အစၥလာမ္ဘာသာမွာ ေသြးေခ်ာင္းစီး နယ္စည္းမ်ား ရွိတယ္


"မြတ္စလင္ေတြရဲ႕ စစ္မက္လုိလားမႈနဲ႔ အၾကမ္းဖတ္မႈေတြဟာ (၂၀) ရာစုေႏွာင္း ပုိင္း ပဋိပကၡေတြရဲ႕ သက္ေသခံ အခ်က္အလက္ေတြျဖစ္တယ္ ဆုိတာ မြတ္ စလင္ေတြေရာ မြတ္စလင္မဟုတ္သူေတြပါ ဘယ္သူမွ ျငင္းဆန္ လုိ႔ မရႏုိင္ပါ ဘူး"

(ဟန္တင္တန္)

အစၥလာမ္ဘာသာမွာ ေသြးေခ်ာင္းစီး နယ္စည္းမ်ား ရွိတယ္
(Islam's Bloody Borders)

အုပ္စုမ်ားအၾကားျဖစ္ပြားတဲ့ ပဋိပကၡေတြနဲ႔ နယ္ေျမအျငင္းပြားမႈစစ္ပြဲေတြဟာ သမုိင္းရဲ႕ အစိတ္အပုိင္း တစ္ခုပါ။ အေရအတြက္နဲ႔ ေျပာရရင္ စစ္ေအးကာလ အတြင္းမွာ လူမ်ိဳးစုပဋိပကၡစစ္ပြဲေပါင္း (၃၂) ပြဲ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ အာရပ္ အစၥေရး နယ္ေျမအျငင္းပြဲမႈတုိက္ပြဲ၊ အိႏၵိယနဲ႔ ပါကစၥတန္၊ ဆူဒန္က မြတ္စလင္ နဲ႔ မြတ္စလင္မဟုတ္သူမ်ား၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံမွာ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ တမီးလ္မ်ား၊ လက္ဘႏြန္က ရွီယိုက္စ္နဲ႔ မရြန္ႏုိက္ မြတ္စလင္ေတြအၾကား ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ပဋိပကၡေတြ ပါဝင္ပါတယ္။

၁၉၄၀ နဲ႔ ၁၉၅၀ - ခုႏွစ္ေတြအၾကား ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ပြဲေတြရဲ႕ တစ္ ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ဟာ အုိင္ဒင္တတီ (ကုိယ္ပုိင္အမွတ္အသား) နဲ႔ ပတ္သက္ပါ တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပုိင္း ဆယ္စုႏွစ္ေတြအတြင္းမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္း စစ္ေတြရဲ႕ ေလးပုံသုံးပုံဟာ လူမ်ိဳးစုအခ်င္းခ်င္း ယွဥ္ၿပိဳင္ အႏုိင္လုရာက ျဖစ္ လာခဲ့တာ ျဖစ္ၿပီး ၁၉၅၀ နဲ႔ ၁၉၈၀ - ခုေတြၾကားမွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ စစ္ပြဲအေရ အတြက္က သုံးဆေတာင္ ပုိမ်ားသြားခဲပါတယ္။ ပါဝါလုမႈၾကားမွာ အဲသေလာက္ မ်ားျပားတဲ့ စစ္ပြဲေတြ ျဖစ္ခဲ့တာကုိပဲ (ပညာရွင္အခ်ိဳ႕က) အာ႐ုံ သိပ္မစုိက္ခဲ့ၾကပါဘူး။ စစ္ေအးကာလအၿပီး သုံးေရာင္စုံ ကြဲျပားသြားမႈရဲ႕ ရလဒ္လုိ႔ မွတ္ယူခဲ့ၾကတယ္။

စစ္ေအးတုိက္ပြဲႀကီး အၿပီးမွာေတာ႔ အုပ္စုတြင္း ျဖစ္ပြားတဲ့ ပဋိပကၡေတြ ပုိမ်ား လာပါတယ္။ ဒီေလာက္ ကာလအတြင္းမွာ အဲသေလာက္မ်ားမ်ား စစ္ပြဲေ တြ ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆုိတာ သမုိင္းမွာ မရွိခဲ့ဖူးပါဘူး။
လူမ်ိဳးစုပဋိပကၡေတြ၊ နယ္ေျမအျငင္းပြားမႈ စစ္ပြဲေတြကုိ ကမၻာ့ စီဗီလုိက္ေဇးရွင္း ႀကီး အားလုံးက အညီအမွ် ေမြးထုတ္ေပးလုိက္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အဓိက ေျမလုတုိက္ပြဲႀကီးေတြဟာ ယခင္ ယူဂုိစလားဗီးယားက ခြဲထြက္သြား တဲ့ ဆာ့ဗ္ေတြနဲ႔ ခ႐ုတ္ (ခ႐ုိေအးရွား) အၾကား၊ သီရိလကၤာမွာ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ တမီးလ္လူမ်ိဳးေတြအၾကားမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ စစ္ပြဲေတြပါ။ အဲဒါေတြေလာက္ အၾကမ္းဖက္မႈ မမ်ားတဲ့ မြတ္စလင္ မဟုတ္သူေတြၾကားမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ပဋိပကၡေတြလည္း ေနရာတခ်ိဳ႕မွာ ရွိခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ယူေရွးရွား (ဥေရာပ၊ အာရွ) ကေန အာဖရိကအထိ နယ္ေျမ အျငင္းပြား မႈ အေျခခံ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အထင္ကရ ပဋိပကၡေတြကေတာ့ မြတ္စလင္ေတြနဲ႔ မြတ္ စလင္မဟုတ္သူေတြၾကားမွာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ကမၻာ့ႏုိင္ငံေရး အျမင္အရ တစ္ ကမၻာလုံးဆုိင္ရာ စီဗီလုိက္ေဇးရွင္း ပဋိပကၡဟာ အေနာက္နဲ႔ အေနာက္မဟုတ္ သူေတြၾကားမွာ (West and the rest) ျဖစ္ၿပီး ျပည္တြင္းအဆင့္မွာေတာ့ ပဋိပကၡေတြဟာ အစၥလာမ္နဲ႔ အစၥလာမ္ မဟုတ္သူေတြၾကားမွာ ျဖစ္ေနပါေတာ့ တယ္။ မြတ္စလင္နဲ႔ မြတ္စလင္ မဟုတ္သူေတြၾကားက မုန္းတီးမႈ၊ အၾကမ္းဖက္ မႈေတြဟာ ျပင္းထန္လွသလုိ ေနရာအႏွံ႔အျပားမွာလည္း ရွိေနပါတယ္။ ေဘာ့ စနီးယားမွာဆုိရင္ မြတ္စလင္ေတြဟာ ေအာ္သုိေဒါက္(က္) ဆဗ္လူမ်ိဳးေတြ နဲ႔ ေသြးေခ်ာင္းစီးစစ္ပြဲ တုိက္ခဲ့ၾကၿပီး ကက္သုိလစ္ ခ႐ုိေအးရွားလူမ်ိဳးေတြနဲ႔ ရန္မီး ထပ္ပြားခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ကုိဆုိဗုိမွာဆုိရင္လည္း အယ္လ္ေဘးနီးယား မြတ္စလင္ေတြဟာ ဆဗ္အစုိးရကုိ မေက်နပ္လုိ႔ စင္ၿပိဳင္ေျမေအာက္အစုိးရ ဖြဲ႔ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအုပ္စုႏွစ္ခုၾကားမွာ ျဖစ္ပြားလာႏုိင္တဲ့ အၾကမ္းဖတ္မႈေတြဟာ မနည္းမေနာ ျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႔ ခန္႔မွန္းၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။

