စလုံးအစိုးရကေျခသြက္တယ္၊ တရုတ္ကျပည္ေျပးသတ္မွတ္တာနဲ႔ ျပန္ပို႔ လိုက္တာပဲ။ တရုတ္ျပည္ျပန္၊ တရားရင္ဆိုင္ေပါ႔ေလ။
အစိုးရခ်င္းမ်က္ႏွာအပ်က္မခံဘူး။ ေစာင္႔ၾကည့္ရမွာပဲ။ ျမန္မာျပည္က အဲသေလာက္မာတဲ႔ အစိုးရတက္လာေလမလား။
စလုံးအစိုးရကေျခသြက္တယ္
စလုံးအစိုးရကေျခသြက္တယ္၊ တရုတ္ကျပည္ေျပးသတ္မွတ္တာနဲ႔ ျပန္ပို႔ လိုက္တာပဲ။ တရုတ္ျပည္ျပန္၊ တရားရင္ဆိုင္ေပါ႔ေလ။
အစိုးရခ်င္းမ်က္ႏွာအပ်က္မခံဘူး။ ေစာင္႔ၾကည့္ရမွာပဲ။ ျမန္မာျပည္က အဲသေလာက္မာတဲ႔ အစိုးရတက္လာေလမလား။
ပညာေရးမဂၤလာမ်ား (ပ်ိဳျမစ္ႏုနယ္မဂၤလာ)
တတိယဂါထာမွာေတာ့ ကေလးတစ္ေယာက္ဟာ အေတာ္အတန္ အရြယ္ေ ရာက္လာၿပီလုိ႔ ယူဆရပါတယ္။ ဗာဟုႆစၥဥၥကုိ အၾကားအျမင္ဗဟုသုတ မ်ားျခင္း၊ ဗဟုသုတရွာမွီးျခင္းလုိ႔ ဘာသာျပန္ၾကတာ မ်ားပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ဒီမဂၤလာ တရားေတြဟာ ပညာေရးအတြက္ ရည္စူးတယ္ဆုိရင္ ဗာဟုႆစၥဥၥ ကုိ အထက္ တန္း ပညာေရးလုိ႔ယူဆခ်င္ပါတယ္။ ကေလးရဲ႕ အသက္ကုိလည္း အလယ္ တန္းနဲ႔ အထက္တန္း ေက်ာင္းသား အရြယ္လုိ႔သတ္မွတ္ၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။
ဘာျဖစ္လုိ႔ အထက္တန္းပညာေရးလဲဆုိရင္ အထက္တန္းပညာေရးမွာ ကေလးတစ္ေယာက္ဟာ ဘာသာရပ္ မ်ားစြာကုိ သင္ၾကားေနရလုိ႔ပါပဲ။
ဒါကုိပဲ ေျမစမ္းခရမ္းပ်ိဳးပညာေရးလုိ႔ ဆုိရင္ရေကာင္းရႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ ကေလး တစ္ေယာက္ဟာ (ျမန္မာျပည္ ပညာေရးအရဆုိရင္) ျမန္မာစာ၊ အဂၤလိပ္စာ၊ သခၤ်ာ၊ ပထဝီ၊ သမုိင္း၊ သိပၸံဘာသာရပ္ စတာေတြကုိ နည္းနည္းစီ အေျခခံ သင္ယူၾကရပါတယ္။ ဒါကုိပဲ ဗဟုသုတ (သုိ႔) ဗာဟုႆစၥဥၥ လုိ႔ ေခၚခ်င္ပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲ။
၁။ ဘာသာရပ္ေတြ မ်ားျပားေနျခင္း
၂။ တစ္ခုခုကုိ အားစုိက္ေလ့လာမႈ မရွိေသးျခင္း
၃။ သူဟာ ဘယ္ဘာသာရပ္မွာ ပုိၿပီး ထက္ျမတ္တယ္ဆိုတာကုိ ေရြးခ်ယ္စီစစ္ ၾကည့္ေနျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး ဒီမဂၤလာဟာ သိပၸဥၥ မဂၤလာဆီကုိ သြားဖုိ႔ ခရီးစတင္ေနျခင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
သိပၸဥၥ
