လူသိနည္းေသာ ရဟန္းဒုကၡ (၂)

စာဦးအမွာ။       ။ အမွာစကားထားခ်င္သည္။ တကယ္ဆိုရေသာ္ လူသိနည္းေသာ ရဟန္းဒုကၡဆိုသည္ထက္ လူမသိေသာ ရဟန္းဒုကၡဟုဆိုက ပို၍သင့္မည္ထင္၏။ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာမ်ားႏွင့္ေနမည္ဆိုလွ်င္ ဤဒုကၡမ်ိဳးၾကံဳေတြ႔ရန္ အခြင့္အလမ္းအလြန္ နည္းပါး၏။ လူမ်ိဳးျခားဗုဒၶဘာသာ၊ အထူးသျဖင့္ စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ သိလိုေမးျမန္းလိုေသာ လူငယ္ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံရမွသာ ၾကံဳေတြ႔ရႏိုင္သည္။ ဤေဆာင္းပါးသည္ ႏိုင္ငံျခားသာသနာျပဳရန္ ေျခလွမ္းျပင္ေနၾကသည့္ ညီငယ္ရဟန္းေတာ္မ်ားကို မွ်ေဝလိုုျခင္းျဖစ္သည္။ ဗဟုသုတအလို႔ငွာ ဖတ္လိုေသာ လူဒကာ၊ ဒကာမတို႔လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ သတိသမၸဇဥ္ျဖင့္ နားလည္ခြင့္လႊတ္ကာ ဖတ္ရွဳေပးၾကရန္ ေမတၱာရပ္လို၏။

--------------------

       သကၠရာဇ္ ၂၀၁၀ ႏွင့္ ၂၀၁၁-၌ အမ်ိဳးသမီးငယ္ (၇) ဦးခန္႔၊ အမ်ိဳးသားငယ္ (၁၀) ဦးခန္႔ သီဟနာဒ နာမည္တပ္ကာ ယင္းတို႔၏ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာမ်ား ေဘးလူမရွိ၊ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေဆြးေႏြးလိုေၾကာင္း အခ်ိန္းအခ်က္ျပဳလုပ္ၾက၏။ ထိုအခါ သူတို႔ေဆြးေႏြးလာမည့္ကိစၥကို သိသလိုလိုရွိႏွင့္ၿပီးသား ျဖစ္၏။

       သူတို႔ေရာက္လာလွ်င္ သူတို႔ဟန္းဖုန္းထဲ၌ သိမ္းဆည္းထားေသာ မက္ေဆ့(ခ်္) ေလးကိုျပၿပီး ဒီစကားကုိ အရွင္ဘုရားေျပာခဲ့တာ ဟုတ္ပါသလားဟု ေမးၾကသည္။ ဟုတ္ပါသည္ဟုဆိုမွ သူတို႔ေဆြးေႏြးလိုေသာ အေၾကာင္းကို ဆက္လက္ေဆြးေႏြးၾကသည္။

       ယင္းကား အျခားမဟုတ္။ သီဟနာဒက Gay ႏွင့္ Lesbian ကို ဗုဒၶဘာသာက လက္ခံ၏ဟူေသာ စကားတည္း။ (မသိသူမ်ား အဘိဓာန္လွန္ေတာ္မူၾကပါ။ ဘာသာေတာ့ မျပန္ခ်င္)။

       ၂၀၀၉- ဧၿပီလက စကၤာပူအမ်ိဳးသားတကၠသိုလ္ ဗုဒၶဘာသာအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က (N-U-S-B-S) ဆမ္းမစ္တရားပြဲတစ္ခု ျပဳလုပ္၏။ ဓမၼ စပီကာ (၃) ပါးပင့္၏။ ေထရဝါဒမွ တစ္ပါး၊ မဟာယာနမွ တစ္ပါး၊ ဇင္ ဗုဒၶဘာသာမွ တစ္ပါးတည္း။ ေျပာေဟာရမည့္အေၾကာင္းက “LOVE” ဆိုသည့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအေၾကာင္းတည္း။ ကိုယ့္စာေပ၊ ကိုယ့္အယူအဆကို အေျခခံ၍ ေဟာေျပာႏိုင္၏။ ေထရဝါဒရွဳေထာင့္မွ သီဟနာဒက ေဟာေျပာရသည္။

       ၁။ ခ်စ္ခ်င္းေမတၱာဟူသည္ အဘယ္နည္း။
       ၂။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအမ်ိဳးအစား မည္မွ်ရွိသနည္း။
       ၃။ ထိုခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ခိုင္ျမဲေအာင္ မည္သုိ႔ျပဳလုပ္ရမည္နည္း။

       နံပါတ္တစ္ကား လြယ္၏။ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔မႈသေဘာ၊ တစ္ေယာက္အက်ိဳးကို တစ္ေယာက္က လိုလားေသာသေဘာသည္ ေမတၱာျဖစ္၏။ ေမတၱာသုတ္ျဖင့္ အလုပ္ၿပီး၏။

       နံပါတ္ႏွစ္လည္း လြယ္ပါ၏။
       ၁။ သားခ်စ္၊ သမီးခ်စ္၊ မိဘခ်စ္၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမခ်စ္ဆိုသည့္ ေဂဟႆိတခ်စ္ျခင္း။
       ၂။ လင္မယား၊ သမီးရည္းစားစသည့္ တဏွာေပမခ်စ္ျခင္း ႏွစ္မ်ိဳးစာေပမွာ တိုက္ရိုက္ရွိ၏။ Platonic Love စသည္တို႔ကို ခ်ဲ႕ကား၍ ေျပာျပႏိုင္၏။

       ျပႆနာကား နံပါတ္သံုးတည္း။
       သူတို႔ေျပာသည့္ “LOVE” သည္ ေမတၱာသုတ္ထဲက ေမတၱာမကပါ။ ထို႔ထက္ က်ယ္ျပန္႔၏။ သားသမီးႏွင့္ မိဘ၊ ႏွမ အမႏွင့္ ေမာင္အစ္ကိုတို႔ကို ညႊန္းရာ၌ တာဝန္ဝတၱရားေက်ပြန္မႈ စသည္တို႔ျဖင့္ ရွင္းျပႏိုင္၏။ ခက္သည္က လင္ခ်စ္၊ မယားခ်စ္ကို ဘယ္လိုခိုင္ျမဲေစမလဲဟူေသာ ေမးခြန္းျဖစ္၏။ တာဝန္ဝတၱရားမွ်ျဖင့္ မလံုေလာက္ေတာ့။ အျခားအျခားေသာအေၾကာင္းေတြ ပါလာ၏။ ေထရဝါဒ ရဟန္းတစ္ပါးအေနႏွင့္ မည္သို႔မွ် မသိႏိုင္ေသာကိစၥျဖစ္၏။

       ထို႔ေၾကာင့္ ဥာဏ္ကိုလႊာသံုး၍ ဒါလည္းကိုယ့္တာဝန္ ကိုယ္ေက်ပြန္ျခင္းပါပဲဟု ခပ္ေသာေသာသာ ေျဖခဲ႔ရ၏။ သူတို႔လည္း ရယ္ၾက၏။

       ခက္သည္က ထိုရဟန္းသံုးပါးအနက္ သီဟနာဒက အငယ္ဆံုးျဖစ္ေန၏။ မ်က္ႏွာလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားႏွင့္ တန္းမိေန၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကေပါက္တိ ကေပါက္ခ်ာ ေမးခြန္းမွန္သမွ် မိမိဆီ ဦးတည္ေနသည္ကမ်ား၏။ မည္သို႔ျဖစ္ေစ Dhamma Talk က အဆင္ေျပပါသည္။ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာကို ေျပာရသည္ကိုး။

       အႀကီးဆံုးျပႆနာက Q & A ေခၚသည့္ အေမး အေျဖက႑ပင္။

       ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က ေမး၏။ ယေန႔ကမၻာတြင္ အျငင္းပြါးဖြယ္ျဖစ္ေနေသာ Gay ႏွင့္ Lesbian ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕အျမင္ကား ဘာပါလဲဟု ျဖစ္၏။ ေခါင္းနပန္းမ်ား ႀကီးသြား၏။ နားႏွစ္ဖက္ ထူပူသြား၏။ မိမိကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ အခမ္းအနားမွဴး (ကြတ္- အာနႏၵ) က ထိုေမးခြန္းကို မိမိဆီ မျဖစ္မေနတြန္းပို႔လိုက္ေတာ့သည္။ အာနႏၵကပင္ မိမိေပးထားမိသည့္ နာမည္။ အခ်စ္စမ္းလိုက္သည္ ထင္၏။

       ဤကိစၥက စာေပ၌ တိုက္ရိုက္မရွိ။

       လူႏွစ္ေယာက္၏ ဆက္ဆံေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ႀကီး မရွိလွ။ ဤကိစၥမ်ားက ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ သက္သက္္မ်ားပင္ျဖစ္၏။ ကာေမသုမိစၦာစာရ၌လည္း Gay ကိစၥ၊ Lesbian ကိစၥကို မေျပာ။ ဝိနည္းေတာ္၌ကား ဥဘေတာဗ်ည္းဆိုသည့္ ပုဂၢိဳလ္ပါသည္။ ဤပုဂၢိဳလ္ကလည္း ဤေမးခြန္းကို မေျဖရွင္းႏိုင္။

       ထို႔ေၾကာင့္ အဘိဓမၼာကို ျပန္ကပ္ရေတာ့သည္။
       ကာမရာဂသည္ ကာမရာဂသာျဖစ္သည္။ ေယာက်ၤားႏွင့္ မိန္းမျဖစ္ေစ၊ ေယာက်ၤားအခ်င္းခ်င္းပင္ျဖစ္ေစ၊ မိန္းမအခ်င္းခ်င္းပင္ျဖစ္ေစ ႏွစ္ဦးသေဘာတူေနသ၍ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ အရြယ္ေရာက္ၿပီးသူျဖစ္ေနသ၍ ဤကိစၥက အတူတူသာျဖစ္၏။ ကာေမသုမိစာၦစာရဟု ေျပာရန္ခက္သည္။ အမွန္လည္း ဤသို႔ယံုၾကည္သည္။

       ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ဓေလ့ထံုးစံက လက္မခံႏိုင္ေသာ္လည္း ဗုဒၶဘာသာကေတာ့ျဖင့္ ဤကိစၥကို ဘာသိဘာသာ သာသေဘာထားသည္။ ကာေမသုမိစာၦစာရ၌ မသြားအပ္ေသာမိန္းမ (၂၀) လာ၏။ ထို၌ Gay , Lesbian ကိစၥမပါ။ ခက္လွ၏။

       ရဟန္း၊ သီလရွင္မဟုတ္လွ်င္ ဘာမွ ထူးျခားေသာကိစၥမဟုတ္။ အပါယ္က်ေစႏိုင္ေသာ အကုသိုလ္ဟု ေျပာရန္လည္း မျဖစ္။ အပါယဂမနိယ (အပါယ္ခ်ေၾကာင္းတရားမ်ား) က ဒိ႒ိႏွင့္ ဝိစိကိစၦာတို႔တည္း။ ၿပီးလွ်င္ ေဒါသတည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ အဘိဓမၼာသေဘာအရဆိုရေသာ္ အတူတူပင္ျဖစ္၏။ သုတၱာန္ကလည္း တိုက္ရိုက္မလာ။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုေမးခြန္းအတြက္ ဗုဒၶဇင္က ႏူထရယ္ဟုပင္ ေျဖလိုက္၏။

       လူငယ္အမ်ားစုက ေထာက္ခံသည္။
       အျခားအျခားေသာ ဘာသာမ်ားက Gay, Lesbian ကိစၥကုိ ခါးခါးသီးသီး ျငင္းဆန္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာက ဤ “LOVE” ကိစၥ၌ပင္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သေဘာရွိသည္ဟု သေဘာေပါက္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ မွန္သည္ဟုေတာ့ ထင္ပါသည္။

       ထိုအေျဖစကားကို သူတို႔ျခင္းလက္ဆင့္ကမ္းၾကပံုရ၏။

       တခ်ိဳ႕က ထိုကိစၥျဖင့္ ဝန္းက်င္၏ ဝိုင္းပယ္ျခင္းကို ခံထားရ၏။ မတူမတန္သလို ဆက္ဆံတာ ခံၾကရ၏။ ထိုအခါ ေျဖဆည္ရာကိုရွၾကရင္း ထိုမက္ေဆ့ခ်္ေလးကိုေတြ႔ကာ မိမိထံ ေရာက္ေရာက္လာၾကျခင္း ျဖစ္၏။

       စိတ္ေတာ့ မေကာင္းပါ။ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ေတာ့ က်ား ဆို က်ား၊ မ ဆို မ ျဖစ္ေစခ်င္၏။ မတတ္ႏိုင္။ ကာေမသုမိစာၦစာရ၌ မပါေသာ ဤကိစၥကို ကာေမသုမိစာၦစာရတြင္ ထည့္မထားႏိုင္။ သူတို႔ အေမးအမ်ားဆံုးက ဤကိစၥေၾကာင့္ ငရဲက်မည္လားဟု ျဖစ္၏။ ေသခ်ာပါသည္၊ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းမဟုတ္ေသာ္လည္း ငရဲေရာက္ေၾကာင္းတြင္ေတာ့ မပါပါ။ တဏွာသည္ တဏွာသာျဖစ္ပါသည္။

       သူတို႔က ဆိုသည္-
       အခ်ိဳ႕ အခ်ိဳ႕ေသာ လင္မယားေတြကပင္ သူတို႔ေလာက္မခ်စ္၊ သူတို႔ေလာက္ နားလည္မႈမရွိ၊ သူတို႔ေလာက္ ေဝမွ်ခံစားမႈမရွိ။ သို႔ျဖစ္လွ်က္္ အဘယ့္ေၾကာင့္ဝန္းက်င္က သူတို႔ကို ဤသို႔ဆက္ဆံရသနည္းဟု ဝမ္းနည္းတႀကီး ဆိုတတ္ၾကသည္။

       သူတို႔ေျပာတာလည္း သဘာဝက်၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အားေပးရာလည္းမေရာက္၊ စိတ္ဓာတ္လည္း ပိုမက်ေစလို၊ ဤသို႔ျဖင့္ပင္ ေရလိုက္ငါးလိုက္ ေနလိုက္ရေတာ့သည္။ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ေတာ့ က်ား ဆို က်ား၊ မ ဆို မ ျဖစ္ေစခ်င္၏။ မ၊ မ။ က်ား၊ က်ား မျဖစ္ေစလိုပါ။ သို႔ေသာ္-

       ဤသို႔ျဖင့္ သီဟနာဒသည္ စကၤာပူဗုဒၶဘာသာ Gay ႏွင့္ Lesbian အခ်ိဳ႕ၾကား၌္အတန္ငယ္ ေပၚျပဴလာျဖစ္ေသာ ရဟန္းတစ္ပါးျဖစ္ခဲ့ရ၏။ အနည္းငယ္ ၾကက္သီးထဖြယ္လည္းျဖစ္၏။

       ထို႔ေၾကာင့္ ညီငယ္ရဟန္းေတာ္မ်ား အေမးအေျဖက႑ကို ပါးပါးနပ္နပ္ ေျဖၾကေစလို၏။ မိမိကဲ့သို႔ေသာ အမွားမ်ိဳး မလြန္ၾကဴးေစလို။ မိမိကား ထိုစကားအတြက္ ေနာင္တရလွ်က္ရွိ၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ “You are very ***y” ဟု အေျပာခံခဲ႔ရဘူးေသာေၾကာင့္တည္း။ ငုတ္တုတ္ပင္ ေမ့မိ၏။

သီဟနာဒ

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

Nibbana is the highest bliss

---

 -The third Noble Truth is the cessation of suffering.It is described as the cessation of craving        without   residue and dispassion (asesaviraga nirodho),giving up( Cago ),complete   abandonment (Pati nissaggo),release (Mutti ) and non-attachment (Anarlayo).(Dhammacakka pavattana Sutta)

-Originally, in the canonical references it bears an affinity to blowing off and most certainly the application is the blowing off the three roots of evils:craving,ill-will and delusion.

