အေရြ႕


သူကနာရီကိုၾကည့္ နာရီက သူ ့ကိုၾကည့္။
လက္တံေတြအေရြ႕ကို သူကၾကည့္ စကၠန္ ့ေတြက သူ ့ကိုၾကည့္။
ေရတြက္ေနတာ သူလား နာရီလားမကြဲျပား။

အႀကီးမ=Sanda Wynn Shein(Good King Henry) ေပ႔ဂ်္ေပၚက ကူးတင္ ထားတာပါ။ အိမ္အျပန္ သင္းကြဲဧကစာရီရဲ႕ ညည္းခ်င္းထင္ပါရဲ႕။
သေဘာက်မိလို႔။

ထို႔ေၾကာင္႔ အေမဟု ေခၚသည္


ပုံစံအပ်က္ဆုံးရက္စက္မႈေတြထဲမွာ အလွပဆုံး ေမတၱာတရား ရွိေနတတ္တယ္။
က်ေနာ္ေျပာေနတာက မိခင္ေလာင္းမဒမ္ Frances Sgn အေၾကာင္းပါ။
ပထမဆုံးကေလးရဲ႕ကိုယ္ဝန္နဲ႔ အဆင္႔ေလးေရာက္ေနတဲ႔ကင္ဆာ တစ္ခ်ိန္တည္း မညွာမတာ သူမဆီေရာက္လာခဲ႔တယ္။
အဆင္႔ေလးေရာက္ေနတဲ႔ကင္ဆာအတြက္ ကုထုံးက ေလဆာေရာင္ျခည္၊ ဒါဆို ကေလးကို ထိခိုက္ေတာ႔မယ္။
သူမ ကေလးကိုေရြးလိုက္ပါသတဲ႔။ လူသားတိုင္းရဲ႕ ဂုဏ္ျပဳလက္ခုပ္သံကို သူမ ခံယူထိုက္တယ္။
ဝမ္းတြင္းက ကေလးရဲ႕ ႏွလုံးခုန္သံဟာ အခ်ိဳျမဆုံး ဂီတသံစဥ္ တဲ႔။
လူေတြကလည္း လူေတြဆိုတဲ႔အတိုင္း ထင္ျမင္ခ်က္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးေပးၾကေလမေပါ႔။
ဒါေပမဲ႔ အခ်ိဆုံးဂီတကို နားဆင္ရင္း
ရက္စက္တဲ႔ ကင္ဆာပိုးကို အံတုရင္း
ျဖစ္ကတတ္ဆန္းေျပာတတ္တဲ႔ လူေတြရဲ႕ အျမင္ကို နားပိတ္ရင္း
ေလာကႀကီးထဲ ကေလးတစ္ေယာက္ သူမ ေမြးေပးလိမ္႔မယ္။



***************************************************************************
တေလာေလးက ဘုရားရွင္ရဲ႕ "မိခင္ေက်းဇူး ႏို႔တစ္လုံးဖိုးေတာင္ မေၾက" ဆိုတဲ႔ စကားဟာမွားတယ္ ဆိုၿပီး လူတတ္လုပ္ေရးထားတဲ႔ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ တက္လာ ပါတယ္။ အေတာ္ စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္ပါတယ္။
ဒီ ေၾကမေၾကကို ဘာေတြနဲ႔ တိုင္းတာမွာလဲ။ စကားလုံးစကားလုံး ခ်င္းလား။ ဒီ စကားက မဂၢင္ရွစ္ပါးလို အခ်က္အလက္ "Facts" ကို အေျခခံထားတာလား၊ ခံစားမႈ "Feeling" ကို အေျခခံထားတာလား။ ခံစားမႈ Feeling ကိုအေျခခံရင္ အခ်က္အလက္ Facts နဲ႔ ညွိမရတတ္ဘူး။
က်ေနာ္တို႔လက္ခံထားတဲ႔ အမွန္တရားက စကားတစ္ခြန္းဟာ ေျပာသူအေပၚ မူတည္ၿပီး အဓိပၸါယ္ ကြဲလြဲသြားတယ္ဆိုတာပါ။

