ဆရာႀကီး ဦးေဌးေအာင္ကို သတိရတယ္


ဆရာႀကီး ဦးေဌးေအာင္ကို သတိရတယ္။ တစ္ႏွစ္လုံး သူ သင္ခ်င္ရာ သင္တာ၊ သူ သင္မ်ွကလည္း အသစ္ေတြ၊ မွတ္စရာေတြခ်ည္းပဲ။ စာေမးပြဲအတြက္ ေလးပုဒ္ေမးမယ္ဆိုရင္ ေလးပုဒ္စလုံး ေပးတာ။ ဆရာႀကီးကို မခ်စ္တဲ႔ တပည့္ မရွိေလာက္ဘူး။ ဒီၾကားထဲ ခရမ္းဆိုတဲ႔ေကာင္က "ဆရာႀကီး တစ္ပုဒ္ေလာက္ ထပ္ေပးပါအုံး" ဆိုလို႔ ဆရာႀကီးက "ေတာ္ၿပီေလ၊ ေလးပုဒ္ေမးမယ္၊ ေလးပုဒ္ေပးၿပီးၿပီပဲ" တဲ႔။ အတန္ၿပီးေတာ႔ အဲ႔ေကာင္ကို ဝိုင္းဆဲၾကတာ မိုးမႊန္ေနေရာ။ ဆရာႀကီးကမ်ား တစ္ပုဒ္ ထပ္ေပးရင္ တစ္ပုဒ္ ပိုက်က္ေနရမွာေလ။
အခုလည္း ဆယ္ပုဒ္ကို ဆယ္ပုဒ္စလုံး ေပးထားတာ။ ခ်စ္ေအာင္လို႔။

~~~~~
မေန႔က ေမးခြန္း။ စိတ္၀င္စားရင္ ေျဖၾကည့္ၾကပါလား။
ေမးခြန္းက သီဟိုဠ္က တိုက္႐ိုက္လာတာပါ။ ဒီက ေကာလိပ္ပဲ။
ဘုန္းဇင္ သင္တဲ႔ဘာသာရပ္။ နားလည္ေအာင္ သင္တယ္။ ေမးခြန္းကေတာ႔ ၉ ပုဒ္ ကြက္တိေပးတာ။ တပည့္ေမတၲာ ခံယူမယ္႔ ဆရာဆိုေတာ႔ေလ။
(October 25 at 7:11am)


ဘုန္းဇင္နဲ႔ ဘဝတူ ညီေတာ္ေတြအတြက္


"အဂၤလိပ္စာကို ဘယ္လို ေလ႔လာရမလဲ" ဆိုတဲ႔ အေမးေတြ ညီေတာ္ ရဟန္းေတြဆီက ေရာက္လာတတ္တယ္။ အက်ဥ္း ေျဖၾကည့္ပါမယ္။ အႀကံေပးတာထက္ အားေပးတာမ်ိဳးပါ။
ႏိုင္ငံျခား တကၠသိုလ္ေတြရဲ႕ ပညာေရး၊ အေတြ႔အႀကဳံေတြကို သိခ်င္တာဆိုရင္ေတာ႔ ဓမၼဂဂၤါ၊ ေမာင္ဣႏၵက၊ ေမာင္သစၥာတို႔ကို ေမးၾကပါ။

၁။ အဂၤလိပ္စာအတြက္ ရူးသြပ္ပါ

မန္း၊ နပသ ေက်ာင္းသားဘဝမွာ ဘုန္းဇင္တို႔အဖြဲ႔က အဂၤလိပ္စာအတြက္ ရူးသြပ္ခဲ႔ၾကပါတယ္။ ဘုန္းဇင္ဆိုရင္ ဘယ္ဆရာ၊ ဘယ္စာဝါပဲ ပို႔ခ် ပို႔ခ် လက္ထဲရွိတဲ႔ စာအုပ္က အ႒သာလိနီ (သို႔) အဂၤလိပ္စာအုပ္ပါပဲ။ မန္း ေတာင္ေပၚမွာ ရူးသြပ္၊ ကိုယ္႔အခန္းထဲမွာ ရူးသြပ္၊ စာသင္ခန္းထဲမွာ ရူးသြပ္ဆိုေတာ႔ နည္းနည္း စမ္းဝါးမိလာတယ္။ (ဒီေနာက္ မဟာသႏၲိသုခေရာက္။ ဒါကိုေတာ႔ ေရးၿပီးသား တခ်ိဳ႕ရွိတာရယ္၊ ထပ္မေရးခ်င္ေသးတာရယ္ေၾကာင္႔ ဒီမွာ မေရးေတာ႔ဘူး)

