သာေရး နာေရး၊ လြမ္းတာနဲ႔ ဝမ္းစာ

မေန႔က အဖြားႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဈာပန ကို သြားခဲ႔ရတယ္၊ ေရစက္ခ်လို႔အၿပီး ယူေလာ္ဂ်ီေတြ ေျပာၾကတဲ႔ အထဲမွာ သြားေလသူရဲ႕ ေျမးမကေလးနဲ႔ သူမကို အနီးကပ္ ေစာင္႔ေ႐ွာက္ခဲ႔ရတဲ႔ အိမ္ေဖာ္မေလးလည္း ပါဝင္ခဲ႔တယ္။

ထူးဆန္းတာက ေျမးမေလးက မ်က္ရည္လည္း မက် ဘာမွလည္း ထူးထူးျခားျခား မခံစားရသလို ေျပာသြားခဲ႔ေပမယ္႔ အိမ္ေဖာ္မေလးကေတာ႔ ဝမ္းနဲ တႀကီးငိုေနတာနဲ႔ ယူေလာ္ဂ်ီေတာင္ ေကာင္းေကာင္း အဆုံးမသပ္ႏိုင္ဘူး။

ဘာမွမဟုတ္ေပမယ္႔ စဥ္းစားစရာေတြေတာ႔ အမ်ားႀကီးပဲ။ ေျမးမေလးက အမွန္တကယ္ တည္ၿငိမ္တာလား၊ အိမ္ေဖာ္မေလးက အျဖစ္သည္းတာလား။ မဆုံးခင္မွာ သြားေလသူနဲ႔ အနီးဆုံးမွာ ရိွေနခဲ႔တာ၊ သူ႕ ဒုကၡကို နားလည္ႏိုင္တာက ေျမးမေလးလား၊ အိမ္ေဖာ္မေလး လား။

လူနာဆုံးသြားရင္ က်မလဲ အလုပ္ျပဳတ္သြားျပန္ၿပီလို႔ တစ္ခါက အိမ္ေဖာ္မေလးတစ္ေယာက္ ေျပာခဲ႔တာက မဆီမဆိုင္ ေခါင္းထဲ ဝင္လာေသးတယ္။

အ႐င္က ႐ွဳပ္ၿပီးသား ဘဝထဲ ေခတ္သစ္ လူေနမႈစနစ္ျဖစ္တဲ႔ အခ်ိန္ပါးလ်မႈ၊ မေနမနား ႐ုန္းကန္ေနရမႈ ( ႂကြက္ၿပိဳင္ပြဲ-rat-race ) ထည္႔လိုက္ေတာ႔ သံေယာဇဥ္ အထူ အပါး နဲ႔ ေနရာ အထားအသိုေတြလည္း လြဲသြားႏိုင္တာဘဲ မဟုတ္လား။

ေရးတတ္ရင္ ဝတၳဳ တစ္ပုဒ္ပါဘဲ။ ေနေရး ေသေရး။ သာေရး နာေရး။ လြမ္းတာနဲ႔ ဝမ္းစာ။ ဘဝ ထိုထိုတို႔သည္ .....................


သီဟနာဒ







Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Post a Comment