အယ္လ္ေဘးနီးယား အစုိးရနဲ႔ ဂရိအစိုးရေတြၾကားမွာလည္း ႏွစ္ႏုိင္ငံအတြင္း မွာ ရွိေနတဲ့ သူတုိ လူနည္းစုေလးေတြ႔ရဲ႕ အခြင့္အေရးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အၿမဲ တမ္း တက်က္က်က္ ျဖစ္ေနတယ္။ တူရကီနဲ႔ ဂရိေတြကလည္း သမုိင္း တေလ်ာက္လုံး ဦးသူေဆာ္မယ္ တကဲကဲပါပဲ။ ဆုိက္ပရပ္မွာ ၾကည့္ျပန္ေတာ့ တူရကီမြတ္စလင္ေတြနဲ႔ ဂရိ ေအာ္သုိေဒါက္ေတြရဲ႕ ရန္လုိအမုန္းထားမႈက အမွ်င္တန္းလုိ႔ ေနပါတယ္။ ေကာ္ေကးဆပ္ဘက္ကုိ ၾကည့္ေတာ့ တူရကီေတြနဲ႔ အာေမးနီးယန္းေတြၾကားမွာလည္း နဂါႏုိ ကရာဘက္ (Nagorno Karabakh) ကုိ သိမ္းပုိက္ႏုိင္ဖုိ႔ စစ္ပြဲေတြ ျဖစ္ခဲ့ၿပီးပါၿပီ။

ေကာ့ေကးဆပ္ ေျမာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ႐ုရွားျပည္ထဲကေန လြတ္လပ္ေရး ရဖုိ႔ ဆုိၿပီး ေခ်ခ်င္း (Chechens) ေတြ၊ အန္ဂုရွ္ (Ingush) ေတြနဲ႔ အျခား မြတ္စလင္ေတြ တုိက္ပြဲဆင္ေနခဲ့ၾကတာ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ရာေလာက္ ၾကာေနခဲ့ ပါၿပီ။ ေသြးထြက္သံယုိမႈ အမ်ားဆုံး ျဖစ္ခဲ့တဲ့ စစ္ပြဲကေတာ့ ၁၉၉၄ - ခုႏွစ္မွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ႐ုရွားနဲ႔ ေခ်ခ်င္းတုိ႔အၾကားက စစ္ပြဲပါ။ အန္ဂုရွ္မြတ္စလင္ေတြနဲ႔ ေအာ္သုိေဒါက္ အာ့စက္ရွန္း (Ossetian) ေတြၾကား မွာလည္း စစ္ပြဲက ျဖစ္ေနခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ေဗာ္လဂါျမစ္ဝွမ္းမွာလည္း တာတာ မြတ္စလင္ေတြဟာ ၁၉၉၀ ႏွစ္ဦးပုိင္းေတြ ကတည္းကစလုိ႔ ႐ုရွားေတြနဲ႔ တုိက္ ခုိက္လာခဲ့ၾကၿပီး ေနာက္ပုိင္းမွာ ႐ုရွားနဲ႔ စိတ္မပါ့တပါ သေဘာတူညီမႈ ရယူ ခဲ့ၾကပါတယ္။

(ဆက္ရန္)
ဇင္ေဝေသာ္

Islam's Bloody Borders


မနက္ျဖန္မွာ ျမန္မာမြတ္စလင္ေတြအေပၚ ေစာင္႔စည္းမႈအေနနဲ႔ မတင္ဘဲ ထားခဲ႔တဲ႔ "Islam's Bloody Borders" ကို တင္ေပးပါမယ္။ အစၥလာမ္ကို အဆိုးျမင္နဲ႔ ၾကည့္တာမဟုတ္ဘဲ ယထာဘူတအျမင္နဲ႔ ၾကည့္ၾကရင္ မြတ္စလင္အမ်ားစုေတြအေပၚ နားလည္ႏိုင္သလို ပစၥကၡအေနအထားကိုလည္း အထိုက္အေလ်ာက္ ရိပ္စားမိႏိုင္မွာပါ။
ေနာက္ၿပီး ဒီေဆာင္းပါးေၾကာင္႔ ပြက္ေလာရိုက္သြားလို႔ "The Clash of Civilizations" ကို ေကာက္ေရးလိုက္တာလို႔ ဟန္တင္တန္က ဝန္ခံထားပါတယ္။

