ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ျခင္း

 "ဘာသာတရားေတြကို ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ေနရတဲ႔ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔
ဗုဒၶဘာသာဟာ ကမာၻမွာ႐ိွတဲ႔ ဘာသာတရားေတြထဲမွာ အျပည္႔စုံဆုံးဘာသာလို႔ထင္တယ္။

ဗုဒၶ႐ဲ႕အေတြးအေခၚ၊အီဗိုလူး႐ွင္းသီအိုရီ နဲ႔ ကံ ကံ၏အက်ိဳးဆက္စပ္ျပဆိုမႈေတြမွာ
အျခားေခတ္ၿပိဳင္ဘာသာေတြထက္ အျပတ္အသတ္ သာေနတယ္။"

"As a student of comparative religions,I believe that
Buddhism is the most perfect one the world has ever seen.

The philosophy of the Buddha,the theory of revolution and
the law of kamma were far superior to any other creed."
(Prof.Karl Gustay Jung,a leading psychologist)







Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ဗုဒၶဘာသာသည္ ဟိႏၵဴဘာသာ၏ ႏွလံုးသားျဖစ္သည္

 
ကိုယ္က သူမ်ားကိုၾကည့္သလို၊ သူမ်ားက ကိုယ့္ကိုျမင္တာေလးေတြလည္းသိရတာ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့့ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဟိႏၵဴဘာသာေရးဂုရုႀကီး ဆြာမိ ဝိေဝကာနႏၵရဲ့ Buddhism: The Fulfillment of Hinduism ကို ဘာသာျပန္လိုက္ပါတယ္။ ႏွီးေႏွာၾကည့္လို႔ရတာေပါ့။ သေဘာတူတာ၊ မတူတာအပထားလို႔ေပါ့။ Agree to Disagree ေပါ့ေလ။
26- Sep- 1983 (CHICAGO)

သင္တို႔ ၾကားခဲ့ၾကသည့္အတိုင္း ကြ်ႏု္ပ္က ဗုဒၶဘာသာမဟုတ္၊ သို႔ေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္က ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ေနျပန္တယ္။ တရုတ္၊ ဂ်ပန္၊ သီရိလကၤာ စတဲ့ႏိုင္ငံေတြမွာ ဗုဒၶရဲ့ အဆံုးအမကို လိုက္နာၾက၏။ အိႏိၵယ၌ကား ဗုဒၶကို ထာဝရဘုရားရွင္၏ တမာန္အျဖစ္ ကိုးကြယ္ၾကတယ္။ ကြ်ႏု္ပ္က ဗုဒၶဘာသာကိုု ေဝဖန္ေတာ့မယ္လို႔ ယခုေလးပင္ သင္တို႔ၾကားခဲ့ၾကရတယ္။ အမွန္မူ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ထာဝရဘုရားရွင္၏ တမန္ေတာ္ကို ေဝဖန္ဖို႔ကမူ ေဝလာေဝးဟု ေျပာခ်င္ပါတယ္။

သို႔ေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔အျမင္က ဗုဒၶကို သူ၏တပည့္သားမ်ားက ေကာင္းေကာင္းနားမလည္ၾကဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ယေန႔ ဟိႏၵဴဘာသာႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာတို႔အၾကားက ျခားနားခ်က္သည္ ဂ်ဴးဘာသာနဲ႔ ခရစ္ယာန္ဘာသာေတြရဲ့ ျခားနားခ်က္အတိုင္းပါပဲ။ ဂ်ီးဇက္ခရိုက္က ဂ်ဴးပါ။ သက်မုနိက ဟိႏၵဴပါ။ ဂ်ဴးေတြက ဂ်ီးဇက္ကို ကန္႔ကြက္တယ္။ လက္ဝါးကပ္တိုင္ေပၚတင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဟိႏၵဴေတြက သက်မုနိကို လက္ခံတယ္၊ ထာဝရဘုရားအေနနဲ႔ ကိုးကြယ္တယ္။

ဟိႏၵဴဘာသာဝင္ေတြအေနနဲ႔ အမွန္တကယ္ျခားနားတဲ့ ျခားနားမႈကို ေျပာျပလိုတာကေတာ့ သက်မုနိရဲ့ သင္ၾကားမႈေတြထဲမွာ အသစ္ဆိုလို႔ မပါသေလာက္ပါပဲ။ သူလည္း ဂ်ီးဇက္လိုပါပဲ။ ျဖည့္ဆီးေပးဖို႔ လူ႔ျပည္ကို ေရာက္လာတာျဖစ္ၿပီး ဖ်က္ဆီးဖို႔ ေရာက္လာတာ မဟုတ္ပါဘူး။

ဂ်ဴးဘာသာဝင္ေတြက ဂ်ီးဇက္ကို နားမလည္သလို၊ ဗုဒၶရဲ့ တပည့္သားေတြကလည္း ဗုဒၶရဲ့ အဆံုးအမ အေရးႀကီးပံုကို နားမလည္ၾကပါဘူး။ ဂ်ဴးေတြက သမၼာက်မ္းစာေဟာင္းကို နားမလည္ၾကသလို၊ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြကလည္း ဟိႏၵဴဘာသာရဲ့ မွန္ကန္တဲ့ျပည့္စံုမႈကို နားမလည္ၾကပါဘူး။

ထပ္ေျပာပါရေစ၊ ဗုဒၶဟာ ဖ်က္ဆီးဖို႔ ေရာက္လာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဟိႏၵဴဘာသာအတြက္ ယုတၱိေဗဒကို ျဖည့္စြက္ဖို႔၊ ယုတၱိေဗဒ ဖြံ႔ၿဖိဳးဖို႔ ေရာက္လာခဲ့တာပါ။

            ဟိႏၵဴဘာသာကို အၾကမ္းဖ်င္းႏွစ္မ်ိဳးခြဲၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။
            ၁။ သမရိုးက် ဟိႏၵဴ နဲ႔
            ၂။အစစ္အမွန္ ကိုယ္က်င့္ေရး၊ စိတ္ဓာတ္ေရးရာဟိႏၵဴရယ္လို႔ပါ။
ဒုတိယဟိႏၵဴအမ်ိဳးအစားကို ရဟန္းေတြက ေလ့လာလိုက္စားၾကပါတယ္။
အဲဒီမွာ ဇာတ္ ဆိုတာ မရွိပါဘူး။ အနိမ့္ဆံုးဇာတ္ကလာသူ၊ အျမင့္ဆံုးဇာတ္ကလာသူႏွစ္ဦးဟာ ရဟန္းျဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဘာမွမရွိထပ္တူျဖစ္သြားပါတယ္။ ဘာသာေရးမွာ ဇာတ္မရွိပါဘူး။ ဇာတ္ခြဲျခားမႈဆိုတာ လူမႈေရးကိစၥသက္သက္ပါ။

သက်မုနိကိုယ္တိုင္က ရဟန္းတစ္ပါးပါ။ သူကပဲ ႀကီးမားျမင့္ျမတ္တဲ့ႏွလံုးသားနဲ႔ ေဝဒက်မ္းေတြထဲက ငုတ္လွ်ိဳးေနတဲ့အခ်က္ေတြကုိ ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ကမၻာကို ျဖန္႔ခ်ီေပးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