၂။ အဂၤလိပ္စာအတြက္ ရူးသြပ္ပါ

ဘုန္းဇင္ စကၤာပူေရာက္စ ျမန္မာေက်ာင္းႀကီးမွာေနတဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ဦးသီရိဓမၼကို သူ႔ ေက်ာင္းေကာ္မတီက ၿဗိတိသ်ွေကာင္ဆယ္မွာ အဂၤလိပ္စာ ဆက္သင္ဖို႔ စပြန္ဆာေပးတယ္။ ဘုန္းဇင္လည္း ျဖစ္ႏိုရင္ေတာ႔ တက္ခ်င္တာေပါ႔။ (ေနးထစ္ စဖိခါ ေတြနဲ႔ သင္ရမွာေလ) ဒါနဲ႔ ေျပာၾကည့္ေတာ႔ အေျဖက "ေဈးႀကီးလြန္းတယ္" တဲ႔။ နားလည္ပါတယ္။


ဒါနဲ႔ "ၿဗိတိသ်ွေကာင္ဆယ္မွာ တက္မွ တတ္မွာတဲ႔လားကြာ" ဆိုၿပီး အဲဒီေန႔ကစလို႔ အလကားရတဲ႔ စထရိတ္တိုင္းမ္ အယ္ဒီတာ အာေဘာ္ေတြကို ထိုင္က်က္ပစ္လိုက္တယ္။ တရုတ္ေတြက ေျပာတယ္၊ ဘေႏၲ သတင္းစာဖတ္တာက ၾကာလိုက္တာ တဲ႔။ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ဘေႏၲက သတင္းစာဖတ္တာ မဟုတ္ဘူး၊ သတင္းစာ က်က္တာ လို႔။
ဒါက စံဝင္တဲ႔ အဂၤလိပ္ေလ။ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ႔ အဂၤလိပ္စာကို မေၾကာက္ေတာ႔ဘူး။

စကားေျပာ အေျခခံကို မန္းေတာင္ေပၚက ရခဲ႔ပါတယ္။
ဘာသာျပန္ အေျခခံကို စထရိတ္တိုင္းမ္ အယ္ဒီတာ အာေဘာ္ေတြဆီက ရခဲ႔႔ပါတယ္။

"ေလယာဥ္လက္မွတ္ဖိုးရွိရင္ သီရိလကၤာကို လာခဲ႔ပါ၊ က်န္တာ ကူညီမယ္" ဆိုတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းရွိတာေတာင္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ဖိုး မျပည့္လို႔ သီရိလကၤာကို မသြားခဲ႔ရပါဘူး။ ႏိုင္ငံျခားေတြ၊ ႏိုင္ငံျခားတကၠသိုလ္ေတြ တက္ဖိုု႔ အခြင္႔အလမ္းရခဲ႔ရင္ ပိုေကာင္းတာေပါ႔။ ႂကြၾကပါ။ အသစ္ေတြ ေတြ႔ရ၊ ေလ႔လာရမွာေပါ႔။ (တခ်ိဳ႕ဆို လက္ေတာ္ႀကီး က်ိဳးေနေတာ္မူတာေတာင္ မရပ္မနား ႂကြေနေသးတာပဲ)။ ဘုန္းဇင္ေျပာခ်င္တာက ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ႔ အေျခအေနထဲက ညီေတာ္ေတြအတြက္ပါ။

ေမာင္စိန္ဝင္း စကားနဲ႔ေျပာေတာ႔ "ဘယ္မွာေနေန တြယ္တာေနဖို႔ပါပဲ" တဲ႔။
