နားဝင္မခ်ိဳ ( ၁၀ ) " ႀကိဳးတန္းလမ္းေလွ်ာက္ ႏို္င္ငံေရး "

ကၽြႏ္ုပ္တို႔ လက္ထက္၌ ေပၚထြက္လာေသာ ထူးျခားသည္႔ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားတြင္ လီကြမ္းက တစ္ေယာက္ အပါအဝင္ ျဖစ္သည္။ သူသည္ အလြန္ အသိဉာဏ္ႀကီးမားေသာ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္သည္။ သူႏွင္႔ေတြ႔တိုင္း သူႏွင္႔ သေဘာမတူ ႏိုင္သည္ ဆိုေစဦးေတာ႔ သူ ထံမွ ကၽြန္ေတာ္ ေလ႔လာမွတ္သားျခင္းကိုမူ ရပ္တန္႔၍ မရခဲ႔ပါ။ ဤ စာအုပ္သည္ အထင္ရွားဆုံး သာဓက တစ္ခု ျဖစ္သည္။
Dr Joseph S. Nye Jr,
University Distinguished Service Professor,
Harvard University, and author of The Powers to lead

ေမး ။     ။ လူေတြ လက္ရွိအစုိးရကို ေထာက္ခံေနတယ္။ လူေတြလက္ရွိအစိုးရကို မေထာက္ခံေတာ့ဘူး။ ဒီအေျခအေနႏွစ္ရပ္ကို အေျခခံၿပီး မစၥတာလီ ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ။

ေျဖ ။    ။ ဒါက ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဒီလိုျဖစ္လာမလဲ။ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲ ျဖစ္လာမလား၊ ခ်က္ခ်င္းႀကီး ျဖစ္လာမလားဆိုတာနဲ႔ ဆိုင္တယ္။ လက္ရွိအစိုးရရဲ့ အရည္အေသြးေတြ က်လာမယ္။ အတိုက္အခံအစိုးရရဲ့ အရည္အေသြးေတြလည္း တက္လာမယ္။ ဒါကို ျပည္သူလူထုက သေဘာေပါက္တယ္။ ဒီလို တျဖည္းျဖည္းျခင္းျဖစ္လာရင္ ေျပာင္းလဲသင့္တဲ့ ေျပာင္းလဲမႈမို႔ ျပႆနာမရွိဘူး။ ဒီလိုမဟုတ္ဘဲ ရုတ္တရက္ႀကီးေျပာင္းလဲမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ႏိုင္ငံလည္း ထုိးဆင္းသြားလိမ့္မယ္။

ေမး ။     ။ ခ်က္ခ်င္းႀကီးေရာ ျဖစ္လာႏိုင္လို႔လား။

ေျဖ ။    ။ ငါ မေျပာတတ္ဘူး။ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အခ်င္းခ်င္းၿပိဳကြဲလာႏိုင္တာပဲ။ အေျခခံမူေတြကိုပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကိုယ္ပိုင္ယံုၾကည္မႈေတြအေပၚမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အႀကီးအက်ယ္ သေဘာထားကြဲလြဲတာေတြ ရွိလာႏိုင္တာပဲ။ ၁၉၆၁- ခုတုန္းက ဒါမ်ိဳးျဖစ္လုနီးနီး ႀကံဳခဲ့ရဖူးတယ္။ ဒီေတာ့ လာမယ့္ႏွစ္ ၂၀၊ ၃၀၊ ၄၀ ရဲ့ အနာဂတ္ကို ႀကိဳေျပာလို႔မရဘူး။ ဥပမာ- ဘယ္မူနဲ႔သြားမွ စင္ကာပူရဲ့အနာဂတ္ ေကာင္းႏိုင္မယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆမ်ိဳးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သေဘာထားကြဲသြားႏိုင္တယ္။ လူတစ္ေယာက္ဟာ ႏိုင္ငံတစ္ခုရဲ့ အနာဂတ္ကို ဆယ္ႏွစ္ထက္ပိုၿပီး ႀကိဳတင္ေဟာကိန္းထုတ္ဖို႔ သိပ္မလြယ္တာပဲ။

စတာလင္ကိုပဲ ၾကည့္ကြာ။ အေရွ႕ဥေရာပတစ္တိုက္လံုး၊ ေတာင္ပုိင္း၊ အေရွ႕ပိုင္းအာရွ တစ္တိုက္လံုး သိမ္းယူတယ္။ တရုတ္လက္ေအာက္မွာရွိေနတဲ့ မြန္ဂိုလီယားပါ ပါတယ္။ အဲဒါ ၁၉၄၅- ခုက။ သူေသသြားတယ္။ ဒီစနစ္ႀကီးတစ္ခုလံုး ေဂါ့ဘားေခ်ာ့ လက္ထဲေရာက္ သြားတယ္။ သူက အဲဒီေတာ္လွန္ေရးႀကီးကို မေက်ာ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။

တိန္ေရွာင့္ဖိန္ကိုၾကည့္။ သူက ေတာ္လွန္ေရးကို ေက်ာ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ တရုတ္ျပည္ၿပိဳကြဲ သြားရင္ ကိစၥလည္းၿပီးေရာပဲ။ ဒါကို သူသေဘာေပါက္တယ္။ Tiananmen အေရးအခင္းျဖစ္ေတာ့ ဒီေက်ာင္းသားေတြကို ေမာင္းထုတ္၊ မရရင္ ပစ္လို႔ေျပာခဲ့တာ။ အဲဒီတုန္းက ေက်ာင္းသားေတြ အေရးအခင္းမွာႏိုင္သြားၿပီဆုိရင္ ဒီေန႔ တရုတ္ျပည္ျဖစ္ လာႏိုင္မလား။

အခု ငါေျပာႏိုင္တာကေတာ့ လာမည့္(၁၀) ႏွစ္မွာ စင္ကာပူ ျပႆနာမရွိႏိုင္ေသးဘူး။ ဒါမ်ိဳးကို ေကာင္းေကာင္းထိန္းထားႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္ျပည့္အဖြဲ႔ရွိေနလို႔။ ေနာက္ ၁၅- ႏွစ္၊ ႏွစ္ ၂၀၊ ၃၀ မွာ ဒီလိုမာတဲ့အဖြဲ႔မ်ိဳး ဆက္ရွိႏိုင္မလားဆိုတာအေပၚ အေျခခံတယ္။ အဖြဲ႔က အဖြဲ႔၊ ေခါင္းေဆာင္လည္းလိုတယ္။ လူထုနဲ႔ ဆက္သြယ္၊ လူထုကို စည္းရံုးရင္းေမာင္းႏွင္၊ ဒါေလာက္နဲ႔ မရေသးဘူး။ လူထုယံုၾကည္ကိုးစားတဲ့လူလည္း လိုတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိန္႔ခြန္းေတြ ငါေလွ်ာ့ေျပာေနတာ။ ဒီကြက္လပ္ကို ေနာက္လူေတြ ျဖည့္ေစခ်င္လို႔။