ဘာသာေရးစည္းရုံးမႈနဲ႔ လက္ေတြ႔က်င့္သံုးမႈ တစ္ထပ္တည္းျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ႏိုင္ခဲ့သူေတြထဲမွာ ဗုဒၶဟာ ပထမဆံုးလူသားပါပဲ။ ဒီအရွင္ျမတ္ရဲ့ ဂုဏ္က်က္သေရေတြဟာ အရွင္ရဲ့ မဟာကရုဏာအေပၚမွာ တည္ေနပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အသိဥာဏ္ႏံု႔သူေတြနဲ႔ ဆင္းရဲသားေတြကို ပိုၿပီးကရုဏာသက္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
           
သူ႔တပည့္အခ်ိဳ႕ဟာ ျဗဟၼဏေတြပါ။

ဗုဒၶ တရားေဒသနာေတြ ေဟာၾကားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သကၠဋဘာသာဟာ စကားေျပာဘာသာစကားသက္သက္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ပညာရွင္ေတြသာ ေလ့လာႏိုင္တဲ့ ဘာသာစကားျဖစ္ေနပါတယ္။ ဗုဒၶရဲ့ ျဗဟၼဏတပည့္အခ်ိဳ႕က ဗုဒၶရဲ့ အဆံုးအမေတြကို သကၠဋဘာသာျပန္ဆိုဖို႔ ဆႏၵရွိခဲ့ပါတယ္။ ဗုဒၶကေတာ့ ရွင္းရွင္းပဲျငင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။

 “ငါဟာ ဆင္းရဲသားလူထုအတြက္ျဖစ္တယ္။ ဒီလူေတြ နားလည္တဲ့ဘာသာစကားနဲ႔ပဲရွိပါေစ” လို႔ မိန္႔ခဲ့တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဗုဒၶေဒသနာေတာ္ေတြဟာ အိႏိၵယရဲ့ ေဒသသံုးဘာသာစကား (ပါဠိ) နဲ႔ပဲ ရွိေနခဲ့ပါတယ္။

ဖေလာ္ေဆာ္ဖီေတြ၊ မက္တာဖီးဇစ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ တိုးတက္တိုးတက္ ေသျခင္းတရားဆိုတာရွိေနသ၍၊ လူသားေတြမွာ အားနည္းခ်က္ေတြရွိေနသ၍၊ ထာဝရဘုရားရွင္ကို ကိုးကြယ္မႈဆိုတာ ရွိေနမွာပါ။

ဗုဒၶရဲ့တပည့္သား ဖေလာ္ေဆာ္ဖာေတြက ဗုဒၶရဲ့အဆံုးအမ အကူအညီနဲ႔ ေဝဒဆိုတဲ့ေက်ာက္ေဆာင္ကို အတိုက္အခံလုပ္ခဲ့ၾကတယ္၊ မရခဲ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုး ဗုဒၶေမြးဖြားရာ အိႏၵိယကလူေတြ အလြန္အျမတ္တႏိုးထားတဲ့ ဗုဒၶေဒသနာေတြကို အိႏိၵယအျပင္ဘက္ ယူထြက္သြားခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။

အဲဒါရဲ့ အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဟာ အိႏိၵယျပည္ထဲမွာ ေသဆံုးေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ရျခင္းပါ။ ဒီေန႔ ဗုဒၶေမြးဖြားခဲ့တဲ့ အိႏၵိယကလူေတြထဲမွာ သူတို႔ကိုသူတို႔ ဗုဒၶဘာသာလို႔ ေခၚဆိုသူမရွိေတာ့ပါဘူး။ (ဗုဒၶဘာသာႏွစ္သန္းရွိတယ္လို႔ေတာ့ သိရပါတယ္- ဘာသာျပန္သူ)

တခ်ိန္ထဲမွာပဲ ျဗဟၼဏဘာသာလည္း တစ္ခ်ိဳ႕လက္လြတ္ဆံုးရႈံးခဲ့ရျပန္တယ္။ ဒါေတြက ျဗဟၼဏဝါဒ ျပန္လည္ပံုေဖာ္ဖို႔ လူတိုင္းအတြက္ ကရုဏာနဲ႔ ေပးကမ္းကူညီမႈတို႔ပါ။

ဗုဒၶဘာသာရဲ့ မက္ေဆ့(ခ်္) ေတြကေနတဆင့္ ဂရိသမိုင္းပညာရွင္ေတြဆီ ပို႔ေပးလိုက္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ “မုသားေျပာတဲ့ ဟိႏၵဴမရွိ၊ ေဖာက္ျပန္တဲ့ ဟိႏၵဴ အမ်ိဳးသမီးမရွိ” ဆိုတာေတြပါ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ရပါေတာ့တယ္။

            ဗုဒၶဘာသာမပါပဲ ဟိႏၵဴဘာသာရပ္တည္လို႔မရဘူး။
            ဟိႏၵဴဘာသာမပါပဲလည္း ဗုဒၶဘာသာရပ္တည္လို႔မရဘူး။

ဗုဒၶဘာသာဟာ ဟိႏၵဴရဲ့ဦးေႏွာက္မပါပဲ မရပ္တည္ႏိုင္သလို၊ ဟိႏၵဴဟာလည္း ဗုဒၶဘာသာရဲ့ ႏွလံုးသားမပါပဲ ရပ္တည္လို႔မရဘူး။ ဒီႏွစ္ဘာသာကို ခြဲျခားဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့တာဟာ အိႏၵိယရဲ့ က်ရွံဳးးမႈပဲ။ ဒါနဲ႔ပဲ အိႏၵိယမွာ သူေတာင္းစားမီလ်ံသံုးရာရွိခဲ့တယ္။ သူ႔ကြ်န္ဘဝ ေရာက္ခဲ့ရတယ္။

ဒါ႔ေၾကာင့္ ဟိႏၵဴရဲ့ဦးေႏွာက္နဲ႔ ဗုဒၶရဲ့လူသားဆန္တဲ့ ႏွလံုးသားေပါင္းစပ္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ဟိႏၵဴဘာသာ အတူတကြလက္တြဲသြားၾကဖို႔ ေတာင္းဆိုလိုပါတယ္။

                                                                                               

Original version by Swami Vivekananda >> Buddhism: The Fulfillment of Hinduism



ဆုထားမ်က္ခ်ယ္












Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ေခတ္ရင္ခုန္သံ(အတတ္က်ဴး)


အဘိုး။      ။  ေရွးတုန္းကေပါ႔ကြယ္ တကၠသိုလ္ကေနပညာသင္ ျပန္လာတဲ႔                   
                   ေက်ာင္းသားေလးသုံးေယာက္ဟာ က်ားေသကို အသက္သြင္းမိလု႔ိ                             
                  အားလုံးေသျခင္းကိုေရာက္ၾကရသတဲ႔။

ေျမး   ။      ။  ဒါကဘာဟုတ္ေသးလို႔လည္း အဘိုး႐ဲ႕၊ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ အလုပ္ကူညီလုပ္ဖို႔                             
                    တည္ထြင္ထားတဲ႔ စက္႐ုပ္က အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ကိုဝင္႐ုိက္လို႔ ေသပါေလေရာ။