ဘုန္းဇင္ကေတာ႔ "ဘယ္မွာေနေန ရူးသြပ္ေနဖို႔ပါပဲ" လို႔။

ဒါနဲ႔ စကားမစပ္၊ စာေမးပြဲ မၿပီးေသးဘူး သက္လား။ လိုက္ခ္ အလွဴေပးတာကို မခံယူခ်င္ရင္ စေတးတပ္ မတင္ၾကနဲ႔ေနာ္။

ဘုန္းဇင္

တစ္နပ္စား ဉာဏ္


အရိုးသားဆုံး ေျပာရရင္ ေထာက္ခံမႈရဖို႔ "ဒံေပါက္နဲ႔ ေငြ ငါးေထာင္ကိစၥ" ကို အျပင္မွာေနသူ အဖို႔ မ်က္ေစ႔နဲ႔ ျမင္ရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ (စကၤာပူကို မရိုးသားတဲ႔ ဒန္ေပါက္ေတြ ေရာက္မလာဘူး၊ ရိုးရိုးသားသား စားစရာေလးေတြပဲဲ အခ်င္းခ်င္း ေဝၾကတယ္။ ဒါကလည္း ဘယ္ပါတီကို ေထာက္ခံသူမဆို ရၾကတယ္။)

ဒါေပမဲ႔ ဒါကလည္း ေရြးေကာ္ရဲ႕ ကေဘာက္တိကေဘာက္ခ်ာ ကိစၥလို ဟိုးေလးတေက်ာ္ေတာ႔ ျဖစ္ေနတယ္။
ဒါသာ အစစ္အမွန္ဆိုရင္ေတာ႔ လက္ရွိအစိုးရရဲ႕ ဉာဏ္က တစ္နပ္စား ဉာဏ္ပဲ။
ပညာမတတ္ရွာသူေတြကို နားလွည့္ ပါးရိုက္လုပ္တာလို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။

ဒါေပမဲဲ႔ ေငြငါးေထာင္ယူသြားသူတိုင္း ပါးအရိုက္ ခံ၊ မခံဆိုတာကေတာ႔ မေသခ်ာလွျပန္ဘူး။
(ဒီသတင္း မမွန္ရင္ အစိုးရကိုေရာ၊ အစိုးရေထာက္ခံသူေတြကိုပါ ေတာင္းပန္ပါတယ္)

ကိုယ္႔ပါတီေထာက္ခံသူကိုသာ ေပးတဲ႔ ဒန္ေပါက္နဲ႔ ဘယ္ပါတီကို ေထာက္ခံသူကိုမဆို ေဝငွေနၾကတဲ႔ စကၤာပူရဲ႕ ေစတနာကို ယွဥ္ၾကည့္ရင္ အစိုးရဟာ ႏွလုံးရည္တိုက္ပြဲမွာ ျပည္သူကို ခြက္ခြက္လံေအာင္ ရွဳံးေနတယ္။

က်ေနာ္ ေရးခဲ႔သမ်ွ စာအုပ္ေလးေတြအေပၚ သံေယာဇဥ္ရွိရင္ ဒီ ဗြီဒီယိုေလးကို ခဏ ဖြင္႔ၾကည့္ေပးၾကပါလား


(က်ေနာ္ ေရးခဲ႔သမ်ွ စာအုပ္ေလးေတြအေပၚ သံေယာဇဥ္ရွိရင္ ဒီ ဗြီဒီယိုေလးကို ခဏ ဖြင္႔ၾကည့္ေပးၾကပါလား။ အျပည့္အစုံ နားမလည္ရင္ေတာင္ ခံစားမႈ အျပည့္အဝ ေပးမွာပါ။ ကလစ္ၾကည့္ပါ မိတ္ေဆြ)


မစၥတာ ဒမ္မီယံ ရိုက္စ္ေရ လာၾကည့္လွည့္ဦး
ခင္ဗ်ားတို႔ ကမၻာေက်ာ္ အႏုပညာသမားႀကီးေတြ ေတာင္႔တေနတဲ႔