အဲဒီ စာအုပ္က မျဖစ္မေန ဖတ္ရ၊ ကိုးကားေနရတဲ႔ တက္စ္ဘုတ္ပဲ


လီကြမ္းယုစာအုပ္အတြက္ အစအဆုံး အကူအညီေပးခဲ႔တဲ႔ မစၥတာ လီ (Dr.Lee Chuan Guan) ရဲ႕သမီးက ႏိုင္ငံေရးသိပၸံကို ေလ႔လာေနသူပါ။ ဒါနဲ႔ သူ႔ကို "The Clash of Civilizations" ကို သိသလားဆိုေတာ႔ "ေပၚလစ္တီကယ္ ဆိုင္းယင္႔စ္ေက်ာင္းသားက မသိလို႔ ဘယ္ရမလဲ။ အဲဒီ စာအုပ္က မျဖစ္မေန ဖတ္ရ၊ ကိုးကားေနရတဲ႔ တက္စ္ဘုတ္ပဲ၊ သမီးတို႔ တကၠသိုလ္ရယ္မွ မဟုတ္ဘူး၊ ကမၻာ႔တကၠသိုလ္တိုင္းလိုလိုမွာ အဲဒီစာအုပ္က တ


ေျပာခ်င္တာက ဒီစာအုပ္ ဒုတိယတြဲကို ပရင္႔ထုတ္၊ ပရုဗ္ဖတ္ေနတယ္တို႔ ဘာတို႔ေပါ႔ေလ။

မဂၢင္ရွစ္ပါးနဲ႔ ဆိုရွယ္အက္သစ္


မဂၢင္ရွစ္ပါးနဲ႔ ဆိုရွယ္အက္သစ္ဆိုၿပီး ေလ႔လာမႈေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဆိုရွယ္ လို႔ဆိုလိုက္တာနဲ႔ သမာဓိမဂၢင္၊ ပညာမဂၢင္ေတြက သိပ္မဆိုင္လွေတာ႔ ပါဘူး။ အခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံေရးနဲ႔ အဓိက သက္ဆိုင္တာက သီလမဂၢင္ေတြျဖစ္သြား ပါေတာ႔တယ္။
သမၼာဝါစာ၊
သမၼာကမၼႏၲ၊
သမၼာ အာဇီဝေပါ႔။

သမၼာဝါစာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး
မုသာဝါဒါ ေဝရမဏိကို Truth (မွန္ကန္),
reliable (လက္ခံႏိုင္ဖြယ္) ,
firm (ခိုင္မာ),
trust worthy (ယုံၾကည္ထိုက္).

ပိသုဏဝါစာ ေဝရမဏိကို
Rejoice in unity (ညီညြတ္မႈကို လိုလားျခင္း)
delight in unity (ညီညြတ္မႈမွွာ ေပ်ာ္ေမြ႔ျခင္း)
speaks words that promote unity (ညီညြတ္ေရးကို အေလးထား ေျပာ ဆိုမႈ) ဆိုတဲ႔ ပါဠိေတာ္လာ သမဂၢရတာ စတဲ႔ စကားေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။

ဖရုသဝါစာ ေဝရမဏိကိုေတာ႔
ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔ ( Nela),
နားခ်မ္းသာ (kanna sukha)
ၾကင္နာ (Pemaniya),
စိတ္ႏွလုံးကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ (Hadayangama)
ယဥ္ေက်း (pori) စတာေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။

သမၼပၹလာပဝါစာ ေဝရမဏိကိုေတာ႔
Speaks at the proper time(Kala vadi) ေျပာခ်ိန္မွန္
speaks the truth(Bhutavadi) အမွန္ေျပာ
purposeful ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိေျပာ
profitable အက်ိဳးရွိရွိေျပာ လို႔ ေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။

သမၼာကမၼႏၲကေတာ႔ ရွင္းပါတယ္။ ဒီေန႔ေျပာေနၾကတဲ႔ လူ႔အခြင္႔အေရးေတြပါ။
သူ႔အသက္မသတ္ရ ဆိုတာက လြတ္လပ္စြာ ရွင္သန္ခြင္႔ (The right to live)
မခိုးရ ဆိုတာက တရားသျဖင္႔ ပိုင္ဆိုင္ခြင္႔ (Property right)
ကာေမသု ေရွာင္ဆိုတာက လူမႉဆက္ဆံေရး ထိမ္းသိမ္းမႈ (The right of relationship) ပါ။

သမၼာ အာဇီဝကို တစ္ခြန္းတည္းနဲ႔ေတာင္ ရွင္းျပႏိုင္ပါတယ္။
ဒါကေတာ႔ အသက္ေမြးမႈနဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ (တနည္း) စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရးစကား (Mutual interests) ပါ။ ျမန္မာလို ကုသိုလ္ရ၊ ဝမ္းဝ၊
ေခတ္စကားနဲ႔ ႏွစ္ဖက္အက်ိဳးစီးပြားကို ေရွးရႈျခင္းမ်ိဳးပါ။

