Troublemaker and Troubleshooter

တကၠစီျဖင့္ ခရီးသြားခိုက္ တကၠစီသမားက သူက ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ျဖစ္ေၾကာင္း မိတ္ဆက္စကားဆို၏။ ကိစၥမရွိ၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ေမာင္းေသာ တကၠစီ ဗုဒၶဘာသာရဟန္းမစီးရဟူေသာ ပညတ္ခ်က္မရွိ။ သူက ဝမ္းမီလ်ံတန္ေသာ ေမးခြန္းကို ေမး၏။ ဗုဒၶဘာသာ၏ အရိုးရွင္းဆံုးႏွင့္ အဓိကအက်ဆံုးအဆံုးအမက ဘာနည္း ဟူေသာေမးခြန္းျဖစ္၏။

စာဖတ္သူမ်ားကူ၍ စဥ္းစားေပးေစလို၏။ အလြန္ခက္ေသာ ေမးခြန္းပါတည္း။ အဓိကျပႆနာက “အရိုးရွင္းဆံုး” ဟူေသာ ဝိေသသနျဖစ္၏။ ထိုစကားမပါလွ်င္ သစၥာေလးပါးဟု ေကာက္ေျပာလို႔ရ၏။ သစၥာေလးပါးက မရိုးရွင္းလွ။ ဒုကၡျဖင့္စ၏။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္လား၊ ပို၍ေဝးသြား၏။ ကမၼဝါဒ၊ တစ္ခ်ိဳ႕က ျပက္ရယ္ပင္ျပဳခ်င္ၾက၏။ သံသရာဝါဒ၊ ျငင္းခံုၾကဆဲျဖစ္၏။ အေျပးအလႊား စဥ္းစားမိ၏။ မရ။

ကံေကာင္းသည္။ သူကပင္ သဲလြန္စေလးေပးလိုက္သည္။

“သူေတာ္ေကာင္း ျဖစ္ဖို႔လား”

ထိုအခါက်မွ ဘုရားရွင္၏ ေပၚျပဴလာအျဖစ္ဆံုး ဂါထာေလးေခါင္းထဲေရာက္လာ၏။ လူတိုင္းသိၾက၏။ “ မေကာင္းမႈေရွာင္၊ ေကာင္းမႈေဆာင္၊ ျဖဴေအာင္စိတ္ကိုထား” ဟူေသာစကားျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္-

“မဟုတ္၊ ဗုဒၶဘာသာ၏ အေရးအႀကီးဆံုး နံပါတ္တစ္သည္ လူယုတ္မာ မျဖစ္ေရး” ျဖစ္သည္ဟု ေျဖလိုက္မိ၏။

မွန္သည္ဟု ထင္၏။ မေကာင္းမႈေရွာင္ျခင္းသည္ လူယုတ္မာမျဖစ္ေရးအတြက္ က်ားကန္ထားျခင္းျဖစ္၏။ ထိုမွေနာက္ “ ေကာင္းမႈေဆာင္” ျဖင့္ သူေတာ္ေကာင္းလမ္းစဥ္ကို တက္လွမ္းရ၏။

ေရွာင္ဟူသည္ မေကာင္းမႈမွသာ ေရွာင္လို႔ရ၏။
ေဆာင္ဟူသည္ ေကာင္းမႈကိုသာ ေဆာင္ရ၏။

အဂၤလိပ္စကားျဖင့္ေျပာလွ်င္ Don’t ႏွင့္ Do တို႔ ျဖစ္ၾက၏။ ကိုုယ္က်င့္တရားေရးရာ၌ Don’t ၿပီးမွ Do တာက လမ္းစဥ္က်၏။ မဒုန္႔ပဲ ဒူးလွ်င္ေကာ မရဘူးလားဟု ေမးရန္ရွိ၏။ ရေတာ့ ရလိမ့္မည္ထင္သည္။ ေဒသနာကေတာ့ ဤသို႔မဆို။