အဲဒီ အသံတိတ္ ပီယာႏိုေလး
အခု သံစဥ္ေတြ ျမည္ေနၿပီ။

U 2 က ဘိုႏိုကို ဖုန္းဆက္ ေျပာေပးပါအုံး
ခင္းဗ်ား လက္ေဆာင္ပို႔ေပးတဲ႔
သူမအိမ္က
ပီယာႏိုကိုလည္း အခ်ိန္ရခိုက္ သူမ တီးေနမွာပါ။

က်ေနာ္တို႔ သန္း ၅၀ ေက်ာ္ ႏွလုံးသားေတြအတြက္
ကမၻာေက်ာ္ေအာင္ လြမ္းဆြတ္ပစ္လိုက္တဲ႔
မစၥတာရိုက္စ္ရဲ႕ ႏွလုံးသားနဲ႔ အႏုပညာကို
က်ေနာ္ အႀကိမ္ႀကိမ္ အေလးျပဳခဲ႔တယ္။

ဇင္ေဝေသာ္

ဒီမွာၾကည့္ ဒန္ေပါက္မဲ႔ ဒီ ဂ်င္နေရးရွင္းရဲ႕ ဒီလို ရဲဝံ႕တဲ႔ ဒီေဝ႔ဗ္။


*****

ဒန္ေပါက္စားခ်င္ဦးေလ အခုေတာ့ ဖိနပ္ေတာင္ မစီးႏိုင္ဘူးမို႕လား ငိငိ

မဂၤလာရွိသူမ်ား


၁။ အတၱသမၼာ ပဏိဓိ
အတၱသမၼာ ပဏိဓိဆိုတာ မိမိကိုယ္ကို ထိန္းသိမ္းေစာင္႔ေရွာက္တဲ႔ မဂၤလာတဲ႔ ကြဲ႔။ အရွင္ေတေဇာဘာသေလးဆိုရင္ ဒီမဂၤလာနဲ႔ သိပ္ညီညြတ္တာပဲ။ သူေရးတဲ႔ ပို႔စ္၊ သူေရးတဲ႔ ကြန္မင္႔ေတြကို ဘယ္သူမွ မလိုက္ခ္ခင္ သူကိုယ္တိုင္ အရင္ဆုံး လိုက္ခ္ပစ္တတ္တဲ႔ သူေတာ္ေကာင္း ရဟန္းငယ္ေလးေပါ႔။

၂။ မာတာပိတု ဥပ႒ာနာ
ေဖ႔စ္ဘုတ္သုံးစ မရွိေသးတဲ႔ မိဘႏွစ္ပါးကို ေဖ႔စ္ဘုတ္သုံးစြဲလာေအာင္၊ ဖရင္႔ေတြ ဖိတ္တတ္လာေအာင္၊ တျဖည္းျဖည္း ရင္တြင္းခံစားခ်က္ေလးေတြပါ ေဝါေပၚမွာ ခ်ေရးရဲလာေအာင္ ျပဳစု၊ ေထာက္ပံ႔၊ အားေပးတာမ်ိဳးကို မာတာပိတု ဥပ႒ာနာ လို႔ေခၚသကြဲ႔၊ ရႊန္းလဲ႔၊ ဝင္းပပ နဲ႔ စိုးသူဇာတိုဆိုရင္ ဒီမဂၤလာနဲ႔ ျပည့္စုံေနတာကို ေတြ႔ရသကြဲ႔။ (အေျခအေနေကာင္းရင္ တစ္အိမ္ထဲ လိုက္ခ္ငါးခ်က္ပဲ)

၃။ ဉာတကာနဥၥ သဂၤေဟာ

ဒီမဂၤလာကေတာ႔ ေမာင္သစၥာတို႔ လက္နဲ႔မကြာ ျဖည့္ဆည္းတဲ႔ မဂၤလာေပါ႔ကြယ္။ ပို႔စ္တင္္ၿပီးလို႔ ၾကည့္လိုက္ရင္ အရင္ဆုံး "Shin Thitsar likes" ကို ေတြ႔ရတတ္သကြဲ႔။

၄။ ပုတၱဒါရသ သဂၤေဟာ
ဒီမဂၤလာကို လက္နဲ႔မကြာ ျဖည့္ဆည္းေနတာကေတာ႔ ကိုတင္ထြဋ္ေအာင္ႀကီးပါပဲ။ သူ႔ဇနီး မခင္မိုးမိုးရွိန္ ေရးသမ်ွ၊ ရွယ္မ်ွတိုင္းကို သူမ်ား မလိုက္ခ္ခ်င္ေန သူကေတာ႔ ပုံမွန္ လိုက္ခ္ပါရမီေတြ မၿငီးမျငဴ ျဖည့္ေနတတ္သကြဲ႔။