ဒီည လက္ခ်ာေပါ႔ေလ။

မဂၤလာေမာင္မယ္အသင္း အဘိဓမၼာသင္တန္း


 
ဓမၼမိတ္ေဆြ သူေတာ္စင္ အေပါင္းတို ့ခင္ဗ်ား
ျမတ္ဗုဒၶေဟာၾကားခဲ့ေသာ အဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္မ်ားကို လြယ္ကူစြာ ေလ့လာနိုင္ေစရန္နွင့္ ဓမၼသဘာ၀ကုိ ရွင္းလင္းစြာ သိရွိျပီး မိမိတို ့၏ ေန ့စဥ္ဘ၀မ်ားတြင္ အသံုးခ်နိုင္ေစရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဆရာေတာ္ ဦးစကၠပါလမွ အဘိဓမၼာသင္တန္းကို ေအာက္ပါအစီအစဥ္အတိုင္း သင္ၾကားပို ့ခ်ေပးသြားမည္ျဖစ္ပါသည္။
ထို ့ေၾကာင့္ စကၤာပူနိုင္ငံတြင္ ေနထိုင္ၾကေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြ သူေတာ္စင္မ်ားအေနျဖင့္ ဗုဒၶ၏ အဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္မ်ားကို သင္တန္းတက္ေရာက္ သင္ယူနိုင္ၾကေစရန္ ေအာက္ပါလင့္ခ္တြင္ စာရင္းေပးသြင္းနိုင္ပါေၾကာင္း တိုက္တြန္းႏိႈးေဆာ္လိုက္ရပါသည္။
http://tiny.cc/mmm-register-1
သင္တန္းပို ့ခ်မည့္ဆရာေတာ္ = ဦးစကၠပါလ (မဂၤလ၀ိဟာရေက်ာင္း)
စတင္ဖြင့္လွစ္မည့္ရက္ = ၂၀၁၅ ခုနွစ္၊ မတ္လ ၁ ရက္၊ တနဂၤေႏြေန ့
အခ်ိ္န္ႏွင့္ေန ့ရက္ = ညေန ၆ နာရီ မွ ၇း၃၀ နာရီထိ
(အပတ္စဥ္ တနဂၤေႏြေန ့တိုင္း)
သင္တန္းေနရာ = မဂၤလ၀ိဟာရေက်ာင္း (စကၤာပူ)၊
ဒုတိယထပ္ (Chew Quee Neo hall)
30 Jalan Eunos,
Singapore 419415
သင္တန္းလမ္းညႊန္ = Eunos MRT
Bus 7, 15, 21, 60, 67, 93, 854
ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအေနျဖင့္ ေအာက္ပါဖုန္းနံပါတ္မ်ားနွင့္ အီးေမးလ္လိပ္စာသို ့လည္း ဆက္သြယ္ စာရင္းေပးသြင္းနိုင္ၾကပါေၾကာင္း အသိ္ေပး တိုက္တြန္းအပ္ပါသည္။
ဆက္သြယ္ရန္ဖုန္းနံပါတ္။ ။ ၉၁၆၃၁၅၂၉၊ ၈၁၉၁၀၈၂၂
အီးေမးလ္လိပ္စာ။ ။mingalarmaungme@gmail.com
မွတ္ခ်က္။ ။သင္တန္းသည္ ဓမၼဒါနအျဖစ္ သင္ၾကားေပးေသာ အခမဲ ့သင္တန္းျဖစ္ပါသည္။

 

Faces နဲ႔ ဇင္ေဝေသာ္


Faces မဂၢဇင္းနဲ႔ ေရစက္ျပန္ဆုံခြင္႔ရသည့္အတြက္ ေက်နပ္ၾကည္ႏူး ခံစားရ ပါသည္။ ဇင္ေဝေသာ္ကေလာင္ေလးကို ပထမဆုံး စတင္ေဖာ္ျပေပးေသာ မဂၢဇင္းႀကီးျဖစ္သျဖင္႔ Faces ကို ေက်းဇူးလည္း အထူးတင္မိသည္။ ထိုစဥ္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္က ေဒၚတူးတူးျမင္႔သိန္းျဖစ္ၿပီး သကၠရာဇ္ ၂၀၀၀ ဝန္းက်င္ကဟု ထင္ပါသည္။

Faces မဂၢဇင္းရဲ႕ "ဧည့္ခန္းေဆာင္မ်ားကို ျဖတ္သန္းျခင္း" အခန္းမွာ "က်ေနာ္ ဧည့္သည္၊ က်ေနာ္႔ ဧည့္သည္" ေဆာင္းပါးေလးပို႔ရင္း ရင္တထိထိတ္နဲ႔ ပါ မပါ ေစာင္႔စား ရင္ဖိုခဲ႔ရသည့္ ရဟန္းငယ္ဘဝကိုလည္း အမွတ္တရ ျဖစ္ေစ သည္။ နာဂေတာင္းေပၚကအဆင္း ရန္ကုန္ကို မလယ္မဝယ္တက္လာရင္း စာလည္းေရးခ်င္၊ စာမူခလည္းရခ်င္သျဖင္႔ Faces မွာ ကံစမ္း၊ လက္စမ္းခဲ႔မိ သည္။ ထိုေခတ္က စာမူတစ္ပုဒ္ကို Faces က ႏွစ္ ေထာင္လား၊ သုံးေထာင္ လား ေပးသည္၊ တိတိက်က် မမွတ္မိေသာ္လည္း ေစာေနလတ္ကေလာင္နဲေရး တဲ႔ အျခားမဂၢဇင္းေတြထက္ Faces က ပိိုေပးတာ ေသခ်ာပါသည္။