သိပၸဥၥကုိေတာ့ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းပညာလုိ႔ ေခၚၾကပါတယ္။ လက္ရွိ ပညာေရး စနစ္ေတြနဲ႔ တုိင္းတာၾကည့္ရင္ သိပၸဥၥကုိ တကၠသုိလ္ပညာေရး လုိ႔ ေယဘုယ်ကုိ ၿခံဳၾကည့္ၿပီး သတ္မွတ္ခ်င္ပါတယ္။ ကေလးရဲ႕ အသက္ဟာ လည္း (၁၇) ႏွစ္သားကေန (၂၃) (၂၄) ဝန္းက်င္ ျဖစ္တန္ရာ ေကာင္းပါတယ္။ တကၠသုိလ္ပညာရပ္မွာ ကေလးဟာ ဘာသာရပ္အားလုံးကုိ သင္ၾကားေနလုိ႔ မရႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ အထက္ တန္းမွာ သင္ၾကားခဲ့ရတဲ့ ဘာသာရပ္ေတြထဲ ကေနၿပီး သူထူးခြ်န္တဲ့၊ သူစိတ္ဝင္စားတဲ့ ဘာသာရပ္တစ္ခုခုကုိ ေရြးခ်ယ္ၿပီး အထူးျပဳ ေလ့လာရပါေတာ့တယ္။
ဒါကုိပဲ “ေမဂ်ာ” ေရြးတယ္၊ “ေမဂ်ာ” ခ်မွတ္ေပးတယ္လုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။
တစ္နည္းဆုိရင္ သူေရြးျခယ္ခဲ့တဲ့ ေမဂ်ာရပ္ဆုိင္ရာမွာ ဘယ္ေလာက္ နားလည္ မႈရွိသလဲ ဆုိတာအေပၚမူတည္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းမႈ အဆင္ေျပ၊ မေျပလည္း ကြဲျပားသြားပါေတာ့တယ္။ ဗာဟုႆစၥဥၥ အားေကာင္းလုိ႔ (အထက္ တန္း ပညာေရး အမွတ္ေကာင္းလုိ႔) သိပၸဥၥ (တကၠသုိလ္က အဓိကဘာသာရပ္) ကုိ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ သူ႔ရဲ႕ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းမႈ ကိစၥက အလြန္းအမင္း မခက္ခဲေတာ့ဘူး ဆုိတာမ်ိဳးပါ။
ဒီေနရာမွာ ျမန္မာ့ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ရယ္စရာ ေကာင္းေနတဲ့ အခ်က္ က ေရွ႕ေနပညာရပ္၊ သမုိင္းပညာရပ္ေတြမွာ ေပါ့ေတာ့ေတာ့ သေဘာထားျခင္း ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဆင့္ျမင့္ ကမၻာ့ပညာေရးေတြမွာ ဒီပညာရပ္ေတြကုိ တေလး တစား ရွိၾကပါတယ္။
ဥပေဒပညာရပ္က ဥပေဒေရးဆြဲသူေတြကုိ ေမြးဖြားေပးၿပီး သမုိင္းပညာရွင္ေတြ က ေရွ႕ျဖစ္ေနာက္ျဖစ္ေတြကုိ တြက္ခ်က္မွန္းဆၿပီး ႏုိင္ငံေရးေပၚလစီ၊ လူမႈေရး၊ ပညာေရး၊ လုံၿခံဳေရး ေပၚလစီေတြကုိ ခ်မွတ္ပါတယ္။
ဒီပညာရပ္ေတြကုိ တေလးတစားမထားတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕အနာဂတ္ဟာ ဘယ္ ဆီမ်ား ဦးတည္ ေနေလဦးမလဲ။