အဘိုး။      ။   ေဟ...ဟုတ္လား။တယ္ထူးဆန္းသကိုးကြဲ႕။


ဦးကိုေမာင္




























Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ဂလိုဆို ဂလိုဘယ္ျဖစ္တာၾကာပါၿပီ

ဒီေဆာင္းပါးက အဆက္လိုျဖစ္ေနေတာ့ ဒီေဆာင္းပါးရဲ႕ အစကိုေဖာ္ျပဖို႔ လိုလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။ “The World is truly a global village” ဆိုတဲ့ စင္ကာပူက ဆရာႀကီးလီကြမ္းယုရဲ့ေဆာင္းပါးကို ဖတ္မိၿပီး တတိယႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ ခံစားရတာေလးေတြကိုေရးဖို႔ အေတြးေပၚလာပါတယ္။

ကမၻာႀကီးဟာ တကယ့္ကို ဂလိုဘယ္ရြာျဖစ္ေနၿပီဆိုတာကို သက္ေသျပဖုိ႔ သူက အေၾကာင္းသံုးခ်က္ ဆြဲထုတ္ျပပါတယ္။

      ၁။ တစ္ႏိုင္ငံႏွင့္ တစ္ႏိုင္ငံ စီးပြါးေရးဆက္စပ္ေနၿပီး တစ္ႏုိင္္ငံ အၾကပ္ရိုက္တာနဲ႔ အျခားႏိုင္ငံေတြကိုပါ ထိခိုက္ေစႏိုင္တယ္။
      ၂။ ကူးသန္းသြားလာေရးနဲ႔ ဆက္သြယ္ေရးဟာ ကမၻာကို တိုးလွ်ိဳေပါက္ေနၿပီ။
      ၃။ ဆင္းရဲတဲ့ႏိုင္ငံသားေတြက ခ်မ္းသာတဲ့ႏိုင္ငံေတြဆီ ခိုလႈံေနထိုင္မႈ မ်ားသထက္မ်ားလာၿပီျဖစ္တယ္-
            ဆိုတဲ့ အခ်က္သံုးခ်က္ကို ေထာက္ျပခဲ့တယ္။


နံပါတ္တစ္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဂရိႏိုင္ငံမွာ လတ္တေလာႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ ကပ္ဆိုက္မႈက အီးယူ၊ အေမရိကတို႔ကို ထိခိုက္ေစၿပီး၊ အီးယူ၊ အေမရိက ကေနတဆင့္ အာရွႏိုင္ငံမ်ားအထိ ထိခိုက္မႈရွိေၾကာင္း ဝါရင့္ႏုိင္ငံေရးဆရာႀကီး ပီပီ ေထာက္ျပေဆြးေႏြးသြားခဲ့တယ္။

နံပါတ္ႏွစ္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ သူငယ္စဥ္ဘဝနဲ႔ ဒီေခတ္ကေလးေတြရဲ႕ဘဝကို ႏႈိင္းယွဥ္ျပသြားတာပါ။ သူ႔တုန္းက အဂၤလိပ္မဂၢဇင္း၊ စာအုပ္အေဟာင္းေလးတစ္အုပ္ဖတ္ရဖို႔ ႏွစ္လေလာက္ေစာင့္ၿပီး အေဟာင္းဆိုင္ကေန ဝယ္ယူဖတ္ခဲ့ရပံု၊ ဒီေခတ္ကေလးေတြက်ေတာ့ အဂၤလိပ္စာအုပ္တစ္အုပ္ကို အဂၤလန္နဲ႔ အခ်ိန္တူ ရယူဖတ္ရွဳႏိုင္ၾကေၾကာင္း၊ စာပို႔မယ္ဆိုရင္လည္း အနည္းဆံုးငါးရက္ၾကာၿပီး ဒီေန႔ေခတ္မွာေတာ့ အိုင္ဖုန္း၊ အိုင္ပက္၊ စကိုက္(ပ္)၊ ဂူးဂဲလ္ခ်က္တင္ကေန ခ်က္ခ်င္းမက္ေဆ့ခ်္ေတြ ပို႔ႏိုင္၊ လက္ခံႏုိင္ေၾကာင္း ရွင္းျပေဆြးေႏြးခဲ့တယ္။

            ဒီအထိ သိပ္မထူးဆန္းလွပါဘူး၊ လူတိုင္းသိေနတဲ့ကိစၥပါ။

            သူေနာက္ဆံုးေထာက္ျပသြားတဲ့အခ်က္က ဒီေဆာင္းပါးရဲ့အသက္လို႔ ေျပာရင္ရပါတယ္။

အာရွနဲ႔ အာဖရိကမွာရွိတဲ့ ဆင္းရဲသားႏိုင္ငံေတြကလူေတြဟာ အေမရိကနဲ႔ ဥေရာပႏိုင္ငံေတြဆီ မရ ရတဲ့နည္းနဲ႔ ဝင္ေရာက္အေျခခ်ေနထိုင္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကေၾကာင္း၊ ႀကိဳးစားၾကရာမွာလည္း တရားဝင္ေသာနည္း၊ မဝင္ေသာနည္းတို႔ကို သံုးစြဲေနၾကေၾကာင္း ေထာက္ျပခဲ့တယ္။

            သူအဓိကထားေျပာသြားခဲ့တာကေတာ့ တရုတ္ျပည္မႀကီးပါ။

ဒီလို လူကုန္ကူးသူေတြကို ေျမြဦးေခါင္း (Snakeheads) လို႔ တရုတ္ျပည္ႀကီးထဲမွာ ေခၚၾကပါသတဲ့။ အီးယူနဲ႔ အေမရိကထဲကိုေရာက္ဖို႔ ကြန္တိန္နာထဲမွာ ေလွာင္ပိတ္လို႔ပင္ လူကုန္သြင္းၾကေၾကာင္း ေထာက္ျပခဲ့ျပန္ပါတယ္။
အခ်ဳပ္ဆိုရရင္ ဒီကိစၥကို တားျမစ္လို႔မရႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ခ်မ္းသာတဲ့ႏိုင္ငံႀကီးေတြမွာ လူမ်ိဳးစုေတြအမ်ားႀကီး ရွိေနႏိုင္ပါတယ္။ တစ္ႏိုင္ငံထဲမွာ အဲဒီလိုလူမ်ိဳးစုေတြ အမ်ားႀကီး ကြဲျပားေနထိုင္ေနၾကျခင္းေၾကာင့္ပင္ ကမၻာဟာပိုၿပီး ဂလိုဘယ္ဆန္လာတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းနဲ႔ နိဂံုးခ်ဳပ္ခဲ့ပါတယ္။

သူက တရားမဝင္ေနထိုင္သူေတြကို အဓိကေထာက္ျပခဲ့ေပမယ့္ တရားဝင္ေတြကိုေတာ့ ေထာက္မျပခဲ့ပါဘူး။ သိရသေလာက္ကေတာ့ ဂ်ာမဏီေဘာလံုးအသင္းမွာ ဂ်ာမန္နာမည္နဲ႔ ေဘာလံုးသမားစစ္စစ္ တစ္ဝက္မရွိဘူးတဲ့။ တူရကီနဲ႔ အေရွ႕ဥေရာပကလူမ်ိဳးေတြ အေျခခ်ေနထိုင္ရာကေန လက္ေရြးစဥ္ေဘာလံုးသမားေတြ ျဖစ္လာလို႔တဲ့။