စာသင္ခန္းထဲ၌ျဖစ္ေစ၊ Dhamma Talk မ်ား၌ျဖစ္ေစ၊ ဤေမးခြန္းကို မၾကာမၾကာေမးမိ၏။ အေျဖမ်ား ကြဲျပား၏။

“ငါးပါးသီလလံုလွ်င္ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ၿပီလား”

ငါးပါးသီလလံုကာမွ်ျဖင့္ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ၿပီဟု ေျပာရန္ခက္၏။ ေသခ်ာသည္က သူယုတ္မာေတာ့ မဟုတ္ၾကေတာ့။ ငါးပါးသီလသည္ “မေကာင္းမႈေရွာင္” ဟူေသာ ပထမစကားေတာ္တြင္သာပါ၏။ ဆိုလိုသည္မွာ မသတ္ရံုမွ်ျဖင့္ေတာ့ သူေတာ္ေကာင္းမဟုတ္၊ ကယ္လိုက္မွ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္သြား၏။ မခိုးရံုမွ်ျဖင့္ သူေတာ္ေကာင္းမဟုတ္၊ ေပးလိုက္မွ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္သြား၏။ ကယ္ျခင္းႏွင့္ ေပးျခင္းသည္ ဒူး (Do) မ်ား ျဖစ္သြားၾကသည္။ ဒုတိယစကားေတာ္ျဖစ္သည့္ “ေကာင္းမႈေဆာင္” တြင္ အက်ံဳးဝင္သြားၾကေတာ့၏။

ငါးပါး၊ ရွစ္ပါး၊ ဆယ္ပါးသီလတို႔သည္ ဒုန္႔ (Don’t) မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ အျခားအျခားေသာ ဒုန္႔(Don’t) မ်ားလည္း ရွိႏို္င္ပါသည္။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ ဒူး (Do) မ်ားက အဘယ္နည္း။ က်ယ္ေျပာလြန္းလွ၏။ မဂၤလသုတ္ တစ္သုတ္လံုးလိုလိုသည္ ဒူး (Do) မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ အေသဝနာစ ဗာလာနံက (Don’t) ဒုန္႔ျဖစ္သည္။ အာရတီ၊ ဝိရတီ ပါပါက (Don’t) ဒုန္႔ျဖစ္သည္။ ဤသံုးပါးမွလြဲလွ်င္ ဒူး (Do) မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ေမတၱာသုတ္က တစ္သုတ္လံုး ဒူး (Do) ျဖစ္သည္။ မဟာသတိပ႒ာနသုတ္တစ္သုတ္လံုးက ဒူး (Do) မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ဒူးကားမ်ားလွ၏။

ထိုအဆံုးအမတို႔ကုိ ေကာက္ခ်က္ဆြဲရေသာ္-

၁။ လူယုတ္မာ မျဖစ္ေရးက လြယ္၏( ငါးပါးမွ် ေရွာင္လွ်င္ပင္မဆိုး)
၂။ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ေရးက မ်ားစြာပိုခက္၏ (အေရအတြက္ မ်ားလွ၏)

သို႔ျဖစ္လွ်င္ ေရွာင္ၿပီမွ ေဆာင္ရမွာလားဟု ေမးရန္ရွိ၏။ မဟုတ္ေပ။ ဤႏွစ္လမ္းသည္ ခြဲေလွ်ာက္ရမည့္ လမ္းမ်ားမဟုတ္။ ပူးတြဲေလွ်ာက္၍ ရႏိုင္သည္။ ပူးတြဲေလွ်ာက္လွ်င္ ပို၍ခရီးေရာက္လိမ့္မည္ထင္သည္။ တစ္ခါတစ္ခါ ေရွာင္လိုက္ကာမွ်ျဖင့္ ေဆာင္ၿပီးသားလည္း ျဖစ္သြားတတ္၏။ ဆိုလိုသည္မွာ အသားေရွာင္လုိက္ကာမွ်ျဖင့္ ေမတၱာ၊ ကရုဏာတို႔ကို ေဆာင္လိုက္မိလ်က္သား ျဖစ္သြားျခင္းမ်ိဳးတည္း။ ( သတ္သတ္လြတ္ဝါဒကို ေဆြးေႏြးေနသည္မဟုတ္ပါ)

