က်ေနာ္႔ကိုထားခဲ႔ပါေတာ႔ ေဝႏွင္း ေရ။
က်ေနာ္သြားပါရေစေတာ႔။
မ်က္ႏွာအဆီျပန္ေနတဲ႔ ေကာင္းကင္တစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္႐ုံနဲ႔
က်ေနာ့္ဘဝထဲက ေမာ႔ေသာက္ခြင္႔မရခဲ႔တဲ႔ စိတ္ကူးယဥ္မႈတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ
အပ်ိဳရည္ပ်က္မသြားခဲ႔ပါဘူး။ တကယ္ေတာ႔ ဒါေတြဟာ အခြင္႔သင္႔တဲ႔
ညတစ္ညမွာ မက္ဖို႔ဆိုၿပီး ထုပ္ပိုးသိမ္းဆည္းထားတဲ႔ အိပ္မက္တစ္္ခ်ိဳ႕ပါ။
က်ေနာ္ အိပ္မက္ မမက္တာၾကေပါ့ ေဝႏွင္းေရ။
ခုတေလာ ေဝႏွင္းေရာ အိပ္မက္ေတြ ပုံမွန္မက္ျဖစ္ေသးလား။
ေျခလက္ဆင္းထိုင္ေနတဲ႔ ကံၾကမၼာကို ဆြဲမထူျဖစ္ခဲ႔တာကလြဲရင္
က်ေနာ္႔ ပခုံးေပၚက ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္ေတြကလည္း က်ားကိုးစီးစားလို႔ မကုန္ပါဘူး။
ဒါနဲ႔ ေဝႏွင္း၊ ျမစ္ကမ္းနေဘးမွ ေျခတြဲေလာင္းခ် ထိုင္ရင္းနဲ႔
ျဖတ္စီးသြားတဲ႔ေရေတြကို ေျခေထာက္နဲ႔ကန္ၿပီးေဆာ႔ကစားဖူးသလား။
ေပ်ာ္စရာေကာင္းသေလာက္ အခန္႔မသင္႔ရင္ ေတာ႔ ဖ်ားတတ္တာေပါ႔။
လူေတြက ေျမညႇိဖို႔ပဲ ႀကိဳစားေနၾကတယ္၊
ညီေနတဲ႔ေျမေပၚမွာ ဘယ္သူေျခ တြဲေလာင္းခ်
ထိုင္လို႔ရမွာလဲ လို႔ ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ေျပာဖူးတယ္။
ဟင့္အင္း၊ က်ေနာ္ဟာ ေျမညွိတဲ႔စက္ တစ္လုံးျဖစ္ဖို႔ အိပ္မက္ မမက္ခဲ႔ဖူးပါဘူး။
အဲဒါ မဟုတ္ပါဘူး။
က်ေနာ္႔ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္အတြက္ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္
က်ေနာ္ မငိုခဲ႔ပါဘူး။ တစ္ေယာက္မဟုတ္ တစ္ေယာက္ေတာ႔ ငိုေနခဲ႔တယ္ဆိုရင္
အဲဒါ က်ေနာ္႔အဖိုးပါ။ သူေပ်ာ္လြန္းလို႔ငိုမိတာပါလို႔ သူ ေျပာဖူးတာမွတ္မိပါတယ္။
ငိုတာကိုေတာ႔ က်ေနာ္မမွတ္မိဘူး။
မငိုပါနဲ႔ ေဝႏွင္းရယ္။
ငိုရင္ မ်က္ရည္အျပင္ ႏွာရည္ေတြပါက်တတ္လို႔ပါ။
ဒါေၾကာင္႔ ငိုတယ္ဆိုတာ မေကာင္းပါဘူး။ ဝမ္းသာလို႔ငိုရင္