-Nibbana is an experience,which can not be grasped by logic and reasoning.So it is stated that it is beyond the range of logic(Atakka-avacara)

-Nibbana is also can be explained as the extinction of the fire of lust,hatred,and delusion.
Nibbana, in one sense,may be interpreted as the extinction of the flames: 

"The whole world is in flame.By what fire is it kindled?
By the fire of lust,hatred,and delusion;by the fire of birth,old age,death,sorrow,lamentation,
pain,grief and despair is it kindled."(Aditta pariyaya Sutta )

-The Buddha called it:The culmination,The Further shore,Truth,The Immaculate,The Joyful, Utter Peace,The Wonderful,The Pure,The Safe Refuge( S.IV,369-372)


To discuss this question, the ten grades of happiness found in the Bahuvedaniya Sutta are vital.
1)" Fivefold,Ananda,are sensual bonds,What are the five?
  Forms recognizable by the eyes,sounds recognizable by the ears, odours recognizable by the nose;flavors recognizable tongue;contacts recognizable by the body-desirable,lovely charming,infatuating,accompanied by thirst,and arousing the dust of passions.These,Ananda,are five sensual bonds.
Whatever happiness or pleasure arises from these sensual bonds,is known as sensual happiness.
Whoso should declare:'This is the highest happiness and pleasure which beings my experience'- I do not grant him that,and why?
Because there is other happiness more exalted and sublime."


2)The happiness of the first Jhana.( Associate with the five Jhana factors; initial application,sustained application,joy,happiness and one-pointedness.

3) The happiness of the second Jhana.(Associate with three Jhana factors; joy,happiness and one-pointedness.

4) The happiness of the third Jhana.(Associate with two Jhana factors;happiness and one-pointednedd.

5) The happiness of the fourth Jhana.(Associates with two Jhana factors;equanimity and one-pointedness.
(These four Jhanas are called Form-sphere Jhana(Rupa Jhana)


6) The happiness of the first formless jhana.(passing entirely beyond the perception form,with the disappearance of sense reaction,free from attention to perception of diversity,thinks:'Infinity is Space'-and lives abiding in the Realm if infinite Space.)

7) The happiness of the second formless Jhana.(.....'Infinite is Consciousness'-and lives abiding in the Realm of Infinite Consciousness.)

8) The happiness of the third formless Jhana.(...'There is nothing whatsoever'-and lives abiding in the Realm of Nothingness,)

9) The happiness of the fourth formless Jhana.(....lives abiding in the Realm of Neither perception Nor Non-perception.)

( These Jhanas are Formless Jhanas,Arupa Jhana)
"Whoso should declare:'This is the highest happiness and pleasure which beings my experience'- I do not grant him that,and why?
Because there is other happiness more exalted and sublime."


10) "Here a monk,utterly transcending the realm of Neither perception Nor Non-perception,lives,having attained to the Cessation of perception and sensation( Sannavedaniya niodha)This,Ananda,is the other happiness more exalted and sublime.


"How can that state be called highest happiness when there is no consciousness to experience it?'
"No,disciples,the Tathagata does not recognize bliss merely because of a pleasurable sensation,but disciples,whenever bliss is attained there and there Only does the Accomplished One recognize bliss."
"I proclaim that everything experienced by the senses is sorrow." But why?Because one in sorrow craves to be happy,and the so-called happy crave to be happier still.
The Buddha declare;"Nibbana paramam sukham,Nibbana is the highest bliss."
It is bliss supreme because it is not a kind of happiness experienced by the senses.It is a blissful state of positive relief from the ills of life.


Ref: Majjhima Nikaya,No.57.
        The Buddha and His Teaching.No 503-506.
        Essentials of Buddhism.No 60-65.

---

                                                                                                                                           U Cittara

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ကမ္းလက္ ေျခာက္လျပည့္

---

ဒီေန႔ ကမ္းလက္ ေျခာက္လျပည့္တဲ႔ေန႔ပါ။
စာဖတ္သူေတြကိုေတာင္းပန္ခ်င္တာကေတာ႔ အက္ဒမင္ခရီးထြက္ေနလို႔ (သူ စကက္ဂ်ဴးတစ္ခ်ိဳ႕ လုပ္ေပးထားခဲ႔လို႔)ပို႔စ္ ေတြ ပံုမွန္တက္ေနႏိုင္ေပမယ္႔ ဘယ္လိုေတြ တက္လာသလဲဆိုတာကိုေတာ႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားလိုက္ရပါတယ္။ ကေမာက္ကမ နည္းနည္းဆန္ပါတယ္။

ထူးထူးျခားျခား ေက်းဇူးစကားေျပာခ်င္တာကေတာ႔ ကမ္းလက္ကို လင္႔လုပ္ထားၾကတဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္ဂါေတြကိုပါ။

ကမ္းလက္ကုိယ္တိုင္က တကယ္႔ကို "ထြန္ယက္လို႔ မညက္ေသးတဲ႔ " စိုက္ခင္းပါ။ ဒါေၾကာင္႔ မျမင္ဖူးေသးတဲ႔ ဘဝတူမိတ္ေဆြ ဘေလာ႔ဂ္ဂါေတြကို ေက်းဇူးစကားနဲ႔အတူ ေတာင္းပန္စကားပါ ထားခဲ႔ခ်င္ပါတယ္။

အြန္လိုင္းေပၚမွာ ေရးခ်င္ရာေရးလို႔ရၾကေပမယ္႔ ေစာင္႔စည္းမႈေတြနဲ႔ ယုံၾကည္ရာေလးေတြကို ေဖာ္ျပေနၾကတာကိုေတြ႔ရေတာ႔ ဘေလာ႔ဂ္ဂါေတြကို ေလးလည္းေလးစားမိတယ္။ အလကားရတဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္စာမ်က္ႏွာေပၚမွာလည္း စာေပအက္သစ္ေတြ အမ်ားႀကီးဆိုတာ သိခဲ႔ရလို႔ပါ။

စကားလုံးၾကမ္းၾကမ္းေတြနဲ႔ ဝိုင္းဆဲေနၾကရင္ စစ္အစိုးရကိုေတာင္ ေမတၱာရႇိသလိုလိုျဖစ္တတ္သြားတာ (၈၈) ကာလက ႀကံဳဖူးခဲ႔တယ္။ စာဖတ္သူေတြထဲမွာ ျပည္တြင္းက စာဖတ္သူအေရအတြက္ သိသိသာသာ တက္လာလို႔လည္း ဝမ္းသာရပါတယ္။

ေျခာက္လျပည္႔ အမွတ္တရအတြက္ေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းကဗ်ာဆရာ ေမာင္စူးရဲ႐ဲ႕ ကဗ်ာေလးကို ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ေ႐ႊျမန္မာ၊အတြဲအမွတ္ ၅ ထဲကပါ။

ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္၏ ႏွစ္သုံးဆယ္ခရီး

ဘုရားပြဲတစ္ခုဆီကိုသြားေနတဲ႔ လွည္းတန္းႀကီးကို
စိတ္မွန္းနဲ႔ လွမ္းၾကည္႔ေတာ႔
ဖုန္လုံးေတြက
အသက္႐ွဴလမ္းေၾကာင္းကို ပိတ္ဆို႔ကုန္ၾက။

လြန္ခဲ႔တဲ႔ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ကို
ထိုင္ေငးမိတယ္။

ေသဆုံးေနတဲ႔ သစ္႐ြက္ေတြေပၚ
ေတာင္ေလ႐ိုင္းက ဒရြတ္ဆြဲလမ္းေလွ်ာက္လို႔၊
အေမက....
ညီေလးရဲ႕ အက်ႌၾကယ္သီးကို ျပန္တပ္လို႔၊
အေဖက..
ေရဒီယိုတစ္လုံးနဲ႔
လန္ဒန္သားေတြရဲ႕စကားကို နားေထာင္လို႔၊
က်ေနာ္က...
လုံးကားေနတဲ႔ ဗိုက္ကေလးကို ပြတ္သပ္ရင္း
(အစာတြင္းနက္မွန္း မသိတတ္စြာ)
ညေနေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ အေပ်ာ္ေတြကိုစၿမဳံ႕ျပန္လို႔။

လြန္ခဲ႔တဲ႔ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ကို
ထိုင္ေငးမိတယ္။

ႏြမ္းေျခာက္ေနတဲ႔ စံပါယ္ဖူးေလးက
ေလာကဓံအေၾကာင္းကိုမၿငီးျငဴပဲ
ေနပူထဲ မတ္တပ္ရပ္လို႔၊
ေရွးေဟာင္း ေစတီပ်က္ေတြၾကား
ဗုဒၶအဆုံးအမတစ္ခုခု ေတြ႔ရႏိုး
သဲႀကီးမဲႀကီး လိုက္ရွာလို႔၊
အဝါေရာင္ လိပ္ျပေလးႏွစ္ေကာင္
ဆြဲလဲသံထဲ ပ်ံဝဲဝင္သြားခိုက္
က်ေနာ္႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြက
အနာဂတ္ အသိုက္ေတြ
တစ္ခုၿပီးတစ္ခု တည္ေဆာက္လို႔။

ဒီေန႔...
မ်က္ႏွာေပၚ ယိုစီးက်ေနတဲ႔
က်ိဳးေၾကေနတဲ႔ အလင္းခက္ေတြကုိ
ထိုင္ေငးေနမိတယ္။

ေလာကဓံ၊ပို႔စ္ေမာ္ဒန္၊ ဘဝဒဏ္
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေပးပါ...
ေပါင္မုန္႔တစ္ခ်ပ္ေပးပါ...
႐ြာအေနာက္ပိုင္းက
ေဆာ႔ဖ္ဝဲသူေဌး ဘီးလ္ဂိတ္အတြက္
သက္ျပင္းေတြခဏခဏခ်လို႔။

ၿပီးေတာ႔......
မသိေယာင္ေဆာင္ျခင္း သခၤန္းစာတစ္ပုဒ္ကို
ႏႈတ္တက္အရ က်က္လို႔။   ။

ေမာင္စူးရဲ

---

ကမ္းလက္

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ရယ္စ႐ာျဖစ္ေနတဲ႔ ကမၻာေက်ာ္စြပ္စြဲမႈမ်ား

၁။ ဆြာမိႀကီး ဝိေဝကာနႏၵ
နံပတ္တစ္ကေတာ႔ ဆြာမိႀကီး ဝိေဝကာနႏၵပါ။ သူက ဗုဒၶဘာသာရဟန္းေတြနဲ႔     စေကာလားေတြက ျဗဟၼဏဝါဒကုိ တိုက္ခိုက္ၾကတယ္၊ မႏိုင္ေတာ႔ ဗုဒၶရဲ႕ေဒသနာေတာ္ေတြကို အိႏၵိယထဲကေန အၿပီးအပိုင္ ခိုးယူသြားၾကတယ္ တဲ႔။ ဗုဒၶရဲ႕ေဒသနာေတာ္ေတြဟာ ခိုးယူထြက္ေျပးျခင္းခံလိုက္ရတာလား၊ ေမာင္းထုတ္တာကိုခံလိုက္ရတာလား ဆိုတာပညာရွင္ေတြစကားဆိုဖို႔ပဲ ခ်န္ထားခဲ႔ပါရေစေတာ႔။ ဗုဒၶရဲ႔ေဒသနာေတြဟာ ေကာ္မာရွယ္လိုက္ဇ္ ထားတာမဟုတ္သလို ေကာ္ပီ႐ိုက္ ကိစၥလည္း မရွိဘူး။ ဒီေတာ႔ ႀကိဳက္သူယူသုံးလိုက္ၾကတာပါ။ႏွီးေႏွာလို႔မရတဲ႔ အယူအဆေတြမို႔ အျမစ္ျပတ္ေအာင္အသတ္ခံလိုက္ရေပမယ္႔ မေသႏိုင္တဲ႔ ဗုဒၶဘာသာက အျခားကမၻာ႔ အစိတ္အပိုင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မွန္မွန္ အျမစ္ေတြတြယ္ေနေတာ႔ ဟိႏၵဴေျမေပၚကလြဲရင္ အျမစ္မတြယ္တတ္တဲ႔  ျဗဟၼဏဝါဒ နည္းနည္းနယ္က်ဥ္းသလိုျဖစ္သြားတာေနမွာပါ။ ဘာပဲေျပာေျပာ  အိႏၵိယပိုင္ ဗုဒၶရဲ႕ေဒသနာေတာ္ေတြကို ႏိုင္ငံျခားသားဗုဒၶဘာသာရဟန္းေတြက ခိုးယူသြားၾကတယ္ ဆိုတာကေတာ႔ ၿပဳံးခ်င္စရာေလးပါ။ အႀကီးက်ယ္ ခိုးယူသူေတြက ဆာ အက္ဒြင္အာႏိုးတို႔၊ အိုင္းစတိုင္းတို႔ ပါ။သူတို႔ေၾကာင္႔ ႔႐ြာအေနာက္ျခမ္းကလူေတြ ဗုဒၶဘာသာ ကိုေတြ႔သြားတာပါ။ အာရွတိုက္ရဲ႕သူခိုးႀကီးကေတာ႔ သိရိဓမၼာေသာက မင္းႀကီးေပါ႔။ သူ႕ေၾကာင္႔ ကိုးတိုင္း ကိုးဌာနကို  ဗုဒၶဘာသာလြင္႔သြားရတာမဟုတ္လား။
ဆြာမိႀကီးမမီလုိက္လို႔၊ျဗဟၼဏဝါဒေတြရဲ႕ ႏွလုံးသည္းပြတ္ျဖစ္တဲ႔ ေယာဂက်င္႔စဥ္ဟာ ၂၁ ရာစုလည္းေရာက္ေရာ ဆရာေတြအခ်ိဳ႕က အျဖဴေတြနဲ႔ တ႐ုတ္ေတြ၊သူတို႔ဆီကေနတစ္ခ်ိဳ႕ အိႏၵီယန္းေတြ ေယာဂျပန္သင္ယူေနၾကေလရဲ႕။

၂။Sir Dave Richards

ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ႔ Sir Dave Richards ဆိုတဲ႔ ပရီမီးယားလိဂ္ ဘုတ္အဖြဲ႔ ဥကၠ႒၊FA အဖြဲ႔ဝင္ပါ။သူကလည္း ႏိုင္ငံျခားသားေတြက သူတို႔ပိုင္ ေဘာလုးံကစားျခင္းအတတ္ပညာကို မားသား လန္ဒ္ ကေန ခိုးယူသြားၾကတယ္ တဲ႔။ျဖစ္ပုံက အထက္ကနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ပဲ။အဂၤလိပ္ အမ်ိဳးသားအသင္းက ကန္လိုက္ရင္ အေႏွးနဲ႔အျမန္ ႐ွဳံးေတာ႔တာဘဲ။အခိုးခံလိုက္ရလို႔ေနမွာေပါ႔။သူမွစကားမဆုံးေသဘူး တ႐ုတ္ကလည္း ေဘာလုံးကစားျခင္းကို စတင္ေတြ႔ရွိတာက တ႐ုတ္၊အဂၤလိပ္ မဟုတ္ တဲ႔။လုပ္ခ်ပါေလေရာ။တ႐ုတ္အဆိုအရ အဂၤလိပ္ ေတြ ေဘာလုံးသူခိုးျဖစ္ရျပန္ေ႐ာ။သူတို႔လုေနတာနဲ႔ပဲ ႐ြာက ကေလးေတြေဘာလုးံမ႐ွိလို႔မကန္ရ႐ွာေတာ႔ဘူး။ေလာေလာဆယ္ အဂၤလိပ္ တို႔ ကမၻာ႔ဖလား၊ဥေရာပဖလားကိုခိုးသြားတာက ႏြာ႐ိုင္းသတ္သမားစပိန္ေတြ။
ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး။သူခိုးမယိုးတတ္ရင္ ရီရတယ္လို႔ စဥ္းစားမိလို႔ပါ။