ေခါက္ရိုးမက်ိဳးလွေသာ ရဟန္းတစ္းပါးအေနနဲ႔ ဒကာ ဒကာမဆက္ဆံေရး ထက္ စာေရးၿပီး ပစၥည္းေလးပါးရွာဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ႔သည္။ ထို "က်ေနာ္ ဧည့္သည္၊ က်ေနာ္႔ ဧည့္သည္" ေဆာင္းပါးေလး ပါလာၿပီးတဲ႔ေနာက္မွာေတာ႔ ဇင္ေဝေသာ္ ရဲ႕လက္ကို ေဒၚတူးတူးျမင္႔သိန္းက ယုံၾကည္သြားဟန္တူပါသည္၊ ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔ ေငြေရာင္အနားကြတ္ပိုင္ရွင္မ်ား" အခန္းဆက္ ေဆာင္းပါးေတြ ဆက္ေရးခဲ႔သည္။ ထို႔ေနာက္ ဇင္ေဝေသာ္လည္း ျပည္ႏွင္ဒဏ္မဟုတ္ေပမဲ႔ ၿမိဳ႕ေတာ္မွ ထြက္ေျပးလာခဲ႔ၿပီး ျခေသၤ႔ရည္ႏို႔ ေသာက္စို႔ခဲ႔ရသည္။
စကၤာပူေရာက္ၿပီးသည့္ေနာက္ ေဒၚတူးတူးျမင္႔သိန္းနဲ႔ ဒီမွာေတြ႔ၿပီး စာဆက္ေရးဖို႔ သူမက အားေပးခဲ႔တာကို သတိရမိသည္။ ေရးေတာ႔ မေရးျဖစ္ေတာ႔ပါ။

အခု Faces မွာ ဦးျမင္႔သူ (ေျမလတ္ ေမာင္ျမင္႔သူ) ေရာက္ေနသည္။ Faces ကို သူကိုင္ေနသည္။ သံေယာဇဥ္ မပ်ယ္၊ ေက်းဇူးတရား အမွတ္ရေနဆဲမို႔ Faces ဆိုလိုက္တာနဲ႔ "ႀကိဳက္ရင္း သုံးေပါ႔ဆရာရယ္" ဆိုၿပီး ဘာသာေရး အနံ႔ျဖဴးတဲ႔ လူမႈဒိုင္မင္းရွင္းကို ျပန္စေနမိပါေတာ႔သည္။

ဇင္ေဝေသာ္ရဲ႕ ပထမဆုံး မိတ္ေဆြ၊ ေက်းဇူးရွင္က Faces ျဖစ္ပါတယ္။
ေဒၚတူးတူးျမင္႔သိန္း၊ ဆရာ ေမာင္ေက်ာ္သာ (ပဲခူး)၊ ဆရာ ဦးျမင္႔သူ (ေျမလတ္ ေမာင္ျမင္႔သူ)နဲ႔ Faces မိသားစုအားလုံးကို ေဖ႔စ္ဘုတ္ကေန ပဲ ေက်းဇူးစကား ဆိုလိုက္ရပါသည္။

ဇင္ေဝေသာ္

ျပည္က လူကတုံးကိစၥ


ျပည္က လူကတုံးကိစၥကို တ႐ုတ္ႏွစ္သစ္ကူး ခံေနလို႔ မသိလိုက္ပါဘူးဗ်ိဳ႕။
သိတဲ့လူက ရွယ္ၾကပါအုံး။ မသိေယာင္ေဆာင္ ေမးျခင္းမဟုတ္ေၾကာင္း မူအားျဖင့္ ျပန္ၾကားလိုပါသည္။

ရဲေဘာ္ႀကီး ဝတ္မႈံ သို႔



ကြန္ဂရက္က်ဴေလးရွင္းပါ ေက်ာ႔ဝတ္မႈံေရ။
အမွတ္ေပးဒိုင္ သုံးေယာက္စလုံး (သစၥာနီ၊ ဓမၼဂဂၤါ၊ ဇင္ေဝေသာ္) ပ၊ ဒု လြန္ဆြဲစရာမလိုခဲ႔တဲ႔ ကေလးပါပဲ။
ဘယ္လို ဆိုးႏြဲ႔ပါေစ။ သူ႔ကို သည္းခံေစာင္႔ေရွာက္ေပးၾကပါ။

အန္ေပါင္းက ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့


အာေရာဂ်ပရမာ လာဘာ လို႔သာ ဘုရားေဟာၿပီး အန္ေပါင္း ပရမာ လာဘာ လို႔ မေဟာခဲ့ပါဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ လက္ေပၚ ေႂကြက်လာတဲ့ သစ္သီးကိုသာ စားေတာ့အံ့ ဆိုၿပီး အျပင္မထြက္ျဖစ္ေတာ့ပါ။

ရန္သူငါးေယာက္ကုိ ေလ့လာၾကည့္ျခင္း


ဒါကေတာ႔ ေဆာ႔ဖ္ေကာ္ပီရွိေနတယ္။ ဖတ္ၾကေပေတာ႔။
စာေပကလာတဲ့ ရန္သူငါးမ်ိဳး “ငါးပါး” ဆုိတဲ့ စကားမွာ “ငါးပါး” ဆုိတာကေတာ့ လူတုိင္း သိၿပီးသားပါ။ ဒါကုိပဲ ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႔ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ၾကည့္လုိက္တာ ပါ။ ေနာက္ၿပီး ဘယ္ရန္သူက လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုလုံးကုိ ထိခုိက္ၿပီး ဘယ္ရန္ သူက လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ အစိတ္အပုိင္းေလးကုိပဲ ထိခုိက္ေစတာလဲ ဆုိတာကုိ ပါ သုံးသပ္ ၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။ ဒီသုံးသပ္မႈကုိ အေျခခံၿပီး ဘယ္ရန္သူက ဘယ္ ရန္သူေလာက္ မဆုိးဘူးဆုိတဲ့ အေျဖကုိလည္း ထုတ္ၾကည့္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