ႏွာရည္ေတြ ညာဖက္က က်တာ မ်ား သတဲ႔။ ဟုတ္ခ်င္မွေတာ႔ ဟုတ္မွာေပါ႔ေလ၊
ဒါေပမယ္႔ မၾကာမၾကာ ငိုတတ္တဲ႔အဖိုးစကားမို႔ မယုံၾကည္ဘဲ ေနဖို႔ကလည္း အခက္သားလား။
ဒါနဲ႔ က်ေနာ္ေမးထားတာကို ေဝႏွင္းမေျဖရေသးဘူးေနာ္။
ထားလိုက္ပါအုံး ေဝႏွင္းရယ္။
ဘုရားကိုယ္တိုင္မေျဖခဲ႔တဲ႔ ေမးခြန္းေတာင္ ဆယ္ခုေလာက္ရွိသတဲ႔။
ေမးခြန္းတိုင္းအေျဖရွိရမယ္လို႔ ဘယ္ပညာရွင္မွ ဆိုမထားပါဘူး။
က်ေနာ္ တကယ္ေရာ ေမးျဖစ္ခဲ႔သလားမသိဘူးေနာ္။ က်ေနာ္ ေမးဖို႔ ေမ႔ေန ခဲ႔တာလည္း
ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။ ေမးဖို႔ သတိရခဲ႔ရင္ေတာင္ ဘာေမးရမယ္ဆိုတာမသိရင္ ေမးလို႔ဘယ္ရမလဲ ေနာ္။
ဟဲမင္ေဝးက မာက္တြိဳင္းကို အေၾကာင္းသုံးခ်က္ေၾကာင္႔ ႀကိဳက္တယ္တဲ႔။
တစ္က စာေရးေကာင္းလု႔ိ။ ႏွစ္က သူ႕ကို ေဖ်ာ္ေျဖမႈ ေပးႏိုင္လို႔။ သုံးကေတာ႔
မာက္တိြဳင္းက ေသသြားၿပီ မို႔ တဲ႔။ သူေျပာသလုိဆိုရင္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ခ်စ္ဖိ႔ု
ေသေပးဖို႔ မ်ား လိုသလားလို႔ စဥ္းစားစရာပဲေပါ့။ က်ေနာ္႔ကို ထားခဲ႔ပါ ေဝႏွင္းေရ။
ဟဲမင္ေဝး ႀကိဳက္ေအာင္ က်ေနာ္ ေဖ်ာ္ေျဖမႈ မေပးႏိုင္ခဲ႔ဘူး။
ဒါနဲ႔ က်ေနာ္ေမးတာကို ေဝႏွင္း မေျဖရေသးဘူးေနာ္။
က်ေနာ္ဟာ ေနာက္ဆုံးက လူပါ။ အဲ ေနာက္ဆုံးက လူလည္း
က်ေနာ္ျဖစ္ခ်င္ေနခဲ႔တယ္။ က်ေနာ္ၾကားဖူးတာက ေနာက္ဆုံးက လူဟာ
ေနာက္က ေခ်ာင္းရုိက္တာ မခံရဘူး တဲ႔။ ေဝႏွင္းလည္း ေဝစရာ ရိွရင္ေတာင္ ေနာက္ဆုံးမွ
ေဝၾကည့္ပါလား။ ႏွင္းေတြက လူေတြလို ေနာက္က ေခ်ာင္းရုိက္တာ ရိွသလားေတာ႔ မသိဘူးေပါ့ေလ။
သူတိ႔ုကို လူေတြက ၾကၫ႔္လို႔မရဘူးဆိုတာကို
ေနာက္ဆံုးမွ ယံုၾကည္သူေတြက ႏိုင္ငံေရး သမားေတြတဲ႔ ေဝႏွင္းေရ၊
သားမက္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မူကို ေနာက္ဆံုးမွ ယံုၾကည္သူေတြက သူ႕ေယာကၡမေတြ တ႔ဲ။