ဇင္ေဝေသာ္

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ဝါးရင္းတုတ္ကုိ မေမ့ေသးတဲ့ ဒကာမႀကီးတုိ႔ႏုိင္ငံ

---

       ၾကာေတာ့ ၾကာပါၿပီ။ ယေန႔ဆုိလွ်င္ ကိုးႏွစ္ခန္႔ ရွိၿပီ။ စကၤာပူအတြက္ စေတးေလွ်ာက္စဥ္ ပီနန္မွတဆင့္ (ရန္ကုန္မျပန္ခ်င္သျဖင့္) ဒကာမႀကီးတုိ႔ ယပက္လက္ႏုိင္ငံသုိ႔ ရထားျဖင့္ ခရီးထြက္ခဲ့သည္။ ဆရာသမားမ်ား၏ စကားအရ ဘန္ေကာက္မွတဆင့္ မဲစရီးယန္းသုိ႔ သြားကာ ခဏသီတင္းသုံးၿပီး စေတးရၿပီဆုိမွ ျပန္လာရန္ ျဖစ္သည္။

       ရထားဘူတာမွာ မိတ္ေဆြရဟန္းတစ္ပါး လာႀကိဳသျဖင့္ အဆင္သင့္သြားသည္။ သုိ႔မဟုတ္လွ်င္ ဒုကၡ အေတာ္ေရာက္ႏုိင္၏။ အဂၤလိပ္စကားေျပာလုိ႔ သိပ္မရ။ ဘက္(စ္)ကားနံပါတ္မ်ားကပင္ ထုိင္းလုိ ေရးထားရကား ထုိင္းစာ မသိသူအတြက္ အလြန္အခက္အခဲ ရွိႏုိင္သည္။ လာႀကိဳေသာ ရဟန္းမိတ္ေဆြကား ဗာခ်ီလာေလာင္ကြန္တကၠသုိလ္၌ ပညာသင္ေနတာျဖစ္ၿပီး ထုိင္းစကားပင္ အေတာ္ ေျပာႏုိင္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။

       မဲေဆာက္၊ မဲစရီးယန္းသုိ႔ ကားလက္မွတ္ျဖတ္ေသာအခါ အခက္အခဲ ႀကံဳရေတာ့သည္။ နံပါတ္တစ္က သကၤန္းအေရာင္၊ နံပါတ္ႏွစ္က ေထာက္ခံစာပင္ ျဖစ္သည္။

       ဝတ္ထားေသာ သကၤန္းအေရာင္က အညိဳေရာင္ ျဖစ္ေနသျဖင့္ ထုိင္းတုိ႔သကၤန္းေရာင္ႏွင့္ ကြဲေနသည္။ လက္မွတ္ေရာင္းသူက ထုိင္းစကားလည္း မေျပာတတ္၊ သကၤန္းကလည္း သူတုိ႔ရဟန္းဝတ္ေသာ သကၤန္းေရာင္ႏွင့္ မတူသျဖင့္ ရဟန္းစစ္ ဟုတ္ဟန္မတူဟု ဆုိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘန္ေကာက္ရွိ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွ ဆရာေတာ္တစ္ပါး၏ ေထာက္ခံစာပါမွ လက္မွတ္ေရာင္းေပးမည္ဟု ဆုိေလေတာ့သည္။

       ခက္ရခ်ည့္၊ မိမိက အာဂႏၲဳ၊ သူတုိ႔ႏုိင္ငံကုိလည္း ပထမဆုံး အေခါက္၊ သိသည္ဆုိသည့္ ဆရာေတာ္ကလည္း သြားရမည့္ မဲစရီးယန္းမွာ။ မည္သည့္ ဆရာေတာ္အထံမွ ေထာက္ခံစာ ရပါအံ့နည္း။ အေတာ္ရစ္ေသာ လက္မွတ္ေရာင္းပဲဟု စိတ္ထဲ ထင္မိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လာႀကိဳေသာ မိတ္ေဆြရဟန္းကုိ အကူအညီ ထပ္ေတာင္းရေတာ့သည္။ သူက သူေနေသာေက်ာင္းက ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္ကုိ အကူအညီေတာင္းသျဖင့္ ေထာက္ခံစာ ရသြားေတာ့သည္။

       ေထာက္ခံစာယူၿပီး လက္မွတ္ေရာင္းထံ ျပန္သြားေတာ့ လက္မွတ္ေတာ့ ေရာင္းေပးမည္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ေရာင္းေသာ ေစ်းႏႈန္းျဖင့္ေတာ့ မရ၊ (သိရသည္မွာ ရဟန္းေတာ္မ်ား တစ္ဝက္ေၾကးသာ ေပးရသည္ဟူ၏) ေစ်းႏႈန္းအျပည့္ ေပးရမည္ဟု ဆုိျပန္သည္။

       အဘယ့္ေၾကာင့္နည္းဟု ေမးရာ ထုိင္းသံဃာမဟုတ္၊ သကၤန္းအေရာင္မတူေသာေၾကာင့္ဟု က်ိဳးေၾကာင္းညီညႊတ္ေသာ အေျဖကုိ သူကေပးသည္။ မတတ္သာ ရွိေတာ့၏။ သုိ႔ျဖင့္ပင္ မဲစရီးယန္းသုိ႔ သြားမည့္ကားလက္မွတ္တစ္ေစာင္ ရလုိက္သည္။ ဒီကသြားလုိ႔ ဒီလုိ ျပႆနာေလးေတြ ရွိတတ္တာပါ။ မဲစရီးယန္းကေန ဘန္ေကာက္ျပန္လာရင္ ဒီျပႆနာမ်ိဳးေတြ မရွိေတာ့ပါဘူးဟု မိတ္ေဆြရဟန္းက အားေပးရွာသည္။

       ကားေပၚေရာက္ေသာအခါ ထုိလက္မွတ္ေရာင္းဒကာ၏ မိမိအေပၚ ဆက္ဆံမႈကုိ သေဘာေပါက္ေတာ့သည္။

       ထုိင္းႏုိင္ငံေျမာက္ပုိင္းကား ရွမ္းျပည္နယ္ႏွင့္ အေတာ္တူသည္။ ခပ္ပါးပါး ျမဴမႈံတစ္ခ်ိဳ႕၊ ခပ္ညိဳ႕ညိဳ႕ ေတာင္တန္းေတြ တစ္သြယ္၊ ေလေျပက သယ္လာသည့္ ေတာနံ႔၊ ေတာင္နံ႔၊ တကယ္ပင္ ႐ႈ႕ခ်င္စဖြယ္ ေကာင္းလွ၏။ အျပင္႐ႈ႕ခင္းမ်ားအေပၚ မ်က္လုံးမ်ား စူးက်ေနရာမွ ေရွ႕တည့္တည့္မွာ ရွိေနေသာ ဗြီဒီယုိဇာတ္ကားကုိ ေတြ႔ရေတာ့သည္။

       ဦးေအာင္ေဇယ်နယ္ခ်ဲ႕သည့္ အေၾကာင္းကို ႐ိုက္ကူးထားေသာ ဗြီဒီယုိေခြတစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း ထုိင္းစကား မတတ္ေသာ္လည္း သိႏုိင္သည္။ သူတုိ႔လူမ်ိဳးမ်ား မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ ရွင္သန္ထက္ျမတ္ေရးအတြက္ ႐ုိက္ကူးထားေသာ ဗီြဒီယုိဇာတ္ကား ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ထုိင္းလူမ်ိဳးတုိ႔က တုိင္လုံးမ်ားျဖင့္ ဝင္းထရံခက္၍ ေနၾကသည္။ ျမန္မာေတြက တုိင္လုံးဝင္ထရံမ်ားကုိ ေလွခါးေထာင္ ေက်ာ္ဝင္ၿပီး ထုိင္းလူမ်ိဳးမ်ားကုိ ႐ုိက္ၾကေလေတာ့သည္။

       ဘက္(စ္)ကား တစ္စီးလုံးမွာလည္း ျမန္မာဟူ၍ ဤရဟန္းတစ္ပါးသာ၊ သူတုိ႔ အခ်င္းခ်င္းလည္း ဤရဟန္းသည္ ထုိင္းမဟုတ္၊ ျမန္မာရဟန္း ျဖစ္ရမည္ဟု ေျပာေနၾကလိမ့္မည္ ထင္သည္။

       မည္သုိ႔ျဖစ္ေစ၊ သူတုိ႔႐ုိက္ကူးထားေသာ ဗြီဒီယုိဇာတ္ကားအရဆုိလွ်င္ ျမန္မာမ်ားကုိ ထုိင္းေျမာက္ပုိင္းသားတုိ႔က ေတာ္ေတာ္ မုန္းတီးေနၾကေလာက္သည္ဟုေတာ့ စဥ္းစားမိသည္။ ဤမွ် ေတာေတာင္ထူထပ္ေသာ ေဒသမ်ားကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ကာ အယုဒၶယအထိ သိမ္းပုိက္ခဲ့ေသာ ဦးေအာင္ေဇယ်၏ ဇြဲကုိ ခ်ီးက်ဴးမိသည္။ လြယ္ကူလွသည့္ ကိစၥမဟုတ္။

       ထုိမွတဆင့္ ပီနန္ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ေပးဖူးေသာ ဩဝါဒမ်ား ေခါင္းထဲ ေရာက္လာျပန္သည္။

       “ထုိင္းႏုိင္ငံေျမာက္ပုိင္းမွာ ျမန္မာသာသနာျပဳေက်ာင္း ရာခ်ီၿပီး ရွိခဲ့တယ္။ အခု ဆယ္ဂဏန္းေတာင္ မျပည့္ေတာ့ဘူး။ အဓိကအေၾကာင္းကေတာ့ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ သာသနာျပဳရဟန္းငယ္ေတြ ေမြးထုတ္ မေပးႏုိင္တာဘဲ” စေသာ ဩဝါဒမ်ား ျဖစ္သည္။

       ကုိယ္တုိင္ ေခတၱမွ် သီတင္းသုံးရန္ သြားေသာ မဲစရီးယန္းေက်ာင္းကပင္ က်န္ေကာင္းက်န္ရာ ျမန္မာပုိင္ေက်ာင္းမ်ားထဲမွ တစ္ေက်ာင္း ျဖစ္ေပသည္။မဲစရီးယန္းေရာက္ေသာအခါ ၿမိဳ႕က သိပ္မႀကီးသျဖင့္ ထုိေက်ာင္းကုိ အလြယ္တကူ ရွာေတြ႔ႏုိင္ခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္ကား ဦးဇဋိလျဖစ္ၿပီး စကၤာပူျမန္မာေက်ာင္းႀကီး၌ ေက်ာင္းထုိင္သြားဖူးေသာ ဆရာေတာ္ျဖစ္သည္။

       ဘက္(စ္)ကားေပၚတုန္းက ထုိင္း၊ ျမန္မာပဋိပကၡရွိေသာ္လည္း မဲစရီးယန္းကုိ ေရာက္ေသာအခါ၌မူ သိပ္မဆုိးေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။ ထုိင္းလူမ်ိဳးမ်ားကလည္း ျမန္မာဆရာေတာ္မ်ားကုိ ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းၾကပါသည္။ စကၤာပူႏွင့္ အဆက္အသြယ္၊ ဖုန္း၊ ဖက္(စ္) စသည္တုိ႔ကုိပင္ ထုိင္းလူမ်ိဳးပုိင္ စတုိးဆုိင္ထံမွ အကူအညီ ယူခဲ့ရသည္။

       ထုိၿမိဳ႕၌ တစ္လပင္ မျပည့္မီ စကၤာပူမွာ စေတးရၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ ျပန္လာခဲ့ရသည္။ ထုိၿမိဳ႕ေလးကား မဲေဆာက္ႏွင့္လည္း မေဝး၊ ထုိင္းျမန္မာေဘာ္ဒါႏွင့္လည္း မေဝးလွသျဖင့္ ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ား အဝင္အထြက္ ခပ္စိပ္စိပ္ ရွိသည္ကုိလည္း မွတ္သားခဲ့ရသည္။

       မည္သုိ႔ဆုိေစ၊ ထုိင္းႏုိင္ငံေျမာက္ပုိင္းသားမ်ားအဖုိ႔ ဝါးရင္းတုတ္ကုိ ေမ့လုိ႔ မရၾကေသးေၾကာင္း ဘန္ေကာက္အျပန္ ကားေပၚမွာ ျပေသာ ဗြီဒီယုိကားက သက္ေသခံလွ်က္ ရွိေနျပန္သည္။

       ထုိ႔အျပင္ ဗီနန္ဆရာေတာ္၏ ဩဝါဒကုိ စဥ္းစားမိရင္း ၿပံဳးမိေသးသည္။

       မိမိကား သီရိလကၤာဆရာေတာ္ႀကီး တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ေက်ာင္း၌ သီတင္းသုံးရန္ စကၤာပူသုိ႔ ေျခဦးလွည့္ေနၿပီ မဟုတ္ပါလား။

       သုိ႔ျဖစ္လွ်င္ သီရိလကၤာသံဃာမ်ား၊ ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားကေရာ ဗုဒၶဘာသာအခ်င္းခ်င္း နယ္ခ်ဲ႕သည္၊ သီရိလကၤာရဟန္း တည္ေထာင္ခဲ့သည့္ေက်ာင္းကုိ ျမန္မာရဟန္းတစ္ပါးက ဝင္ေရာက္သီတင္းသုံးေနသည္ဟု ေျပာရန္ မသင့္ပါေလာ။ မတက္ႏုိင္၊ က်ရာဇာတ္ကုိေတာ့ ပီျပင္ေအာင္ ကရေပေတာ့မည္ဟုသာ အားခဲရင္း ဒကာမႀကီးတုိ႔ ယပက္လကႏိုင္ငံကုိ “တမ္း” လုိက္မိသည္။

---

သီဟနာဒ

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ခ်န္ပီယံလိဂ္ ကိုယ္ပူ

---

 ပြဲစဥ္ (၁)

ကမာၻ႔အေကာင္းဆံုးေဘာလုံးအသင္းဆိုၿပီး လက္သီးလက္ေမာင္းေတြတန္း၊ေဘာလုံးမာဆယ္အဖုအထစ္ေတြ ညွစ္ျပေနေနတဲ႔  ဘာစီလိုနာဟာ ဒီမက္တီယို႐ဲ႕ ထရန္းစဖိ႔ုတံတားကို ျဖတ္ဖို႔ ကိုေတာ႔ ဟန္ခ်က္ညီညီမေလ်ွာက္ႏိုင္ခဲ႔ဘူး။ ငိုတာ ဝါသနာပါသူေတြ ဘာစီလိုနာအတြက္၊ လီယိုနယ္မက္စီအတြက္ (ကိုယ္တိုင္ အာဂ်င္တီးနားမဟုတ္ရင္) ငိုႏိုင္ပါတယ္ ။ အာဂ်င္တီးနားျဖစ္ေနရင္ေတာ႔ ငိုလို႔မသင္႔ပါဘူး။ မက္ေဒါနားက" Don't cry for me Argentina" လို႔ေတာင္းပန္ထားပါတယ္။

ႏွစ္ပြဲ႐ွဳံး တစ္ပြဲသေရဆိုတာ မမ်ားလွေပမယ္႔ အေရးအႀကီးဆုံး ဖလားႏွစ္ခုရဲ႕ အသည္းကြဲဇာတ္အိမ္အတြက္ေတာ႔ လုံေလာက္တဲ႔ ငိုခ်င္း႐ွည္ေတြပါ။ ဂၽြန္တယ္ရီထိခဲ႔တဲ႔ အနီကတ္နဲ႔ ဖက္ဘရီဂတ္စ္လက္ေဆာင္ရလိုက္တဲ႔ ပင္နယ္တီပါ ထည့္ေပါင္းရင္ ဘာေၾကာင္႔ဒီမက္တီယိုရဲ႕ အၿပံဳးေတြ ေထာင္းေထာင္းထေနတယ္ဆိုတာ ေက်ေက်ညက္ညက္ဖတ္လို႔႐ႏိုင္ပါ႐ဲ႕။

ဂိုးေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ သြင္းခဲ႔သူလီယိုနယ္မက္စီရဲ႕ ပင္နယ္တီအလြဲနဲ႔ ဂိုးသြင္းဖို႔ ဖိနပ္ေျပာက္ေနရွာသူ ေတာရက္စ္ ႐ဲ႕ ပြဲသိမ္းလက္သီးက ရထားေပၚကခ်ပစ္တားခဲ႔တဲ႔ မဟတၱမဂႏၶီရဲ႕ ဖိနပ္တစ္ဖက္လို တန္းဖုိးျဖတ္႐ခက္လွခ်ည္႔။

လူဟာ အမ်ာႀကီးမွားဖို႔မလိုအပ္သလို အမ်ားႀကီးလည္းမွန္ေနဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ျပန္ဘူး။ အေရးႀကီးတာမမွားဖိ႔ုနဲ႔ အေရးႀကီးတာတစ္ခ်ိဳ႕မွန္ေနရင္ ဘဝရဲ႕ ဝင္သက္ထြက္သက္လည္း အေမာမေဖာက္ႏိုင္ဘူး လို႔ ဖနန္ဒိုက ခပ္တိုးတိုးေရ႐ြတ္ေနေလရဲ႕။

ကံဟာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ဆန္ဆန္ လည္ေနဟန္တူရဲ႕၊ ခ်ယ္လ္ဆီးအသည္းခြဲသူ အင္နီယက္စတာရဲ႕ ဂိုးက''ဟုိး ေ႐ွးေ႐ွးတုန္းက....." ဆိုတဲ႔သမိုင္းကို ထပ္ေ႐းေတာ႔မလိုလိုနဲ႔ လိုရမယ္ရဂိုးတစ္ဂိုးသာျဖစ္ခဲ႔ရရွာတယ္။

ပဥၥလက္ဆန္ဆန္ေဘာလုံးေမွာ္နဲ႔ ဆယ္မိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ သူမ်ားေျခေထာက္ထဲ ေဘာလုံးမေရာက္ေအာင္ ယူတတ္၊ေပးတတ္၊ေသြးေအးတတ္တဲ႔ ဘာစာ ဟာ အေဝးဂုိးစနစ္ အႏိုင္ အရွံဳးနဲ႔ ႏွစ္ တစ္ ဆိုတဲ႔ လန္ဒန္သားတို႔ရဲ႕ အေၾကာမာေနမႈေၾကာင္႔ ဘာစာမပီစြာ ျပာျပာခတ္ေနၾကေလရဲ႕။ ဘယ္မလဲ ေသြးေအးတဲ႔ဘာစာ။ သူ႕မထိေသးတာကိုး လို႔ သင္ပုန္းႀကီးဖတ္စာကုိ ႏႈတ္တက္အရ ရြတ္လိုက္မိရဲ႕။

မယုံ႐င္ရင္ၾကည့္။ လူဆယ္ေ႐ာက္လုံး  ခ်ယ္လ္ဆီး ရဲ႕ပင္နယ္တီစည္းေၾကာင္းေတြနဲ႔ သူတို႔ေျခေထာက္ေတြခ်ည္ေႏွာင္ထားၾကတယ္၊ သူတို႔ပိုင္နက္တဲမွာက်ေတာ႔ အခ်ိန္မီေရာက္လာတဲ႔ေဘာလုံးတစ္လုံး႐ယ္၊ ဖနန္ဒို႐ယ္ လဲၿပိဳေနတဲ႔ ဂိုးသမားေလး႐ယ္။ မိနစ္ ကိုးဆယ္။ ဘာစာ ၂ လန္ဒန္နား ၂။ ဒေရာ႔ဘာတို႔ စြာက်ယ္စြာက်ယ္လုပ္လာမဲ႔ ျမဴးနစ္က ဘာလင္တံတိုင္းပဲ႔တင္သံကို ၾကားနာတတ္႐င္ ဒီမက္တီယိုရဲ႕ ေအးစက္စက္အၿပံဳးကိုဆန္႔က်င္ၿပီး ေလာင္းေၾကးေတြ စြတ္ေခၚဖို႔ မိုက္မဲလြန္း႐ာေ႐ာက္ေပေတာ႔မယ္။

မိုဟာမက္အလီ ကေတာ႔ ေျပာဖူးရဲ႕။ တစ္ခ်ိန္က ခ်န္ပီယံ နဲ႕ထိုးသတ္႐မွာ သိပ္ေၾကာက္တာပဲ။ အခု မေၾကာက္ေတာ႔ဘူး၊ သူ႕ကို အလဲထိုးႏိုင္မွ  ခ်န္ပီယံလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ သိသြား လို႔တဲ႔။

မက္ဒ႐စ္လား၊ဘိုင္ယန္လား။ဒီမက္တီယိုရဲ႕ ေအးစက္စက္အၿပံဳးကို ေက်ာခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ........


ပြဲစဥ္(၂)

ထင္ေပၚ႐ာေတြကိုစင္ေတာ္ေပၚ လုိက္ေကာက္တတ္တဲ႔ ပေဒသရာဇ္ဆန္ဆန္ မက္ဒရစ္နဲ႔ ပန္းပ်ိဳးလက္ဆန္ဆန္ ဘိုင္ယံ တို႔ အႀကိဳဗိုလ္လုပြဲက ပင္နယ္တီယဥ္ေက်းမႈေတြ ထြန္းကားလြန္းလွတယ္။ တကယ္ဆို ေရာ္နာဒို နဲ႔ ေရာ္ဘင္ တို႔႐ဲ႕ ပင္နယ္တီ ႏွစ္လုံးဟာ ေပါ ေခ်ာင္ ေကာင္းေတြပါ။ မိနစ္ ၉၀။ ပေဒသရာဇ္ ၂ ပန္းပ်ိဳးလက္ ၁။ ႏွစ္ပြဲေပါင္းအေျဖ ၃-၃။ အေဝးဂိုးစနစ္ လက္မႈိင္ခ်။ အခ်ိန္ နာရီဝက္ပိုတိုးၿပီး (ဒီေလာက္ေတာင္ လိုက္တူေနရသလား ဆိုတဲ႔ စြပ္စြဲခ်က္ နဲ႔)အကန္ခိုင္း။ အေျဖက မတုန္ မလႈပ္။ ေက်ာက္႐ုပ္။ ႏွစ္သင္းလံုးပင္နယ္တီ ထိၾကေလေရာ။

ဂ်ာမန္ေတြဟာ ကလပ္လို႔ဆိုဆို အမ်ိဳးသားအသင္းလုိ႔ေျပာလိုကေျပာ ပင္နယ္တီအ႐ွဳံးနဲ႔ မယဥ္ပါးလွဘူးဆိုတာ ေမာ္ရင္ညိဳဖတ္ဖူးတဲ႔ ေသြးပ်က္စရာ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာပါ။ ဂိုးေတြ အၿပိဳင္သြင္းခဲ႔ၾကတဲ႔ လီယိုနယ္မက္စီ နဲ႔ ေရာ္နာဒိုတို႔ဟာ ပင္နယ္တီလြဲေခ်ာ္ရာမွာေတာင္ အႀကိတ္အနယ္ ယွဥ္ၿပိဳင္ လြဲေခ်ာ္ခဲ႔ၾကတယ္။ အြန္လိုင္း မွာ ေကာ္ပီ ေပ႔စ္ေတြ ေခတ္စားသလို ေရာ္နာဒိုရဲ႕ မသားနားလွတဲ႔ပင္နယ္တီကို  ေကာ္ပီ ေပ႔စ္ လုပ္လိုက္မိတဲ႔ ကာကာရဲ႕ ႀကိဳးစားမႈက ေမာ္ရင္ညိဳကို ဆံပင္ပိုျဖဴေစခဲ႔ျပန္တယ္။ ကဲ... မက္ဒရစ္ ပင္နယ္တီဘယ္ေလာက္လြဲသလဲဆိုရင္ ကာစီးယက္ ႏွစ္လုံးကယ္တာေတာင္ ပင္နယ္တီငါးလံုးျပည္႔ေအာင္ မကန္လိုက္ရဘူး။ အဲဒါ ရာမို႔ စ္ေလ။ ေနဝင္းက စစ္တပ္ဟာ ေသနပ္ကိုမိုးေပၚေထာင္မေဖာက္ဘူး လို႔ အ႐ုပ္ဆိုးဆိုးႏႈတ္ဆက္သံေျပာေနတဲ႔ၾကားက ေဘာလုံးကို မိုးေပၚေထာင္ကန္ပစ္လိုက္ေလ႐ဲ႕။ ၿပီး။ ပေဒသရာဇ္ ၁ ပန္းပ်ိဳးလက္ ၃။

တံတိုင္း(ဘာလင္)နဲ႔ တံတား(ထရန္းစဖို႔ဒ္) ဘယ္မွာ လူ ပိုစည္ကားေလမလဲ။

သမိုင္းနဲ႔ ပဋိ႐ူပျဖစ္တာကေတာ႔ ျမဴးနစ္ေပါ႕။ ပိုလည္းႏုပ်ိဳတယ္။ ဒါေပမယ္႔ လမ္းပတ္တို႔ ေပါင္က်ိဳးအဖြဲ႔ကို ေလွ်ာ့တြက္ရင္လည္း ႏြားအိုေတြကို အားနာစရာေကာင္းေနျပန္ေရာ။

တကယ္ဆို ဆရာႀကီး ေရာ႔ ဟ်ဳသ္ က လြဲရင္ ျမဴးနစ္ကြင္းစိမ္းစိမ္းေပၚမွာအသက္႐ွင္က်န္ရစ္မွာက ဘာစာ နဲ႔ မက္ဒရစ္ လို႔ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ဟစ္ခဲ႔ၾကတာဘဲ။ ေရာ႔ ဟ်ဳသ္ ကသာ ျပည္တြင္းပြဲမွာ သတ္ၾကျဖတ္ၾကရင္း  ေျခကုန္လက္ပန္းက်ၿပီး ႏွစ္သင္းလုံးထြက္ရမယ္လို႔ ခပ္တည္တည္ ေဟာကိန္းထုတ္ခဲ႔တာပါ။ သူ သုံးမွတ္ အျပည့္ရသြားတယ္။ အိမ္႐ွင္ဆိုတာကလြဲရင္ ခ်ိန္ခြင္လ်ာကေတာ႔ ပိုေနၿမဲ က်ားေနၿမဲ ပါ။

တစ္ခုခု ကုိ မျဖစ္မေနေ႐ြးရေတာမယ္ဆိုရင္ေတာ႔ ေအဘရာ မိုဘစ္ ရဲ႕ဆႏၵ ျပည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ နည္းျပေတြ၊ ပိုက္ဆံေတြ ကုန္လွၿပီ။ ပိုက္ဆံက ဘီလ်ံ ႐ွိေပမယ္႔ နည္းျပက ဘီလ်ံ မ႐ွိဘူး မဟုတ္လား။

ဒေရာ႔ဘာတို႔ ေနမဝင္ခင္ ဘာလင္တံတိုင္းေပၚမွာ လမ္းပတ္တို႔ တိမ္ေတာက္လိမ္႔မယ္လို႔ ခပ္ပါးပါးေတာ႔ ထင္ေနဆဲ ဘဲ။

---

ဇင္ေ၀ေသာ္

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

Relativity Theory Occupies the Buddhist Teachings

---

Dependent Origination or causal relativity is a feature common to both physical and psychical sphere.Hence the correlation of cause and effect has been brought to light by two basic formulae, abstract and concrete,which can be readily applied to every phenomenon.
"Whenever this is present,this is also present.
 Whenever this is absent,this is also absent." (Udana)
"From the arising of this,this arises.
 From the cessation of this,this ceases to be." (Udana)

The concrete formula given in many places in the cannon is specific with regard to the causal genesis,interdependence and cessation and illustrates how the theory is applicable to every phenomenon that arises and ceases to be in the world of experience.It is the world of change.
"Those things proceed from a cause,of these the Truth-finder has told the cause,
 And that which is their stopping,the great recluse has a such doctrine." (Vinaya,Mahavagga Pali)
This stanza is considered as a doctrinal summary of Buddhism.


It is not subjective but objective category imposed by the mind on phenomena.Its objective characteristics is emphasized with the terms
objectivity, necessity,invariability and conditionality.(S.II.,p 26)
Its objectivity of causal interdependence is stressed throughout  as a fact.Causal sequence is as independent occurrence of phenomena and it is free from any subjective intervention by the mind.It is stated that whether Tathagata arise or not this order,namely,the fixed nature of phenomena,regular pattern of phenomena, or conditionality exists in the world.This the Tathagata discovers and comprehends;having discovered and comprehended it,He points it out,teaches it lays it down,establishes,reveals,analyses,clarifies it and says:"Look!" (S.II,pp.25-6)


Its relation to other principal doctrines taught in Buddhism is too obvious to ignored.
The Four Noble Truths. (Suffering,the cause of suffering,cessation of suffering and the way to the cessation of suffering.)
The three characteristics;impermanence,

suffering and non-sustainability.(Anicca,Dukkha and Anatta)

Kamma and rebirth.

The seven factors of enlightenment.(Mindfulness, analysis Dhamma-knowledge,Effort,Joy,Calmness,Concentration and Equality).

"Whatever is in the nature of arising(due to causes and conditions) is in the nature of ceasing to be." (Dhammacakka pavattana Sutta)

Hence the Buddha's assertion:

"He who sees the Dependent Origination,sees the dhamma.

He who sees the dhamma,sees the Dependent Origination,sees the dhamma.

(Yo paticcasamuppadam passati,so dhammam passati.

 Yo dhammam passati,so paticcasamuppadam passati."

Paticcasamuppada  formula

Through ignorance conditioned are the kamma formation.

Through the kamma formation conditioned is consciousness.

Through consciousness conditioned are Mentality and Corporeality.

Through Mentality and Corporeality conditioned are Six sense-sphere.

Through Six sense-sphere conditioned are Six sense-bases.

Through Six sense-bases conditioned is sense impression.

Through impression conditioned is feeling.

Through feeling conditioned is Craving. Clinging.

Through conditioned is Clinging.

Through Clinging conditioned is Re becoming.

Through Re becoming conditioned is Rebirth.

Through Rebirth conditioned are Decay,Death, Sorrow,Lamentation,Pain,Grief and Despair.

Thus arises the whole mess of suffering.

There are at least examples of Dependent Origination.

The first one is as above.

The second one is-

Conflict is caused by liked,the like is caused by desire, desire is caused by pleasant and unpleasant,pleasant and unpleasant is caused by contact,contact is caused by name and form.(Sn.862-871)

The third is -

suffering conditions faith,faith conditions  joy,joy conditions tranquility,tranquility conditions happiness,happiness conditions concentration,concentration conditions disenchantment,disenchantment conditions dispassion,dispassion conditions freedom,freedom conditions knowledge of the destruction of the defilement.

