ပြဲစဥ္ရဲ့အေျဖကို ေျပာင္းလဲပစ္လာနိုင္တဲ့ .. ျမန္မာ (By: Kavi Chongkittavorn)

Myanmar set to be game changer.
By: Kavi Chongkittavorn.

(ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ The Nation သတင္းစာက လက္ေထာက္အယ္ဒီတာျဖစ္သူရဲ႕ လက္ရာပါ။ အေကာင္းဖက္က ျမင္တာ နည္းနည္းမ်ား သြားသလားလို ့ထင္မိေပမယ့္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံအေၾကာင္း အေကာင္းေရးထားတာဆိုေတာ့ - ဘာသာျပန္လိုက္မိတာပါ။ ထိုင္းဆိုေတာ့ ျမန္မာ ကိုအထင္ၾကီးတာေတာ့ မဆန္းလွပါဘူး။ သမိုင္းစာအုပ္ကို ျပန္ၾကည့္ရင္ေပါ့။)

ထိုင္းနဲ ့ျမန္မာဟာ ရာစုဝက္ေလာက္အတြင္းမွာ မတူညီတဲ့ ဇာတ္အိမ္ေတြနဲ ့ တည္ေဆာက္ ထားခဲ့ၾကတယ္။ ထုိင္းကေတာ့ ဒီမိုကေရစီရဲ့ အခြင့္ထူး၊ စီးပြားေရးအနာဂတ္ အလားအလာေတြနဲ ့ အေရွ ့ေတာင္အာရွမွာ အေတာက္ပဆံုးၾကယ္တစ္ပြင့္လိုျဖစ္ေနခဲ့ျပီ။ ျမန္မာကေတာ့ ကမာၻ ့ တံခါးရြက္ေတြပိတ္ အထီးက်န္ဆန္လွတဲ့ ဆင္းရဲသားတဲကုတ္ေလးလို ရွိခဲ့တယ္။

အခု အားလံုးေျပာင္းလဲလာေနတယ္။ အခုဆိုရင္ ျမန္မာမွာ ပိုေကာင္းတဲ့ဇာတ္လမ္းေတြ ေျပာလာႏိုင္မယ့္ အေနအထားမွာရွိေနတယ္။

သမၼတေဟာင္းသက္ဆင္ရဲ႕ ကံၾကမၼာနဲ ့ ဆက္ႏြယ္ျပီး မျငိမ္သက္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးဆူညံမႈေတြ ဆက္ရွိေနျပီး ျမန္မာကေတာ့ ပြင့္လာတဲ့ တံခါးေတြနဲ ့အတူ လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးနဲ ့စီးပြားေရး ေျပာင္းလဲမႈေတြ အေတာ္ခရီးေပါက္ေနပါျပီ။

သူတို ့ေျပာင္းလဲမႈ အျမန္ႏႈန္းကမ်ားလြန္းေတာ့ ကမာၻ ့အဖြဲ ့အစည္းေတြကေတာင္ အ့ံၾသတၾကီးျဖစ္ေနၾကရတယ္။ လတ္တေလာေလး တင္မွာပဲ သမၼတဦးသိန္းစိန္က ႏိုင္ငံျခား ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမႈေတြ ပိုျပီး အာရံုစိုက္လာမိေအာင္ စီးပြားေရးအတူတူပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ဖို ့ ထပ္ျပီး တပ္လွန္ ့ခဲ့ျပန္တယ္။ စီးပြားေရးနဲ ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနယ္ပယ္ေတြမွာ အားနည္းခ်က္ေတြ ရွိေနဆဲ ဆိုတာေတာင္ ဒီအခ်က္က ျပည္ပရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံလိုသူေတြကို မဟန္ ့တားႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။

လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ကာလအတြင္း ထိုင္းႏိုင္ငံကေတာ့ အသိအမွတ္ျပဳေလာက္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးမူဝါဒ တိတိက်က်မရွိဘဲ ျပည္တြင္း မျငိမ္သက္မႈႏြံ ထဲမွာ နစ္ေနခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ Pheu Thai ပါတီနဲ ့ႏိုင္ငံေတာ္တရားရံုး ခ်ဳပ္တို ့အၾကား ျဖစ္ပြား ခဲ့တဲ့ျပႆနာဟာ ခ်က္ခ်င္းေျပလည္ဖို ့ လမ္းစမျမင္ေသးတာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးတည္ျငိမ္ဖို ့နဲ ့ စီးပြားေရးယံုၾကည္မႈေတြရဖို ့ ဆိုတာ အလွမ္းကြာေဝးေနဆဲပါပဲ။ ဒီကာလဟာ ႏွစ္အထိမၾကာဘူးဆိုရင္ေတာင္ လေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေနဦးမယ့္သေဘာပါ။ အဲ့ဒီအားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕စီးပြားေရးအရွိန္အဟုန္ကို ေႏွာင့္ေႏွးေစခဲ့ျပီး အနာဂတ္စီးပြားေရးကိုလည္း အၾကီးအက်ယ္ထိခိုက္ေစခဲ့တယ္။ ဒီအခ်က္က ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ့ ပုဂၢလိကစီးပြားေရးကိုပါ လာေရာက္ထိခိုက္ေနတယ္။