သူတို႔ဟာ အုန္းလီး ဖူး ရပ္႐ွင္းကို ကိုးကြယ္ၾကသူေတြ ျဖစ္လို႔ေနမွာေပါ့။
ယံုၾကည္မႈဆိုတာ ေရွ႕က ပန္းဝင္ရင္ေတာင္ ဆုမရ တတ္ဘူးမဟုတ္လား။
ဒါနဲ႔ က်ေနာ္ေမးတာကို ေဝႏွင္းမေျဖေသးဘူးေနာ္။
အဲ....က်ေနာ္ ေမးဖို႔ေမ႔ေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ျပန္ေရာ။
ေမးဖို႔ေမ႔မေနဘူး ဆိုရင္ေတာင္ ဘာေမးရမယ္ဆိုတာ ေမ႔ေနရင္ ေမးလို႔ ဘယ္ရမလဲေနာ္။
က်ေနာ္ ေဝႏွင္းကို တစ္ခုခု ေမးမိသလား။ မေမးဘဲ ေျဖလို႔ရတာေတြရွိေနတတ္ေတာ႔
ေမးခြန္းဆိုတာ အမွန္တကယ္လိုအပ္တဲ႔ အရာ ဟုတ္မဟုတ္ မေသခ်ာျပန္ေတာ႔ဘူး။
ႏိုင္ငံေရးသမား မဟုတ္ သားမက္လည္းမ႐ွိဘဲ
က်ေနာ္႔ယံုၾကည္မူေတြ ေနာက္က်ေနတတ္လို႔ က်ေနာ္႔ကို ခ်န္ထားခဲ႔ပါ။
က်ေနာ္တိ႔ု ႏိုင္ငံက ပူေတာ႔ က်ေနာ္႔ အိပ္မက္ေတြကလည္း ေခၽြးေတြနဲ႔။
ဒါနဲ႔ ေရဆင္းေသာက္မိတာပါ။ ဆားငန္ေရ ျဖစ္ေနေတာ႔ ေဟာ္တယ္ခ က တစ္ည ကို ေျခာက္ေသာင္း တဲ႔။
က်ေနာ္႔မိတ္ေဆြ ခ်ိန္းထားတဲ႔ သမင္ကို ပီဠိယကၡက အရင္ ပစ္ယူသြားလို႔ အဲဒီေန႔က သုဝဏၰသာမ ျမားဒဏ္ မထိခဲ႔ဘူး။
ဒီတစ္ခါ ပီဠိယကၡက သုဝဏၰသာမ လူဆိုတာ ခြဲျခားတတ္တယ္။ အရင္ ပီဠိယကၡထက္ လူကဲခတ္ သာတာေပါ႔ေနာ္။
ဟုတ္တယ္ ေဝႏွင္း ေရ၊
ဒီေခတ္ လူေတြက လူကဲခတ္ ပုိေကာင္းတယ္။
ယံုေအာင္ မလိမ္တတ္ရင္ အမွန္အတိုင္းေျပာတာက ကုသိုလ္ ရတာေပ့ါ။
ျမားဒဏ္ မထိလည္း သူတို႔မိသားစုကေတာ႔ ခ်စ္ခ်စ္ ခင္ခင္ပါပဲ တဲ့။ ဒါနဲ႔ပဲ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာ
ျမားဒဏ္နဲ႔ မဆိုင္သလို ဟဲမင္ေဝး ေျပာသလို ေသျခင္းတရားနဲ႔လည္း မဆိုင္ျပန္ဘူး။
ဒါနဲ႔ က်ေနာ္ေမးတာကို ေဝႏွင္းမေျဖေသးဘူးေနာ္။
အဲ....က်ေနာ္ ေမးဖို႔ေမ႔ေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ျပန္ေရာ။
ေမးဖို႔ေမ႔မေနဘူး ဆိုရင္ေတာင္ ဘာေမးရမယ္ဆိုတာ ေမ႔ေနရင္ ေမးလို႔ ဘယ္ရမလဲေနာ္။
က်ေနာ္ ေဝႏွင္းကို တစ္ခုခု ေမးမိသလား!