"ေဂါတမဗုဒၶ ဘာေတြပဲလုပ္ေပးလုပ္ေပး(သူ ဘာႀကီးပဲျဖစ္ျဖစ္) သူ႔ မိခင္ရဲ႕ ႏို႔ တစ္လုံးဖိုးေတာင္ မေၾကဘူး" ဆိုတာမ်ိဳး ေဒဝဒတ္ဆီက ထြက္လာရင္ အဲဒါ ဣသာ၊ မစၦရယေၾကာင္႔။

"ငါ ဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္ပင္ (မိခင္ရဲ႕ေက်းဇူးေတြကိုေထာက္ဆရင္) မိခင္ရဲ႕ ႏို႔ တစ္လုံးဖိုး ေၾကေအာင္မဆပ္ႏိုင္ဘူး ခ်စ္သားတို႔" ဘုရားရွင္က တကယ္မိန္႔ခဲ႔ ရင္ ေက်းဇူးနဲ႔ ဂါရဝေၾကာင္႔။

ၾကားလူက(အ႒ကထာဆရာ) ဝင္ေျပာတာဆိုရင္ ဒါက အႏုပညာကိစၥ၊ သီဖြဲ႔မႈ ကိစၥ။

မိခင္ရဲ႕ေက်းဇူးေတြကိုေထာက္ဆရင္ ဘုရားရွင္ဆိုတဲ႔ ဂုဏ္ပုဒ္ေတာင္ငယ္တယ္။ ဘယ္ေလာက္လွ၊ ဘယ္ေလာက္ ႏွိမ္ခ်၊ ဘယ္ေလာက္ ဂါရဝႀကီးတဲ႔ စကားလဲ။ (ပါဠိေတာ္မလာဘူး၊ ဟုတ္ပါတယ္။ မလာရုံနဲ႔ ဘာေၾကာင္႔ ဒီေလာက္လွတဲ႔ ကြန္းဆက္ကို သတ္ပစ္ခ်င္ရတာလဲ)
**************************************************************************
ဘယ္လိုပဲ ဆိုဆို ဒီလိုမိခင္ေတြရွိေနသေရြ႕ ဘယ္လိုမိခင္ဘြဲ႔ေတြမွလည္း အပိုမဆိုႏိုင္ပါဘူး။
က်ေနာ္တို႔ဘဝ ပရိုဂရမ္ေတြထဲမွာ အေမေတြဟာ ေဆာ႔ဖ္ဝဲ တာဝန္ကို ယူထားၾကရပါတယ္။

ဒီလိုႀကီးတဲ႔ အေဖရယ္


ကိုယ္႔ေတာင္ပံတစ္စုံကို အားနာလို႔
(မေၾကာက္ေပမဲ႔)
မုန္တိုင္းတခ်ိဳ႕ကိုေတာ႔ ကြင္းခဲ႔ရပါတယ္။

မူးစုပဲစု မိုးတိမ္ေလးမို႔
(မသားနားေပမဲ႔)
တကယ္လိုတဲ႔ စိုက္ခင္းေလးထဲပဲ ရြာလိုက္ခ်င္တယ္။

အလုံးထြားေပမဲ႔
စားမရတဲ႔အသီးေတြက မ်ားေနေတာ႔
မိုးခါးေရဆိုတာက
အေဖ႔သားတို႔ေဈးကြက္စီးပြားေရးထဲမွာ
ဘက္ဆဲလား တဲ႔ေလ။

အခ်စ္စစ္တို႔လမ္း မေျဖာင္႔ျဖဴးဘူး


အိုဗားမားလည္း အေမရိကန္သမၼတ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေျပာခြင္႔ရိွသမ်ွ ေျပာ သြားခဲ႔ရွာတာပါပဲ။လုပ္စရာေတြက ကိုယ္တိုင္ပဲ လုပ္ၾကရ လိမ္႔မယ္။ လူငယ္ စကားနဲ႔ေျပာေတာ႔ "အခ်စ္စစ္တို႔လမ္း မေျဖာင္႔ျဖဴးဘူး"။
ႏိုင္ငံေရးစကားနဲ႔ေျပာေတာ႔ " ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလမ္း မေျဖာင္႔ျဖဴးဘူး"။
မဟုတ္ပါဘူး၊ တကယ္က ဘယ္လမ္းမွ မေျဖာင္႔ျဖဴးဘူး။

ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလမ္း မေျဖာင္႔ျဖဴးဘူး ေအာက္မွာ အဓိက ျပသနာႏွစ္ခု ရွိေန ပါတယ္
၁။ တရားျခင္း မတရားျခင္းကိုေဘးဖယ္ထားၿပီး ျပသနာမျဖစ္ေရးကို ဦးတည္ထား တဲ႔ အာရွရဲ႕ အရိုးစြဲေပၚလစီနဲ႔ မတရားရားဘူးထင္ရင္ ျပသနာကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ ေသြး မေၾကာင္တဲ႔ အေနာက္တိုင္းေပၚလစီ။

၂။ လူထုကိုေမာင္းႏွင္ဖို႔ အႂကြင္းမဲ႔ အာဏာပိုင္ဆိုင္ေနရမယ္ဆိုတဲ႔ အာရွႏိုင္ငံ အမ်ားစု(ဒီအထဲမွာ စစ္တပ္ေခါင္းေဆာင္ အမ်ားစုပါေနဟန္တူတယ္)ရဲ႕ အရိုး စြဲေပၚလစီနဲ႔ လူထုကိုေမာင္းႏွင္ဖို႔ အႂကြင္းမဲ႔ တစ္ဦးခ်င္းအခြင္႔အေရး ေပးထားရ မယ္ဆိုတဲ႔ အေနာက္တိုင္းေပၚလစီ။
ဒီ ေပၚလစီႀကီးႏွစ္ခုၾကားမွာ ျမန္မာဟာ ေျခခ်ဳပ္လက္ခ်ဳပ္ မိေနတယ္။





၁။ တရုတ္စတဲ႔ႏိုင္ငံႀကီးေတြက ဒီမိုကေရစီမရွိလည္းရတယ္ဆိုတဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္မႈေတြ နဲ႔ ဘာေတြျဖစ္ေနေန ျပႆနာမတက္ေရးေရွးရႈၿပီး ျမန္မာ႔ျပည္တြင္းေရးကို ထမင္း ရည္ပူလ်ွာလႊဲလုပ္တယ္။ ျပႆနာမတက္ရင္ေတာ္ၿပီ၊ ျပႆနာမတက္ေအာင္ ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ေနသလဲဆိုတာ လုံးလုံးမွ စိတ္မဝင္စား။ အရြယ္မေရာက္ေသး တဲ႔ အညံ့စား ေပၚလစီ။

အေနာက္က အရင္းထဲကေန အျမတ္ရႏိုင္သေလာက္ရေအာင္ ေဈးဆစ္ယူတဲ႔ လူလားေျမာက္ ေပၚလစီကိုကိုင္ဆြဲလာတယ္။
က်ေနာ္တို႔ ဘယ္ေလာက္ အျမတ္ရလိုက္မလဲ။
ကံ လား။
မဟုတ္ပါဘူး။ လူထု ႏိုင္ငံေရးအျမင္၊ လူထု ရပ္တည္ခ်က္ပါ။

၂။ စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႔ လစ္ဘရယ္မလိုဘူးဆိုတဲ႔အယူဝါဒေတြနဲ႔ တရုတ္၊ စကၤာပူတို႔က မ်ွားေခၚေနခ်ိန္
လြတ္လပ္ခြင္႔မရွိတဲ႔ ႂကြယ္ဝမႈရဲ႕ အဓိပၸါယ္က ဘာလဲလို႔ အေနာက္က က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေမးခြန္းေတြထုတ္ေနတယ္။
(ဘာပဲေျပာေျပာ ပညာတတ္တတ္လာတဲ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းဟာ လစ္ဘရယ္ကို ပိုလိုခ်င္တယ္ဆိုတာသိလို႔ လီရွန္လြန္းတို႔ ေဖ႔စ္ဘုတ္ ကိုယ္တိုင္သုံးေနရတယ္၊ သနားပါတယ္၊ သူ႔မွာ ေမာင္ရဲထြဋ္မရွိရွာဘူး)