ေမး ။     ။ မထင္မွတ္ဘဲ အစုိးရၿပိဳကြဲသြားရင္ ယာယီဝင္ထိန္းေပးႏိုင္ဖို႔ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတကို ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္တာလား။

ေျဖ ။    ။ အတိအက်ပဲ။ ပီေအပီ ရံွဳးသြားခဲ့ရင္ေတာင္မွ စင္ကာပူအတြက္ တစ္ခုခုက်န္ေနရစ္ေစဖို႔။ ဆိုပါေတာ့ ရုတ္တရက္ႀကီး ထာဝရအတြင္းေရးမွဴးေတြကို ေျပာင္းမယ္။ စစ္တပ္အရာရွိႀကီးေတြကို ေျပာင္းမယ္။ ရဲအရာရွိေတြကို ေျပာင္းမယ္။ ဘုတ္အဖြဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေျပာင္းမယ္ဆိုရင္ စနစ္ႀကီးတစ္ခုလံုး ၿပိဳလဲသြားမွာေပါ့။ သမၼတက ဒါမ်ိဳးကို ငါးႏွစ္အထိ ထိန္းထားႏိုင္တယ္။ သိပ္ပါးနပ္မယ္ဆိုရင္ ဒုတိယသက္တမ္းပါ ႏိုင္ေအာင္လုပ္၊ ဒါဆို ေပၚလစီကို ေျပာင္းလဲလို႔ရတယ္။ ပထမသက္တမ္းငါးႏွစ္မွာေတာ့ မရႏိုင္ဘူး။

သမၼတက ဒါမ်ိဳးကိစၥကို ငါးႏွစ္အထိ ထိန္းထားႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့ စင္ကာပူဟာ ငါးႏွစ္အတြင္း ရုတ္တရက္ႀကီး ထိုးက်မသြားႏုိင္ဘူး။ အနည္းဆံုးဆယ္ႏွစ္အထိ ခံမယ္။ ဒီလိုမွ မလုပ္ရင္ ပထမေရြးေကာက္ပြဲသက္တမ္း ငါးႏွစ္အတြင္းမွာ အေျခမက် ကေမာက္ကမ ျဖစ္သြားႏုိင္တယ္။ အဲဒါမ်ိဳး စင္ကာပူက လက္မခံႏိုင္ဘူး။

ေမး ။     ။ ဒါဆို ေတာ္ေတာ္ဂရုစုိက္ရမယ့္ အေနအထားပဲ။ ဒီထက္ပိုၿပီး အားေကာင္းလာစရာ ရွိႏိုင္မလား။

ေျဖ ။    ။ မင္းအေျခခံဥပေဒကိုုသိတဲ့ ေရွ႕ေနေတြကို ေမးၾကည့္ပါလား။ ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမွာက္ခံရတဲ့ အစုိးရကို အေျခခံဥပေဒ ဘာမွမျပင္ဆင္ရဘူးလို႔ တားျမစ္ထားသလားလို႔။ တကယ္လို႔ သူတို႔က မဲသံုးပံုႏွစ္ပံုကို ရမယ္ဆိုရင္ သူတို႔လုပ္ႏုိင္ခြင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ရွိတယ္။ ရက္ဖရင္ဒန္ကို အေျခခံၿပီး သူတို႔ကို တစ္ခ်ိဳ႕ကိစၥေတြကို တားျမစ္ထားႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔က ဒုတိယသက္တမ္းအထိ ျမဲေအာင္စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ရင္ တစ္ခ်ိဳ႕ဥပေဒေတြကို သူတို႔ေျပာင္းလဲပစ္ႏုိင္တယ္။

တို႔က အေျခခံဥပေဒကို ေျပာင္းလဲျပင္ဆင္ခြင့္ျပဳမထားရင္ ေတာ္လွန္ေရးျဖစ္ လာလိမ့္မယ္။ ငါလန္ဒန္မွာေနတုန္းက Harold Laski ( ႏိုင္ငံေရးပညာရွင္၊ ေလဘာပါတီေခါင္းေဆာင္) ရဲ့ မိန္႔ခြန္းကို နားေထာင္ၿပီး ေလ့လာခဲ့ရတာ တစ္ခုရွိတယ္။ သူကေျပာတယ္၊ ဦးေႏွာက္နဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္မလားတဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေလဘာပါတီက အေျပာင္းအလဲေတြလုပ္ဖို႔ အားယူေနတုန္းပဲ။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ အၾကမ္းဖက္ေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္တဲ့။

တရုတ္နဲ႔ အိႏၵိယကို ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ေပါ့။ ႏွစ္ႏိုင္ငံလံုး အစြန္းေရာက္ေနတယ္။ တရုတ္ျပည္က ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အာဏာကို လက္လြတ္ခံမယ္လို႔ မျမင္မိဘူး။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ေပၚလစီေျပာင္းတာ၊ မ်ိဳးဆက္သစ္အျမင္သစ္ရွိသူေတြ ပါတီထဲမွာပါလာၿပီး သူတို႔ကိုယ္တိုင္က ေျပာင္းလဲတာကလြဲရင္ေပါ့။ တရုတ္ျပည္မွာ ေတာ္လွန္ေရးေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးေျပာင္းလဲတာ မရွိဖူးဘူး။ တိန္ေရွာင့္ဖိန္က ႏိုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲ၊ ေခါင္းေဆာင္အေျပာင္းအလဲကို သူကိုယ္တိုင္ပံုေဖာ္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ တရုတ္ျပည္မွာ ဒါမ်ိဳးျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထမရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ရုရွားမွာလို မရုိးသားမႈေတြနဲ႔ အၾကမ္းဖက္ေတာ္လွန္ကူးေျပာင္းေရး ျဖစ္သြားတယ္။ လက္ရွိျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကိုၾကည့္ရင္ အေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေရြးေကာက္ပြဲ စနစ္နဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ အာဏာကို လက္လြတ္ခံလိမ့္မယ္လို႔ မျမင္မိဘူး။

အိႏၵိယက ေနာက္ထပ္အစြန္းတစ္ခု။ သေဘာမတူတဲ့ ျပည္နယ္တိုင္းကို သူတို႔သေဘာက် စီမံၾကဖို႔ ခြင့္ျပဳထားတယ္။ ျပည္နယ္ေတြရဲ့နယ္ျခားစည္းဆိုရင္လည္း အဂၤလိပ္အစုိးရ လက္ထက္ကတည္းက ဘာသာစကားတူတဲ့လူေတြ ေပါင္းစည္းမိေအာင္ဆိုၿပီး အျမဲတမ္း ေရႊ႕ေျပာင္းစည္းျခားခဲ့ၾကတယ္။ အဲသလုိမွ မလုပ္ဘူးဆိုရင္လည္း အိႏၵိယကြဲထြက္သြားမယ္။