က်ေနာ္သြားပါရေစေတာ႔။
မ်က္ႏွာအဆီျပန္ေနတဲ႔ ေကာင္းကင္တစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္႐ုံနဲ႔
က်ေနာ့္ဘဝထဲက ေမာ႔ေသာက္ခြင္႔မရခဲ႔တဲ႔ စိတ္ကူးယဥ္မႈတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ
အပ်ိဳရည္ပ်က္မသြားခဲ႔ပါဘူး။ တကယ္ေတာ႔ ဒါေတြဟာ အခြင္႔သင္႔တဲ႔
ညတစ္ညမွာ မက္ဖို႔ဆိုၿပီး ထုပ္ပိုးသိမ္းဆည္းထားတဲ႔ အိပ္မက္တစ္္ခ်ိဳ႕ပါ။
က်ေနာ္ အိပ္မက္ မမက္တာၾကေပါ့ ေဝႏွင္းေရ။
ခုတေလာ ေဝႏွင္းေရာ အိပ္မက္ေတြ ပုံမွန္မက္ျဖစ္ေသးလား။
ေျခလက္ဆင္းထိုင္ေနတဲ႔ ကံၾကမၼာကို ဆြဲမထူျဖစ္ခဲ႔တာကလြဲရင္
က်ေနာ္႔ ပခုံးေပၚက ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္ေတြကလည္း က်ားကိုးစီးစားလို႔ မကုန္ပါဘူး။
ဒါနဲ႔ ေဝႏွင္း၊ ျမစ္ကမ္းနေဘးမွ ေျခတြဲေလာင္းခ် ထိုင္ရင္းနဲ႔
ျဖတ္စီးသြားတဲ႔ေရေတြကို ေျခေထာက္နဲ႔ကန္ၿပီးေဆာ႔ကစားဖူးသလား။
ေပ်ာ္စရာေကာင္းသေလာက္ အခန္႔မသင္႔ရင္ ေတာ႔ ဖ်ားတတ္တာေပါ႔။
လူေတြက ေျမညႇိဖို႔ပဲ ႀကိဳစားေနၾကတယ္၊
ညီေနတဲ႔ေျမေပၚမွာ ဘယ္သူေျခ တြဲေလာင္းခ်
ထိုင္လို႔ရမွာလဲ လို႔ ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ေျပာဖူးတယ္။
ဟင့္အင္း၊ က်ေနာ္ဟာ ေျမညွိတဲ႔စက္ တစ္လုံးျဖစ္ဖို႔ အိပ္မက္ မမက္ခဲ႔ဖူးပါဘူး။
အဲဒါ မဟုတ္ပါဘူး။
က်ေနာ္႔ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္အတြက္ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္
က်ေနာ္ မငိုခဲ႔ပါဘူး။ တစ္ေယာက္မဟုတ္ တစ္ေယာက္ေတာ႔ ငိုေနခဲ႔တယ္ဆိုရင္
အဲဒါ က်ေနာ္႔အဖိုးပါ။ သူေပ်ာ္လြန္းလို႔ငိုမိတာပါလို႔ သူ ေျပာဖူးတာမွတ္မိပါတယ္။
ငိုတာကိုေတာ႔ က်ေနာ္မမွတ္မိဘူး။
မငိုပါနဲ႔ ေဝႏွင္းရယ္။
ငိုရင္ မ်က္ရည္အျပင္ ႏွာရည္ေတြပါက်တတ္လို႔ပါ။
ဒါေၾကာင္႔ ငိုတယ္ဆိုတာ မေကာင္းပါဘူး။ ဝမ္းသာလို႔ငိုရင္