---

U Cittara

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ရီေလးတစ္ဗတီ သီအိုရီ

---

 အိုင္းစတိုင္း သူ႕မိတ္ေဆြကိုေျပာေနတယ္
"ရီေလးတစ္ဗတီ သီအိုရီ မွန္ကန္ၾကာင္းထင္႐ွားရင္ ဂ်ာမန္ေတြက က်ေနာ္ဟာ ဂ်ာမန္လူမ်ိဳးျဖစ္တယ္လို႔ေျပာၾကၿပီး ျပင္သစ္ေတြကေတာ႔ ကမၻာ႔ႏိုင္ငံသား လို႔ေျပာၾကလိမ္႔မယ္။
 ရီေလးတစ္ဗတီ သီအိုရီ မမွန္ဘူးဆိုရင္ေတာ႔ က်ေနာ္ဟာ ဂ်ာမန္လူမ်ိဳးလို႔ ျပင္သစ္ေတြကေျပာၿပီး ဂ်ာမန္ေတြကေတာ႔ က်ေနာ္ဟာ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးလို႔ေျပာၾကလိမ္႔မယ္။"

အဲဒီအခ်ိန္မွာ မီးဖိုထဲက အသံ တစ္သံထြက္လာတယ္။
"ဘယ္သူေတြ ဘာပဲေျပာေျပာ ရွင္ဟာ က်မေယာကၤ်ား ပါလို႔ေျပာဖို႔ေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ခက္ေနၿပီ"
အိုင္းစတိုင္းႀကီး ဒီေတာ႔မွ ၿငိမ္သြားတယ္ တဲ႔။အဲဒီ ရီေလးတစ္ဗတီ သီအိုရီ က ညစာနဲ႔ပိုနီးေနတာကိုး။

---

ကမ္းလက္

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

The Short Notes

---

The short notes are especially meant for Buddhist and Pali College (Singapore) students and those who are interested in Buddhism.


1) Self mortification (Attakilama tha nuyoga)

 Self mortification is one of the two extreme practices. The Buddha says these two extremes to be avoided by a recluse who is seeking realization. He said in Dhammacakkapavattana Sutta that Self mortification (Attakilamathanuyoga) is full of suffering (Dukkho), ignoble (anariyo) and connected with misery (Anattha samhito). It should be avoided because it weakens one's intelect. This practice is the product of the belief that one can achieve highest stage by practising extremely difficult practices and it was expecially, very popular among the brahmins and other ascetics in India in the 6th century B.C.


2) Ucchedavada

 The Ucchedavada, the materialistic view, advocating sensual gratification at any cost and by any means, encouraged pursuit of sensual pleasure. The materialists argued that soul is only a psycho-physical unit born of parents and does not survive death. Hence he has to enjoy life through whatever means as long as one lives. The materialism or nihilism held the view that the body and the soul are one (tam jivam, tam sariram) with the death of a person his soul also perishes. Therefore they advocated the indulgence in sensual pleasure. Seven kinds of nihilist theories have been mentioned in the Brahajala sutta.
 Nihilism or materialism rejects eternity and immutabality to ego.


3) Nivarana (hindrances)

 The Buddha identified intruding thoughts and emotions that often accompany them as being of five main types------sense desire (kamacchanda), ill-will (byapada) , sloth and torpor (thina middha), restlessness and worry (uddhacca kukucca) and doubt (vicikicca).
These five hindrances are not oust disruptive to meditation, they are also the root cause of most psychological problems as well.
 The Buddha said that these hindrances "cause blindness, lack of vision and contributed to distress."  He also said that when they are diminished, the mind becomes " malleable, pliable, workable and bright" (S-V-92) and that being free from them, even temporarily, allow "gladness to arise, from gladness comes joy, being joyfull the body is stilled, a still body creates happiness and the mind that is happy becomes concentrated." (D-I-74)


4) Issaranimmanavada (Theism)

 Theism is that belief in an all-loving, all-powerful and all-knowing God who created and controls the Universe. It is one of four false views together with materialism, kammic determinism and randonism (A-I-173)
 Buddhism' s main objection to theism is that God' s supposed attributes contradict each other. If he really created and controls everything then he must be responsible for all the suffering in the world. "If he really is the controller, the Highest, Lord of all beings, why is the whole world in such a mess? Why did he not make the world happy?" (Jataka, VI. 208)
From the Buddhist perspective, human spiritual consciousness could be said to move through three stages-- polytheism, theism and non-theism. Primitive people attributed different natural occurrences and forces to different deities. Later all these were attributed to a single deity. In its highest and most sophisticated stage, the human mind understands that things happen as a part of the order of nature not because of diety.


5) Eternalism (Sassatavada)

  The theory of ego has been criticised in Buddhism together with another famous views at the time. Eternalism is the view that ascribes eternity and immutablilty to ego. According to eternalism body is one and the soul is another (Annam sariram annam jivam). As the soul is imprisoned in the body pending release for the union with the universal  soul, one has to practise penance for its release. In the Brahamajala sutta of Dighanikaya no less than fifty five eternalist theories have been mentioned. It is the more popular method of practice among the non-ascetices and self indulgence (kama sukhallika nuyoga) is the product of eternalism.
 
6) Brahmavihara - The Four Sublime states

 The Four Brahmaviharas are considered to be the four highest practices. The word "brahma" literally means ' highest ' or 'superior.' It is also the name given to the supreme god in Hinduism during the Buddha's time"  Vihara means 'dwelling' or 'living' or 'abiding' . These four Brahma Viharas are love, compassion, sympathetic joy and equanimity. They can be understood from several different perspectives as four related but reparate qualities or perhaps better, as four different ways by which the spiritually mature person relates to others according to their situations. So for example, we relate to friendly people with love, to those in distress with compassion, to the successful with sympathetic joy and to unpleasant people with equalnimity. The purpose of the practice called loving-kindness meditation is to encourage and nurture the Brahmavihara.  (The four Sublime states, Nyanaponika, 1980)


7) Loving kindness meditation (Metta bhavana)  

Loving-kindness meditation (Mettabhavana) is a practice taught by the Buddha to both encourage and strengthen the ability to be more kind, thoughtful, gentle and loving.
One thinks of oneself and wishes oneself well. Then one thinks of cherished person, a neutral person, a dislike person and finally all people and likewise wishes them well in turn.
One who practises loving-kindness, will be blessed in these eleven ways - one sleep happily, wake happily, had no bad dreams, is dear to humans, dear to non-humans, cherished by the gods, protected from fire, poison and weapon, easily concentrated, has a radiant complexion, pass away peacefully and after the death at the very least is reborn in heaven. (A-V-342)
"A monk  should develop love to himself and to all others, individually and generally, the friendly should be suffused with friendliness, the hostile should be suffused with friendliness and should all those in between." (Jataka, 11-61)


8) Compassion (karuna)

 Compassion (karuna) is the ability to feel the pain of others as if were one's own. Sometimes in Buddhist psychology, compassion is also referred to as empathy (anudayana), commiseration (daya), fellow feeling (anuggaha) or sympathy (anukampa) the most noticeable feature of the Buddha's personility was his compession and this compassion was not just something he felt for others or that they felt in his presence, it was also the motive for much of what he said and did.
Compassion is the second of the Four Brahama Viharas and was more highly praised by the Buddha than any other virtue because it is the root of so many other virtues.
"Compassion gives birth to all other virtues just as cooling rain makes the crops grow. When a person is compassionate he has no desire to harm his neighbour, his body, speech and mind are purified, concern for his neighbour' s welfare increases and states like kindness, patience, happiness and good reputation."  (Jatakamala)
The Buddha always use the words "calm" (sitala) and the moon (canda) to describe the compassion.)


9) Sympathetic Joy (Mudita)

Sympathetic Joy (Mudita) is the ability of being happy in the happiness of others and is therefore the opposite of Jealousy, spite and envy. This attractive mental state is one of the Four Brahma Viharas, the different expressions of love. The Buddha says " Let one be pleased and Joyous with the gains of others just as one is pleased and joyous with one's own gains."  (S-11, 198)
According to the Buddha, the four most important expressions of sympathy are sharing things with others, speaking them kindly, helping them and treating them with equility.
In Buddhism, where Co-operation and sharing are valued and everyone participate in and partakes of the benefits of a successful enterprise, jealousy is for less common.
The Buddhist custom of ' sharing merit' to others and appreciation for what others have done , speak about itself.

10) Equalnimity ( Upekkha )

Equalnimity ( Upekkha) is the quality of being emotionally calm, balanced and even, especially when confronted with difficult situations. Sometimes it is also called equipoise (susamahita ) or being centered (majjhatta). Equalnimity is the last of the Four Brahma Viharas,one of the different ways love canexpress itself. It can be difficult to feel warm friendly -regard to someone who has hurt us and who is unappologetically evil.The wal one can  express love to such as person is by remaining calm, unmoved and free from hatred. Eqaulnimity is also a skillfulway to respond to the many temptations, provocations and sensual inpressions that assail us everyday. It will allow us to keep our senses of balance. The Buddha said, to walk evenly over the uneven. Tuddha  use the word ' the earth- like attitude '( pathavisama citta) to express equalnimity.
There are two kinds of equalnimities-equalnimity on natural process ( sankhara upekkha ) and equalniity on living beings ( brahma vihara upekkha ) Both are highest concentrations in the respective fields.


11) Ten fetters ( Dasa samyojana )


Samyojana means fetter or change which ties beinf so that a being can not escape from circle of lives ( samsara )
1) Attachment to sense sphere.( kamaraga samyojana)
2) Attachment to form-sphere. (ruparaga samyojana)
3) Attachment to formless-sphrere ( aruparaga samyojana )
4) Ill-will (patigha samyojana)
5) Conciet (mana samyojana )
6) Wong view ( ditthi)
7) Wrong view on habitual practices. ( silabbatapramasa samyojana)
8) Doubt. (vicikiccha samyojana)
9) Restlessnes. ( udaccha samyojana)
10) Ignorance. ( avijja samyojana)


12) Eight Worldly conditions ( Attha loka dhamma )


This ill-balance world is not absolutely rosy nor totally thorny. To an optimist this world is absolutely rosy and to a pessimist this world is absolutely thorny. But to a realist the world is neither rosy nor thorny like the pendulum that perpetually turns to the right and left, four desirable and undesirable conditions prevail in this world which everyone, without exception, must perforce face in the course of one's life time.
They are - gain (lobha) and loss (alobha)
                fame (yosa) and defame (ayosa)
                praise (pasamsa) and blame (ninda)
                happiness (sukha) and pain (Dukkha)
One should face them with equanimity and think it is an opportunity to practise that sublame virtue.


13) Ten perfection (dasa parami)

There are ten transcendental virtues that every Bodhisatta practises in order to gain Supreme Enlightment. They are


1) Generosity (dana) ---Giving 1. Properties   2. Royal kingdom  3. Children and wife   4.Bodily organs  5. Life
2)Morality (sila) 1. Duties that should be performed (Caritta Sila)
                        2.Duties that should be avoided (Varitta Sila)
3) Nenunciation (Nekkhamma)
 both renunciation of 1) worldly pleasure
                               2) the temporary inhibition of hindrances
4) Wisdom (Panna) knowing anicca, dukkha, anatta. (No magga and Phala wisdom)
5) Perserverance (Viriya) four types of viriya
6) Patiance (khanti) He is not provoked even when his hands and feet are cut off. (khantivada Jataka) 
7) Truthfulness (sacca) fulfillment of one's promise.
    He acts as he speaks, he speaks as he acts. (yatha vadi tatha kari)
8) Resolute determination (Adhitthana)
   No matter what happen to him, he never turn away from his goal.
  Never give up no matter how hard is.
 9) Loving-kindness
 10) Equanimity (Upekkha)
     means discerning rightly, viewing justly, looking impartially without attachment, aversion or without favour, disfavour.

14) The roots of evil

Lobha, Dosa, Moha
(Eight immoral consciousness base on lobha)
(Two on dosa and two on moha    Total 12
Ten Demeritorious deeds   3+4+3=10
Dosa----killing, harsh speech, ill-will
Lobha--Sensual misconduct, jealousy
Moha ---wrong view,
Dosa, lobh, Moha----the rest deed.
Three roots of wholesoem deeds.
Alobha, adosa, amoha-------{   } exception.
The rest can write the same ways.


15) Bases of Mindfulness (Four)

 1) Contemplation on the body. (kayanupassana). Breath. Physical movements, hardness, softness, heat, cold, etc.
 2) Contemplation of feeling. (Vednanupassana). Pleasant, unpleasant and neutrial feelings
 3) Contemplation on mind (Cittanupassana). The mind with lobha, dosa, moha.
 4) Contemplation on dhamma (Dhamma nupassa) knowing five hindrances when they arise etc.
* Mahasatipathana Sutta


16) Four ways of showing favour (Catu sangaha vatthu)

  1) Dana liberality
  2)Peyavacca, kindly speech
  3) Attattha cariya, beneficial action
  4) Samanatthata, impertiality
  

Four types of perserverance (Cattari Sanmappadhani)


17) Six kinds of Temperaments (Carita)

1) Lust full Temperament (Raga carita)
2) Hateful Temperament (Dosa carita)
3) Ignorant Temperament ( Moha carita)
4) Devote Temperament ( Saddha carita)
5) Intellectual Temperament (Buddhi carita)
6) Discursive Temperament (vitakka carita)
Meditation on disadvantages of the body suits for the 1st person, loving kindness for 2nd . Contemplation on the attributes of the Buddha suits for 4th one and anicca, dukkha, anatta for the 5th. Meditation on breath for the last one and 3rd one. In fact, meditation on breath is for all six.


18) Five fold higher knowledges (Panca Abhinnana)

When once the aspirant succeeds in cultivating the Jhanas, he can, without difficulty develop these higher knowledges.
1) Divine Eye (dibba-cakkhu)
2) Divine Ear (dibba- sota)
3) Reminiscence of past births (pubbe nivasnussati)
4) Thought-reading (Paracitta vijanana)
5) various psychic powers (Iddhivida)
*It is also called super normal or supernatural powers.

---

U Cittara

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

မဆိုလည္းခက္ ဆိုလည္းခက္၏

---

ဘီစီ (၆) ရာစု
သမီးနဲ႔သေဘာမတူႏိုင္တဲ႔ သူေ႒းႀကီးက ေကာင္ကေလးကုိ စာေရးေပးၿပီး တစ္ျခား႐ြာကို လႊတ္လိုက္တယ္။ စာက"ဒီစာ ယူလာတဲ႔ေကာင္ကေလးကို ေျဖာက္ဖ်က္ပစ္လိုက္ပါ" တဲ႔။
စာမဖတ္တတ္ေပမယ္႔ ဘီစီ (၆) ရာစုတုန္းကဆိုေတာ႔ ေကာင္ေလးက ႀကံႀကံဖန္ဖန္ အသက္ခ်မ္းသာရာ ရသြားသတဲ႔။


ေအဒီ (၂၁) ရာစု
ေကာင္ေလးက စာဖတ္တတ္ေနၿပီ၊ ဒါနဲ႔ သြားမေပးေတာ႔ဘူး။ ဒုတိယအႀကိမ္ ကံဆက္ေကာင္းဖို႔က မလြယ္လွဘူးလို႔လည္း ေတြးေနသတဲ႔။ ၿပီးေတာ႔ အခုကာလက ေအဒီ (၂၁) တဲ႔။
လူထုႀကီး စိတ္ဝင္စားေနတာက စာပဲျပင္ေရးမလား "ဒီစာ ယူလာတဲ႔ေကာင္ကေလးကို သမီးနဲ႔ ေပးစားလိုက္ပါ" ဆိုသလိုမ်ိဳးေပါ႔။

စာမျပင္ဘူးဆိုရင္ ဒီစာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေကာင္ေလးကေရာ ဘယ္လိုဆက္လက္ေဆာင္႐ြက္မလဲ .........

၂၁ ရာစုဇာတ္ထုပ္ဆိုေတာ႔ အလွည္႔အေျပာင္းက ပိုေခတ္မီလာတယ္။ ေစာင္႔ပဲ ၾကည့္ရေတာ႔မွာပဲ။

အင္း...