၁။ ေရ

ဟုိတုန္းကေတာ့ “ေရ” ရန္သူဆုိတာ ျမစ္ေရ၊ ေခ်ာင္းေရ၊ မုိးေရႀကီးမႈ၊ ဒီေရႀကီး မႈေၾကာင့္ အသက္ေတြ ေပးဆပ္ရ၊ ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြ ေမ်ာပါရ စတဲ့ အက်ိဳး ဆက္ေတြ ခံစားၾကရ ဆိုတာေတြ ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ ေရအႏၱရာယ္က ေရျပတ္လပ္မႈပါ။ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အရင္က ရင္ဆုိင္ ခဲ့ရတာက မုိးေခါင္မႈ၊ အစာေရစာ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမႈ စတဲ့ ေဘးဒုကၡေတြ ကုိ ေပးပါတယ္။
ဒီေန႔ေခတ္ သတ္မွတ္ခ်က္ထဲမွာေတာ့ ပင္လယ္ေရ ျမင့္တက္လာမႈေတြ၊ နာ ဂစ္၊ ကတ္ထရီနာ၊ စူနာမိီေတြပါ ထည့္သြင္းမွ ျပည့္စုံပါေတာ့မယ္။ ကုလသမဂၢ ရဲ႕ ခန္႔မွန္းေျခနဲ႔ဆုိရင္ ေျမေအာက္ေရ ရွားပါးလာမႈ၊ ျပတ္လပ္မႈေတြေတာင္ ရင္ဆုိင္ေနရ၊ ရင္ဆုိင္ရဖြယ္ ရွိေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ “ေရေဘး” ဆုိတဲ့ကိစၥဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ေထာင့္ငါးရာေက်ာ္က ေရေဘးဆုိတာ ထက္ အမ်ားႀကီး က်ယ္ျပန္႔လာေနပါတယ္။
ဒါျဖင့္ ဒီေရေဘးက ဘယ္သူေတြကုိ ထိခုိက္ႏုိင္သလဲ။

ပင္လယ္ျပင္ ျမင့္တက္လာမႈ၊ ရာသီဥတု ေဖာက္ျပန္လာမႈေတြကုိ ထည့္သြင္း စဥ္းစားရင္ ဒီေဘးဟာ ကမၻာနဲ႔ဆုိင္တဲ့ ေဘးႀကီးပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေရွးေဟာင္း သတ္မွတ္ခ်က္အရ ျမစ္ေရ၊ ေခ်ာင္းေရ ႀကီးမႈ၊ မုိးေခါင္၊ ကန္ေရ တြင္းေရေတြ ျပတ္လပ္၊ ခန္းေျခာက္မႈကုိပဲ ၾကည့္ရင္ေတာ့ တစ္ကမၻာလုံး မဆုိထားနဲ႔ တစ္ႏုိင္ငံလုံးကုိေတာင္ တုိက္႐ုိက္ မထိခုိက္ပါဘူး။ ဥပမာ နာဂစ္ဆုိရင္ေတာင္ ပင္လယ္ေရ ဒုကၡေပးသြားတာက ဧရာဝတီတုိင္းနဲ႔ အျခား နီးစပ္ရာ ေဒသေတြကုိပါ။ တစ္ႏုိင္ငံလုံး အေနအထား မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ေရေဘးရဲ႕ ဒုကၡေပးရာ အက်ယ္အဝန္းက ႏွစ္မ်ိဳး ျဖစ္သြားပါတယ္။ (တစ္) ေရေဘးဟာ ဂလုိဘယ္ရန္သူ၊ (ႏွစ္) ေရေဘးဟာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ အစိတ္အပုိင္းတစ္ခုရဲ႕ ရန္သူဆုိတာကုိ မူတည္ၿပီး ေရေဘးရဲ႕ နယ္ပယ္လည္း ကြဲျပားသြားပါေတာ့တယ္။

ဒါက ဘယ္သူေတြမွာ တာဝန္ရွိသလဲ?
အလြန္ရွည္လ်ားတဲ့ အေျဖျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။ ေခတ္သစ္ သတ္မွတ္ခ်က္ အရေတာ့ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ညစ္ညမ္းမႈ၊ ေလထု၊ ေရထု ညစ္ညမ္းမႈ၊ အုိဇုန္းလႊာ ေပါက္ၿပဲမႈ စတာေတြ ျဖစ္ၿပီး အကူအညီေပးႏုိင္တဲ့နည္းကေတာ့ ကမၻာေျမကုိ တက္ႏုိင္သမွ် ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ ၾကဖုိ႔ပါပဲ။
ေရႀကီး ေရလွ်ံမႈ၊ မုိးေခါင္၊ ကန္ေရတြင္း ေရျပတ္လပ္မႈကေတာ့ ကမၻာလုံး အဆင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ နာဂစ္လုိ ေဘးရန္ကုိ သဘာဝေဘးဒဏ္လုိ႔ သတ္မွတ္ ရင္ ရႏုိင္ေပမဲ့ ေရႀကီး၊ ေရလွ်ံ၊ ေရျပတ္လပ္ ကိစၥေတြကေတာ့ အစုိးရ၊ လူထုနဲ႔ ပါ ဆုိင္ပါတယ္။ မုိးရြာတာက သဘာဝေၾကာင့္ ျဖစ္ေပမဲ့ ရြာထားတဲ့ေရေတြ ဘယ္မွမစီးဘဲ ဗြတ္ထေနတာကေတာ့ သဘာဝနဲ႔ မဆုိင္ပါဘူး။ လူထုကုိပါ ဆြဲထည့္ထားရေပမဲ့ အဓိက တာဝန္ပ်က္ကြက္ခဲ့တာကေတာ့ ရာစုဝက္ေက်ာ္ေ က်ာ္က အဆက္ ဆက္ေသာ အစုိးရေတြ (သူတုိ႔ကလည္း ရန္သူစာရင္ထဲ ပါေနတယ္) ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

၂။ မီး

မီးရန္သူကေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ ေရွးေခတ္က သတ္မွတ္မႈအရ ေတာမီး၊ ၿမိဳ႕မီးေလာင္မႈေတြပါပဲ။ ဒီမီးေၾကာင့္ ထိခုိက္တဲ့ နယ္ပယ္က ပုိက်ဥ္းပါတယ္။ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ကုိ မီးေလာင္ရင္ အဲဒီၿမိဳ႕ကုိပဲ ထိခုိက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေခတ္သစ္ သတ္မွတ္ခ်က္နဲ႔ ေျပာင္းၿပီး သတ္မွတ္ၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။ ဒီအထဲကုိ