ႏွာရည္ေတြ ညာဖက္က က်တာ မ်ား သတဲ႔။ ဟုတ္ခ်င္မွေတာ႔ ဟုတ္မွာေပါ႔ေလ၊
ဒါေပမယ္႔ မၾကာမၾကာ ငိုတတ္တဲ႔အဖိုးစကားမို႔ မယုံၾကည္ဘဲ ေနဖို႔ကလည္း အခက္သားလား။
ဒါနဲ႔ က်ေနာ္ေမးထားတာကို ေဝႏွင္းမေျဖရေသးဘူးေနာ္။
ထားလိုက္ပါအုံး ေဝႏွင္းရယ္။
ဘုရားကိုယ္တိုင္မေျဖခဲ႔တဲ႔ ေမးခြန္းေတာင္ ဆယ္ခုေလာက္ရွိသတဲ႔။
ေမးခြန္းတိုင္းအေျဖရွိရမယ္လို႔ ဘယ္ပညာရွင္မွ ဆိုမထားပါဘူး။
က်ေနာ္ တကယ္ေရာ ေမးျဖစ္ခဲ႔သလားမသိဘူးေနာ္။ က်ေနာ္ ေမးဖို႔ ေမ႔ေန ခဲ႔တာလည္း
ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။ ေမးဖို႔ သတိရခဲ႔ရင္ေတာင္ ဘာေမးရမယ္ဆိုတာမသိရင္ ေမးလို႔ဘယ္ရမလဲ ေနာ္။
ဟဲမင္ေဝးက မာက္တြိဳင္းကို အေၾကာင္းသုံးခ်က္ေၾကာင္႔ ႀကိဳက္တယ္တဲ႔။
တစ္က စာေရးေကာင္းလု႔ိ။ ႏွစ္က သူ႕ကို ေဖ်ာ္ေျဖမႈ ေပးႏိုင္လို႔။ သုံးကေတာ႔
မာက္တိြဳင္းက ေသသြားၿပီ မို႔ တဲ႔။ သူေျပာသလုိဆိုရင္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ခ်စ္ဖိ႔ု
ေသေပးဖို႔ မ်ား လိုသလားလို႔ စဥ္းစားစရာပဲေပါ့။ က်ေနာ္႔ကို ထားခဲ႔ပါ ေဝႏွင္းေရ။
ဟဲမင္ေဝး ႀကိဳက္ေအာင္ က်ေနာ္ ေဖ်ာ္ေျဖမႈ မေပးႏိုင္ခဲ႔ဘူး။
ဒါနဲ႔ က်ေနာ္ေမးတာကို ေဝႏွင္း မေျဖရေသးဘူးေနာ္။
က်ေနာ္ဟာ ေနာက္ဆုံးက လူပါ။ အဲ ေနာက္ဆုံးက လူလည္း
က်ေနာ္ျဖစ္ခ်င္ေနခဲ႔တယ္။ က်ေနာ္ၾကားဖူးတာက ေနာက္ဆုံးက လူဟာ
ေနာက္က ေခ်ာင္းရုိက္တာ မခံရဘူး တဲ႔။ ေဝႏွင္းလည္း ေဝစရာ ရိွရင္ေတာင္ ေနာက္ဆုံးမွ
ေဝၾကည့္ပါလား။ ႏွင္းေတြက လူေတြလို ေနာက္က ေခ်ာင္းရုိက္တာ ရိွသလားေတာ႔ မသိဘူးေပါ့ေလ။
သူတိ႔ုကို လူေတြက ၾကၫ႔္လို႔မရဘူးဆိုတာကို
ေနာက္ဆံုးမွ ယံုၾကည္သူေတြက ႏိုင္ငံေရး သမားေတြတဲ႔ ေဝႏွင္းေရ၊
သားမက္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မူကို ေနာက္ဆံုးမွ ယံုၾကည္သူေတြက သူ႕ေယာကၡမေတြ တ႔ဲ။
သူတို႔ဟာ အုန္းလီး ဖူး ရပ္႐ွင္းကို ကိုးကြယ္ၾကသူေတြ ျဖစ္လို႔ေနမွာေပါ့။