အဂၤလန္က စာေရးဆရာေတြ ေရးေနတာလည္းၾကာပါၿပီ။ အဂၤလိပ္ေဘာလံုးသမားတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ့ နာမည္ေတြကို အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးေတြ အသံမထြက္တတ္ေတာ့လုို႔တဲ့။ ဒါက ဘာ့ေၾကာင့္ျဖစ္ရတာလဲ။ ဘယ္ကစ ျဖစ္လာရတာလဲ။ ဒါေတြကိုလည္း တြက္ခ်က္ဖို႔လိုပါလိမ့္မယ္။

            ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ဒီကိစၥပါ။

ဆင္းရဲတဲ့ႏိုင္ငံသားေတြက ခ်မ္းသာတဲ့ႏိုင္ငံေတြထဲကို ရိုက်ိဳးစြာ ဝင္ေရာက္ေနထုိင္တာကိုေျပာရင္ လူခ်မ္းသာေတြက ဆင္းရဲတဲ့ႏိုင္ငံေတြထဲ အင္အားသံုးဝင္ေရာက္ေနထိုင္ခဲ့တာေတြကိုလည္း ေမ့ထားလို႔ မရပါဘူး။ ဆိုလိုတာက ကိုလုိနီ နယ္ခ်ဲ႕ခဲ့တာေတြပါ။ အဂၤလိပ္ေတြ အိႏၵိယကိုသိမ္းတယ္။ ျမန္မာျပည္ကုိ သိမ္းတယ္။ သိမ္းပိုက္ၿပီး အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးေတြ အိႏိၵယထဲကို ဝင္ေရာက္ေနထိုင္ရင္း ျမန္မာျပည္ထဲကို ဝင္ေရာက္ေနထိုင္ၾကတယ္။ ဝင္ေရာက္ေနထိုင္ရင္းနဲ႔ အဂၤလိပ္ေတြနဲ႔ အင္ဒီးယန္းေတြ၊ ျမန္မာေတြ အိမ္ေထာင္ေတြက်ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကျပားကုလားေတြ၊ ကျပားျမန္မာေတြ ျဖစ္လာခဲ့ေတာ့တာပါပဲ။




အခု ဆင္းရဲသားေတြက ခ်မ္းသာတဲ့ႏိုင္ငံေတြဆီ ဝင္ေရာက္ေနထိုင္ေပမယ့္ သူတို႔က်င္လည္ေနတာက သူတို႔လူမ်ိဳးစုေလးထဲမွာပဲ ျဖစ္ေနတတ္သလို ဟိုတုန္းက ၿဗိတိသွ်ေတြလည္း ကိုလိုနီခ်ဲ႕ခဲ့ၾကေပမယ့္ သူတုိ႔ေနထိုင္တာကေတာ့ သူတို႔အျဖဴအုပ္စုေလးထဲမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာမွ မထူးဆန္းပါဘူူး။

ျပင္သစ္တို႔၊ အဂၤလန္တို႔က အာဖရိကစပ္တဲ့လူေတြဆိုတာ သူတို႔ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕ရင္းနဲ႔ ပါလာတဲ့ သူတို႔ မ်ိဳးဆက္ေတြပါ။

ဒါေတြကို ထည့္မစဥ္းစားပဲ ခပ္က်ိဳ႕က်ိဳ႕ဝင္သူေတြကို ေထာက္ျပၿပီး အေပၚစီးကေန ဝင္လာၾကတဲ့ ဥေရာပက လူလည္ႀကီးေတြကို မေထာက္ေတာ့ ဆရာႀကီးလီကြမ္ယု ေဆာင္းပါးက သိပ္ၿပီးမဟုတ္လွဘူးလုိ႔ ထင္ပါတယ္။

ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံထဲမွာ လူမ်ိဳးစုမ်ားစြာေနထိုင္လို႔ ဂလိုဘယ္လို႔ေခၚရင္ေတာ့ ဒီကမၻာဂလိုဘယ္ျဖစ္ေနတာက (၁၉) ရာစုကတည္းကပါ။ ဘယ္သူလုပ္တာလဲဆိုရင္ လူခ်မ္းသာႀကီးေတြပါ။ လူဆင္းရဲေတြ မဟုတ္ၾကပါဘူး။

            ဂလိုဆိုေတာ့လည္း ဂလိုဘယ္က ၾကာလွေပါ့။

ဇင္ေဝေသာ္
 
 







Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

လူဝင္စား


လူငယ္။      ။ အဘ၊ လူဝင္စားဆိုတာ တကယ္ရွိသလား။

အဘ  ။      ။ ဟ ေမာင္ရင္ရ - ႐ိွႏိုင္တာေပါ႕ကြာ၊ ဒါေပမယ္႔ေလာကႀကီးထဲမွာ လူဝင္စားေတြထက္
                   ဝင္ ဝင္စားတဲ႔လူေတြက ပိုမ်ားတယ္ကြဲ႔။

လူငယ္။      ။ က်ေနာ္ လူဝင္စားကို မေတြ႔ဖူးေသးဘူး။

အဘ   ။      ။ ဝင္စားတဲ႔လူေတြကမ်ားေတာ႔ လူဝင္စားေတြ ရွားသြားလို႔ေနမွာေပါ႕ကြယ္။





ဦးကိုေမာင္

 
















Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

လယ္သမားႀကီး ဗုဒၶ

 
              “ ဘုဥၹတု ဘဝံေဂါ တေမာ ကႆေကာ ဘဝံ၊
            ယံ ဟိ ဘဝံေဂါ တေမာ အမတပၺလမၸိ ကသိ ံ ကႆတိ။
            လယ္ထြန္တတ္ေသာ အရွင္ေဂါတမ၊ ဘုန္းေပးသံုးေဆာင္ေတာ္မူပါ၊ အရွင္ေဂါတမသည္ နိဗၺာန္တည္းဟူေသာ အသီးကိုရရွိေအာင္ပင္ လယ္ထြန္ႏိုင္ေသာ လယ္သမားႀကီးျဖစ္ပါေပ၏။
                                                                                       ( ကသိဘာရဒြါဇပုဏၰား)

            “ေကာက္စိုက္ေနေသာ ရဟန္းမ်ား” ကိုဖတ္ၿပီး လယ္သမားႀကီးဗုဒၶအေၾကာင္းကိုလည္း ေရးခ်င္သည္။ ဘုရားရွင္လယ္လုပ္ျခင္းႏွင့္ တိုက္ရိုက္ဆက္စပ္ေနေသာသုတ္ကား ကသိဘာရဒြါဇသုတ္(သဂါထာဝဂၢသံယုဂ္၊ ဥပါသကာဝဂ္) ပင္ျဖစ္သည္။

             ဆြမ္းရပ္လာေသာ ဘုရားရွင္ကို လယ္သမားႀကီး ဘာရဒြါဇက ဆန္စပါးရလုိလွ်င္ ငါလိုလယ္လုပ္ေပါ႔ဟူေသာ ပုဏၰား၏စကားကို အေျခခံကာ လယ္ယာလုပ္ျခင္းႏွင့္စပ္ေသာ ေဒသနာကို ေဟာေတာ္မူခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