သူတို႔က အစြန္းႏွစ္ဖက္ပဲ။ ငါတို႔ စင္ကာပူက ဒီၾကားထဲမွာလို႔ ငါထင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါတို႔ႏိုင္ငံေရးဟာ အေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းအားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္တဲ့ စနစ္အားျဖင့္ျဖစ္ေစ ေျပာင္းလဲယူလို႔ရတယ္။

လူထုကို စည္းရံုးႏိုင္ရင္ေျပာင္းလဲလို႔ရတယ္ဆိုတဲ့ေနာက္ ဘာေၾကာင့္လမ္းေပၚထြက္ ဆႏၵျပေနၾကေတာ့မွာလဲ။ မင္းအယူအဆမွန္တယ္လို႔ထင္ရင္ အစုိးရကလည္း မတားပါဘူး။ လက္ကမ္းစာေစာင္ေတြ ရုိက္ၿပီးေဝ၊ အေဆာက္အဦးတြင္း အစည္းအေဝးေတြလုပ္ေပါ့။ အစုိးရက ဒါမ်ိဳးေတြကို မတားပါဘူး။

ေမး ။     ။ စင္ကာပူအတြက္ အစုိးရိမ္ဆံုးအခ်က္က ဘာပါလဲ။

ေျဖ ။    ။ ေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ လူထုရဲ့အျမင္၊ လူထုအျမင္ဆိုတာ လက္ရွိအစုိးရ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အက်ပ္အတည္းကို နားလည္သေဘာေပါက္မႈလြဲတာကို ေျပာတာ။ လူနည္းစု အလြန္ ညီညြတ္တယ္။ ယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႔ အားသန္တယ္။ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ယံုၾကည္မႈ အျပည့္အဝ ရွိတယ္။ ႏုိင္ငံႀကီးေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရာမွာ အရည္အေသြးျပည့္မီတယ္။

ဒီလူစုေလးဆံုးရွဳံးရင္ ငါတို႔က်ရွဳံးမွာပဲ။ တို႔ႏိုင္ငံ ခ်က္ခ်င္းထိုးဆင္းသြားႏုိင္တယ္။


ဇင္ေ၀ေသာ္

နားဝင္မခ်ိဳ ( ၉ ) "တတိယ ဂ်င္နေရးရွင္း နဲ႔ စိတ္ဓာတ္ျပင္ဆင္မႈ"

လီကြမ္ယု၏ ၃၂ နာရီၾကာ အင္တာဗ်ဴး စာအုပ္သည္ နယ္ပယ္ေပါင္မ်ားစြာကို ေမး ေျဖခဲ႔ၾကသည္႔အေလ်ွာက္ အေရာင္အေသြး တုိ႔ကလည္း စုံလွသည္။ ဤစာအုပ္ေၾကာင္႔ပင္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ အေမရိကန္ေတြအားလံုး သိခဲ႔ရသည္႔ အခ်က္ တစ္ခ်က္႐ိွခဲ႔သည္။ ယင္းကား ထူးျခားေသာ ဤ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္သည္ ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီတိ႔ု၏ လုယက္မႈကို ခံခဲ႔ရေသာ၊ ဒုတိယ ကမ႓ာ စစ္အတြင္း ဂ်ပန္တို႔ ႏိွပ္စက္မႈ မ်ိဳးစုံကို လည္စင္းေပးခဲ႔ရေသာ၊ ေသးမႊားလွေသာ ႏိုင္ငံ တစ္ခုကို ကမၻာ႔ထိပ္တန္း ႏိုင္ငံ တစ္ ႏိုင္ငံျဖစ္ေအာင္ ဘယ္မ်ွ ႀကိဳးစားခဲ႔သည္ ဆုိေသာ အခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္။

ဟားဘတ္ တကၠသိုလ္ကို လက္ခ်ာေပးဖို႔ သူ ေရာက္လာခဲ႔သည္႔ အခ်ိန္မွ စ၍ လီကြမ္ယုႏွင္႔ သိကၽြမ္းခဲ႔သည္၊ ယခုဆို ၄၅ ႏွစ္ပင္ ေက်ာ္ခဲ႔ေလၿပီ။ သူ႕အေပၚ ကၽြႏု္ပ္ထား႐ိွသည္႔ ေလးစားမႈက ႀကီးလွသည္။ ရာစုဝက္အတြင္း ေပၚထြက္သည္႔ အနာဂတ္ကို ႀကိဳျမင္ႏိုင္ေသာ၊ အေျခအေနကို အမွန္အတိုင္း သုံးသပ္ႏိုင္ေသာ ထိပ္တန္း အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားတြင္ သူက အထင္ကရ တစ္ဦး ျဖစ္ေနသည္။ သူ႕ မ်က္ေစ႔ ႏွစ္လုံးက အနာဂတ္ကုိ ၾကည္႔ေနဆဲ ျဖစ္ၿပီး စင္ကာပူ၏ အခက္အခဲကို မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ မႀကဳံခဲ႔ရေသာ၊ အနာဂတ္၌ ေခါင္းေဆာင္ လူငယ္တို႔ကို ဤ အင္တာဗ်ဴးျဖင္႔ သူ ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ႔ရၿပီး အနာဂတ္၌ ႀကဳံေတြ႔လာႏိုင္စရာလည္း႐ိွေသာ ခေရာင္းလမ္းကို ခပ္စပ္စပ္ လက္တို႔ ေျပာသြားသည္။ ထို သခၤန္းစာတို႔သည္ စင္ကာပူ အတြက္သာ မက ႏိုင္ငံအားလုံးအတြက္ ေလ႔လာစရာမ်ား ျဖစ္ၿပီး ဤ စာအုပ္သည္လည္း ကမၻာ႔ႏိုင္ငံေရး သမားမ်ား အေပၚ တလင္းလက္လက္ ႐ိွေနေပလိမ္႔မည္။
Dr. Henry A. Kissinger, US Secretary of State, 1973-1977



ေမး ။     ။ မေလးရွားမွာျဖစ္ခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲကို ႏိုင္ငံေတာ္ျပဳျပင္ တည္ေဆာက္ေရး အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုအေနနဲ႔ မစၥတာလီ ေျပာခဲ့တယ္ေနာ္။ ဒီေျပာင္းလဲမႈရဲ့ အေၾကာင္းတစ္ရပ္က လူငယ္ထုက အတိုက္အခံပါတီကို မဲေပးေနၾကတာပဲ။ တကမာၻလံုးမွာရွိတဲ့ လူငယ္ထုအားလံုးက အေျပာင္းအလဲကို လိုလားေနၾကတယ္။ ဒီလို အေျပာင္းအလဲ စင္ကာပူမွာျဖစ္လာဖို႔ မျမင္မိဘူးလား။