".................က်မ္းသစၥာကား မဆိုလည္းခက္ ဆိုလည္ခက္၏"

---

ကမ္းလက္

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

“ ဗုဒၶႏွင့္ ဂ်ီးဇက္” (သို႔) “အျမင့္ျမတ္ဆံုး လူသားႏွစ္ေယာက္၏ ကတၱီပါေရာင္သဲလြန္စမ်ား”

ဗုဒၶနဲ႔ ဂ်ီးဇက္တို႔ဟာ လူသားသမိုင္းရဲ့ အထင္ရွားဆံုးျပယုဂ္ႏွစ္ခုသာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ သူတို႔အဆံုးအမေတြက ေလးနက္သလို ဒီအဆံုးအမေတြကို လက္ခံက်င့္သံုးေနၾကတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြမွာ သူတို႔ရဲ႕လႊမ္းမိုးမႈေတြကလည္း လိုက္ကာထူထူခ်တာေတာင္ မလံုပါဘူး။

       သူတို႔ဆီမွာ မွ်ေဝတူညီတဲ့ အခ်က္ေတြအမ်ားႀကီးပါ။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုးဟာ အိမ္ယာမဲ့အဓိပတိ ဆရာႀကီးေတြျဖစ္ၾကသလို သူတို႔ေျပာလိုတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို ခိုင္းႏိႈင္းတင္စားမႈေတြ၊ ပံုျပင္သာဓကေတြနဲ႔ လူေတြရဲ့နားထဲေရာက္ေအာင္ ရိုက္သြင္းႏိုင္တဲ့ အရည္အေသြးေတြကလည္း လက္ခုပ္တီးအားေပးလို႔ မဝေလာက္ေအာင္ပါပဲ။

ဗုဒၶက အရွင္ျမတ္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ဗုဒၶဂ်န္နေရးရွင္းႀကီးရဲ့ ပစၥဳပၸန္ျပယုဂ္တစ္ခုလို႔ ယံုၾကည္ေတာ္မူခဲ့သလို (S II, 106) ဂ်ီးဇက္ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ရွိရွိသမွ် ဂ်ဴးသူေတာ္စင္ႀကီေတြရဲ့ ကိုယ္စားလွယ္လို႔ ယံုၾကည္ထားျပန္တယ္။

       ဒီမွာ - ဒီလူသားႏွစ္ေယာက္အတူေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့့ ကတၱီပါေရာင္လမ္းစတစ္ခ်ိဳ႔နဲ႔ သူတို႔ရဲ့ (လူေတြ) ခပ္ဝါးဝါးသာျမင္ရတဲ့ ေျခရာေတြပါ။

ဗုဒၶ ။       ။ သူမ်ားေတြ ျပဳမူခဲ့တာေတြ၊ ျပဳမူဖို႔ လြဲခဲ့တာေတြကို အျပစ္ရွာ၊ အျပစ္တင္ေနမဲ့အစား ကိုျပဳမူခဲ့တာေတြ၊ ကိုယ္ျပဳမူဖို႔ ပ်က္ကြက္ခဲ့တာေတြကိုသာ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ပါ။ ( Dhp 50) ဂ်ီးဇက္ ။        ။ သူမ်ားကို မေဝဖန္နဲ႔၊ သင္ဟာေဝဖန္ခံရမႈကေန လြတ္ေျမာက္တယ္။ သူမ်ာကို ေဝဖန္သလို သူတို႔က သင့္ကိုေဝဖန္လိမ့္မယ္။ သင္တိုင္းတာတဲ့ အရွည္အေဝးအတိုင္းပဲ သူတို႔ကသင့္ကို ျပန္တိုင္းတာလိမ့္မယ္။ ( Matthew-7, 1-2 )

ဗုဒၶ ။       ။ သူရူး၊ သင့္ဆံထံုးနဲ႔ ဆိတ္သားေရလည္ဆြဲက ဘာလုပ္လို႔ရမတုန္း။ အထဲမွာ ရွဳပ္ေထြးေပြလီၿပီး အျပင္ပန္းသာလွေနလို႔ကေတာ့-( Dhp-394 ) ဂ်ီးဇက္ ။       ။ ၾကည့္စမ္း၊ ဟင္းေပေနတဲ့ခြက္ကိုေတာ့ ေဆးေၾကာရဲ့။ ခြက္ထဲမွာက်ေတာ့ အလိုႀကီးမႈ၊ ေကာက္က်စ္မႈေတြနဲ႔ ျဖည့္တင္းလို႔။ သင္တို႔ အရူးေတြ။( Luke II, 39-40)

ဗုဒၶ ။       ။ နာက်င္ေအာင္လုပ္၊ အသက္ကိုႏႈတ္၊ ေျခလက္ေတြကိုျဖတ္ခ်ိဳး၊ ခိုး၊ လိမ္၊ မသမာမႈမ်ိဳးစံု၊ က်မ္းစားေတြကို ႀကိဳက္သလိုဖြင့္ဆို၊ ကာေမသုကို အလိုရွိသေလာက္က်င့္သံုး။ ဒါေတြ ေၾကာင့္ သင္ဟာ မသန္႔ရွင္းသူျဖစ္ေနတာ။ အသားေတြ စားေနလို႔ မဟုတ္ဘူး။( Sn- 242) ဂ်ီးဇက္ ။       ။သတ္ျဖတ္၊ ကာေမသုလြန္က်ဴး၊ ကိုယ္က်င့္မလံု၊ ခိုးယူစားေသာက္၊ မွားယြင္းတဲ့ သက္ေသေတြထုတ္ျပ၊ ဒါေတြက လူကို မသန္႔ရွင္းေအာင္ ညစ္ေထြးေစတာ။ လက္မေဆးပဲ ထမင္းစားေနလို႔ မဟုတ္ဘူး။ (Matthew-15, 19-20)

ဗုဒၶ ။       ။ ငါဘုရားကို ျပဳစုမလို႔လား။ ဟို ဂီလာနရဟန္းကို ျပဳစုလိုက္ပါ။( Vin IV , 301) ဂ်ီးဇက္ ။       ။သစၥာစကားဆိုမယ္။ အေသးမႊားဆံုးကိစၥေလးတစ္ခု ငါ့ဘရားသားအတြက္္ လုပ္ေပးလိုက္။ အဲဒါ ငါ့ကို လုပ္ေပးေနတာ။ (Matthew 25-40)

ဗုဒၶ ။       ။ အတိတ္က ေနာင္တေတြကိုမသယ္၊ အနာဂတ္ကို ေတြးၿပီးလည္း မပူပန္၊ ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္မွာ ရွဳမွတ္ေနလို႔ သူတို႔ အသားအေရေတြကလည္း စိုေျပဝင္းလက္ေနေလရဲ့။ ( S -15) ဂ်ီးဇက္ ။       ။သင္တို႔ မနက္ျဖန္ကို ေတြးမပူနဲ႔။ မနက္ျဖန္ ကိုယ္တိုင္က မနက္ျဖန္အတြက္ ပူပင္ေပးလိမ့္မယ္။ (Matthew 6, 34)

ဒါတင္မကဘူး။ ခႏၶာဝန္ခ် ဘဝဇာတ္သိမ္းၾကတဲ့ေနာက္မွာေတာင္ သူတို႔ဟာ ဝတ္တြားမႈ အလီလီကို ကိုယ္စီခံယူထိုက္ၾကေပရဲ့။ အခါတစ္ပါး ဘုရားရွင္ရဲ့ ရွဳခ်င္စဖြယ္ ရူပကာယကို တရိွဳက္ေမာေမာျဖစ္ေနတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးကိုေတြ႔လို႔ ဗုဒၶက-

       “အညစ္အေၾကးဗရဗြ ဒီခႏၶာကို ၾကည့္ေနလို႔ သင္ဘာရမတံုး၊ ဓမၼကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္။ ဒီေတာ့မွ သင္ငါဘုရားကို ရွာေတြ႔လိမ့္မယ္” (S III, 120)

ဒါေတာင္ တတိယသဂၤါယနာက်ေတာ့ “ဘုရားရွင္ရဲ့ ရူပကာယေတာ္ဟာ လွပသပၸါယ္လြန္းလို႔ မ်က္ႏွာေတာ္ကေတာင္ နံ႔သာနံ႔ရတယ္” လို႔ ဆိုသူက ဆိုလိုက္ေသးရဲ့။ ေအဒီတစ္ရာစုမွ ထြန္းကားခဲ့တဲ့ သဒၶမၸပု႑ရိကသုတ္ကဆို ဘုရားရွင္ဟာ အခ်ိန္ရဲ့ အစကတည္းက တည္ရွိလာခ့ဲတာ-တဲ့။ (ဘုရားေဟာနဲ႔ကေတာ့ လားလားေလးမွ မဆိုင္)

တစ္ခါက ဂ်ီးဇက္ကို လူတစ္ေယာက္က “Good Teacher ” လို႔ဆိုေတာ့ ဂ်ီးဇက္က ဘယ္သူမွ မဂြတ္၊ ထာဝရဘုရားသခင္သာ ဂြတ္တယ္တဲ့( Luke 18-19)။ ဒီအေထာက္အထားကို ဂရုမျပဳပဲ ဂ်ီးဇက္လြန္လို႔ ႏွစ္ေပါင္း(၂၀) အတြင္းပဲရွိေသးတယ္ စိန္႔ေပါက ဂ်ီးဇက္ဟာ ထာဝရဘုရား God ကို ဝင္စားသူတဲ့။ လုပ္ခ်လိုက္ေသး။

       ( သူတို႔ ရိုးသားမႈေတြကို ေနာက္လူေတြက ကပ်က္ယပ်က္လုပ္ေနတာေတြလည္း တူညီေနၾကေလရဲ့- ဘာသာျပန္သူ)

✰✰✰✰✰✰✰

ဗုဒၶနဲ႔ ဂ်ီးဇက္တို႔ၾကားမွာ ကတၱီပါေရာင္လမ္းဆံုေတြရွိေနလို႔ ကတၱီပါေရာင္လမ္းခြဲမရွိဘူးဆိုရင္ေတာ့ အႀကီးမားဆံုုး မွားယြင္းမႈပဲ။ ဗုဒၶက ခတၱိယဆိုတဲ့ ေရေပၚဆီလူတန္းစားမွာ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး၊ ဂ်ီးဇက္မွာေတာ့ ေအာက္ေျခသိမ္း လူတန္းစားဘဝမွာ ေမြးဖြားခဲ့ရတယ္။

ဂ်ီးဇက္ဟာ တသက္လံုးတစ္ကိုုယ္တည္းေနခဲ့ေပမယ့္ ဗုဒၶကေတာ့ ဇနီးရဲ႕လင္၊ သားရဲ့ ဖခင္ ျဖစ္ဖူးေလရဲ့။

ဗုဒၶဟာ ေဒသနာေတြ လူတိုင္းကိုေဟာခဲ့တာေတာ့ မွန္ရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ အရွင့္ရဲ့ေဒသနာေတြက ပညာရွင္ေတြဆီ ပိုၿပီးဦးတည္ေနၿပီး ဂ်ီးဇက္အရွင္ရဲ႕ မက္ေဆ့ေတြကေတာ့ သာမန္လူတန္းစားေတြဆီ ပိုၿပီးပ်ံသန္းေနေလရဲ႕။ ဗုဒၶဟာ ေအးခ်မ္းတဲ့ ႏိုင္ငံေရးဝါဒေတြၾကားမွာ သာသနာျပဳခဲ့ရေပမယ့္ ဂ်ီးဇက္ခမ်ာမွာေတာ့ ႏိုင္ငံေရးကေသာင္းကနင္းေတြၾကား က်ီးလန္႔စာစား သာသနာျဖန္႔ခဲ့ရျပန္တယ္။

ဗုဒၶက (၄၅) ႏွစ္ၾကာ ေဒသနာေတာ္ တာဝန္ထမ္းခဲ့သလို ဂ်ီးဇက္ကလည္း ေက်ာ္လွ (၂) ႏွစ္ပဲေပါ့။

✰✰✰✰✰✰✰

သဘာဝကို ရွဳျမင္လိုၾကပံုမွာေတာ့ ဒီအျမင့္ျမတ္ဆံုးလူသားႏွစ္ေယာက္မွာ တူတာဆိုလို႔ မရွိသေလာက္ ျဖစ္ခဲ့ရေတာ့တယ္။

ဗုဒၶက ဖန္ဆင္းရွင္ God ကို အယံုအၾကည္ မရွိခဲ့ေပမယ့္ ဂ်ီးဇက္ကေတာ့ God မွ God ပါပဲ။

ဗုဒၶရဲ့အျမင္က “အဇာတ၊ အဘူတ၊ အကတ၊ အသခၤတ (Unborn, Un-become, Unmade, Unconstructed)” (Ud-80) ျဖစ္ၿပီး ဂ်ီးဇက္ကေတာ့ God ဟာ ထာဝရ၊ တစ္ခါတစ္ခါ “Daddy” နဲ႔ အဓိပၸါယ္တူတဲ့ “Abba” လို႔ေတာင္မွ ညြႊန္းဆိုေလတယ္။

ဗုဒၶက ဓမၼကို သံသရာထြက္ေျမာက္ေၾကာင္းလို႔ ရွဳျမင္ခဲ့ေပမယ့့္ ဂ်ီးဇက္အဆံုးအမေတြကေတာ့ ငရဲကေန ကယ္တင္ဖို႔။

တရားရွဳမွတ္ရာမွာ ဗုဒၶက အရွင္ရဲ့ အဇၥ်တၱကို စူးစိုက္ခဲ့ေပမယ့္ ဂ်ီးဇက္ကေတာ့ ဗာဟိရ ထာဝရဘုရားရွင္ထံ ဆုေတြအထပ္ထပ္ ပန္ေခၽြေနေလရဲ့။

ဂ်ီးဇက္္အတြက္ လူသားရဲ့ အဆံုးစြန္ပန္းတိုင္ဟာ ထာဝရဘုရားရွင္ထံ ခိုလွံဳခြင့္ရရန္ျဖစ္ၿပီး ဗုဒၶကေတာ့ ဒါေတြဟာ နိဗၺာန္နဲ႔စာရင္ ဘာမွသိပ္မဟုတ္ေသးဘူးတဲ့။

ေဒသနာျဖန္႔ေဝရာမွာ ဗုဒၶက သူ႔လူမ်ိဳးအတြက္ဆိုၿပီး ဘာမွေထြေထြထူးထူး မရွိလွေပမယ့္ ဂ်ီးဇက္ကေတာ့ သူဟာဘုရားရွင္ရဲ့ အေရြးခံ အစၥေရးေတြအတြက္ ေစလြႊတ္ျခင္းခံရသူပါတဲ့။ (Matthew 10, 5-6, 15, 24)

ဂ်ီးဇက္က ထာဝရဘုရားရွင္ဟာ ကမၻာႀကီးကို မီးလွ်ံေတြနဲ႔ ဖ်က္ဆီးလိမ့္မယ္လို႔ ေဟာကိန္းထုတ္ခဲ့ေပမယ့္ ဗုဒၶကေတာ့ ဒီကမၻာရဲ့့အနာဂတ္ေဟာစာတမ္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ စိတ္ဝင္စားမႈအေတာ္နည္ပါးခဲ့ပါတယ္။

ဂ်ီးဇက္ဟာ သူ႔ရဲ႕ေဒသနာကို မယံုၾကည္သူ၊ သံသယရွိသူေတြအေပၚ ကရုဏာေဒါေသာ ေစာခဲ့ေပမယ့္၊ ေဂါတမဆိုတဲ့ ဗုဒၶကို ေကာင္းေကာင္းသိထားသူေတြအတြက္ေတာ့ ဒါကနည္းနည္းအံၾသစရာပါ။

အျမတ္ဆံုးလူသားႏွစ္ေယာက္ကို ဒီလိုျဖန္႔ေျဖၾကည့့္လိုက္ေတာ့ တူတာေတြေရာ၊ မတူတာေတြေရာ၊ မ်ဥ္းၿပိဳင္ေတြေရာ၊ မ်ဥ္းျဖတ္ေတြပါ ေတြ႔လာရျပန္ပါတယ္။ အရွင္ေတြျပဳစုခဲ့တဲ့ ဘာသာတရားေတြကိုၾကည့္ရင္ ဒီအရွင္ေတြရဲ့ ေက်းဇူးတရားေတြ၊ ကြဲလြဲမႈေတြကို တေလးတစား နားလည္ထားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ့္ကို ခရစ္ယာန္နဲ႔ ဗုဒၶဘာသာမိတ္ေဆြေတြ အတူတကြမ်ား ေတြ႔ဆံုေပါင္းသင္းရမယ္ဆိုရင္ ဗုဒၶရဲ႕ေအာက္ပါစကားေလးကို အေလးထားဆက္ဆံတယ္ဆိုၿပီး ပိုၿပီးဟာမိုနီျဖစ္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေလးျဖစ္ေအာင္ ဖန္တည္းထားလိုက္ႏိုင္ပါတယ္။

“Those things about which there is no agreement, Let us put aside. Those things about which there is agreement, let the wise bring up, discuss and examine” (D. I, 164)

ခရစ္ယာန္၊ ဗုဒၶဘာသာ ဘရားသား စစၥတားတို႔-

စကားလံုးအထားအသုိ၊ အဓိပၸါယ္ျပန္ဆိုမႈေတြမ်ား လြဲေခ်ာ္ခဲ့ရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ အေကာင္းဆံုးေတာ့ ႀကိဳးစားမိပါတယ္။ ဒီထက္ပိုၿပီး ဒီလူသားေတြကို ၾကည္ညိဳခ်င္သပဆိုရင္ေတာ့-

1) Two Masters One Message, Roy Amore, 1978.
2) A Guide to Buddhism A to Z, S. Dhammika.