            သဒၶါတရားသည္ မ်ိဳးေစ့ျဖစ္ၿပီး ဣျႏၵိယသံဝရသီလဟူေသာ မိုးေရျဖင့္ ရွင္သန္ႀကီးထြားေစသည္။
          ဝိပႆနာပညာ၊ မဂ္ပညာတို႔သည္ ထမ္းပိုး၊ ထြန္တံုးမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး ဟိရိၾသတၱပၸတရားႏွစ္ပါးကား ထြန္သန္ႏွစ္ေခ်ာင္းျဖစ္ၾကသည္။

            သမာဓိစိတ္သည္ ထိန္းေပးေသာႀကိဳးျဖစ္၍ ဝိပႆနာသတိ၊ မဂ္သတိတို႔သည္ ထြန္သြားႏွင့္ ႏွင္တံတို႔ျဖစ္ၾက၏။

            ကာယသုစရိုက္သံုးပါး၊ ဝစီသုစရိုက္ေလးပါးတို႔ျဖင့္ စိုက္ခင္းကိုကာရံၿပီး ပစၥည္းေလးပါးအာဟာရ၌ စက္ဆုပ္မႈတရားတို႔ကို မျပတ္ေစာင့္ၾကပ္ေန၏။

            မွန္ကန္ေသာသစၥာဟူသည့္ တံစဥ္ျဖင့္ ေကာက္ရိတ္သိမ္းမႈကို ၿပဳ၏။

            ကိုယ္စိတ္ ဝီရိယႏွစ္ပါးကား လယ္ထြန္ႏြားလားႀကီးႏွစ္ေကာင္တည္းဟု လယ္သမားကို လယ္ေဒသနာျဖင့္ ညွိၿပီးေဟာလုိက္သည့္အခါ ဘာရဒြါဇ သည္းေျခခိုက္သြားေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အထက္ပါ “ဘုဥၹတု ဘဝံေဂါ တေမာ….” စေသာ စကားကို ဝမ္းသာအားရေလွ်ာက္ထားျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ (အေသးစိတ္သိလိုသူမ်ား ထိုသုတ္ကို ရွာဖတ္ၾကပါ)။

            ဘုရားရွင္၏ လယ္ယာႏွင့္စပ္ေသာေဒသနာကား ဤမွ်မကေသးပါ။

 (ပံုကို ဤေနရာမွ ရယူခဲ့ပါသည္။)

            ဗီဇသုတ္ ( ခႏၶဝဂၢသံယုဂ္၊ ဥပါယဝဂ္) ၌ မ်ိဳးေစ့ငါးပါးအေၾကာင္းကို အေသးစိတ္ေဟာေတာ္မူခဲ့ျပန္သည္။
           
၁။ အျမစ္ မ်ိဳးေစ့
            ၂။ အဆစ္ မ်ိဳးေစ့
            ၃။ အေစ့ မ်ိဳးေစ့
            ၄။ ပင္စည္ မ်ိဳးေစ့
            ၅။ အညႊန္႔ မ်ိဳးေစ့

            စည္ပင္ေၾကာင္း မ်ိဳးေစ့ငါးမ်ိဳးကိုျပကာ-
            ၁။ ဝိဥာဥ္သည္ မ်ိဳးေစ့ႏွင့္တူ၏။
            ၂။ ရူပကၡႏၶာ၊ ေဝဒနကၡႏၶာ၊ သညာ ၊ သခၤါရကၡႏၶာတို႔သည္ ေျမႏွင့္တူ၏။
            ၃။ တဏွာကား ေရႏွင့္တူသည္ဟု- စိုက္ပ်ိဳးေရးႏွင့္ဆက္စပ္ေသာ ေဒသနာကို ေဟာေတာ္မူျပန္၏။

            “ကပၸိယံ ကေရာဟိ၊ ကပၸိယံ ဘေႏၱ” ဟူေသာ ပါဠိေဖာ္ျမဴလာကို ဘုန္းႀကီးမ်ားႏွင့္ နီးကပ္သူတိုင္း သိၾက၊ ၾကားဖူးၾကလိမ့္မည္ထင္သည္။ အပင္ေပါက္ေစႏိုင္ေသာ အသီး (မ်ိဳးေစ့) ကို ရဟန္းေတာ္မ်ားကိုယ္တိုင္ လွီးျဖတ္ဘုန္းေပး၍ မရ၊ ကပၸိယက ကူညီမွသာ အဆင္ေျပႏိုင္သည္။

            ထို႔အတူ သစ္ပင္၊ သစ္ကိုင္းမ်ားကို မခုတ္ျဖတ္ၾကရန္လည္း တားျမစ္ေတာ္မူခဲ့သည္။
            ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္း၌ တံေတြးစေသာ အညစ္အေၾကးမ်ား မစြန္႔ပစ္ရန္ တားျမစ္ေတာ္မူခဲ့သည္။

            ဘာရဒြါဇသုတ္ႏွင့္ ဗီဇသုုတ္တို႔က ျမန္မာဗုဒၶဘာသားမ်ားႏွင့္ ပို၍ရင္းႏွီးေနေသာ္လည္း ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးကို ပို၍အာရံုစိုက္ၾကေသာ ကမၻာရွိဗုဒၶဘာသာမ်ား၌မူ လွီးျဖတ္၍ မစားရ၊ သစ္ပင္ မခုတ္ရ၊ ျမက္ခင္းေပၚ တံေတြးမေထြးရဆိုေသာ အဆံုးအမမ်ားက ပို၍ေရပန္းစားလွ်က္ရွိသည္။ ဘုရားရွင္ကိုပင္ ေတာေတာင္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရး ကမ္ပိန္းကို ပထမဆံုးစတင္ခဲ့သူဟု ဆိုစမွတ္ျပဳၾကသည္။ The Buddha is the first environmentalist ဟုျဖစ္ေလသည္။ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းပါ၏။


            သံဃာ့ဂုဏ္ကိုးပါးကို ေဖာ္ျပရာ၌ပင္ လယ္လုပ္ျခင္းကိုေမြ႔ေတာ္မူေသာ ဘုရားရွင္က “အႏုတၱရံ ပုညေခတၱံ ေလာကႆ” ဟု ဥပမာေပးေတာ္မူခဲ့ျပန္သည္။ လယ္မရွိေသာ စကၤာပူကလူမ်ား အခက္ေတြ႔ႏုိင္ေသာ ဂုဏ္ေတာ္တစ္ပါးျဖစ္ေလသည္။           

            ေနာက္ဆံုးေျပာလိုေသာကိစၥမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ သကၤန္းခ်ဳပ္လုပ္ပံု ျဖစ္ေလသည္။

            စိဝရကၡႏၶကအရ လယ္သမားတို႔၏ လယ္ကန္သင္းကိုၾကည့္ကာ သကၤန္းခ်ဳပ္လုပ္ပံုကို ပံုေဖာ္ေတာ္မူခဲ့သည္ဟုဆို၏။ သို႔ေသာ္ ဤကိစၥကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မသိခဲ့ရ။