ေျဖ ။    ။ စင္ကာပူမွာ ဘာအတြက္ေျပာင္းလဲၾကမွာလဲ။ အေျပာင္းအလဲဆိုတာ အခ်ိန္နဲ႔ တေျပးညီေရာက္လာတယ္။ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ေလာက္တဲ့ ေနာက္ထပ္ေရြးခ်ယ္စရာရွိရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့။ အေနာက္က ျပန္ေရာက္လာတဲ့လူေတြရွိတယ္။ သူတို႔စာေတြ ငါဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ကဆိုတယ္ “ဝန္ႀကီးေတြကို ဒီေလာက္အမ်ားႀကီး လစာေတြေပးေန ရတယ္လို႔၊ အဓိပၸါယ္မရွိ” ဆိုတာမ်ိဳးေတြ။ ေနာက္ေတာ့ သူတို႔လည္း ၿငိမ္သြားၾကတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ။ ဒါေတြက ကိုယ္ေရးကိုယ္တာနဲ႔ ဆိုင္ေနတာေတြမို႔ပဲ။ ဆိုပါေတာ့။ ဝန္ႀကီးတစ္ေယာက္ သူ႔မိသားစုကို စေတး၊ သူ႔ဘဝကို စေတးၿပီး ႏွစ္ေပါင္း ၂၀- ေက်ာ္ၾကာေအာင္ အလုပ္လုပ္ေပးလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္လို႔ရမလား။ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ အနစ္နာခံတာက ဟုတ္တယ္။ သူတို႔မွာ မိသားစုေတြရွိေသးတယ္။ မိသားစုကို ေထာက္ပံ့ၾကရဦးမယ္။ တို႔လက္ေတြ႔က်က် စဥ္းစားရမယ္။ တို႔ အခုေနေနတာက အရင္ကနဲ႔ မတူဘူး။ ငါတို႔မ်ိဳးဆက္ကလို ဝန္ႀကီးေတြ ဒီေန႔ ထပ္ေမြးထုတ္လို႔ မရႏိုင္ေတာ့ဘူး။

ေမး ။     ။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ လူထုက လက္ရွိအစုိးရကို ၿငီးေငြ႔လာမယ္္လို႔ ေစာေစာပိုင္းက ေျပာခဲ့တယ္ေနာ္။ အဲဒါ ဘာကိုဆိုလုိတာပါလဲ။

ေျဖ ။    ။ လက္ရွိအစုိးရက အရည္အေသြးက်သြားလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အတိုုက္အခံပါတီက တက္လာလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ အစုိးရသစ္ကို စမ္းၾကည့္ၾကရေအာင္လို႔ လူထုကေျပာလာတဲ့အခ်ိန္မ်ိဳး ေရာက္လာမယ္ေလ။

ဂ်ပန္မွာဆိုရင္ လစ္ဘရယ္ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီက ၁၉၅၀- ခုႏွစ္ကစၿပီး ရွိေနခဲ့တယ္။ ၁၉၅၅- ခုေက်ာ္တဲ့အထိခံမယ္လို႔ ငါထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ တစိတ္တပိုင္း ၿပိဳကြဲသြားၾကတယ္။ အဲဒါ အေတြးအေခၚေဟာင္းေတြကို သူတို႔ယူလာခဲ့ၾကလို႔။

ဘယ္စနစ္မွ ထာဝရမခံဘူး။ ဒါေသခ်ာတယ္။ လာမည့္ ၁၀- ႏွစ္၊ အႏွစ္ ၂၀- မွာ ဒါမ်ိဳး စင္ကာပူမွာျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ငါေတာ့မထင္မိဘူး။ ေက်ာ္သြားရင္ေတာ့ ငါလည္းမေျပာတတ္ဘူး။ အရည္အေသြးလည္းရွိ၊ အနစ္နာလည္းခံ၊ လူထုနဲ႔လည္း တသားတည္းျဖစ္ေနႏိုင္တဲ့လူေတြ အျမဲတမ္းရွိေနႏိုင္ပါ့မလား။ ေမွ်ာ္ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္မိတယ္။ ျဖစ္၊ မျဖစ္ မသိဘူး။

ငါျမင္တာကေတာ့ ငါတို႔ေျမးေတြရဲ့လက္ထက္မွာ အေျပာင္းအလဲျဖစ္လိမ့္မယ္။ မ်ိဳးဆက္တိုင္းမွာ တန္ဖိုးနဲ႔ စိတ္ဓာတ္ေတြ ေျပာင္းလဲေနတယ္။ ငါ့အဘိုးလို၊ ငါ့ဦးေလးလို ငါေတာ့ တစ္သက္လံုးလူထုအလုပ္ေတြ လုပ္မသြားႏိုင္ပါဘူးဆိုတဲ့ အျမင္ေတြရွိလာလိမ့္မယ္။ မျဖစ္ႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး။ အရာခပ္သိမ္းက ေျပာင္းလဲေနတယ္။ ဒါဆို ေနာက္တစ္ေယာက္ကို အခြင့္အေရးေပးလိုက္ေပါ့။ ဒါျဖင့္ အဲဒီေနာက္တစ္ေယာက္က ဘယ္သူလဲ။ အထက္ကေျပာခဲ့သလို လူေတာ္ေတြ တို႔မွာရွိၿပီလား။ သိပ္မရွိဘူး။

ဒါေၾကာင့္ လာမည့္ႏွစ္(၃၀) ရဲ့ အနာဂတ္ကို ငါမဖတ္တတ္ဘူးေျပာတာ။ ဆိုပါေတာ့ ဒီပါတီကြဲသြားတယ္။ တခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံေရးကေန ထြက္သြားမယ္။ တခ်ိဳ႕ျပန္ဝင္လာၿပီး အစိုးရဝင္လုပ္တယ္။ ဒါမ်ိဳးေတြေပါ့။

ေမး ။     ။ လူငယ္မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြ ႏိုင္ငံေရးထဲဲဝင္လာဖို႔ မလိုဘူးလို႔ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ခံစားေနရတာဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔က စိတ္ႀကိဳက္သူတို႔ကို ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ ထိန္းေက်ာင္း ေပးခဲ့လို႔လား။ ဒါမွမဟုတ္ တိုက္ဆုိင္မႈလား။