ကို ဖတ္ရွဳၾကပါ။ ကြ်န္ေတာ္က ခံစားရသလို ျပန္ဆိုသူမွ်သာပါ။

ဇင္ေ၀ေသာ္

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

နိမိတ္ပံုကို မွ်ားယူျခင္းႏွင့္

(၁)

       တစ္ခါက ျပည္မွမိတ္ေဆြရဟန္းက သူ႔ဆရာေတာ္၏ အတၳဳပၸတၱိကို ေရးေပးရန္ေျပာသည္။ ေရးခ်င္သလို ေရး၍ရလွ်င္ ေရးေပးမည္ဟု ေျဖလိုက္သည္။ ရပါ၏။ ဆရာေတာ္က စာဖတ္ေတာ္မူ၏။ ေခတ္မီေတာ္မူ၏။ သင္ႀကိဳက္သလိုသာေရး၍ ပူေဇာ္ေလဟုဆို၏။

       ဆရာေတာ္က သက္ေတာ္(၈၀) ပင္ ရွိၿပီဟုထင္၏။( ထင္၏ဟူသည္ ေသေသခ်ာခ်ာ မမွတ္မိေတာ့ဟူလို) နည္းနည္းေတာ့ လက္တြန္႔မိ၏။ ေကာင္းမွ ေကာင္းပါ့မလား။ ဆရာေတာ္၏ ဘဝျဖစ္စဥ္ကို ဖတ္လည္းဖတ္၊ မိတ္ေဆြရဟန္းနဲ႔လည္း ေဆြးေႏြးလိုက္ေသာအခါ ေတာ္ေတာ္ႀကီးၾကည္ညိဳသြားမိ၏။

       ထို႔ေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ကို “ ျမစ္ရွင္တစ္စီး” ဟု သံုးလိုက္၏။ အတၳဳပၸတၱိတေလွ်ာက္လံုး ဘြဲ႔အမည္ကိုပင္ ေရွာင္ကာေရးၿပီး ျမစ္ရွင္တစ္စီးဟု ထပ္တလဲလဲသံုးလိုက္သည္။ ဆရာေတာ္ကို ျပေလာ့။ ျပင္ေတာ့ မျပင္တတ္ေတာ့ေပ။ ဆရာေတာ္ သေဘာက်ေတာ္မူလွ်င္ ပံုသာႏွိပ္ေပေတာ့ဟု မိတ္ေဆြကိုေျပာမိသည္။

       ဆရာေတာ္ သေဘာက်ေတာ္မူသတတ္။ ငါ႔အတၳဳပၸတၱိက သူမ်ားႏွင့္မတူဟုပင္ မိန္႔ေတာ္မူသည္ ဆို၏။ အေမာေျပ၏။

       

(၂)

       တစ္ခါက ျဖစ္သည္။ မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ ဦးေကာဝိဒါဘိဝံသ အေမရိကေရာက္စဥ္ကျဖစ္၏။ ဓမၼာစရိယၿပီးေသာ သံဃာတိုင္း ဆရာေတာ္ကိုသိေသာ္လည္း လူပုဂၢိဳလ္မ်ားက ဆရာေတာ္၏ အတၳဳပၸတၱိကို မသိၾက။ ထို႔ေၾကာင့္ အဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔က ထိုဆရာေတာ္၏ အတၳဳပၸတၱိကိုေရးေပးရန္ေလွ်ာက္၏။ ေရးလို၏။ အလြန္ၾကည္ညိဳထိုက္ေသာ ဆရာေတာ္ႀကီးေပပဲ။ သို႔ေသာ္ မိမိက မစိုးရိမ္ထြက္မဟုတ္။ ေစ့ငုစြာ မသိ။ ထို႔ေၾကာင့္ အခ်က္အလက္တို႔ကို ဖုန္းျဖင့္ဆက္သြယ္ခိုင္းရ၏။ ထို႔ေနာက္ ေရး၏။

       ဆရာေတာ္ႀကီးကို “သံုးဖက္ျမင္ ပန္းခ်ီကား” 3D ဟု ညႊန္းဆို ပူေဇာ္လိုက္၏။ ကြဲခြင့္ ရွိ၏။ လြဲခြင့္ ရွိ၏။ ထိုသံုးဖက္ကား အဘယ္နည္း။ ႀကိဳက္သလိုၾကည့္၍ ႀကိဳက္သလိုျမင္ႏုိုင္၏။ ေရးအၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီးကိုျပရန္ ဆရာေတာ္သေဘာက်ေတာ္မူက သေဘာရွိ ဒူးသာ ဒူးၾကေပေတာ့ဟု ေျပာလိုက္သည္။

       “ သံုးဖက္ျမင္ ပန္းခ်ီကား” ဟူသည့္ ေဝါဟာရကို ဆရာေတာ္ႀကီးႏွစ္ေထာင္းအားရေတာ္မူ၏ဟု ၾကားသိရ၏(တဆင့္ေလွ်ာက္ထားခံရျခင္း-ဟူလို)။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ျဖင့္ မဆိုင္သူတို႔ ဆိုလိုရာဆိုေစ ဒူးၾကစို႔ဟု ဒူးလိုက္ၾက၏။

       ကဗ်ာဆရာ၊ စာေရးဆရာတို႔ၾကား၌ “ ပံုရိပ္” ႏွင့္ “ နိမိတ္ပံု” ဟူေသာ ေဝါဟာရတို႔ သံုးစြဲၾကသည္ကို မၾကာမၾကာေတြ႔ရ၏။ တကယ္ဆိုေသာ္ ပံုရိပ္(သို႔) နိမိတ္ပံုသည္ သံုးေကာင္း၏။ ဘုရားရွင္၏ ေဒသနာေေတာ္၌ ပံုရိပ္မ်ားစြာ သံုးစြဲထားသည္ကို ေတြ႔ရ၏။

       အထူးသျဖင့္ ဓမၼပဒဂါထာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၌ ပံုရိပ္မ်ားျဖင့္ ျပသြားေတာ္မူ၏။ ကုသိုလ္ကို အရိပ္ဟု၊ အကုသိုလ္ကို လွည္းဘီးဟု ဆိုေတာ္မူ၏။ အႏုပညာ ဆန္၏။ နက္နဲ၏။ ကုသိုလ္ကို လွည္းဘီးလုပ္မရ၊ အကုသိုလ္ကို ထီးလုပ္လို႔မရ။ ပုပၹဝဂ္ဆိုလွ်င္ တစ္ဝဂ္လံုး ပန္းနိမိတ္ပံုတို႔ျဖင့္ ျမြတ္ဟေတာ္မူခဲ့၏။

       ကမၻာ့အေနာက္ျခမ္းသို႔ ျပန္႔သြားေသာေဒသနာေတာ္မ်ားတြင္ ဓမၼပဒဂါထာမ်ားသည္ နံပါတ္တစ္ဟု ဆိုစမွတ္ျပဳၾက၏။ တို၏။ ထိ၏။ သုခုမဆန္ေသာ နိမိတ္ပံုမ်ားပါ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ဟု ထင္သည္။

       ဆရာႀကီး ဆာ အက္ဒြင္အာႏိုး၏ အာရွတိုက္အလင္းေရာင္သည္လည္း နိမိတ္ပံုတို႔ျဖင့္ ေဖာင္းၾကြေန၏။ မွန္ မမွန္ အတိအက်မသိရေသာ္လည္း သမၼာက်မ္းစားၿပီးလွ်င္ ဒုတိယ အေရာင္းရဆံုးဟု ဆိုၾက၏။

       သို႔ေသာ္ အျမင္ျခင္းကား မတူၾက။

       မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ ဦးေကာဝိဒါဘိဝံသကို “3-D” ဟု သံုးမိသည့္အတြက္ ေငါက္ငမ္းျခင္းလည္း ခံရဖူး၏။ ဆရာေတာ္ႀကီးကို မေလးမစား ခိုင္းႏႈိင္းသည္ဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္ ျဖစ္၏။

       မတတ္ႏိုင္ေတာ့။

       မိမိအထင္မွာေတာ့ ဆရာေတာ္သည္ ရွဳေထာင့္သံုးဖက္မွ ၾကည္ညိဳ၍ရ၏။ မိမိၾကည့္မိေသာ ရွဳေထာင့္အေပၚမူတည္၍ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ပံုရိပ္လည္း ကြဲလြဲသြားႏိုင္သည္။

       ဘာမွေတာ့ မဟုတ္။ ပံုရိပ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဒုကၡေရာက္ရသည့္အႀကိမ္ မနည္းေတာ့။ ဘဝကိုယ္တိုင္ကပင္ ဒုကၡအစုအေဝးျဖစ္ေနသည့္အတြက္ ထိုဒုကၡထပ္ပိုးလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ေတာ့ ထူးထူးျခားျခား ေလးမသြား။ ယံုၾကည္ရာေလးကို လုပ္လိုက္ရသျဖင့္ ေပါ႔ပါးသလိုလိုပင္ ခံစားမိေသး၏။

သီဟနာဒ

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ဖ်ားနာျခင္းျဖင့္ ဆရာဝန္မ်ားကုိ ကူညီပါ

ဆရာဝန္ေတြကုိ ေစာ္ကားသလုိ ျဖစ္ေနတဲ့ aphorism ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းစရာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြက တကယ္ ျဖစ္ေနသလား မသိဘူး။ ကုိယ့္မိသားစုထဲမွာ ဆရာဝန္ရွိေနရင္ေတာ့ တစ္မ်ိဳးေပါ့။ ႏုိ႔မုိ႔ေတာ့ ဆရာဝန္တုိ႔၊ ေရွ႕ေနတုိ႔၊ ရဲတုိ႔ဆုိတာေတြကလည္း လူထုထဲမွာ မျဖစ္လုိ႔သာ ေတြ႔ေနၾကရတာ မဟုတ္လား။

အခုတေလာ ေတြ႔ႀကံဳေနရတဲ့ သတင္းေတြအရေတာ့ ဆရာဝန္ေတြကုိ အားနာစရာပါ။

စီးပြားေရးသမားေတြ ေစ်းကြက္ခ်ဲ႕တာကေတာ့ သိပ္မဆန္းေတာ့ပါဘူး။ အုိင္တီ႐ႈိးတုိ႔၊ စကၤာပူအိတ္(စ္)ပုိတုိ႔၊ ေစ်းပြဲေတာ္တုိ႔ဆုိရင္ ကုိယ့္ပစၥည္းကုိ လူသိဖုိ႔ ေၾကျငာရတဲ့ ပြဲေတြ မဟုတ္လား။ ဒီအတြက္ ကုန္ပစၥည္းပုိင္ရွင္မွာေရာ၊ စားသုံးသူမွာပါ အက်ိဳးတစ္စုံတစ္ရာ ရွိတယ္ဆုိတာ ျငင္းလုိ႔ မရပါဘူး။

စီးပြားေရးေစ်းကြက္ဆင္းသလုိ ပညာေရးေစ်းကြက္ဆင္းတာလည္း မၾကာမၾကာ ေတြ႔ရတယ္။ အေမရိကန္၊ ဥေရာပနဲ႔ ဩစေလးလ် တကၠသုိလ္ပါေမာကၡႀကီးေတြ ကမၻာကုိ ဆင္းၿပီး ေက်ာင္းသား ရွာၾကတယ္။ ဖြဲ႔ၿဖိဳးတဲ့ႏုိင္ငံေတြမွာ တကၠသုိလ္ကြန္ပတ္(စ္)ေတြ ဖြင့္ၾက၊ ေကာလိပ္ေတြ ဖြင့္ၾက၊ အင္စတီက်ဴ(တ္)ေတြ ဖြင့္ၾက လုပ္ၾကတယ္။ ေစ်းကြက္ကေတာ့ ေစ်းကြက္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ပညာေရးေစ်းကြက္ ဆုိေတာ့ က်ယ္ျပန္႔ေလ ေကာင္းေလမုိ႔ ေက်ာင္းသား (ျပည္သူ) ေတြေရာ တကၠသုိလ္ေတြပါ ေက်းဇူးေတြ ရၾကပါတယ္။

ကာစတန္မာ၊ အလုပ္သမား ရီခ႐ု (Recruit) လုပ္တာ၊ ေက်ာင္းသားရီခ႐ုလုပ္တာေတြက မဆန္းလွေပမယ့္ လူနာရီခ႐ု လုပ္တာကေတာ့ ခပ္ဆန္းဆန္းပါပဲ။ ဆန္းလုိ႔လည္း မီဒီယာသမားေတြက ေရးၾကတာ ေနမွာေပါ့ေလ။

ဘႀကီးက ေဆးသက္ ပုိရင့္တယ္

ဒါနဲ႔ အခုတေလာ ၾကားသိေနရတဲ့ သတင္းစကားေလးေတြကုိ စဥ္းစားရင္း “ဘႀကီးက ေဆးသက္ရင့္တယ္” ဆုိတဲ့ စကားေလးကုိ သတိရမိတယ္။ ဘႀကီးဆုိသူက ဆရာဝန္မဟုတ္ေပမယ့္ ဗိေႏၶာေဆးအေၾကာင္း၊ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးအေၾကာင္း ေတာ္ေတာ္ သိပုံရပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ေဆးခန္းကုိ သြားၿပီး ဆရာဝန္မေလးနဲ႔ ေတြ႔တယ္။ ေတြ႔တယ္ဆုိရင္ ဘႀကီးျဖစ္ေနတာက ဘယ္လုိ၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘာေဆးထုိးရမယ္ဆုိတာ ဆရာဝန္မေလးက မေျပာခင္ သူကပဲ စြတ္ေျပာေနတယ္။

ဒါနဲ႔ ဆရာဝန္မေလးက _

“ဘႀကီး… ဘႀကီးက ဆရာဝန္လား၊ က်မက ဆရာဝန္လား” ဆုိေတာ့ “ဘႀကီးက ေဆးသက္ ပုိရင့္တယ္” လုိ႔ ေျဖခဲ့တယ္တဲ့။

ေနာက္ေျပာင္ ေရွ႕ေျပာင္ မလုိအပ္ေတာ့

ဒီၾကားထဲ ဝမ္းသာစရာ (အထူးသျဖင့္ ေနာက္ေျပာင္ ေရွ႕ေျပာင္သမားေတြ အတြက္ေပါ့) သတင္းတစ္ပုဒ္က ဂ်ပန္က ဆရာဝန္ေတြ ဒီကိစၥကုိ ေျဖရွင္းႏုိင္ေတာ့မယ္တဲ့။