၁။ လ်ပ္စစ္မီး
၂။ ကမၻာေျမပူေႏြလာမႈ ႏွစ္ခု ထပ္တုိးၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။

လ်ပ္စစ္မီးနဲ႔ ပက္သတ္လုိ႔ေတာ့ ျပႆနာက တစ္ခုတည္းပါ။ ျမန္မာျပည္မွာ လ်ပ္စစ္မီး မရျခင္း၊ မီးအား မမီျခင္း၊ မီးမမွန္ျခင္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ လူကုိ ခ်က္ခ်င္းေသေစႏုိင္တာ မဟုတ္လုိ႔ ဒါကုိ အႏၱရာယ္ (သုိ႔မဟုတ္) ေဘးလုိ႔ မထင္သူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ လ်ပ္စစ္မီး မရွိျခင္း၊ အားကုိးလုိ႔ မရျခင္းဟာ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးကုိ နလန္မထူေအာင္ ဖိသတ္ထားတဲ့ ဧရာမအႏၱရာယ္ႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ လ်ပ္စစ္ဓာတ္အားကုိ ဘာျဖစ္လုိ႔ “မီး” ရန္သူထဲ ထည့္ထားရတာလဲဆုိရင္ေတာ့ အသုံးျပဳပုံျခင္း တူလုိ႔ပါ။
သဘာဝ ထင္းမီး၊ ဖေရာင္းတိုင္မီးစသည္ကုိ အလင္းရဖုိ႔၊ အပူရဖုိ႔၊ အစားအစာ ခ်က္ျပဳတ္ဖုိ႔ အတြက္ အသုံးခ်ၾကသလုိ ဒီေန႔ လ်ပ္စစ္ကုိလည္း ဒီအတုိင္းပဲ အသုံးျပဳၾကပါတယ္။ လ်ပ္စစ္က နယ္ပယ္ ပုိၿပီးေတာင္က်ယ္ဝန္းပါတယ္။ “ေရ” ျပတ္လပ္မႈကုိေရးေဘးလုိ႔ ေခၚရင္ “လ်ပ္စစ္မီး” မရွိမႈကုိလည္း “မီးေဘး” ထဲကုိ ထည့္ကုိ ထည့္မွ သဘာဝက် ပါလိမ့္မယ္။(ကမၻာေျမ ပူေႏြးမႈကေတာ့ က်ယ္ျပန္႔လြန္းလွတဲ့အတြက္ လက္ေရွာင္ထားခဲ့ပါတယ္။) ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္က လူေတြဟာ စကၠန္႔နဲ႔အမွ် မီးေဘး (လ်ပ္စစ္မရ၊ စိတ္မခ်ရ) အႏၱရာယ္ ႀကံဳေတြ႔ေနရတယ္လုိ႔ ဆုိခ်င္ပါတယ္။
ဘယ္သူ႔မွာ တာဝန္ရွိသလဲ။ ဘယ္လုိ ကာကြယ္မလဲ။
အရာရာကုိ လက္လႊတ္စပယ္ လုပ္ခဲ့တဲ့ ရာစုဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ အစုိးရေတြရဲ႕ အမွားအယြင္းကုိ လက္ရွိ အစိုးရက ျပင္ဆင္ယူရမယ့္ အခ်ိန္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီမွာလည္း ကြ်န္ေတာ့္အေနနဲ႔ အေသးစိတ္ မေဆြးေႏြးႏုိင္သလုိ ကြ်န္ေတာ္သိတဲ့ကိစၥလည္း မဟုတ္ပါဘူး။

၃။ ခုိးသူ

“မင္း” ဆုိတဲ့ အစုိးရကုိ ေနာက္ဆုံးမွာ ေဆြးေႏြးမွာမုိ႔ ခုိးသူကုိ ေက်ာ္လုိက္ပါ တယ္။ ေရွးေခတ္ သတ္မွတ္ခ်က္အရ ခုိးသူ၊ ဓားျပ စတဲ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ လူရမ္း ကားေတြကုိ “ခုိးသူ” လုိ႔ ေခၚပါတယ္။
ဒီေခတ္မွာေတာ့ ခရက္ဒစ္ကတ္ခုိးမႈ၊ ေကာ္ပီ႐ုိက္ ခုိးမႈ၊ ပညာရပ္ဆုိင္ရာ ပုိင္ ဆုိင္ျခင္း (Intellectual property) ကုိ ခုိးမႈေတြအျပင္ ဓားျပနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး အစၥလာမ္မစ္ အစြန္းေရာက္ (ISIS) လုိ အဖြဲ႔ေတြကုိပါ ထည့္သြင္း စဥ္းစားလုိ႔ ရပါတယ္။ (တခ်ိဳက အစုိးရကုိေတာင္ ဓားျပအႀကီးစားထဲ ထည့္ရမယ္လုိ႔ ဆုိၾက ပါတယ္။ ဒါက မသင့္လွပါဘူး။ အစုိးရ ဆုိးၿပီဆုိရင္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ပ်က္စီးေအာင္ ဘယ္ဓားျပမွ သူတုိ႔ေလာက္ မလုပ္ႏုိင္လုိ႔ပါ။)