ေျဖ ။    ။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တစ္ခုလံုးအေနနဲ႔ ေျပာင္းလဲတတ္တာ။ ဆိုပါေတာ့၊ ငါ့သားနဲ႔ သမီးရဲ့ ကေလးေတြလက္ထက္မွာ ဒါေတြျဖစ္လာမွာ။ ဟားဗတ္မွာေနရင္း ရင္းႏွီးခဲ့ရတဲ့ Eloit က ဆရာႀကီးေျပာတာကို သတိရမိတယ္။ သံုးႏွစ္ျပည့္တိုင္း သူတို႔မ်ိဳးဆက္သစ္တစ္ခုရတယ္တဲ့။ စိတ္ဓာတ္ေတြ ေျပာင္းလဲတတ္တယ္တဲ့။ အေမရိကကေတာ့ အေျပာင္းအလဲျမန္တဲ့ ေနရာေလ။ စင္ကာပူမွာေတာ့ ဆယ္ႏွစ္တိုင္းမွာ မ်ိဳးဆက္တစ္ဆက္ေျပာင္းတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။

လူေတြက သူတို႔ႀကံဳေတြ႔ေနရတာကိုပဲ အေျခခံမူအေနနဲ႔ သံုးသပ္ၾကတာ။ ေနာက္ဆယ္ႏွစ္ဆိုပါေတာ့ကြာ၊ မရီနာပေရာ့ဂ်က္လည္း ၿပီးၿပီ။ ကာစီႏို၊ ေရေျမာင္း ဆက္သြယ္ေရးေတြလည္း အားလံုးၿပီးစီးေနၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘြဲ႔ရတဲ့ကေလးေတြက ဒါေတြဟာ သူတို႔ရပုိင္ခြင့္လို႔ ထင္ေနၾကၿပီ။ ဘယ္ေလာက္ႀကိဳးစားခဲ့ရတယ္ဆိုတာ သူတို႔ သေဘာမေပါက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။

ေမး ။     ။ ပတ္ဝန္းက်င္သန္႔ရွင္းမႈ၊ အက်င့္မပ်က္တဲ့ အစုိးရ၊ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု စုေပါင္းေနထိုင္ျခင္း၊ စတဲ့တန္ဖိုးေတြ စင္ကာပူမွာရွိေနၿပီလို႔ဆိုရင္ မရႏုိင္ဘူးလား။

ေျဖ ။    ။ ဒါက ဘယ္ေလာက္ခိုင္မာေနလို႔လဲ။ အေမရိကကိုၾကည့္ သူတို႔ စစ္ပြဲႀကီးႏွစ္ပြဲ ဝင္ခဲ့ရတယ္။ ပထမကမာၻစစ္မွာ လူမည္းေတြက လူျဖဴေတြရဲ့ ပစၥည္းသယ္ပုိးသူေတြ၊ ဒုတိယကမၻာစစ္ပြဲမွာ လူျဖဴလူမည္း အတူလက္တြဲၿပီး တိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ စစ္ၿပီးေတာ့ အိမ္ျပန္ၾကတယ္။ လူမည္းေတြက ဆင္းရဲသားဆင္ေျခဖံုးကိုျပန္ေရာက္၊ လူျဖဴေတြက ၿမိဳ႕ျပႀကီးေတြမွာ ျပန္ေရာက္။ ဒီအေျခအေနကေန ဘယ္ေလာက္မ်ား တုိးတက္လာေနလို႔လဲ။

ေမး ။     ။ လတ္တေလာ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ကိုၾကည့္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးအားၿပိဳင္မႈအေပၚမွာ ေက်နပ္အားရမႈရွိပါသလား။

ေျဖ ။    ။ ပညာတတ္အုပ္စုတစ္ခုေလာက္ အတိုက္အခံအေနနဲ႔ရွိေနရင္ ေက်နပ္စရာပါပဲ။ အခုတို႔မွာ NMP အဖြဲ႔ရွိတယ္။ သူတို႔ေျပာတာေတြက အတိုက္အခံပါတီေျပာတာထက္ ပိုအဓိပၸါယ္ရွိတယ္။ သူတို႔ ႏိုင္ငံေရးထဲဝင္လာမလား။ မဝင္ဘူး။ သူတို႔က ေခါင္းရွိတယ္။ ဗဟုသုတရွိတယ္။ ႏိုင္ငံေရးလုိ ခရီးၾကမ္းကို သူတို႔မေလွ်ာက္ဘူး။

ေမး ။     ။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာၾကတာကေတာ့ ပီေအပီက ၿခိမ္းတာေျခာက္တာ ခံၾကရတယ္တဲ့။ ၿဖိဳခြဲခံရမွာစတာေတြကို သူတို႔ေၾကာက္ၾကတာ။

ေျဖ ။    ။ မဟုတ္ပါဘူး။ မင္းေကာ ၿခိမ္းေျခာက္တာ ခံေနရလို႔လား။

ေမး ။     ။ ဒီေမးခြန္းကို ေမးေနမွေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ေတာ့ ၿခိမ္းတာေျခာက္တာ မခံရဘူးေပါ့။ လူေတြနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးတုိင္း သူတို႔ေၾကာက္ေနၾကတယ္ဆိုတာကေတာ့ ထင္ရွားတဲ့ သာဓကပဲ။ သူတို႔ ဖြင့္ေျပာၾကတယ္။ ဒီအေတြးအေခၚက ပညာရွင္ေတြၾကားထဲ မွာေတာင္ စိမ့္ဝင္ေနတယ္။

ေျဖ ။    ။ ဒါကို ဘာလို႔ယံုေနရတာလဲ။ မိန္းမလ်ာအခြင့္အေရးမွာ ေရွ႕ကရပ္လာတဲ့ Seiw Kum Hong ရွိတယ္။ သူ႔ကို မေျခာက္လွန္႔ခဲ့ပါဘူး။ သူအလုပ္သမားပါတီနဲ႔ေပါင္းမလား။ တို႔မတားပါဘူး။ သူ တို႔ကို လာစရင္ တို႔က သူ႕ကိုုျပန္ခ်မယ္။ ဒါက ႏိုင္ငံေရးပဲေလ။ မင္းက ဒါကို ၿခိမ္းေျခာက္တာလို႔ ေျပာခ်င္တာလား။ ေကာင္းၿပီ။ G. W. Bush ဆိုရင္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈေတြထဲက ထြက္လာတာပဲ။ ပထမ Al Gore ၊ ဒုတိယ John Kerry ။ ဂြ်န္ကယ္ရီနဲ႔ အယ္ဂိုးတို႔က သူ႔ထက္ေခါင္းပိုေကာင္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘု(ရ္ွ) က Karl Rove ဆိုတဲ့ အၾကံေပးေကာင္းရွိတယ္။ ဒါနဲ႔ သူ႔တက္လာတာ။ (Karl Rove – Political Strategist and former top aide to President George .W . Bush)