စစ္တပ္လူထြက္ေတြနဲ႔ခရိုနီ၊ ခရိုဝါက တစ္ဖက္၊ ေဒၚစုန႔ဲ ေတာင္ေျပာေျမာက္ေျပာ အူတူတူ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အဖြဲ႔ဝင္တခ်ိဳ႕က တစ္ဖက္။
အမ်ိဳးသားေရး အစြန္းေရာက္၊ မေရာက္၊ မေရာက္တေရာက္က တစ္ဖက္၊ လစ္ဘရယ္က တစ္ဖက္။
ကုလားျဖဴမယား အဖြားႀကီးဆိုသူေတြက တစ္ဖက္၊ ဘေျပာင္ေခၚသူေတြက တစ္ဖက္။
သဘာဝက်စြာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကြဲေနၾကေလရဲ႕။

လမ္းတိုင္းက မေျဖာင္႔၊ အတြန္္႔၊ အေကာက္၊ အဆင္း၊ အတက္၊ ေရွးတိုးေနာက္ ဆုတ္မရ အေျခအေနမ်ိဳးစုံနဲ႔၊ တစ္ခါတစ္ခါ ေနာက္လွည့္ေနသလို ထင္ေနရ တတ္ျပန္ေရာ။

အိုဘားမား စကားနဲ႔ေျပာေတာ႔ "ငုတ္..မိ... သဲ.. ထိုင္.. တက္.. ႏိုင္.. ဖ်ား.. ေရာက္။"
ဆာ အက္ဒြင္ အာႏိုးစကားနဲ႔ေျပာေတာ႔ "ဆုမေတာင္းနဲ႔၊ အေမွာင္က လင္းမလာ ဘူး"

ေဒၚစုေရ......
လူငယ္ေတြကေတာ႔ အခ်စ္စစ္တို႔လမ္း မေျဖာင္႔ျဖဴးဘူး တဲ႔။

အိုဘားမားေလာက္ေတာ႔ ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသး


ဝီးလ္ စမစ္ရဲ႕ မိဘ၊ ဘိုးဘြားေတြက လူမည္းကၽြန္ေတြ။
ဝီးလ္ စမစ္က ကမၻာေက်ာ္မင္းသားျဖစ္လာၿပီး မီလ်ံနာ ျဖစ္၊ လူျဖဴေတြကို အလုပ္ျပန္ေပးတယ္။
ေဂ်ဒန္ စမစ္ေရာက္ေတာ႔ ကရာေတး ကစ္ ေပါက္သြား၊ သူ႔အေဖကလည္း ဒီဇာတ္ကားဝင္ေငြကို
သူ႔နာမည္နဲ႔ ဘဏ္မွာအပ္ေပးထားတာဆိုေတာ႔ ၁၁ ႏွစ္သားနဲ႔ မီလ်ံနာ အေစာႀကီးျဖစ္သြားေရာ။
အဲဒါ ဂ်င္နေရးရွင္းအားပဲ။
အိုဘားမားေလာက္ေတာ႔ ေဂ်ဒန္ စမစ္က ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသး ဟဲ ဟဲ

ေဖ႔စ္ဘုတ္က နည္းနည္ေလးမွေလ်ွာ႔တြက္လို႔မရ။


သူတို႔လည္းတစ္လုံးမွ နားလည္ဟန္မတူ၊ ကိုယ္လည္းသူ႔ေဝါေပၚကစာ တစ္လုံးမွ နားမလည္။ ေအာက္ပါအေကာင္႔က ဒရက္စ္ကုတ္ဒ္ ဓာတ္ပုံၾကည့္ၿပီး မေန႔က လိုက္ခ္ လုပ္သြားတယ္။
Minju Kim
경희사이버대학교 Kyung Hee Cyber University တဲ႔။
ကမ္းလက္ကို လိုက္ခ္ထားတဲ႔အထဲမွာ အမ်ိဳးသားက ၆၃ ရာခိုင္ႏႈန္းရွိၿပီး အမ်ိဳးသမီးက ၃၇ ရာခိုင္ႏႈန္းပဲရွိတယ္။
ကမ္းလက္စာက အမ်ိဳးသမီးအမ်ားစုႀကိဳက္မဟုတ္ဘူး ထင္ပါရဲ႕။