ဒီထက္ပုိၿပီး ဝမ္းနည္းစရာ၊ ရယ္စရာ ေကာင္းတာက စင္ကာပူကုိလာၿပီး အိမ္ေဖာ္လုပ္ေနတဲ့ မိန္းကေလးေတြထဲမွာ ဥပေဒနဲ႔ ဘြဲ႔ရသူ၊ သမုိင္းနဲ႔ ဘြဲ႔ရ သူေတြ ရွိပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ႀကီး ကေမာက္ကမ ႏုိင္တဲ့ ပညာေရးစနစ္ပါ။ စင္ကာပူကုိ ပုံစံေျပာင္းေပးလုိက္တဲ့ ေရွ႕ေနေဟာင္းႀကီး လီကြမ္းယု (ဥပေဒ ပညာရွင္)၊ ကမၻာ့ႏုိင္ငံေရး အစီအမံေတြကုိ ေရးဆြဲေပးတဲ့ ကစ္ဆင္းဂ်ားနဲ႔ ဟန္တင္တန္ (သမုိင္း၊ ႏုိင္ငံေရးသိပၸံ ပညာရွင္) တုိ႔ကုိ အားနာစရာ ေကာင္း လွပါတယ္။
ထားပါေတာ့၊ တတိယမဂၤလာကုိ ဆက္ၾကည့္ေတာ့ ဝိနေယာ စ သုသိကၡိေတာ ကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ ဝိနည္းဆုိတာ ဘာလဲ၊ ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္ စာေပေတြအရ လူ႔က်င့္ဝတ္၊ ရဟန္းက်င့္ဝတ္၊ လူ႔စည္းကမ္း၊ ရဟန္းစည္းကမ္း လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒီမွာ လူ႔ဝိနည္းရဲ႕အဓိပၸါယ္ကုိ ေျပာင္းလဲသတ္မွတ္တာမ်ိဳး မဟုတ္ရင္ေတာင္ ျဖည့္စြက္သတ္ မွတ္ဖုိ႔ေတာ့ လုိလာပါေတာ့မယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔ လဲဆုိရင္ ကမၻာဟာ ပုိၿပီး ေရာေထြးယွက္တင္ ျဖစ္လာေနလုိ႔ပါ။ အလြန္ေသး ငယ္တဲ့ ကမၻာႀကီးထဲမွာ ယုံၾကည္မႈ၊ ကုိယ္က်င့္တန္ဖုိး သတ္မွတ္မႈ မတူညီတဲ့ မ်ားစြာေသာ လူသားေတြဟာ အတူတူ ညွပ္ပူးညွပ္ပိတ္ ေနေနၾကရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္မသိဘူး။ တစ္ေယာက္ ကုိယ္ က်င့္ကုိ တစ္ေယာက္က နားလည္မေပးႏုိင္ဘူး ဆုိရင္ ေနရထုိင္ရတာ အဆင္ မေျပသလုိ ျပႆနာေတြလည္း အမ်ားႀကီး တက္လာႏုိင္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဝိနယ ကုိ လူ႔က်င့္ဝတ္၊ ရဟန္းက်င့္ဝတ္အျပင္ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ ထုံးစံ၊ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာရင္ စီဗီလုိက္ေဇးရွင္း တန္ဖုိးကုိ သိနားလည္မႈလုိ႔ ဘာသာျပန္ၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။
ဆက္ရန္
ဇင္ေဝေသာ္
၂၀၀၀ ၀န္းက်င္က တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ အေနအထားက ဒီေန႔ ျမန္ျပည္အတိုင္းပဲ