ဇင္ေ၀ေသာ္

အာ႐ွတန္ဖိုး ၃ ခု

၁။ လူ႕ အႀကိဳက္ နတ္လိုက္ႏိုင္ၿပီ သို႔ေသာ္
မေလးရွားႏိုင္ငံ ပီနန္ၿမိဳ႕ နားမွာ႐ိွတဲ႔ ေတာင္ကုန္းေပၚက The God of Wealth နတ္ေက်ာင္းမွာ စတင္ခဲ႔တာပါ။ လွပတဲ႔ ႐ွဳခင္းေတြကို တဝႀကီး ၾကည့္ႏိုင္ေပမယ္႔ ေရာက္လာသူတိုင္းကေတာ႔ ႐ွဳခင္းေတြထက္ ဂဏန္းေလးလံုး ရဖို႔ပဲ စိတ္ ဝင္စားၾကပါသတဲ႔။ လာတဲ႔လူဦးေရ မ်ားတာရယ္ ေရာက္လာသူတိုင္းကလည္း ဂဏန္းေလးလံုးပဲ ေတာင္းတာရယ္ေၾကာင္႔ ေက်ာင္းထဲက နတ္က လူ႕အလုိကို မလိုက္ႏိုင္ေတာ႔ပါဘူး။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ ဉာဏ္ႀကီးတဲ႔ ေဂါပက ဥကၠ႒က နတ္ရုပ္ေအာက္မွာ ဂဏန္းေလးလံုး ခလုပ္ႏွိပ္တိုင္း ရႏိုင္တဲ႔ ( Computerize )လွ်ပ္စစ္ ပစၥည္းေလး ထည့္ေပးထားလိုက္ပါတယ္။ နတ္ကို ကန္ေတာ႔၊ ၿပီးရင္ ခလုတ္ကိုႏိွပ္၊ ဂဏန္း ေလးလုံးရ။ မေလးတရုတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ သေဘာက် ၾကတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ လူ႕ အႀကိဳက္ နတ္လိုက္ႏိုင္ၿပီ သို႔ေသာ္ အိုင္တီ အကူအညီ နဲ႔ လို႔ ဆိုရမွာပါ။

၂။ အိႏၵိယအႀကိဳက္ ဖီဖာ ( ကမာၻ႕ေဘာလုံး အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ) မလိုက္ႏိုင္
၁၉၅၀ ခု ဝန္းက်င္ ကမၻာ႔ဖလားေဘာလုံးပြဲေတြ စတင္ စ တုန္းကပါ။ ေဘာလုံးပြဲေတြ ဒီေလာက္ ေခတ္ မစားေသးသလို ႏိုင္ငံေတြကလည္း ၀င္ၿပိဳင္ဖို႔ စိတ္ မဝင္စားၾကေသးပါဘူး။ အဲဒီေတာ႔ ၿဗိတိ႐ွ ငယ္ေမြးၿခံေပါက္ အိႏၵိယကို ကမာၻ႕ဖလားေဘာလုံး ၿပိဳင္ပြဲ ဝင္ေရာက္ ၀င္ၿပိဳင္ဖို႔ ဖီဖာက ဖိတ္ၾကားခဲ႔ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အိႏၵိယက ေတာင္းဆိုတာကို မလိုက္ေလ်ာႏိုင္လ႔ုိ ဖီဖာ လက္ေလ်ာ႔ခဲရပါတယ္။ အိႏၵိယေတာင္းဆိုတာက တကယ္ေတာ႔ လြယ္လြယ္ေလးပါ။ " ေဘာလုံးကန္စဥ္ ဘယ္ အသင္းမွ ေဘာကန္ ဖိနပ္ မစီးရ၊ မဇၩိမသားတို႔လို ေျခ ဗလာ ျဖင္႔သာ ကစားရမည္ " တဲ႔။ ( ေ႐ႊဓူဝံ ကလည္း လက္အိပ္ႀကီးေတြ မပါဘဲ လက္ေဝွ႔ထိုးဖို႔ ဂ်မနီ မွာ စိန္ေခၚခဲ႔ပါေသးတယ္၊ တစ္ ကမာၻလုံး ေၾကာက္လုိ႔ ဘာသံမွ မထြက္ခဲ႔ပါဘူး )

၃။ လူ႕အႀကိဳက္ ပန္းပုဆရာလိုက္ႏိုင္ သို႔ေသာ္
ဒါကိုေတာ႔ မႏၲေလး၊ ရတနာပူရ ၿမိဳ႕ေတာ္ မႏၲေလးေတာင္ေျခ ဘိုးဘိုး ႀကီးဆီကို ျပန္သြားရပါမယ္။ ဉာဏ္ အေျမာ္အျမင္ႀကီးတဲ႔ လူရည္လည္ တစ္ေယာက္က ေတာင္ေျခမွာ လူေတြ ကိုးကြယ္ဖို႔ ဘိုးေတာ္ရုပ္ တစ္ရုပ္ေလာက္ရိွရင္ ဘစ္စနစ္ အုိေက ေလာက္တယ္ ဆိုၿပီး နာမည္ႀကီး ပန္းပုဆရာထံ သြားၿပီး ဘိုးဘိုး ႀကီး ရုပ္တု ထုေပးဖို႔ အပ္ပါတယ္။ ဘိုးဘိုး ႀကီး ရုပ္တုက ဟုတ္ပါၿပီ ဘယ္ပံုစံ ထုရမွာလည္း ဆိုေတာ႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ျမင္မွ မျမင္ဖူးၾကတာ ဘယ္ သိၾကပါ႔မလဲ။ ဒါနဲ႔ အလုပ္လာအပ္တဲ႔လူက ဘယ္သူနဲ႔ တူတူ ဘိုးေတာ္ပံု ေပၚရင္ ၿပီးတာပဲ လို႔ ေျဖသတဲ႔။ ႀကံရာ မရတဲ႔ အဆုံး ပန္းပုဆရာက သူ႕ပံုကို မုတ္ဆိတ္ေမႊးတပ္ၿပီး ထုေပးလိုက္ေတာ႔တယ္။ အခုေတာ႔ ကားအသစ္ဝယ္လိ႔ု ေတာင္ေျခ ဘိုးဘိုး ႀကီးကို မျပမိရင္ ကားတိုက္မႈ ျဖစ္သတဲ႔။ အစပိုင္းေတာ႔ ပန္းပုဆရာက ရယ္ေနတာေပါ႔။( ေနာက္ပိုင္းေတာ႔ သူလည္း မရယ္ ႏိုင္ေတာ႔ဘူး၊ သူကားဝယ္ေတာ႔ သူကိုယ္တိုင္ ေတာင္ေျခက ဘိုးဘိုး ႀကီးဆီ သြားျပခဲ႔ရေသး သတဲ႔။ ဒါမွ အႏၲရာယ္ ကင္းမွာ မဟုတ္လား။) ဟား ဟား။