            ယခုႏွစ္ အိႏၵိယသို႔သြားမွသာ ဗာရာဏသီသို႔ ေလယာဥ္ဆင္းရန္ ဝဲပ်ံေနခိုက္ ေအာက္မွာရွိေနေသာ လယ္ႏွင့္ လယ္ကန္သင္းတို႔ကို ငံု႔ၾကည့္မိ၏။ ထို႔ေနာက္ မိမိဝတ္ရံုထားေသာ သကၤန္းကိုလည္း ၾကည့္မိ၏။ မွန္ေပသည္။ သကၤန္း၏ အစိတ္အစိတ္ေသာ အကြက္္တို႔သည္ လယ္သမားတုိ႔ လက္ကြက္မ်ားႏွင့္ လံုးဝတူေနေတာ့သည္။

            ထိုအခါ သကၤန္းရံုထားသည္ထက္ လယ္ကြက္ႀကီးမ်ားကို ေကာက္ရံုထားသလိုပင္ ခံစားမိေပေတာ့သည္။

            မွန္ပါသည္။ ဘုရားရွင္ကား လယ္သမားအစစ္ပင္ျဖစ္သည္။
            လယ္လုပ္ျခင္းကိုသာမက လယ္ကြက္မ်ားကိုပင္ ဝတ္ရံုထားေတာ္မူေလသည္။

အမွာ။                ။ ေမြးျမဴေရးသမား ဗုဒၶ
                     ရြက္လႊင့္ေတာ္မူေနေသာ ဗုဒၶ တုိ႔ကို ဆက္ေဖာ္ျပပါမည္။


သီဟနာဒ







Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ေကာင္းကင္လွံစိုက္

လူငယ္ ။       ။ အဘ ...
အဘ    ။        ။ ေဟ ..

လူငယ္ ။       ။ လူေတြက ေျမနိမ္႔ရာ လွံစိုက္တတ္ၾကတယ္၊ ဘာေၾကာင္႔လဲဗ်။

အဘ   ။        ။ လွံစိုက္ၾကတာပါကြာ၊ ေျမနိမ္႔ရာရယ္ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး၊
                       လူေလးက ကုန္းေပၚမွာစိုက္ထားတဲ႔လွံေတြကို မေတြ႔ဖူးေသးလို႔။
                       သစ္ပင္ႀကီးေတြ႐ဲ႕ ပင္စည္ေတြထဲလည္း လွံစိုက္ၾကပါတယ္။

လူငယ္ ။       ။ အဲဒါ ဘာေၾကာင႔္လဲဗ်။

အဘ   ။        ။ ေကာင္းကင္ေပၚတက္ၿပီးလွံစိုက္မရလို႔ျဖစ္မွာေပါ့။
                       ေက်ာက္တုံးေပၚမွာလည္း လွံကစိုက္ထားလို႔မရဘူးေလကြယ့္။


ဦးကိုေမာင္














Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ၾကြက္ေသတစ္ေကာင္ႏွင္႔ေခတ္သစ္စီးပြားေရးမူ(၇)ခ်က္

 ၁။ (က)ကၽြမ္းက်င္ပညာရွင္တို႔၏စကားကို မွတ္သားတတ္ျခင္း။
    (ခ)အက်ိဳးအျမတ္မ႐ွိလွဟု ထင္ရေသာ္လည္း ရဲရဲဝံ႔၀ံ႔လုပ္ကိုင္ရဲျခင္း။
ဇာတ္ေတာ္ထဲလာလူငယ္သည္ "ဤႂကြက္ေသကို အရင္းအႏွီးျပဳ၍ စီးပြားေရးလုပ္စားတတ္လ်ႇင္ ေကာင္းစြာခ်မ္းသာလိမ္႔မည္" ဟူေသာဘုရင္႔ ဘ႑ာေတာ္ထိမ္း၏ စကားကုိ မွတ္သားခဲ႔သည္။(က)
ထို႔ေနာက္ ႂကြက္ေသကိုေကာက္ယူကာ ေမးျမန္းစုံစမ္းျခင္းအနည္းငယ္ျပဳက ေၾကာင္စာေကၽြးသူမ်ားထံ တစ္ျပားျဖင္႔ ေရာင္းၿပီး သူ႕စီးပြားေရးကိုစတင္ခဲ႔သည္။(ခ)




၂။(က) သုံးသပ္ဆင္ျခင္မႈ၌ ပါးနပ္ျခင္း။
    (ခ)  အရွံဳးခံရင္းႏွီးမႈကိုျပဳလုပ္ၿပီး ဆားဗစ္တန္ဖိုးကို ျမႇင္႔တင္ျခင္း။
ႂကြက္ေသေရာင္း၍ရေသာ တစ္သျပာေသာေငြျဖင္႔ အိုးတစ္လုံးကိုဝယ္ယူခဲ႔သည္။ အိုးကိုေရျဖည့္ၿပီး ပန္းခူးရာမွ ေမာေမာပန္းပန္းျပန္လာၾကေသာပန္းခူးသမားတို႕ကို ေအးခ်မ္းေသာေရျဖင္႔ ဧည့္ဝတ္ျပဳခဲ႔သည္။(က)
ပန္းခူးသမားတို႔က ေက်းဇူးဆပ္သ္႔အေနျဖင္႔ သူ႕ကိုပန္းမ်ားျပန္ေပးၾကသည္။ ထိုပန္းမ်ားကိုျပန္ေရာင္းၿပီး ရွစ္ဆပိုေသာဝင္ေငြကုိ ထပ္႐ွာခဲ႔ျပန္သည္။(ခ)




၃။(က) အျခားသူမ်ားက ျပႆနာထင္ေနေသာ အေျခအေနကို အခြင္႔အေရးတစ္ခုဟု သုံးသပ္ႏိုင္ျခင္း။
    (ခ) သူတစ္ပါးတို႔ကိ႔ု စည္း႐ုံးသိမ္းသြင္းႏိုင္ျခင္း။

ဥံဳ မဏိ ပဒ္ေမ ဟုမ္( Om mani Padme Hum)

ဥံဳ မဏိ ပဒ္ေမ ဟုမ္ ဆိုတာ သကၠဋစကားျဖစ္ၿပီး
မဟာယာန ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ ကရုဏာကုကိုယ္စားျပဳတဲ႔
အဝေလာကိတစြာရ ကို ဆုေတာင္းအရုိအေသျပဳတဲ႔ စကားပါ။

ဒီစကားက ခရစ္ယန္ေတြရဲ႕ "Praise the Lord" နဲ႔
မြတ္စလင္ေတြရဲ႕ " God is Great!" နဲ႔ ဆင္ဆင္တူပါတယ္။

ဒီစကားကို သကၠရစ္ ေလးရာစုနဲ႔ ခြန္ႏွစ္ရာစု ၾကားမွာေပၚထြက္ခ႔ဲတဲ႔
Karandavyaha Sutra ထဲမွာ ပထမဆုံးေတြ႔ခဲ႔ရတာပါ။
ဒါေပမဲ႔ ဒီစကားကို သုံးစြဲေနၾကတာကေတာ႔ ဒီထက္အမ်ားႀကီးေ႐ွးက်ပါတယ္။

အဲဒီစကားေျခာက္လုံးထဲမွာ ဥံဳ နဲ႔ ဟုမ္က အဓိပၸာယ္ ေထြေထြထူးထူးမ႐ွိပါဘူး၊
ma ni pad me ေလးလုံးက ရတနာေရႊၾကာ လု႔ိအဓိပၸာယ္ရပါတယ္။
အဝေလာကိတစြာရ ကိုညႊန္းဆိုတယ္လို႔ ဆိုရင္လည္းရပါတယ္။

ဥံဳ မဏိ ပဒ္ေမ ဟုမ္ ဆိုတာအဝေလာကိတစြာရဆီက အကူအညီေတာင္းတာ၊
ကရုဏာဂုဏ္ကိုၾကည္ညိုတာ၊အႏုႆတိပြားမ်ားတာ အထိ အဓိပၸာယ္ရွိပါတယ္။
A Guide to Buddhism A to Z.



Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

မျပံဳးရက္ခဲ့ေသာ ျပံဳးဖြယ္မ်ား

           အေၾကာင္းမသိေသာ္ ရိုက္ခ်င္စရာပင္ေကာင္းေသး၏။ သူတို႔ေမးလိုက္ပံုက “ ဦးႏု ေနေကာင္းသလား” တဲ့။ ဘယ္က ဦးႏုလည္းဟု ဆက္ေမးရာ က်ဳပ္တို႔ကို အဝတ္အစားေတြ၊ ေစာင္ေတြ၊ ဆီ၊ ဆန္၊ ဆားေတြေပးတဲ့ ဦးႏုေပါ႔တဲ့။ သို႔မွ စဥ္းစားမိသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းႀကီး ဦးႏုကို ေမးေနၾကျခင္းတည္း။ ထိုၿမိဳ႕ကေလး၌ ဦးႏု စိုက္ေပးခဲ့ေသာ ေညာင္ပင္လည္းရွိ၏။

           ဦးႏုလာစဥ္ က်ဳပ္တို႔အားလံုး ဗုဒၶဘာသာလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ သူမလာတာၾကာေတာ့ က်ဳပ္တို႔တစ္ရြာလံုး ခရစ္ယာန္ေျပာင္းလိုက္ၾကၿပီဟု ဆိုၾကျပန္၏။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ဦးႏုအေၾကာင္းကို ဒ႑ာရီဆန္ဆန္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေျပာရစ္၊ မွာရစ္ၾကသည္ဟု ထင္သည္။ အမွန္ဆိုရမူ ကိုယ္တိုင္ပင္ ဦးႏုကို ေဝဝါးဝါး။ သမိုင္းသာ သိသည္၊ လူကို မသိ။ သူတို႔က အစိုးရအဆက္ဆက္ေျပာင္းသည္ကိုပင္ မသိၾက။ ဦးႏုရွိဆဲ၊ အသက္ရွင္ဆဲ၊ ဦးႏု အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ဆဲဟုပင္ ထင္ေနၾကသည္။

           ထို႔ေၾကာင့္ ဦးႏုက ေစာင္ေတြ၊ အဝတ္အစားေတြ မေပးတာၾကာၿပီ-တဲ့။

           ကဲ- ဘာေျပာရန္ရွိပါေသးသနည္း။ ထိုသူမ်ားကား နာဂေတာင္ေပၚမွ နာဂမ်ားသာတည္း။( ၁၉၉၇-၉၈ က ျဖစ္သည္)

           ရဲသားငါးေယာက္၊ စခန္းမွဴးတစ္ေယာက္္၊ တပ္စိတ္တစ္စိတ္၊ ရဟန္းတစ္ပါးတို႔ နာဂေတာင္ေပၚ ေက်ာပိုးအိတ္ကိုယ္စီျဖင့္ တက္ခဲ့ၾကသည္။ စစ္သားမ်ားႏွင့္ ရဲသားတို႔က အေတြ႔အၾကံဳရွိၾကသျဖင့္ တစ္ေဖာက္ေဖာက္ျဖင့္ တက္သြားၾကေလေတာ့၏။

           ဝဝဖိုင့္ဖုိင့္ ရဲစခန္းမွဴးႏွင့္ ပိန္ပိန္လွီလွီရဟန္းတို႔ကမူ သူတို႔ေျခရာကို မွီေအာင္မလိုက္ႏိုင္ၾက။ ေနာက္က် က်ရစ္ခဲ့ေလေတာ့၏။

           နာဂအမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္က စစ္သားမ်ားႏွင့္ ရဲသားမ်ားအသံကိုၾကားၿပီး ခ်ံဳထဲဝင္၍ ပုန္းေနၾကဟန္ရွိ၏။ ထိုအသံမ်ား တိတ္ဆိတ္သြားၿပီး ခ်ံဳထဲမွ ထြက္လာဖို႔ ျပင္ဆင္ၾကဟန္ရွိ၏။ ထိုအခါ စခန္းမွဴးႏွင့္ ရဟန္းတစ္ပါးလာေနေၾကာင္း သိရျပန္ေသာအခါ အေလာတႀကီး ခ်ံဳထဲျပန္ဝင္ၾကျပန္၏။ မ်က္ေစ့လ်င္ေသာ စခန္းမွဴးက ခ်ံဳပုတ္လွဳပ္ေနသည္ကို ျမင္လွ်င္ျမင္ခ်င္း ခါးၾကားက ေျခာက္လံုးျပဴးကို ထုိးခ်ိန္ကာ-
           “ ထြက္ခဲ့၊ ထြက္ခဲ့” ဟု အမိန္႔ေပးေလေတာ့၏။

          ေသနတ္ကိုေၾကာက္စရာဟုသိေသာ၊ ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ ခ်ံဳထဲပုန္းေနရွာေသာ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္ ခ်ံဳထဲမွ ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။

           မ်က္စိမ်ား ျပာေဝသြား၏။ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုစလံုး မဆိုစေလာက္ကေလးသာ ဖံုးအုပ္ထား၏။
           ခရီးပန္းလာေသာစခန္းမွဴးက ထိုအခ်င္းအရာကို ျမင္ေသာအခါ-
           “ဟာ- ဒီေကာင္မေတြ၊ ေသေတာ့မွာပဲ။ ခရီးပန္းလာရတဲ့အထဲ- သြားၾက၊ ထြက္သြားၾက” ဟု ေအာ္ေငါက္ေလေတာ့၏။

          ျမန္မာစကားမတတ္ရွာေသာ ယင္းဒကာမႏွစ္ေယာက္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္သြားေတာ့၏။ ျမန္မာစကားတတ္လွ်င္ပင္ ဘာလုပ္ရမွန္းသိမည္ေတာ့မထင္။ ထြက္ခဲ့ဆို၍ ထြက္ခဲ့ရ၏။ ထြက္လာျပန္ေတာ့လည္း ထြက္သြားၾကဟု ဆိုျပန္ေသးသည္ မဟုတ္ပါေလာ။

           ဒါနဲ႔ပင္ ရဟန္းဝင္ရေတာ့၏။

           သူတို႔ကို ျပံဳးျပ၊ စခန္းမွဴးကို ရွင္းျပကာ အိတ္ထဲမွာပါေသာ ခ်ိဳခ်ဥ္ေခၚ သၾကားလံုးေလးမ်ားကို ထုတ္ေပးရ၏။ သူမတို႔က စားစရာမွန္းသိေသာ္လည္း မည္သို႔စားရမွန္းမသိ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အခြံကိုခြါ၍ လက္ထဲထည့္ေပးဖို႔လုပ္စဥ္ လက္မျဖန္႔ပဲ ပါးစပ္ဟေပးေလေတာ့၏။ မတတ္ႏိုင္၊ သူတို႔ ပါးစပ္ထဲ သၾကားလံုးထည့္ေပးလိုက္ရေတာ့၏။

           အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို သၾကားလံုးခြါ၍ ခြံ႔ေကြ်းရေသာ ရဟန္းတစ္ပါး၏ပံုရိပ္ကား အနည္းငယ္ ရိုမစ္တစ္ဆန္သြားႏုိင္၏။ မတတ္ႏိုင္၊ ခြံ႔လိုက္ရ၏။ ခဏၾကာေသာ္ ျပံဳးၿပီး ေကာင္းသည္ဟု နားလည္ရႏိုင္သည့္ တုန္႔ျပန္မႈကို ရရွိခဲ့သည္။ ျပံဳးမိၾက၏။

           ထိုအမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္အတြက္ ထိုရဟန္းပင္ ဦးႏုျဖစ္ႏိုင္ေသး၏။

           ဘဝ၌ ေခါင္းမာသူမ်ား ေတြ႔ဖူး၏။ ထိုအခ်ိန္အထိ တင္ပါးမာသူမ်ားကိုမူ မေတြ႔ျဖစ္ခဲ့ေခ်။ အမွန္ပင္ တင္ပါးမာၾက၏။

           က်န္းမာေရးမွဴးေရာက္ခိုက္ လူတစ္ေယာက္ေနမေကာင္းသျဖင့္ လာျပ၏။ က်န္းမာေရးမွဴးက ေဆးထိုးဖို႔လုပ္၏။ ထိုလူ၏ တင္ပါးကား အသားမာမ်ားျဖင့္ တင္းေနသျဖင့္ ေဆးထိုးအပ္မတိုး။ ဇြတ္အတင္း ေဆးထိုးေသာ္ ရႏိုင္၏။ သို႔ေသာ္ အပ္က်ိဳးက်န္ခဲ့လွ်င္ ျပႆနာ။ ထိုစဥ္-

           အျခားလူတစ္ေယာက္က သူ႔ခါးမွာပါေသာ ဓားျဖင့္ အသားမာတစ္ခ်ိဳ႕ကို ျခစ္ေပး၏။ ေသြးအနည္းငယ္ စို႔သြား၏။ အဲဒီေနရာမွာ ေဆးထိုးဟု ထိုလူကေျပာ၏။ ထုိအခါမွ ေဆးထိုးျခင္းကိစၥ ၿပီးသြားေတာ့သည္။

           ဟုတ္ပါ႔မလားဟု အခ်ိဳ႕က သံသယရွိႏိုင္၏။ ျမင့္မားမတ္ေစာက္ေသာ ေတာင္ဆင္းလမ္းမ်ား၌ ကေလးငယ္မ်ား ေလ်ာစီးဖို႔လုပ္ထားသည့္ ေလ်ာစင္ႏွင့္တူေသာ အဆင္းလမ္းမ်ားရွိသည္။ ထုိကဲ့သို႔ ေခ်ာေမြ႔ေနျခင္းမွာ အဆင္းတြင္ လူေအာက္တစ္ခုခုခံၿပီးထိုင္ရင္း ေလ်ာခ်လိုက္ၾကသည္။ လမ္းေလွ်ာက္ဆင္းျခင္းထက္ ျမန္သည္ဟူသတတ္။ ထို႔ေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕သူမ်ား၏တင္ပါးမ်ား မာေနျခင္း ျဖစ္ေပေတာ့၏။ ဤကိစၥကို မၿပံဳးရက္။

          ေဒသခံမ်ားႏွင့္ အတန္ငယ္ရင္းႏွီးမႈရလာေသာအခါ-

           လူတစ္ေယာက္အသားတံုးႀကီးဆြဲကာ ဝါးေက်ာင္းေလးထဲ ဝင္လာ၏။
           ဘာ့ေၾကာင့္လဲ၊ ဘာအတြက္လဲဟုေမးရာ ဟင္းရတုိင္း ရြာလူႀကီးကိုတစ္တြဲ၊ ရြာဘုန္းႀကီးကိုတစ္တြဲ ဦးဦးဖ်ားဖ်ားေပးရသည့္ ယဥ္ေက်းမႈရွိ၏။ သို႔မွသာ ေဘးရန္ကင္း၏၊ သားေကာင္လိုက္ရတာလြယ္၏ဟု ရွင္းျပၾက၏။ ဦးဦးဖ်ားဖ်ားေပးလွဴျခင္းကား ေကာင္းပါ၏။ အသားက ေသြးတရဲရဲ။ ေနာက္ေနာင္ သားေကာင္ရွာရလြယ္ေအာင္ဟု ဆိုျပန္ေသး၏။ မတတ္ႏိုင္၊ ယူခဲ့ရ၏။ သူတို႔ႏွင့္ မိတ္ပ်က္၍မရ။ ငါးပါးသီလ ေျပာခြင့္မသာ။

           တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေက်ာင္းေနေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္ပင္ ရလာခဲ့၏။ သူ၏ တူမီးေသနတ္ကိုလည္း ေက်ာင္းေထာင့္မွာ ေထာင္ထား၏။ မင္းတူမီးေသနတ္ႀကီး မယူခဲ့နဲ႔ဆိုလွ်င္ ၎ေက်ာင္းသားပါ ေပ်ာက္သြားမွာ စိုးရိမ္ရ၏။

           တစ္ညေနတြင္ ဇီးကြက္တစ္ေကာင္ကုိပစ္ရန္ သူ႔လက္စြဲေတာ္ တူမီးေသနတ္ကုိယူၿပီးမွ ျပန္ခ်လိုက္၏။ ေလးခြကို ေကာက္ကိုင္၏။

           “ ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
           “ ဒီေကာင္က နတ္ႀကီးတယ္ ဘုန္းဘုန္း။ တူမီးေသနတ္နဲ႔ပစ္ရင္ မီးမကူးတတ္ဘူး”
           “ ေလးဂြနဲ႔ ဆိုရင္ေကာကြာ”

           “ေလးဂြက မီးကူးစရာမလိုဘူး၊ ေလးဂြနဲ႔ ပစ္ရင္ ဒီေကာင္ နတ္မႀကီးႏိုင္ေတာ့ဘူး” ဟုဆိုကာ ေျပာရင္းဆိုရင္း ပစ္ထည့္လိုက္၏။ မွန္သည္။ ဇီးကြက္ နတ္မႀကီးႏိုင္ရွာ။ ဖုတ္ကနဲ က်လာ၏။ မၾကည့္ရက္က မ်က္စိလႊဲယံုသာ။ ဤသို႔ျဖင့္ပင္ နာဂေတာင္၌ သံုးႏွစ္ၾကာခဲ့ရေသး၏။

အမွာ။         ။ အခ်ိဳ႕ကား ကိုယ္ေတြ႔ျဖစ္ၿပီး အခ်ိဳ႕ကား ေရွ႕ကေရာက္ႏွင့္ေနေသာ မိတ္ေဆြရဟန္း၏ အေတြ႔အႀကံဳမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။





သီဟနာဒ











Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.