ယံုၾကည္မႈဆိုတာ ေရွ႕က ပန္းဝင္ရင္ေတာင္ ဆုမရ တတ္ဘူးမဟုတ္လား။
ဒါနဲ႔ က်ေနာ္ေမးတာကို ေဝႏွင္းမေျဖေသးဘူးေနာ္။
အဲ....က်ေနာ္ ေမးဖို႔ေမ႔ေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ျပန္ေရာ။
ေမးဖို႔ေမ႔မေနဘူး ဆိုရင္ေတာင္ ဘာေမးရမယ္ဆိုတာ ေမ႔ေနရင္ ေမးလို႔ ဘယ္ရမလဲေနာ္။
က်ေနာ္ ေဝႏွင္းကို တစ္ခုခု ေမးမိသလား။ မေမးဘဲ ေျဖလို႔ရတာေတြရွိေနတတ္ေတာ႔
ေမးခြန္းဆိုတာ အမွန္တကယ္လိုအပ္တဲ႔ အရာ ဟုတ္မဟုတ္ မေသခ်ာျပန္ေတာ႔ဘူး။
ႏိုင္ငံေရးသမား မဟုတ္ သားမက္လည္းမ႐ွိဘဲ
က်ေနာ္႔ယံုၾကည္မူေတြ ေနာက္က်ေနတတ္လို႔ က်ေနာ္႔ကို ခ်န္ထားခဲ႔ပါ။
က်ေနာ္တိ႔ု ႏိုင္ငံက ပူေတာ႔ က်ေနာ္႔ အိပ္မက္ေတြကလည္း ေခၽြးေတြနဲ႔။
ဒါနဲ႔ ေရဆင္းေသာက္မိတာပါ။ ဆားငန္ေရ ျဖစ္ေနေတာ႔ ေဟာ္တယ္ခ က တစ္ည ကို ေျခာက္ေသာင္း တဲ႔။
က်ေနာ္႔မိတ္ေဆြ ခ်ိန္းထားတဲ႔ သမင္ကို ပီဠိယကၡက အရင္ ပစ္ယူသြားလို႔ အဲဒီေန႔က သုဝဏၰသာမ ျမားဒဏ္ မထိခဲ႔ဘူး။
ဒီတစ္ခါ ပီဠိယကၡက သုဝဏၰသာမ လူဆိုတာ ခြဲျခားတတ္တယ္။ အရင္ ပီဠိယကၡထက္ လူကဲခတ္ သာတာေပါ႔ေနာ္။
ဟုတ္တယ္ ေဝႏွင္း ေရ၊
ဒီေခတ္ လူေတြက လူကဲခတ္ ပုိေကာင္းတယ္။
ယံုေအာင္ မလိမ္တတ္ရင္ အမွန္အတိုင္းေျပာတာက ကုသိုလ္ ရတာေပ့ါ။
ျမားဒဏ္ မထိလည္း သူတို႔မိသားစုကေတာ႔ ခ်စ္ခ်စ္ ခင္ခင္ပါပဲ တဲ့။ ဒါနဲ႔ပဲ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာ
ျမားဒဏ္နဲ႔ မဆိုင္သလို ဟဲမင္ေဝး ေျပာသလို ေသျခင္းတရားနဲ႔လည္း မဆိုင္ျပန္ဘူး။
ဒါနဲ႔ က်ေနာ္ေမးတာကို ေဝႏွင္းမေျဖေသးဘူးေနာ္။
အဲ....က်ေနာ္ ေမးဖို႔ေမ႔ေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ျပန္ေရာ။
ေမးဖို႔ေမ႔မေနဘူး ဆိုရင္ေတာင္ ဘာေမးရမယ္ဆိုတာ ေမ႔ေနရင္ ေမးလို႔ ဘယ္ရမလဲေနာ္။
က်ေနာ္ ေဝႏွင္းကို တစ္ခုခု ေမးမိသလား!
ဇင္ေ၀ေသာ္
Post a Comment