဲ့၏။
ကမ္းလက္ကို မေသေစလို။ ထို႔ေၾကာင့္ သီဟနာဒႏွင့္ ဇင္ေဝေသာ္တို႔၏ ေဆာင္းပါး၊ ဝတၱဳ၊ ကဗ်ာ ပုဒ္ေရ (၇၀) ခန္႔ ရွိေနရမည္။ ထိုပိုး(၆) လခန္႔ ေသမည္ဆိုလွ်င္ပင္ ကမ္းမိေသာလက္ကို ဆက္လက္ကမ္းထားႏိုင္ရမည္။ ဤသည္မွာ ကမ္းလက္၏လားရာ ျဖစ္၏။ ထိုအခါ ေခါင္းသိပ္စားရန္၊ ရင္ဘတ္ျဖင့္ ခံစားေရးရန္ အလြန္အမင္းမလိုေသာ ဘာသာျပန္ကို ဆုထားမ်က္ခ်ယ္က ၾကားဝင္ ေပးထားႏိုင္၏။ ၾကားကန္ထားႏုိင္၏။ ထိုဒကာမကို ဖတ္သင့္ေသာစာအုပ္မ်ား ညႊန္ၾကားထားရံုသာ။
မအားမလပ္သည့္ၾကားမွ စာရိုက္ျခင္းကအစ လုပ္ေပးေနရသည့္ ကမ္းလက္အဖြဲ႔သည္ ေမချဖစ္၏။ စာေပေရးသားသူမ်ားသည္ ေမလိခတို႔ျဖစ္ၾက၏။ ကမ္းလက္သည္ ကြင္းဆက္ျဖစ္၏။ ကြင္းဆက္တိုင္းသည္ အေရးႀကီး၏။ စာဖတ္သူမ်ားကားကမ္းလက္၏ အဓိကလားရာ ျဖစ္၏။ အစစ အဆင္ေျပၾကပါေစ….။
သီဟနာဒကိုယ္တိုင္ စာေရးခ်င္စိတ္ဗိုင္းရပ္(စ္) ကူးစက္ရာမွ စတင္ၿပီးကမ္းလက္ျဖစ္လာရသည္ဟု ဆိုရေသာ္မွားမည္မထင္။ လြန္ခဲ့ေသာငါးႏွစ္ခန္႔ကလည္း ထိုပိုးအကိုက္ခံခဲ့ရဖူး၏။
“ မိုးမခ” ၌ “ အနီရင့္ရင့္ ျမစ္တစ္စီး” ဟူေသာေဆာင္းပါး အဘယဂိရိဟူေသာ ကေလာင္္ျဖင့္ ေရးမိရာမွ ထိုပိုး ကိုက္သည္ ကုိ ခံခဲ႔ရ၏။ ထို႔ေနာက္ ကေလာင္သံုးမ်ိဳးျဖင့္ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာ၊ ျမတ္ႏိုးရာတို႔ကို ေရးခဲ႔၏။ အခ်ိန္အတန္ၾကာေသာ အခါ ကိုယ္ပိုင္ ဘေလာ့(ဂ္) ကေလးရွိလွ်င္ ေကာင္းမည္ဟု စဥ္းစားမိကာ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းၿပီး ဘေလာ့(ဂ္) ေလးတစ္ခု လုပ္ျဖစ္ၾက၏။
ဝမ္းနည္း၏။ ထိုဘေလာ့(ဂ္) ေလး ေသသြားခဲ့၏။ အဓိကတရားခံက မိမိျဖစ္၏။ လိုအပ္ေသာ စာမူမ်ားပံုမွန္မေပးႏိုင္ေတာ့။ အေၾကာင္းကားထိုပိုးေသသြားေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ထိုပိုးေသလွ်င္(၆) လခန္႔ ၾကာတတ္၏။ ပိုးမရွိလွ်င္လည္း စာမေရးတတ္။
ယခုလည္း ဤနည္းအတိုင္းပင္ျဖစ္၏။ ဒကာမငယ္ေရး၍ ဒကာမငယ္ပို႔လိုက္ေသာ စာေလး တစ္ပုဒ္ကိုခံစားၿပီး စာတစ္ပုဒ္ေရးမိရာမွ ထိုဗိုင္းရပ္(စ္) ဝင္္လာေတာ့၏။ ဘေလာ့(ဂ္)ေလး တစ္ခုလုပ္ခ်င္၏။ မည္သူႏွင့္ ပူးေပါင္းရမည္နည္း။ စဥ္းစားရ၏။ မိမိက ဂ်ိဳင္းရင့္ တက္(ခ) ႏိုဖုတ္(ဘ္) ျဖစ္၏။ ေမာက္(စ္)ကိုင္လွ်င္ လက္တြန္႔၏။ သံုးဖြဲ႔ စဥ္းစားမိ၏။ ေနာက္ဆံုး ယေန႔ တီး(မ္) ကမ္းလက္ႏွင့္ လက္တြဲျဖစ္၏။
ပထမဘေလာ့(ဂ္) ကေပးခဲ့ေသာ သင္ခန္းစာကို ယူခဲ့၏။
ကမ္းလက္ကို မေသေစလို။ ထို႔ေၾကာင့္ သီဟနာဒႏွင့္ ဇင္ေဝေသာ္တို႔၏ ေဆာင္းပါး၊ ဝတၱဳ၊ ကဗ်ာ ပုဒ္ေရ (၇၀) ခန္႔ ရွိေနရမည္။ ထိုပိုး(၆) လခန္႔ ေသမည္ဆိုလွ်င္ပင္ ကမ္းမိေသာလက္ကို ဆက္လက္ကမ္းထားႏိုင္ရမည္။ ဤသည္မွာ ကမ္းလက္၏လားရာ ျဖစ္၏။ ထိုအခါ ေခါင္းသိပ္စားရန္၊ ရင္ဘတ္ျဖင့္ ခံစားေရးရန္ အလြန္အမင္းမလိုေသာ ဘာသာျပန္ကို ဆုထားမ်က္ခ်ယ္က ၾကားဝင္ ေပးထားႏိုင္၏။ ၾကားကန္ထားႏုိင္၏။ ထိုဒကာမကို ဖတ္သင့္ေသာစာအုပ္မ်ား ညႊန္ၾကားထားရံုသာ။
မအားမလပ္သည့္ၾကားမွ စာရိုက္ျခင္းကအစ လုပ္ေပးေနရသည့္ ကမ္းလက္အဖြဲ႔သည္ ေမချဖစ္၏။ စာေပေရးသားသူမ်ားသည္ ေမလိခတို႔ျဖစ္ၾက၏။ ကမ္းလက္သည္ ကြင္းဆက္ျဖစ္၏။ ကြင္းဆက္တိုင္းသည္ အေရးႀကီး၏။ စာဖတ္သူမ်ားကားကမ္းလက္၏ အဓိကလားရာ ျဖစ္၏။ အစစ အဆင္ေျပၾကပါေစ….။
သီဟနာဒ (3D - ဘာသာေရး)
(ကမ္းလက္၏ ကိုယ္စား)
(ကမ္းလက္၏ ကိုယ္စား)
သီဟနာဒ၏ လက္ေရးမူကို ကမ္းလက္ ႏွစ္လျပည့္ အမွတ္တရအျဖစ္ …
Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.
Post a Comment