ဗုဒၶဘာသာကို အဂၤလိပ္လို ၿခံဳေျပာၾကရာ၌ “Gradual Practice” ဖြင့္ဆိုၾကၿပီး ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာ (သို႔) သတိ၊ သမာဓိ၊ ပညာ- ယင္းအဆံုးအမတို႔က “Cannot be practiced separately” ဟုလည္း ဆက္ေျပာၾကရသည္။ တစ္ဆင့္ျခင္းတက္လမ္းစဥ္ဟုဆိုေသာ္လည္း ေလွကားထစ္မ်ားကဲ့သုိ႔ အထက္ေအာက္ တစ္ထစ္ၿပီးတစ္ထစ္ တက္လို႔ကလည္း မရတတ္ေပ။ ခရီးမေရာက္ဟု ဆိုလိုသည္။ သီလ ပရိေဓာတာ ပညာ၊ ပညာ ပရိေဓာတံ သီလ ( သီလျဖင့္ ပညာကိုေဆး၊ ပညာျဖင့္ သီလကိုေဆး) ဟု မိန္႔ခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား။

ေနာက္ဆံုး “ျဖဴေအာင္ စိတ္ကိုထား” ကား ဘာဝနာကိစၥမ်ား ပါဝင္ေနသျဖင့္ ဖြင့္ဆိုရန္ အလြန္ပင္ေလးလံသြားေတာ့၏။

သာမန္ အရပ္စကားျဖင့္ဆိုလွ်င္ စိတ္ထဲမွာ ဘာမွေထြေထြထူးထူး မရွိသျဖင့္ ဘာမွမခံစားရျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ငယ္စဥ္က လက္ေဝွ႔ပြဲၾကည့္ေနစဥ္ ေနာက္က (၇) ႏွစ္သားခန္႔ကေလးက ေခါင္းကုိ တျဖန္းျဖန္းရိုက္တာ ခံခဲ့ရဖူးသည္။ လက္ေဝွ႔ပြဲကလည္းေကာင္း၊ ဆိုင္းသံဗုံသံကလည္း ဆူညံ၊ ထိုကေလးက ထိုဆိုင္းသံမ်ားစည္းခ်က္အတိုင္း စီးေမ်ာကာ ေခါင္းကိုစည္းဝါးမိမိ ရိုက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ စိတ္တိုတိုျဖင့္ လွည့္ၾကည့္မိေသာအခါ သူ႔ကို္လွည့္ၾကည့္သည္လည္းမသိ၊ သူက သူမ်ားေခါင္းကို ရိုက္ေနသည္လည္းမသိေသာ ထိုကေလး၏ အျပစ္ကင္းေသာ မ်က္ႏွာေလးကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ထိုအခါ-

၁။ သူ႔ကို (ထိုကေလးကို) လက္တံု႔ျပန္ေနစရာမလို (ေရွာင္)
၂။ သူ႔ကိုပင္ (သို႔) သူႏွင့္ပင္ေရာ၍ ေပ်ာ္သလုိလို ခံစားလိုက္ရ၊ မုဒိတာပြါးလိုက္ရသည္ (ေဆာင္)
၃။ စိတ္ထဲမွာ ရွင္းသြားသျဖင့္ လက္တံု႔မျပန္လိုက္ရေလျခင္းဟူေသာ ေဒါသ၊ အာဃာတလည္း ကင္းသြား၏။ ၿငိမ္းေအးသြား၏။ (ျဖဴေအာင္ စိတ္ကိုထား)