( ၃ က သီဟနာဒ မိန္႔တာပါ၊ မႏၱေလးၿမိဳ႕၊ ခ်မ္းသာႀကီး ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိကာဘိဝံသ ဆီမွာ ဆန္း စာဝါ လိုက္ရင္း ဆရာေတာ္ရဲ႕ ဩဝါဒကို မွတ္သား ခဲ႔ရတာလို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ကြင္းစ ကြင္းပိတ္ထဲက စာသားကေတာ႔ သူ ျဖည့္ထားတာ တဲ႔။ ရယ္သံကေတာ႔ သူနဲ႔ က်ေနာ္ရယ္လိုက္လို႔ ေပါင္းထြက္လာတဲ႔ ကို ေအာ္ပိုရိတ္ အသံပါ )


ဇင္ေ၀ေသာ္

"စာဖတ္သူ အသံ - ေပါက္တတ္ကရ မွ ေပါက္တတ္ကရ သို႔"

စာဖတ္သူ တစ္ေယာက္ထံမွ  ေပါက္တတ္ကရ အင္တာဗ်ဴး အတြက္ ေပါက္တတ္ကရ ျပန္စာတစ္ေဆာင္ ရရိွခဲ႔ပါတယ္။ နာမည္ကိုေတာ႔ မေျပာေတာ႔ပါ၊ သူမနာမည္ ခရစၥတယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဖတ္ၾကည္႔ပါ။

နံပါတ္(၁) ၾကက္ဥ အတု ထုတ္လုပ္ႏိုင္ျပီမွန္း မသိလို႔ ကိုလံဘတ္ စြန္႔စားခဲ့တာပါ။

နံပါတ္(၂) လူ႔အခြင္းအေရးေတာင္းဆိုတဲ့ ေခတ္မဟုတ္လို႔ ေဝႆႏၱရာက မိဖုရားကို လွဴလိုက္တာ၊ တကယ္ဆိုရင္  ေဝႆႏၱရာကို မိဖုရားက လွဴလိုက္ရမွာ။

နံပါတ္(၃) အမွန္ေတာ့ ေရသည္ေယာက်္ားဇာတ္လမ္းက လူေသ လူျဖစ္ဝါဒကို ျပေနတာ၊ ေရထမ္းေယာက္်ားဘဝက မင္းၾကီးၾကြလာတာကို စိတ္စဲြျပီး ေသေတာ့ သူလည္း ဘုရင္ျဖစ္လာတယ္ ကိုင္း ဘယ္ႏွယ့္ရွိစ။

နံပါတ္(၄) သိပ္လြယ္တာပဲ လြယ္လြန္းတာေတာင္ သူ႔ေလာက္ မလြယ္ဘူး၊ ပီအာရထားျပီးသား ဘဲတစ္ေဗြကို လက္ထပ္လိုက္ရင္ ျပီးေရာ။ ကဲ ....( တကယ္က ပန္ဒါလည္း ပီအာ ပဲေလ၊ ဘဲ အစားထိုးခ်င္ရင္ ေျပာပါတယ္ )

သရဲႀကီးလ ႏွင္႔ နံရံ၏ အျခားတစ္ဖက္ သုတၱန္

သရဲႀကီးလ ဟူသည္ တရုတ္လူမ်ိဳးမ်ား လူနာ ( လ ကို အေျခခံ တြက္ခ်က္ေသာ ) ျပကၡဒိန္၏ ၇ လေျမာက္ လ ျဖစ္သည္။ ( ယခု ႏွစ္အတြက္ ယခု လ ျဖစ္သည္ ) နံရံ၏ အျခားတစ္ဖက္ သုတၱန္ ဟူသည္ တိေရာကု႗ သုတ္တည္း။ ( တီရ ဟိုမွာဖက္၊ ကုဋ တံတိုင္း၊ နံရံ ) ဘုရင္ ဗိမၺိသာရ၏ ေဆြမ်ိဳး ၿပိတၱာမ်ားကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ေဟာခဲ႔ေသာ သုတ္ ( သို႔ ) ဆာေနေသာ ၿပိတၱာ သရဲမ်ား ( Hungry ghosts ) ႐ိွသည္ဟု ေထာက္ခံထားေသာ သုတ္လည္း ျဖစ္သည္။

စာေပ၌ တိုက္႐ိုက္ မလာေသာ္လည္း သရဲႀကီးလ ရိွႏိုင္၏ ဟု ယုံၾကည္လိုက ယုံၾကည္လို႔ရသည္၊ မယုံၾကည္က မယုံဘဲလည္း ေနလို႔ရသည္။ သို႔ေသာ္ လူ႕ ဘဝ ကတည္းက ဤ ( ၇ လေျမာက္ သရဲႀကီးလ )သညာကို စြဲစြဲ ၿမဲၿမဲ ယူထားလွ်င္ သရဲ ျဖစ္ရာ၌လည္း အခ်ိန္ သိပ္မၾကာေသးလွ်င္ ဤသညာက မေပ်ာက္ေလာက္ေသး ေပ။ ထို႔ေၾကာင္႔ မယုတ္ မလြန္ ရိွတန္ရာ၏ ဟုသာ ဆိုခ်င္သည္။ ကိစၥ မ႐ိွ။ ေဆြးေႏြးလိုသည္က လူမ်ိဳးျခား သာသနာျပဳ ကိစၥ ျဖစ္သည္။ သေဘာ မတူလ်ႇင္ ခြင္႔လႊတ္ၾကပါေလာ႔။

လူမ်ိဳးျခား သာသနာျပဳဟူသည္ မိမိယဥ္ေက်းမႉကို ဇြတ္အတင္း မိတ္ဆက္ျခင္းထက္ သူ႕ ယဥ္ေက်းမႉထဲသို႔ ဘုရား အဆုံးအမ ထိုးထည္႔ေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ႐ွင္းရန္လိုလမ္႔မည္။ လူမ်ိဳးတိုင္း၌ ယဥ္ေက်းမႉရိွ၏၊ ထို႔ေၾကာင္႔ သူတို႔က ယဥ္ေက်းမႉကို မလို ဘုရား အဆုံးအမသာ လို၏။ ဤအခ်က္ကို သေဘာ ေပါက္လ်ွင္ လူမ်ိဳးျခား သာသနာျပဳရာ၌ ပို၍ ခရီးေပါက္မည္ ထင္သည္။ ( ကိုယ္တိုင္လည္း ဘာမွေတာ႔ မဟုတ္ ) ဤ၌ ျပည္ပ သာသနာျပဳ ႏွင္႔ လူမ်ိဳးျခား သာသနာျပဳ မတူေၾကာင္း သတိထားသင္႔သည္။ ျပည္ပ သာသနာျပဳ ေအာက္၌ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာမ်ား ပါဝင္၏။