ကဲ တရားလည္း ရွည္သြားၿပီ၊ ေနာက္ေန႔မွ ဆက္ၾကဦးစို႔ရဲ႕။
ဒုန္း
ဒုန္း
ဒုန္း ပါ ဘု ရား။

စစ္အစိုးရလက္ထက္ ျမန္မာစာေရးထုံး ေျပာင္းသြားပုံ


၁။ ယေန႔ အေႂကြးမေရာင္းပါ။ (ေခတ္ဦး)
၂။ ယေန႔ ေရာင္းရေငြသည္ မနက္ျဖန္အတြက္ အရင္းအႏွီးျဖစ္သည္။ (ေခတ္လယ္)
၃။ ယေန႔ ေရာင္းရေငြသည္ မေန႔က ေန႔ျပန္တိုးကို ေပးဆပ္ရန္ျဖစ္သည္။ (ေခတ္ေႏွာင္း)

(စီးပြားေရး ပညာရွင္မ်ားကေတာ႔ ျမန္မာစာေရးထုံး ေျပာင္းသြားပုံသည္ စီးပြားေရးႏွင္႔ တိုက္ရိုက္ ဆက္စပ္မႈရွိသည္ဟု သုံးသပ္ၾက၏)

ကဲ အေရးေပၚ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စာရြက္ေလး ဘာေလး ေရြးေကာက္ပြဲ မတိုင္ခင္ရေအာင္ လုပ္ၾကေပါ့ဗ်ာ


ကခ်င္ျပည္နယ္ရဲ႕ ႏွစ္စဥ္ ေက်ာက္စိ္မ္း၀င္ေငြက ကန္ေဒၚလာ ၃၁ ဘီလီယံဆိုလား။
လူထုကမြဲ၊ စားသြားတာက ထိပ္သီး စစ္အရာရွိႀကီးေတြ၊ ခ႐ိုနီေတြနဲ႔ မူးယစ္ေဆး ေရာင္း၀ယ္သူေတြ တဲ့။
ကခ်င္လက္နက္ကိုင္နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရတာကလည္း ဒါက အဓိက အေၾကာင္း ဆိုပါလား။

ေရြးေကာက္ပြဲ အမွီ ဖြလာမယ့္ ျပည္ပ မီဒီယာကလည္း စိတ္၀င္စားစရာ။
ကခ်င္ျပည္နယ္ရဲ႕ သယံဇာတက ကခ်င္ျပည္နယ္အတြက္ ဘာမွျဖစ္မလာေတာ့ ေဆြးေႏြးလို႔ လိပ္ေခါင္းထြက္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက ရလာမွာ မဟုတ္ဘူး။
လူလည္လုပ္တာ မ်ားလြန္းေနတာကိုး။

လိုေကာလိုအပ္ရဲ႕လား ကာခ်ဳပ္ႀကီးရယ္


စစ္မႈ မထမ္းမေနရ ဥပေဒမ်ိဳး ေပၚေပါက္လာႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ႔ စကားနဲ႔စပ္ၿပီး အဲသလို ေမးခ်င္တာပါ။ (ဒီသတင္း မမွန္ဘူးဆိုရင္ ကာခ်ဳပ္ႀကီးကိုေရာ စာဖတ္ပရိသတ္ႀကီးကိုပါ ေတာင္းပန္ပါတယ္)။ စစ္မႈ မထမ္းမေနရ ဆိုလိုက္တာနဲ႔ မ်က္ေစ႔ထဲ တန္းေရာက္လာတာက အစၥေရး၊ စကၤာပူ။ သူတို႔မွာ တူညီတဲ႔ ကံၾကမၼာေတြလည္း ရွိၾကရဲ႕။