သူတုိ႔က အေမႊးအျမွင္မရွိတဲ့ ၾကြတ္ကုိယ္ေပၚမွာ လူဆံပင္ ေပါက္ေစႏုိင္တဲ့ ဟုိမုန္းဓာတ္နဲ႔ စမ္းသပ္ခဲ့တာပါ။ ဟုတ္တယ္၊ ၾကြက္ေလးေပၚမွာ လူဆံပင္ေတြ ေပါက္ေနတဲ့ ပုံကေလး ေတြ႔ရတယ္။ ဒီနည္းပညာကုိ အေျခခံၿပီး ေခါင္းေျပာင္ေနတဲ့ လူေတြကုိ ကူညီဖုိ႔ သူတုိ႔ ဆက္လက္ ႀကိဳးစားၾကလိမ့္မယ္။ ေငြေၾကးကုန္က်မႈလည္း သိပ္မ်ားမယ့္ သေဘာမရွိပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ ခက္တာက ဒီကိစၥ လူထုဆီကုိ ေရာက္လာမွာက ေနာက္ငါးႏွစ္ ခြန္ႏွစ္ႏွစ္ကာလေလာက္ ၾကာမွာလုိ႔ သိရပါတယ္။ ေခါင္းေျပာင္တာက ေသႏုိင္တဲ့ေရာဂါဆုိး မဟုတ္ေပမယ့္ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ လူတုိင္း ဆံပင္ထူထူထဲထဲေလး ျဖစ္ေနခ်င္တာေပါ့။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေျပာင္ၿပီးသားလူေတြအတြက္ ငါးႏွစ္ အနည္းဆုံးေတာ့ ေစာင့္ၾကရဦးမယ့္ သေဘာပါပဲ။ ဒီေနာက္ေတာ့ ေနာက္ေျပာင္၊ ေရွ႕ေျပာင္စရာ မလုိေတာ့ပါဘူး။ တကယ္ ျဖစ္၊ မျဖစ္ေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ရမွာေပါ့။

ဒီသတင္းက ဆရာေတာ္၊ သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ေတာ့ သိပ္မဆုိင္လွဘူး။ သူတုိ႔ကေတာ့ ေခါင္းေျပာင္ေလေလ ေခါင္းရိတ္ရ သက္သာေလေလ၊ ဘရိတ္ဓားအကုန္ သက္သာေလေလ မဟုတ္လား။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဆံပင္ညွပ္ဆုိင္ေတြက ေဖာက္သည္ နည္းေလေလ ဘုန္းႀကီးမ်ားမ်ား ဝတ္မွာ ေၾကာက္ေလေလလုိ႔ ရီစရာေျပာတာ ၾကားဖူးပါတယ္။

ထားပါေတာ့၊ အခုျဖစ္ေနတာက လူနာရီခ႐ုလုပ္တဲ့ ကိစၥပါ။

ျမန္မာျပည္က လူလတ္တန္းစား သူေ႒းေတြကေတာ့ ဘန္ေကာက္ကုိ သြားၿပီး ေဆးကုရတာကုိပဲ ဖက္ရွင္တစ္ခုလုိ ျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ ၾကားရဖူးတယ္။ ဘန္ေကာက္သြား ေဆးကုလာတာဆုိတဲ့ သတင္းကုိလည္း မေမးဘဲ ဂုဏ္ယူဝင့္ၾကြားစြာ ေျပာတတ္ၾကသတဲ့။ ဒါကုိ သိထားတဲ့ လူေတြကလည္း ဘန္ေကာက္က ျပန္လာတဲ့ လူေတြ ဒီစကား စလုိ႔ မရေအာင္ တစ္ျခားစကားေတြ စြတ္ေျပာတတ္ၾကသတဲ့။ ဒါေပမယ့္ မလြတ္ဘူးလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဘဏ္ေတြအေၾကာင္း ေျပာရင္းနဲ႔ “ဘဏ္ဆုိလုိ႔ ေျပာရဦးမယ္။ တုိ႔ေတာင္ ဘန္ေကာက္က ေဆးကု ျပန္လာတာ မၾကာေသးဘူး” စသျဖင့္ မရ၊ ရေအာင္ စကားစပ္ ေျပာတတ္ၾကသတဲ့။ ထားပါေတာ့။

စကၤာပူက နာမည္ႀကီး ပုဂၢလိကေဆး႐ုံေတြက နာမည္ႀကီးကင္ဆာ အထူးကုဆရာဝန္ေတြ အင္ဒုိနီးရွား သြားၿပီး လူနာရွာၾကသတဲ့။ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အင္ဒုိနီးရွားဆရာဝန္မ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ေတာ္ေတာ္ မေၾကမနပ္ ျဖစ္ေနၾကတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ က်န္းမာေရး ေဟာေျပာပြဲဆုိရင္ ၾကားလုိ႔ ေကာင္းေပမယ့္ “To recruit wealthy patiences” ဆုိတဲ့စကားေၾကာင့္ ၾကားရတာေတာ့ တစ္မ်ိဳးေလး ျဖစ္သြားတာေပါ့။

စဥ္းစားစရာေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးပဲ။

စကၤာပူက ႏုိင္ငံေသးေတာ့ ကင္ဆာေဝဒနာရွင္ မလုံေလာက္လုိ႔လား။

မေသထုိက္ဘဲ ကင္ဆာေၾကာင့္ ဆုံးပါးသြားရတဲ့ ေရာဂါသည္ေတြကုိ သနားလုိ႔လား။

ဒါေပမယ့္ ႐ႈိင္ရယ္အီးဂဲ(လ္)လုိ၊ ပါ့ေကြ႔လုိ၊ ေမာင့္အဲလစ္ဇဘက္လုိ ေဆး႐ုံေတြမွာ အခန္းငွါးခကတင္ တစ္ရက္ကုိ ေဒၚလာငါးရာေက်ာ္ေလာက္ ရွိေနတာ၊ ပုိက္ဆံမရွိရင္ေတာ့ …။

ဒါနဲ႔ ခပ္ေနာက္ေနာက္ ေရွးစကားပုံေလးကုိ သတိရၿပီး “ဖ်ားနာျခင္းျဖင့္ ဆရာဝန္မ်ားကို ကူညီပါ _”။ ။

ဇင္ေဝေသာ္

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ေျပာေရးဆိုခြင္႔

---

တစ္ညေနမွာ မတ္႐ဲ႕အေဖက မတ္ကိုေက်ာင္းလာႀကိဳတယ္။ေက်ာင္း

ကပြဲအတြက္ မတ္ အေ႐ြးခ်ယ္ခံရတယ္ဆိုတာသိတဲ႔ သူ႕ေဖေဖက
"သား ဘယ္အခန္းကေန ပါဝင္ကျပခဲ႔ရသလဲ"
"အိမ္ေထာင္သက္ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္႐ိွတဲ႔ ခင္ပြန္းတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ႔ရပါတယ္"
"ေကာင္းပါေလကြယ္၊ေနာက္တစ္ခါဆိုရင္ သားကို စကားေျပာရတဲ႔အခန္းမွာ ထည္႔ေပးၾကမွာပါ။"

---

ကမ္းလက္

 

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ေသြး ၊ သစၥာ

က်ဳပ္အေၾကာင္းကိုေျပာျပရမယ္ ဟုတ္လား၊ သိပ္ၿပီးစိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းလွမယ္ေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး။

ဘယ္ကေန စ ေျပာရမလဲ။

မြတ္သိပ္လြန္းလွတဲ့ ညေနတစ္ခုက စ ရလိမ္႔မယ္ထင္တယ္။ မဟုတ္ပါဘူး၊ဘယ္သူကမွ က်ဳပ္ကိုေထာင္ထဲ ထည္႔လိုက္တာမဟုတ္ပါဘူး၊ ေျပာရရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ရယ္ၾကလိမ္႔မယ္။ အဲဒီ ေထာင္ထဲကို က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္စိတ္လိုလက္ရဝင္ခဲ႔တာပါ။ က်ဳပ္ေျပာခဲ႔ၿပီးပါပေကာ။ မြတ္သိပ္လြန္းလွတဲ႔ညေနတစ္ခုပါဆို။

ဘာမွေထြေထြ ထူးထူးစဥ္းစားေနစရာမလိုပါဘူး၊ တစ္ခုခုေတာ႔စားရမွာပဲ၊ အငတ္ေတာ႔ထားမွာမဟုတ္ဘူးဆိုၿပီး ေထာင္ထဲကိုက်ဳပ္ကိုယ္တိုင္စိတ္လိုလက္ရဝင္ခဲ႔တာ။ မလုပ္ခဲ႔ပါဘူး၊ လူအထင္ႀကီးအာင္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္လို႔ဘာလို႔ေတြမေျပာပါရေစနဲ႔။

အဲဒီ ေထာင္ထဲမွာ က်ဳပ္အရင္ေရာက္ႏွင္႔သူတစ္ေရာက္ရႇိေနတယ္၊ သူရွိေနေတာ႔ စိတ္ပူစရာမ႐ိွေတာ႔ဘူး၊ သူကိုမွီခိုစားေနလိုက္ရင္ ရတာပဲ။ ျပႆနာက ဒီမွာစ တာ၊ က်ဳပ္လည္းမစားရတာၾကာၿပီဆိုေတာ႔ ဆာဆာနဲ႔စားလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္လြန္သြားတယ္။ က်ဳပ္ခႏၶာကိုယ္က ႏွစ္ဆေလာက္ျဖစ္သြားၿပီး ေပါင္ခ်ိန္ေတြတက္လာလိုက္ခ်က္က...။ ဒါနဲ႔ပဲ ဝင္တုန္းက ေလ်ာေလ်ာလ်ဴလ်ဴ၊ျပန္ထြက္မယ္ဆုိေတာ႔ ထြက္လို႔မရေတာ႔ဘူး။

ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ ခဏတျဖဳတ္ေမွးလိုက္တယ္။ ေထာင္ထဲမွာဆိုေပမယ္႔ ရာသီဥတုအားလုံးက စိုစိုေျပေျပပါ။ အိ္ပ္ရာထေတာ႔ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ႔ဘူး။ အိပ္တာၾကာေတာ႔ ေက်ာကအပူသားလားဗ်။ အျပင္ထြက္လမ္းသလားလို႔ကလည္းမရဘူးေလ။ ဒါနဲ႔ ေထာင္ထဲမွာပဲ ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္ လမ္းသလားေနလိုက္မိတယ္။

ကိုယ္႔ေျခသံကို ကိုယ္မၾကားရေပမယ္႔ နည္းနည္းေတာ႔ ဆူညံသြားပုံရတယ္၊ က်ဳပ္မိတ္ေဆြက က်ဳပ္ကို ခပ္တင္းတင္းၾကည္႕တယ္။ ကံေကာင္းတယ္လို႔ေျပာရမယ္။ ဒီလူက သူေတာ္ေကာင္းႀကီးပဲဗ်။ သူမေက်နပ္လို႔ တစ္ခုခု လုပ္မယ္ဆို က်ဳပ္ကေတာ႔အေသပဲ။ ေျပာၿပီးပါပေကာ ၊ဝ လာေတာ႔လႈပ္႐ွားရတာေလးလံလာတယ္လို႔ေလ။ အရင္လို မသြက္လက္ေတာ႔ဘူးဗ်ာ။

အဲဒီရက္ေတြတုန္းက က်ဳပ္တို႔ တစ္မ်ိဳးလုံးကုိ ေတြ႔ရာသခ်ဳႋင္း ေၾကညာထားၾကတာ။ ပုန္းစရာေျမမ႐ွိ၊ တကယ္႔ကိုအက်ပ္အတည္းကာလပါ။ ဒါေၾကာင္႔ေျပာတာ ဒီလူက သူေတာ္ေကာင္းႀကီးလို႔။

က်ဳပ္လည္း ဆပ္ပါနည္းနည္းထပ္စား၊ နည္းနည္းထပ္အိပ္ေပါ႔။ ခက္တာက ညပိုင္းေရာက္ေတာ႔ မိန္းမန႔ဲကေလးေတြကိုသတိရလာတယ္။ ခပ္ခၽြဲခၽြဲေျပာရရင္ လြမ္းတယ္ေပါ႕ဗ်ာ။ ျပည္ထဲေရးနဲ႔ဝမ္ေရးတို႔ထက္ လြမ္ေရးခက္ ဆိုတာ အလကားဆိုထားတာမဟုတ္ဘူး ေနာ္၊ တကယ္မွန္တယ္။ ဒါနဲ႔ ထြက္ေပါက္ေလးမ်ားေတြ႔မလားဆိုၿပီး မနားတမ္ရွာေနမိေတာ႔တာပါပဲဗ်ာ။

က်ဳပ္အတြက္ေတာ႔သခၤန္းစာအႀကီးစားႀကီးရခဲ႔တာပါ။ က်ဳပ္ထင္တာက စားစရာ အိပ္စရာ ေနစရာရႇိရင္ ဘဝဟာျပည္႕စုံၿပီ၊ဒီလိုမဟုတ္ဘူးဗ်။ ေဝးမွ၊ မရွိမွ တန္ဖိုးကိုသိရတာက လြတ္လပ္မႈနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ပါပဲ။ က်ဳပ္လည္းေထာင္ကထြက္ႏိုင္ဖို႔အေရး အသည္းအသန္ ႀကိဳးစားေတာ႔တာပဲ။

ဒီေတာ႔မွ အဲဒီလူက "ေဟ႔ေကာင္၊ဗိုက္ဝရင္လည္းေအးေအးေဆးေဆးေနကြာ၊ က်န္တာေတြအကုန္ ငါ သည္းခံႏိုင္တယ္၊ မင္းအသံကိုေတာ႔သည္းမခံႏိုင္ဘူး" "စိတ္မ႐ွိပါနဲ႔ဗ်ာ၊ မိန္းမနဲ႔ကေလးေတြကိုသတိရလို႔ပါ၊ သူတို႔ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း၊ ေဘးကင္းရန္ကင္းမွရွိၾက႐ဲ႕လား လို႔ စိုးရိမ္လို႔ပါ" "ဒါဆို မင္းအိမ္ျပန္ေပါ႕" "ျပန္ဖို႔ပဲဗ်၊ ျပန္မရလို႔ အခက္ေတြ႔ေနတာ" "ဝင္လာတဲ႔အေပါက္ကျပန္ထြက္ေပါ႔ကြ"

"ခင္ဗ်ားေျပာေတာ႔လြယ္လိုက္တာ၊ က်ဳပ္ကိုလည္းၾကည့္ပါအုံး" ဆိုေတာ႔မွ သူက "ေအး၊ ငါသေဘာေပါက္ၿပီ" ဆိုၿပီး ေထာင္တံခါးေလး ဟ ေပး တယ္။ က်ဳပ္လည္း ေနာက္ေတာင္လွည့္မၾကည့္ေတာ႔ဘဲ တခ်ိဳးတည္း လစ္ခဲ႔ေတာ႔တာပဲ။

ဟုတ္တယ္ေလဗ်ာ။ ဒါမ်ိဳးႀကံဳရတဲ႔သူတိုင္း အသက္နဲ႔ျပန္ထြက္လာႏိုင္တာေတာ္ေတာ္ရွားပါတယ္။ က်ဳပ္ေတြ႔ခဲ႔ရတဲ႔လူက တကယ္႔သူေတာ္ေကာင္းႀကီးျဖစ္ေနလို႔သာပါ။

ေျပာၿပီးပါပေကာ၊ ခင္ဗ်ားတို႔စိတ္ဝင္စားမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ေလ။အခု အိပ္ခ်င္ေနၾကၿပီမဟုတ္လား။ တ႐ားရွဳမွတ္ေနတဲ႔ေယာဂီတစ္ေယာက္႐ဲ႕ ျခင္ေထာင္ထဲ ဝင္မိတဲ႔ ျခင္တစ္ေကာင္႐ဲ႕ဘဝက ဘယ္ေလာက္ ဆြဲေဆာင္မႈရိွႏိုင္မွာတဲ႔ လဲ ဗ်ာ။

ဇင္ေ၀ေသာ္

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more