စာအုပ္အၫႊန္းက ရယ္စရာေတြပါတယ္ဆိုေပမဲ့ ျမန္မာလူမိ်ဳးတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ ရယ္စရာထက္ ရင္ေမာစရာ ပိုမ်ားပါတယ္။
"က်ေနာ္သိလိုက္ရတာက က်ေနာ္တို႔ ဆက္ဆံေနရတဲ့ႏိုင္ငံဟာ ဥပေဒမရွိတဲ့ႏိုင္ငံ၊ ပိုၿပီးတိတိက်က်ေျပာရရင္ ဥပေဒေတြမ်ားၿပီး တစ္ခုမွ အသက္မ၀င္တဲ့ႏိုင္ငံ ဆိုတာပါ။
တ႐ုတ္ျပည္မွာ အာဏာလက္ကိုင္ထားတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းႏွစ္ခုရွိတယ္။ ဒါက အစိုးရနဲ႔ပါတီ။ ရည္ရြယ္ခ်က္က check and balance လုပ္ဖို႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ အစိုးရထဲမွာ အေကာင္က ပါတီထဲမွာလည္း အေကာင္။ ပါတီထဲကအေကာင္က အစိုးရထဲမွာလည္း အေကာင္ပဲျဖစ္ေနေတာ့ တကယ္ အာဏာရွိသူက ဌာနမဟုတ္ေတာ့ဘဲ လူပဲျဖစ္ေနတယ္" တဲ့။
တ႐ုတ္ကို အတုခိုးၾကရင္လည္း လမ္းဆိုးကိုမွ ဘာလို႔ခိုးေနၾကတာလဲ။
သမိုင္းသခၤန္းစာ
ဘိုင္ဇန္တိုင္းအင္ပါယာနဲ႔ ပါရွန္းအင္ပါယာႀကီးႏွစ္ခု အျပန္အလွန္တိုက္ၾက ခိုက္ၾက၊ ဒီၾကားထဲ ပလိပ္ေရာဂါက ဝင္ဒုကၡေပး၊ ဒီအေနအထားမွာ တမန္ေတာ္ မိုဟာမက္နဲ႔အဖြဲ႔က အဲဒီအင္ပါယာႀကီးႏွစ္ခုလုံးကို အလြယ္တကူ ဝင္ေရာက္သိမ္းပိိုက္သြားတယ္ဆိုတဲ႔ သမိုင္းသခၤန္းစာနဲ႔ ကစ္ဆင္းဂ်ားက အေမရိကန္နဲ႔တရုတ္ကို မသိမသာ သတိေပးသြားသလိုပဲ။ ကႏၲာရေန ေျခသလုံးအိမ္တိုင္သာသာ လူနည္းစုေလးက အင္ပါယာႀကီးႏွစ္ခု လုံးကို သိမ္းပိုက္ႏိုင္တယ္ဆိုတာကို ေရွ႕ဆယ္စုႏွစ္က အသက္ရွင္ခဲ႔တဲ႔ လူေတြအတြက္ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ယုံၾကည္စရာဟုတ္မွာမဟုတ္ဘူး ဆိုတာနဲ႔ အတူ ၿမိဳ႕ေတာ္ရယ္လို႔ေတာင္ တူတူတန္တန္မရွိတဲ႔ သူတို႔အုပ္စုေလးက ဒီေလာက္အထိ နယ္ခ်ဲ႕ႏိုင္မယ္မဟုတ္ဘူးလို႔ အင္ပါယာႀကီးႏွစ္ခုလုံးက အထင္ေသးထားမႈကိုလည္း မပြင္႔တပြင္႔ေျပာတယ္။ သူက ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုေတာ႔ ဟန္တင္တန္ေလာက္ ႏႈတ္ထြက္မရဲဘူး။
"privacy" သေဘာတရား
ဖတ္ၾကည့္၊ ရီရတယ္။
"privacy" ကို က်ေနာ္႔အဘိဓာန္ထဲမွာ တရုတ္လိုဘာသာျပန္ထားတာ ဘာလို႔မရွိပါလိမ္႔ဆိုတာ အခုမွသိရတယ္။ အဲဒီ "privacy" သေဘာတရားကိုပဲ သူတို႔ဆီမွာ ရွိမေနဘူး တဲ႔။
(From Mr China)