အမွန္တကယ္ေျပာရရင္ ပုဂၢလိကစီးပြားေရးသမားေတြဟာ အခုျမန္မာျပည္မွာ ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံဖို ့ အေၾကာင္းေတြေျပာလာေနၾက ပါျပီ။ ႏိုင္ငံေရးသာတည္ျငိမ္ေနမယ္ဆိုရင္ ထိုင္းမွာ ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမယ့္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာစီးပြားေရးသမားဟာ ထုိင္းႏိုင္ငံကိုေက်ာ္ျပီး ကီလိုမီတာ ၂၀၀၄ သာကြာတဲ့ ျမန္မာျပည္ထဲမွာ ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံၾကမွာပါ။

ထိုင္းႏိုင္ငံနဲ ့မတူဘဲ ျမန္မာကေတာ့ ပါတီႏွစ္ခုရဲ့ ျခားနားခ်က္ေတြကို စုေပါင္းအေကာင္အထည္ ေဖာ္ေနပံုဟာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္လို ့ ဆိုရပါလိမ့္မယ္။ ဒီအခ်က္က ကမာၻရဲ့ယံုၾကည္မႈကိုရေစပါတယ္။ သမၼတဦးသိန္းစိန္ နဲ ့အတိုက္ အခံေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္တို ့အတူပူးေပါင္းျပီး ပါတီႏွစ္ခုကို ဦးေဆာင္ေနတာဟာ ထင္ရွားတဲ့သာဓကပါပဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သာ ႏိုင္ငံေရးထဲမွာ တက္တက္ၾကြၾကြပါဝင္ေနမယ္၊ ေနျပည္ေတာ္နဲ ့လည္း နားလည္မႈမွ်ေနမယ္ဆို ရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ျမန္မာရဲ့အဓိကေမာင္းႏွင္အားတစ္ခုျဖစ္လိမ့္မယ္။ သူမကပဲ ျမန္မာနဲ ့ကမာၻကိုဆက္စပ္ေပးျပီး စီးပြားေရးပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈနဲ ့ ေစ်းကြက္လက္ဦးေအာင္ ရရွိမႈ တို ့ကို ဖန္တီးေပးပါလိမ့္မယ္။

ေဝးကြယ္ေပ်ာက္သြားတဲ့ “Roads to Socialism” ႏိုင္ငံေရးေဆာင္ပုဒ္ေနရာကို “All Roads lead to Burma” ကအစားထိုး လိုက္ႏိုင္ ပါျပီ။ ျမိဳ႕ ၾကီးေတြဆီကေန ျမန္မာျပည္ကိုပ်ံသန္းတဲ့ ေလယာဥ္တိုင္းဟာ ခံုအျပည့္ခ်ည္းပါပဲ။

ဒီႏႈန္းထားကိုသာထိန္းထားႏိုင္ရင္ အေရွ႕ေတာင္အာရွရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးနဲ ့ နည္းဗ်ဴဟာအခ်က္အခ်ာဟာ ျမန္မာဆီကို အျမန္ေရြ ့လ်ားေတာ့ မယ့္သေဘာ ရွိပါတယ္။ ဒုတိယကမာၻစစ္ကတည္းက မျမင္ရေတာ့တဲ့ အေမရိကန္နဲ ့ အေနာက္ဥေရာ ပႏိုင္ငံသားေတြ ျမန္မာျပည္ ထဲမွာေတြ ့ၾကရပါေတာ့မယ္။

လမ္းညႊန္ခ်က္အသစ္ကို ၾကည့္ရတာကေတာ့ တုန္ ့ေႏွးမႈတစ္ခ်ိဳ႕ရွိေနတယ္ဆိုရင္ေတာင္ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ရဲ႕ပြဲစဥ္ အေျဖကို ေျပာင္း လဲေတာ့မယ့္သေဘာကို ျမင္ေတြ ့ေနၾကရပါတယ္။ အဓိကအခ်က္ကေတာ့ ႏိုင္ငံရဲ႕ ရပ္တည္ရာေနရာပါ။ ျမန္မာဟာ တရုတ္နဲ ့အိႏၵိယၾကားမွာရွိေနျပီး ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ကိုလည္းအေပၚစီးက လွမ္းၾကည့္ေနႏိုင္တယ္။ အဲ့ဒီအခ်က္ ဟာ ႏိုင္ငံ ရဲ့ ေခတ္သစ္သမိုင္းကိုေရးဖို ့ အေကာင္းဆံုးအားသာခ်က္ပါ။