နားမလည္လို႔ စိတ္ညစ္စရာ မလို

အဂၤလိပ္စကားကို ေျပာတာပါ။ တီဗြီမွာလာတဲ႔ တခ်ိဳ႕အင္တာဗ်ဴးေတြဆို တခါ တခါ ဘာေတြေျပာေနွမွန္းကို မသိဘူး။
ကိုယ္ကပဲ ၫံ႔ေသးတာလားဆိုၿပီး စိတ္ညစ္ရတတ္တယ္။ တကယ္က သူတို ႔ေျပာတာေတြကလည္း ဆက္စပ္လို႔ မရတတ္ဘူး။
မယုံရင္ အေမရိကန္မေလး (Ms Caite Upton at the 2007 Miss Teen USA pageant.) ရဲ႕ အင္တာဗ်ဴး အေျဖကို ၾကည္႔ပါ။
လတ္တေလာ သုေသသနအရ အေမရိကန္ငါးေယာက္မွာ တစ္ေယာက္က အေမရိက တည္ေနရာကို ကမၻာ႔ ေျမပုံမွာ မရွာႏိုင္ဘူး။ ဘာေၾကာင္႔လို႔ ထင္ ပါသလဲ တဲ႔၊



Question: “Recent polls have shown a fifth of Americans can't locate the U.S. on a world map. Why do you think this is?”

သူမ အေျဖက
Answer: “I personally believe that U.S. Americans are unable to do so because, uh, some, uh, people out there in our nation don't have maps and, uh, I believe that our education like such as in South Africa and, uh, the Iraq, everywhere like such as, and, I believe that they should, our education over here in the U.S. should help the U.S., uh, or, uh, should help South Africa and should help the Iraq and the Asian countries, so we will be able to build up our future.”

ကိုယ္က နားမလည္လိုက္တာ မဟုတ္ဘဲ နားလည္စရာလည္း မပါလာဘူး။

21/06/2013

ဟဲမင္ေဝးေပးတဲ႔ တစ္သက္စာ သခၤန္းစာ


(စကၤာပူထုတ္၊ ေရႊျမန္မာမဂၢဇင္းမွာ အခန္းဆက္ေရးၿပီး စကၤာပူမွာပဲ စာအုပ္ျဖစ္ သြားတဲ႔(အဲဒီအခ်ိန္တုံးက ဆင္ဆာေၾကာင္႔) "လူလားမေျမာက္ေသးတဲ႔ အေတြး မ်ား" ထဲက တစ္ပုဒ္ပါ။ ကိုယ္တိုင္ အႀကိဳက္ဆုံးထဲမွာ ပါဝင္ပါတယ္။ အခု တိုက္ဆိုင္လို႔ ေဖ႔စ္ဘုတ္ဟန္နဲ႔ အက်ဥ္းေလးေပါ႔)

ေဆာင္းပါးရဲ႕ အသက္က "My son, I want to give you some personal advice. Never delay kissing a pretty girl or opening a bottle of whiskey. Both should be investigated as quickly as possible." ပါ။ မိန္းမေခ်ာတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔ရင္ အနမ္းေပးဖို႔နဲ႔ ဝီစကီတစ္လုံးေတြ႔ ရင္ ေဖာက္ျမည္းဖို႔ ဘယ္ေတာ႔မွ လက္မေႏွးနဲ႔႔ ဆိုတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေနာက္ခံဇာတ္လမ္းမပါရင္ ဒီစကားကလည္း ေပါ႔ရႊတ္ရႊတ္ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီလိုပါ။
***************************************************************************

စစ္ႀကီးအၿပီး ဝီစကီေတြရွားပါးခ်ိန္ တရုတ္တစ္ေယာက္မွာဝီစကီေတြ ဖာေတြ လိုက္ရွိေနတယ္၊ သူက သူ႔ဝီစကီေတြ ေရာင္းဖို႔တင္ဒါေခၚတယ္၊ ေနာက္ဆုံး ဆရာႀကီး ဟဲမင္ေဝးနဲ႔ ေဈးတည့္သြားတယ္၊ သူတို့ေဈးက ဝီစကီေတြအတြက္ ဆရာႀကီး ဟဲမင္ေဝးက တရုတ္ကို သခၤန္းစာသုံးခုေပးဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။