၁။ ႏွစ္ႏိုင္ငံစလုံးက လူဦးေရအရေရာ နယ္ေျမအားျဖင္႔ပါ ပိစိေကြးေလးေတြ။
၂။ ႏွစ္ႏိုင္ငံစလုံးရဲ႕ေဘးမွာ လူဦးေရ မ်ားလြန္းလွတဲ႔ မြတ္စလင္ ႏိုင္ငံႀကီးေတြ ရွိေနတယ္။
၃။ အစၥေရးက အေနာက္ဆရာႀကီးေတြေကာင္းမႈနဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းေတြ လုံးဝ သေဘာမတူတဲ႔ၾကားကေန ႏိုင္ငံအသစ္ ေပၚလာတာ (ႏိုင္ငံအသစ္ တဖန္ ေပၚလာ) တာျဖစ္ၿပီး စကၤာပူရဲ႕အေရးမွာလည္း ၿဗိတိသ်ွအကူအညီ မကင္းခဲ႔ဘူး။

က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံက ဘဂၤလားေဒ႔ရွ္နဲ႔ အိမ္နီးခ်င္း ျဖစ္ေနတာကလြဲရင္ အထက္ပါအခ်က္ေတြနဲ႔ လုံးဝ မကိုက္ညီဘူး။ တရုတ္၊ အိႏၵိယနဲ႔ က်ေနာ္တို႔က အခန္႔မသင္႔တာေလးေတြ ရွိခဲ႔ဖူးတယ္ ဆိုတာကလြဲရင္ သူေသကိုယ္ေသ ေဆာ္ရမယ္႔ သမိုင္းဝင္ရန္ညွိဳးေတြ (ဟို ႏွစ္ႏိုင္ငံလို) မႀကီီးလွ၊ မရွိလွပါဘူး။ တရုတ္ကလည္း ႏွပ္ေခ်းဗရဗြေလးမို႔ ေခါင္းေခါက္ေနတာကလြဲရင္ ျမန္မာနဲ႔ ၂၁ ရာစု စစ္ပြဲ ဆင္ဖို႔ေလာက္အထိ စိတ္မင္စားပါဘူး။ မ်က္ႏွာ အက်အန သစ္၊ ဝတ္ေကာင္းစားလွေလးနဲ႔ဆို သူလည္း ေခါင္းမေခါက္ရဲေလာက္ပါဘူး။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ "တပ္မေတာ္အင္အားရွိမွ တိုင္းျပည္အင္အားရွိမယ္" ဆိုတာကို က်ေနာ္တို႔ အျပည့္အဝ လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ စဥ္းစားၾကည့္သင္႔တဲ႔ အေျဖက စစ္မႈ မထမ္းမေနရ ဥပေဒမ်ိဳး ေပၚေပါက္လာေရးမဟုတ္ဘဲ လက္ရွိ စစ္သားေတြကို စြမ္းရည္ျမွင္႔တင္ေပးေရးလို႔ ထင္ပါတယ္။ အေရအတြက္အရ သိပ္မနည္းလွပါဘူး။



အဲဒီ ဥပေဒမ်ိဳးသာ တကယ္ႀကီး ေပၚေပါက္လာရင္ ေနာက္က်သြားမယ္႔ လူငယ္ေလးေတြရဲ႕ ပညာေရး၊ စီးပြားေရးကိုလည္း ထည့္စဥ္းစားရပါမယ္။ စကၤာပူမွာ စစ္မႈ မထမ္းရဘူးဆိုေတာ႔ မိန္းကေလးေတြက ေကာင္းကေလးေတြထက္ ႏွစ္ႏွစ္ အခ်ိန္ေစာရၾကတယ္။ သူတို႔ ပညာေရး၊ စီးပြားေရးက အေျခက်ေနၿပီဆိုေတာ႔ ဒါက ျပသနာႀကီး မဟုတ္လွဘူး။

