ရြာျပန္တယ္ဆိုပါစို႔


ရြာျပန္တယ္ဆိုပါစို႔။ ပထမရြာသားနဲ႔ေတြ႔ရင္ သူက ေျပာမယ္
"ဟာ ဦးဇင္း၊ ဒီတစ္ေခါက္ အသားေတြျဖဴလာတယ္ေနာ္" ဆက္သြား၊ ေနာက္တေယာက္ေတြ႔မယ္
"ဟာ ဦးဇင္း၊ ဒီတစ္ခါ အရင္တစ္ေခါက္ေလာက္ အသားမျဖဴဘူးလားလို႔"
"ဒီတစ္ေခါက္ ပိန္သြားတယ္"
"ဒီတစ္ေခါက္ ဝလာတယ္"
ဒါမ်ိဳးေတြ ပုံမွန္ၾကားရတယ္။




source


အခု အရြယ္ရလာေတာ႔မွ သေဘာေပါက္တာ(ဒါေတာင္ အရြယ္လိုတယ္)။ ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုတာ သိပ္ၿပီး အက်ိဳးအေၾကာင္း ညီညြတ္ဖို႔ မလိုလွဘူး၊ ေျပာလိုက္မိဖို႔ပဲ။
"ဒီေန႔ ရုံးမွာ အလုပ္ပါးၾကပါေစ"

အရင္တရုတ္ေတြက ဇာတိဂုဏ္ေမာက္မာ၊ ဗဟုသုတနည္း


"၁၉၈၂ က တရုတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြထဲမွာ ဘြဲ႔ရပညာတတ္မပါ။ ဒီေန႔ အားလုံးလိုလိုက ဘြဲ႔ရ၊ အမ်ားစုက ဘြဲ႔လြန္။ သူတို႔ ေကာလိပ္ေတြရဲ႕ သင္ရိုးညႊန္းတန္းေတြက အေနာက္တိုင္း ဟန္။ အရင္တရုတ္ေတြက ဇာတိဂုဏ္ေမာက္မာ၊ ဗဟုသုတနည္း၊ အျမင္က်ဥ္း။ လက္ရွိေခါင္းေဆာင္အုပ္စုက အတိတ္နဲ႔ လုံးဝမတူ။ လက္ရွိေခါင္းေဆာင္အုပ္စုက တရုတ္သမိုင္းကို မႊတ္ေနေအာင္သိေပမဲ႔ သမိုင္းရဲ႕ ခ်ည္ေႏွာင္းျခင္း (သခင္မ်ိဳးေဟ႔ တို႔တရုတ္ေနမွာေပါ႔) မခံၾကရေတာ႔ဘူး။"
သိပ္ေကာင္းတဲ႔ ေကာက္ခ်က္ပါ။ (World Order ႏွာ ၂၂၈)

လာၾကပါခင္ဗ်ား


ဦးသိန္းစိန္ေလးစားတဲ႔ ႏိုင္ငံ႔ေခါင္းေဆာင္ေတြထဲမွာ တိန္႔ေရွာင္ဖိန္လည္းပါတယ္။
တိန္႔ေရွာင္ဖိန္က ကုတ္ကုတ္ေလးလုပ္တာ၊ ရြက္ပုံးသီးေပါ႔။
ပိုက္ဆံရွိေအာင္လုပ္၊ ဘာမွေျပာမေနနဲ႔၊ ကမၻာကေျပာလာပါေစဆိုတဲ႔အေပါက္။
သူတို႔ၾကားမွာ မတူတာက
တိန္႔ေရွာင္ဖိန္က ကမၻာကသူ႔အလိုလို လာေအာင္ အလုပ္ လုပ္ယူတာ။
ဦးသိန္းစိန္က "လာၾကပါခင္ဗ်ား" လုိ႔ေခၚတာ။ အေနအထားေတြကလည္း မတူၾကဘူးမဟုတ္လား။

ျပသနာရွိရင္ အေျဖရွိတယ္လို႔ အေမရိကန္က ယုံၾကည္


အေမရိကန္ ခ်ဥ္းကပ္ပုံက လက္ေတြ႕ဆန္ၿပီး တ႐ုတ္က သေဘာတရားေရး ဆန္တယ္။
သူ႔ကို ၿခိမ္းေျခာက္ေနတဲ့ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံ အေမရိကန္မွာ မရွိဖူးဘူး။ တ႐ုတ္က ၿခိမ္းေျခာက္မခံရတဲ့ အခါရယ္လို႔ မရွိဖူးဘူး။
ျပသနာရွိရင္ အေျဖရွိတယ္လို႔ အေမရိကန္က ယုံၾကည္ၿပီး ျပသနာရဲ႕အေျဖဟာ ေနာက္ျပသနာရဲ႕ လမ္းစလို႔ တ႐ုတ္က ယုံၾကည္တယ္။
အေမရိကန္က လတ္တေလာျပသနာကို ခ်က္ခ်င္းအေျဖရွာၿပီးတ႐ုတ္က တဆင့္ခ်င္း အေျဖရွာတယ္။
တ႐ုတ္က ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒနဲ႔ တ႐ုတ္ယဥ္ေက်းမႈေပါင္းစပ္ၿပီး သူ႔ႏိုင္ငံကို ပုံေဖာ္ယူတယ္။ အဲဒီႏွစ္ခုစလုံးကလည္း အေမရိကန္နဲ႔ ျပဒါးတစ္လမ္းသံတစ္လမ္း။

World Order, page 226

ေမာနင္း ပို႔စ္


ေမာနင္းပို႔စ္ မတင္ဘူး မတင္ဘူးနဲ႔၊ တင္ရင္းတင္ရင္း ပို႔စ္ျဖစ္သြားေတာ႔မွာပဲ။
တရုတ္လက္ရွိအစုိးရနဲ႔ သမၼတရွီကိုေတာ႔ သေဘာက်တယ္။ အက်င္႔ပ်က္ တိုက္ဖ်က္မႈကို တကယ္လုပ္ပစ္တာ။
စားဖား၊ ျပည္ေျပး တစ္ရာစာရင္းတဲ႔။ စကၤာပူမွာေတာင္ ၆ ေယာက္။ ေအာ္ဇီ အထိသြားၿပီး အနံ႔ခံေနတယ္။
ဘယ္ေျပးေျပး မလြတ္ဘူးဆိုတဲ႔သေဘာပဲ။ ဘယ္အေကာင္ လာဘ္စားရေတာ႔မလဲ။
လူက တကယ္လုပ္ရင္ေၾကာက္ပါတယ္၊ အဲ ကိုယ္ကလည္း မွန္ရင္ေပါ႔ေလ။