ပုဂံ သမိုင္းကို ၾကည္ရာ ရွင္ အရဟံေၾကာင္႔ ေထရဝါဒ သာသနာ ေရာက္သြားေသာ္လည္း ေ႐ွး႐ိုးစြဲ နတ္၊ တႏၱရ၊ မႏၱရ တို႔ မေပ်ာက္ကြယ္ ခဲ႔။ ဘုရင္ အေနာ္ရထာက အတင္း အက်ပ္ မကိုင္တြယ္ေသာေၾကာင္႔ဟု သမိုင္းပညာ႐ွင္တို႔ ဆိုသည္။ သို႔ေသာ္ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ဩဝါကမၽားက ရွင္အရဟံ ထံမွ ရသည္၊ ရွင္အရဟံက လမ္းၫႊန္လ်ွင္ ေထရဝါဒ သာသနာအေပၚ သည္းေခ်ခိုက္ေနေသာ ဘုရင္ အေနာ္ရထာက ရွင္အရဟံ၏ ဩဝါဒကို မေသြဖီ တန္ရာ။ သို႔ေသာ္ ( သို႔ေသာ္ေတြမ်ားေနၿပီ၊ သို႔ေသာ္ လိုေန၍ သုံးဦးအံ႔ ) ပညာျမင္႔လာလွ်င္ ကိုးကြယ္မႈလည္း ျမင္႔လာမည္ ဟု ၂၁ ရာစုဆန္ဆန္ ဘုရင္ အေနာ္ရထာသုံးသပ္ခဲ႔သည္။

ဆိုလိုသည္မွာ ေရွး႐ိုးစြဲ အသည္းခိုက္ ယဥ္ေက်းမႈတို႔ကို ေဒသနာႏွင္႔ လုံးလုံး လ်ားလ်ား မဆန္႔က်င္လ်ွင္ သာသနာျပဳတို႔ ကိုယ္တိုင္ကပင္ သူတို႔ ယဥ္ေက်းမႈကို ေဝဖန္ ပုတ္ခတ္ေနမည္႔အစား ေဒသနာႏွင္႔ ၫွိကာ ပို၍ အဓိပၸါယ္ရွိေသာ ယဥ္ေက်းမႈျဖစ္ေအာင္ လမ္းၫႊန္တတ္ၾကသည္။ တ႐ုတ္တို႔ သရဲႀကီးကိစၥ ဆိုလွ်င္ အေနာ္ရထာ မဆိုထားႏွင္႔ အလြန္ ရက္စက္ေသာ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပင္ လက္ေျမွာက္ရသည္။ မရပါ။ ထို႔ေၾကာင္႔ အေနာ္ရထာမွန္သည္။ လူထု ႏွလုံးသားထဲက အစိမ္း အက်က္ နတ္တို႔ကို အေနာ္ရထာလည္း ဆြဲမထုတ္ႏိုင္။ သူတို႔ အသိဉာဏ္ကသာ ဆြဲထုတ္ ႏိုင္ေပမည္။ အတုယူလိုက ယူလို႔ရသည္။



တရုတ္လူမ်ိဳးမ်ား လူနား ျပကၡဒိန္၏ ၇ လေျမာက္ လ ျဖစ္သည္႔ သရဲႀကီးလ ကိို သီဟိုဠ္ ဆရာေတာ္ႀကီး တစ္ပါးက " စုေပါင္း ေရစက္ခ်ပြဲေတာ္- General Transferring of Merits " ဟု သုံးလိုက္သည္။ ဘာကိုမွ မီး႐ွိဳ႕ရန္မလို၊ ဘုရားဆြမ္းကပ္၊ သံဃာမ်ားကို ဆြမ္းကပ္ သကၤန္းလႉ၊ ေကာင္းမႈမ်ား ျပဳ၊ ထိုထို ၿပိတၱာတို႔ကို ေရစက္ခ် အမွ်ေဝေပးၾက။ သံဃာေတာ္တို႔က တိေရာကု႗ သုတ္ကို ႐ြတ္ဘတ္ သရဇၩာယ္ေတာ္မူၾကသည္။ တရုတ္လူမ်ိဳးမ်ားလည္း ယဥ္ေက်းမႈေၾကာင္႔ ပ်က္ရယ္ျပဳ မခံရ၊ လူသားမ်ားလည္း ေဒသနာႏွင္႔အညီ ကုသိုလ္ ျပဳခြင္႔ရ၊ စာအုပ္ထဲမွာ ေလွာင္ပိတ္မိေနေသာ တိေရာကု႗ သုတ္လည္း သံဃာေတာ္တို႔ ႏႈတ္၊ ႏွလုံးသားထဲေရာက္၊ လူတို႔လည္း ပါဠိေတာ္ စစ္စစ္ နာၾကားခြင္႔ရ ( ႐ဟန္းစီ လူစီေသာ ဂါထာမဟုတ္၊ ဘုရားသီခဲ႔ေသာ ဂါထာ အစစ္မ်ား ဟု ဆိုလိုသည္ )။ အလြန္ ပညာပါၿပီး အလြန္လည္း ေက်းဇူးမ်ား၏။ တရုတ္မွာ၊ဂ်ပန္မွာ၊ အေမရိကန္မွာ၊ ျမန္မာမွာ ေရွးေဟာင္း ယဥ္ေက်းမႈမ်ားရိွၾက၏။ မတူၾက။ သို႔ေသာ္ ေဒသနာက တူ၏။ လူမ်ိဳးျခား သာသနာျပဳဟူသည္ အဆုံးအမ က ေရွ႕က သြားမွ ခရီးတြင္သည္။ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားက ေရွ႕ကသြားေနလွ်င္ ထိုဝန္ေၾကာင္႔ ေဒသနာပင္ တိုးအား ေလ်ာ႔သြားေတာ႔သည္။ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားက ငါးပါးသီလပဲ ယူမည္။ ဩကာသ ကိုေတာ႔ လိုက္ဆိုေနမည္ မဟုတ္ ဟူလို။

ဤစာျဖင္႔ ေက်းဇူ႐ွင္ ဆရာေတာ္ မဟာဝီရ အား ဦးၫြတ္ပါ၏။ တရုတ္သရဲ၊ ျမန္မာသရဲ၊ သူရဲေပါင္းစုံ တိေရာကု႗ သုတ္ကို နာၾကားခြင္႔ရၿပီး ကၽြတ္ လြတ္ၾကပါေစ။


သီဟနာဒ