အစစ ေနာက္ေကာက္က်ခဲ႔ရၿပီ၊ တံခါးဖြင္႔လာတဲ႔ အစိုးရအသစ္လက္ထက္မွာ ကမၻာ႔ေရစီးထဲ သူမ်ားထက္ျမန္ေအာင္ ေျပးဝင္ခ်လိုက္မဟဲ႔ ဆိုတဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသား၊ လူငယ္ေလးေတြရဲ႕ ပညာေရး၊ စီးပြားေရး အိပ္မက္ကို (အဲဒီ ဥပေဒႀကီးက) ဇက္ႀကိဳးကေန ေဆာင္႔ဆြဲလိုက္သလို ျဖစ္မသြားေလာက္ဘူးလား။

က်ေနာ္ မွားေကာင္း မွားမယ္၊ က်ေနာ္ ထင္တာကေတာ႔ ဒီ ဥပေဒဟာ ျဖစ္လာမယ္ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ အျပင္းအထန္ စည္းရုံးေနၾကတဲ႔ ကာလမွာ ကာခ်ဳပ္ႀကီးကလည္း မသိမသာ စည္းရုံးေရး ဆင္းလိုက္တာလို႔ပဲ ယုံၾကည္ပါတယ္ (ေခတ္လူငယ္ေတြ စကားနဲ႔ဆိုရင္ ေဆးဝင္ထိုးတယ္ေပါ႔ဗ်ာ)။ "တပ္မေတာ္" "ႏိုင္ငံေတာ္ ကာကြယ္ေရး" စသည္ စသည္ဟာ အလြန္အေရးႀကီးတယ္ ဆိုတဲ႔စကားနဲ႔ လူႀကီးပီပီ သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ေလး ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးအတြက္ လုပ္ေပးတဲ႔ စည္းရုံးေရးလို႔ ယူဆရပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ စကားနည္းတဲ႔ ကာခ်ဳပ္ႀကီး ရုတ္တရက္ ဒီစကား ေကာက္ေျပာခ်လိုက္လို႔ပါ။ ဒါမ်ိဳးစကားက ေလာက္ကိုင္နဲ႔ ျဖစ္ေနတုန္းက (သို႔) အစိုးရသစ္ ေပၚလာမွ ေျပာသင္႔တဲ႔ စကားမ်ိဳး ျဖစ္ေနလို႔ေလ။

"ႏိုင္ငံေတာ္ ကာကြယ္ေရး" ဟာ သိပ္အေရႀကီးပါတယ္၊ ဒါေပမဲ႔ စီးပြားေရး လိုက႑ကလည္း အလားတူပဲ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကာကြယ္ေရးဟာ အေရးႀကီးတယ္၊ ဒါေပမဲ႔ လိုတာထက္ ပိုၿပီးေတာ႔ အေရးမႀကီးပါဘူး။ ဝန္ႀကီးဌာနေတြ အမ်ားႀကီး ထားရွိေနရတာကိုေထာက္ရင္ "ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာန" ဆိုတာကလည္း အျခား အေရႀကီးတဲ႔ ဝန္ႀကီးဌာနေတြထဲက တစ္ခုပါပဲ၊ လုံးဝ မပိုပါဘူး။

ဇင္ေဝေသာ္