ဒီေဘးရန္က ဘယ္သူေတြကုိ ထိခုိက္သလဲ။
သူခုိး၊ ဓားျပရန္ကလည္း သူတုိ႔နဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ ဝန္က်င္းကုိပဲ ထိခုိက္ေစႏုိင္လုိ႔ အက်ယ္အဝန္း ပမာဏအားျဖင့္ အလြန္ေသးမႊားပါတယ္။ (တခ်ိဳ႕ကလည္း အက်င့္ပ်က္ လာဘ္စားတဲ့ အစုိးရ ဝန္ထမ္း ေတြကုိ သူခုိးထဲထည့္လုိၾက ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ သေဘာမတူပါဘူး။ သူခုိး၊ ဓားျပဆုိတာ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ (မနက္ကုိးနာရီကေန ညေန ငါးနာရီအထိ၊ ႐ုံးဖြင့္ခ်ိန္ေပၚ မူတည္ၿပီး နာရီကြဲလြဲ သြားႏုိင္)ႀကီးမွာ ေတြ႔သမွ်လူကုိ စားပြဲ ကုလားထုိင္နဲ႔ ထုိင္ၿပီး ထုိင္လု၊ ထုိင္ခုိး မလုပ္ႏုိင္လုိ႔ပါ။ သူတုိ႔ဟာ အစုိးရထဲမွာပဲ ပါဝင္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ တတိယရန္သူဟာ ဆုိးတယ္၊ ဒါေပမဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုလုံး၊ တစ္ႏုိင္ငံလုံးကုိ အႏၱရာယ္ မေပးႏုိင္ဘူး။ မုိင္နာရန္သူေပါ့။ ေမဂ်ာရန္သူ မဟုတ္ပါဘူး။

၄။ သားသမီးဆုိး

ဒီရန္သူကေတာ့ ေရွးေခတ္၊ ယခုေခတ္ သတ္မွတ္ခ်က္အရ သိသိသာသာႀကီး မကြဲျပားလွပါဘူး။ အမ်ားႀကီးလည္း ေဆြးေႏြးေနစရာ မရွိပါဘူး။ သားသမီး ဆုိးဟာ သူ႔မိဘ၊ သူ႔မိသားစု၊ ေနာက္ဆုံး သူ႔ေဆြးမ်ိဳးေတြကုိပဲ ဒုကၡေပးႏုိင္လုိ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ အႏၱရာယ္ အႀကီး စားႀကီး မဟုတ္လွပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔ေပါင္းမိၿပီး ခုိးမႈ၊ ႐ုိက္မႈ၊ လုယက္မႈ၊ ပုန္ကန္မႈေတြဆီကုိေတာ့ ေရာက္ သြားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါက တုိက္႐ုိက္ အက်ိဳးဆက္မဟုတ္လုိ႔ ဒီမွာ ထည့္သြင္း စဥ္းစားဖုိ႔ မသင့္ေတာ္လွပါဘူး။

၅။ မင္းဆုိး

ေနာက္ဆုံးရန္သူက “မင္း” “ဘုရင္” “အစုိးရ” ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
မစြံတဲ့ အစုိးရဟာ ဂလုိဘယ္ကိစၥ မဟုတ္ပါဘူး။ (မီးနဲ႔ ေရလုိ) သူဟာ သူ႔နုိင္ငံ တြင္း၊ သူ႔လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္းမွာ အႀကီးမားဆုံး အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိေစတဲ့ ရန္သူႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ မင္းဆုိးၿပီးဆုိရင္ မီးေလာင္သလုိ ရြာလုံးကြ်တ္ သြားတာမ်ိဳး၊ ေရႀကီးသလုိ ျမစ္ေဘးတင္ ဒုကၡ ေရာက္ရတာမ်ိဳး၊ သူခုိးဓားျပ ထူလုိ႔ တစ္နယ္တစ္ရပ္ပဲ စိတ္ပူရတာမ်ိဳး၊ သားသမီး မေကာင္းလုိ႔ တစ္မိသား စုတင္ စိတ္ဆင္းရဲရတာမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ တစ္ႏုိင္ငံလုံး၊ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တစ္ခုလုံးကုိ ဒုကၡေရာက္သြားေစတာမ်ိဳးပါ။ ဒါေၾကာင့္ မင္းဆုိးဟာ ႏိုင္ငံတြင္း လူ႔အဖြဲ႔အစည္းႀကီး တစ္ခုလုံးရဲ႕ ရန္သူ၊ အားလုံးနဲ႔ ဆုိင္တဲ့ ရန္သူ ျဖစ္ သြားပါေတာ့ တယ္။
ဗုဒၶဘာသာ အဆုံးအမအရ ရန္သူငါးေယာက္ကုိ သက္ရွိ၊ သက္မဲ့လုိ႔ ခြဲၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။ (ေယဘုယ်ေပါ့)

ေရနဲ႔ မီးက သက္မဲ့ ရန္သူေတြျဖစ္ၿပီး ခုိးသူ၊ သားသမီးဆုိးနဲ႔ မင္းဆုိးတုိ႔က သက္ရွိေတြ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒီနည္းအရ ၾကည့္ေတာ့လည္း သူခုိးဓားျပနဲ႔ သားသမီးဆုိးေတြက မင္းဆုိးေလာက္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကုိ ဒုကၡ မေပးႏုိင္ဘူး ဆုိတာ ထပ္ေတြ႔ရပါတယ္။
အခ်ဳပ္ဆုိရရင္ ရန္သူငါးေယာက္ရွိေပမဲ့ “မင္း” ဆုိတဲ့ ရန္သူေလာက္ ဘယ္သူ မွ ေၾကာက္စရာ မေကာင္းဘူး။ သူ႔ရဲ႕ နယ္ပယ္ဟာ အက်ယ္ဆုံး၊ သူဒုကၡေပးႏုိင္တဲ့ လူဦးေရက အမ်ားဆုံး ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ မင္းေကာင္းရဖုိ႔ ကိစၥဟာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တစ္ခုလုံးအတြက္ အေရးႀကီးဆုံး ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။
ျမန္မာျပည္မွာ မင္းေကာင္းေပၚပါေစလုိ႔သာ ဆုေတာင္းမိပါတယ္။

ဇင္ေဝေသာ္
၁၀၊ ၁၂၊ ၂၀၁၄