ဝီစကီေတြ႔ရင္လက္မေႏွးတဲ႔ ဟဲမင္ေဝးက အိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းေဖာက္ ၾကည့္ေတာ႔ ဝီစကီမဟုတ္ဘဲ ေရေႏြးၾကမ္းေတြသာျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာ ေတြ႔ ရပါသတဲ႔။ တရုတ္ရဲ႕ မရိုးသားမႈမဟုတ္ဘဲ တရုတ္ကိုယ္တိုင္ အညာခံထားရ တယ္လို႔ ဆရာႀကီးက ယုံၾကည္တယ္။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ သူ႔ကတိအတိုင္း သူ႔ သခၤန္းစာေတြ ဆက္ေပးေနတယ္၊ "တရုတ္၊ မင္းေတာ႔ အညာခံလိုက္ရၿပီ" လို႔လည္း မေျပာဘူး။
ဒါနဲ႔ ေနာက္ဆုံးသခၤန္းစာအျဖစ္ "My son, I want to give you some personal advice. Never delay kissing a pretty girl or opening a bottle of whiskey. Both should be investigated as quickly as possible." ကိုေပးခဲ႔တာပါ။

သူေျပာလို႔ က်န္ေနတဲ႔ဝီစကီပုလင္းေတြကိုေဖာက္ျမည္းေတာ႔မွ အားလုံး ေရေႏြး ၾကမ္းေတြျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ သူေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ဒီေတာ႔မွ ဆရာႀကီး ဟဲမင္ေဝးဟာ တန္ဖိုးျဖတ္မရတဲ႔ သူ႔ဘဝအေတြ႕အႀကဳံေတြကို (သိသိႀကီး) ကတိ အတိုင္း ေရေႏြးၾကမ္းနဲ႔လဲသြားရတယ္ဆိုတာ သူသိလိုက္ရတယ္။ ဒါပါပဲ။ ဆရာႀကီးရဲ႕ လူႀကီးလူေကာင္းဆန္ပုံကို တရုတ္တစ္ေယာက္ ျပန္ေရးထားတဲ႔ ဝတၳဳတိုပါ။

မွတ္ခ်က္။ တစ္ခ်ိန္တုံးက ဒီအေၾကာင္းသူငယ္ခ်င္းေတြကို ေျပာျပမိေတာ႔ သူတို႔က လူႀကီးလူေကာင္းဆန္မႈသခၤန္းစာထက္ လက္မေႏွးဖို႔သခၤန္းစာပဲ ယူသြားၾက တယ္။ ဟဲမင္ေဝး အကိုးအကားနဲ႔ဆိုေတာ႔ အေထာက္အထားလည္း ပိုခုိင္သြား တာေပါ႔။

အေမရိကန္ရဲ႕ ပုခံုးေပၚမွာ


"အေနာက္တိုင္းေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ အဓိကတာ၀န္ဟာ အျခားစီဗီလိုက္ေဇး ရွင္းေတြ အေနာက္ပံုစံျဖစ္လာေအာင္ ပံုသြင္းေပးဖို႕ႀကိဳးစားျခင္းမဟုတ္ဘူး၊ က်ဆင္းလာေနတဲ့ ပါ၀ါေၾကာင့္ ဒါကျဖစ္လည္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
သူတို႔တာ၀န္က အေနာက္တိုင္း စီဗီလိုက္ေဇးရွင္းရဲ႕ သူမတူတဲ့ ဂုဏ္ရည္ေတြကို ထိန္းသိမ္းဖို႔၊ ကာကြယ္ဖို႔နဲ႔ျပန္လည္းဆန္းသစ္ဖို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ အေမရိကန္ဟာ အင္အားအေကာင္းဆံုး အေနာက္ ႏိုင္ငံျဖစ္ေနေတာ့ ဒီတာ၀န္ဟာ အေမရိကန္ရဲ႕ ပုခံုးေပၚမွာ လံုးလံုးလ်ားလ်ား က်ေရာက္ေနပါတယ္။"
(ဟန္တင္တန္)

ဒရက္စ္ကုတ္ဒ္


ဒရက္စ္ကုတ္ဒ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးကိုေခၚတာ။
ကိုရီးယားဝတ္စုံေလာက္ေတာ႔ ဘုန္းဘုန္းတို႔ဝတ္စုံက ညီမေလး ေခၚလိုက္မယ္။
သီဟနာဒတို႔ ဒရက္စ္ကုတ္ဒ္က ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ေက်ာ္လာခဲ႔ေပါ႔။