ေရွာင္ဟူသည္ ဝါရိတၱ သီလတည္း။ (to be avoided)
ေဆာင္ဟူသည္ စာရိတၱ သီလတည္း။ (to be fulfilled)
ျဖဴေအာင္ စိတ္ထားျခင္းသည္ ေရွာင္လိုက္ရ၊ ေဆာင္လိုက္ရသည့္အတြက္ စိတ္ထဲမွာ စႏိုးစေနာင့္ မျဖစ္ျခင္းတည္း။ (to be purified)

မႏိုင္သျဖင့္ ငံု႔ခံရေသာအခါ ဝါရိတၱသီလျဖစ္၏။ စိတ္ထဲမွာ ေဒါသရွိ၏။ မေကာင္းတတ္၍ ေပးလိုက္ရေသာအခါ(သို႔) ေၾကာက္၍ အရိုအေသေပးလိုက္ရေသာအခါ စာရိတၱသီလျဖစ္၏။ စိတ္ထဲမွာ အာဃာတရွိ၏။ ထိုအခါ ေရွာင္ျခင္း၊ ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ စိတ္ဆင္းရဲရ၏။ ဤသည္မွာ တတိယ ေဒသနာကို(ျဖဴေအာင္ စိတ္ကုိထားကို) မႏိုင္နင္းျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ထိုတတိယေဒသနာကို မႏိုင္နင္းလွ်င္ သီလရွိေသာ္လည္း စိတ္ညစ္ရတတ္၏။ သီလဟူသည္ ကာယကံကိစၥ၊ ဝစီကံကိစၥတည္း။ တတိယေဒသနာကား သမာဓိ၊ ပညာကိစၥတည္း။

ရိုက္ခ်င္ရင္ စိတ္ထဲက ရိုက္၊ ဆဲခ်င္ရင္ စိတ္ထဲက ဆဲ၊ သီလမက်ိဳးဟု ေျပာေသာအခါ လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ရယ္ၾက၏။ အမွန္မူ ဤစကားက မွန္၏။ သို႔ေသာ္ ရိုက္ခ်င္စိတ္၊ ဆဲခ်င္စိိတ္ေပါက္ျခင္းက မေကာင္း။ မေကာင္းေသာ္လည္း သမာဓိ၊ ပညာကို မႏိုင္လွ်င္ ရိုက္ခ်င္စိတ္၊ ဆဲခ်င္စိတ္က ခ်ိဳးႏွိမ္၍ မရေသး။ ထို႔ေၾကာင့္ “Buddhist teaching is a gradual practice” ဟူေသာ စကားေလးကို ႀကိဳက္မိ၏။ ထို႔အတူ “It cannot be practiced separately” ဟူေသာ စကားကို ပို၍ေလးစားမိ၏။

ထိုမွေနာက္ (၂၁) ရာစုလူသားႏွင့္ကိုက္ညီေသာ အိုင္တီေဝါဟာရေလးကုိငွားၿပီး ဘာသာျပန္ၾကည့္၏။

၁။ သဗၺ ပါပႆ အကာရဏံ၊
မေကာင္းမႈေရွာင္
Don’t be a troublemaker,
၂။ ကုသလႆူ ပ သမၸဒါ
ေကာင္းမႈေဆာင္
Be a troubleshooter,
၃။ သ စိတၱ ပရိေယာ ဒါပနံ၊
ျဖဴေအာင္ စိတ္ကိုထား
Delete all unnecessary files and data!
၄။ ဧ တံ ဗုဒၶါန သာသနံ။
အဲဒါ ဘုရားရွင္တိုင္းရဲ့ အမွာစကား-
How to keep your PC quick and clear.

ဤေဆာင္းပါးအတြက္ ထိုတကၠစီဆရာကို ေက်းဇူးစကားေျပာလိုက္မိ၏။

သီဟနာဒ

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.