ေနာက္ျပီး ျမန္မာဟာ ကမာၻရဲ႕အၾကီးအက်ယ္ဒဏ္ခတ္မႈကေန အသက္မေသရွင္သန္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ျမန္မာဟာ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ အထီးက်န္ျခင္း၊ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ စီးပြားေရးပိတ္ဆို ့ျခင္းဒဏ္ကို အလူးအလဲခံခဲ့ရျပီး တရုတ္ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံထဲကိုပဲ မွီခိုအားကိုးေန ခဲ့ရတယ္။ ေနျပည္ေတာ္ဟာ အဲ့ဒီတံခါးေပါက္ေသးေသးဝါဒကို အျမန္ပဲရိုက္ခ်ိဳးခဲ့တယ္။ ေဒၚလာ ၃.၆ ဘီလီယံတန္ဖိုးရွိတဲ့ ကခ်င္ျပည္နယ္ ျမစ္ဆံုစီမံကိန္းကို ရပ္တန္ ့ထားတာ၊ ျမန္မာနဲ ့အေမရိကတို ့ရဲ႕ဆက္ဆံေရး ရုတ္တရက္ေျပာင္းလဲတာ ျမန္မာရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္တိက်မႈနဲ ့ သည္းခံမႈကိုျပေနပါတယ္။ တရုတ္ျပည္ကိုဒီလိုဆက္ဆံရဲမႈဆိုုတာဟာ ေဒသတြင္းမွာ ေတြ ့ရခဲပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကလည္း ျမန္မာရဲ႕ ရဲဝံ့မႈနဲ ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွင္းရွင္းလင္းလင္းရွိမႈကို ထင္ဟပ္ေစပါတယ္။ ျမန္မာကိုလႊမ္းမိုးထားတဲ့ တရုတ္ရဲ့ပါ ဝါေတြကို ျငင္းဆိုရဲတာဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ ျမင္ကြင္းသစ္ တစ္ခုပါ။ ႏိုင္ငံေရးပံုမွန္ျပန္ေရာက္ျပီး ပိုျပီးက်ယ္ျပန္ ့တဲ့ေစ်းကြက္ထဲကို သူတို ့ တိုးဝင္လာခဲ့ၾကပါတယ္။

အိမ္နီးခ်င္းအာဆီယံႏိုင္ငံေတြနဲ ့ဆက္ဆံရာမွာလည္း ရွဳပ္ရွဳပ္ေထြးေထြးမရွိလွပါဘူး။

ျမန္မာဟာ ၂၀၁၁ ခု အာဆီယံအစည္းအေဝးကို လက္ခံက်င္းပဖို ့စိုင္းျပင္းေနတယ္။ ဒီအစည္းအေဝးမွာ သူတို ့ပါဝင္လာမယ့္ အခန္းကဏၰကိုေလွ်ာ့တြက္လို ့ လံုးဝမရပါဘူး။ ေနျပည္ေတာ္ဟာ အိမ္နီးခ်င္းေတြနဲ ့ ရွိေနခဲ့တဲ့ တင္းမာမႈေတြကို အမ်ားၾကီးေလွ်ာ့ ခ်ရင္းေပ်ာ့ေျပာင္းလာေနပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ နိုဝင္ဘာလက ထုိင္း၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ မေလးရွား၊ ဖီလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံေတြနဲ ့ပူးေပါင္းျပီး လူ ့အခြင့္အေရးအဖြဲ ့ကို ဖြဲ ့ စည္းခဲ့တယ္။ ဧျပီလမွာက်င္းပခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အာဆီယႏိုင္ငံံေတြကို လာေရာက္ေလ့လာဖို ့ ဖိတ္ၾကားခဲ့တာဟာလည္း အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ ျမန္မာဟာ ပထမဆံုးႏိုင္ငံပါ။

အၾကီးမားဆံုးေျပာင္းလဲမႈကေတာ့ လြတ္လပ္စြာေျပာဆိုေရးသားခြင့္ျပဳလိုက္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။သတင္းနဲ ့ျပန္ၾကားေရး ဝန္ၾကီးဌာနရဲ့ ျပန္ၾကားေရးနဲ ့ လူထုဆက္ဆံေရးဒါရိုက္တာ ဦးရဲထြန္းက ၁၉၆၂ ခုက ျပဌာန္းထားတဲ့ သတင္းတည္းျဖတ္မႈဆိုင္ရာဥပေဒ ဟာ အရင္လကုန္ကတည္းက တရားမဝင္ေတာ့ဘူးလို ့ ေၾကျငာခဲ့ပါတယ္။ လတ္တေလာမွာေတာ့ ပေရာ္ဖက္ရွင္ဆန္ဆန္ အလုပ္လုပ္သြားဖို႕တည္ေဆာက္သြားပါလိမ့္မယ္လို ့ သူကဆိုပါတယ္။

ဒီလိုေျပာင္းလဲမႈေတြ ဆက္လက္လုပ္ေနရင္း လြတ္လပ္စြာပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝခြင့္ပါျပဳလိုက္မယ္ဆိုရင္ ျမန္မာရဲ႕သိကၡာဟာ တက္လာ မွာျဖစ္ ပါတယ္။ အရင္ႏွစ္ မတ္လကစလို ့ ျမန္မာရဲ့တိုး တက္လာေနတဲ့ႏႈန္းဟာ အာဆီယံအဖြဲ ့ဝင္အသစ္ေလးႏိုင္ငံထဲမွာ အား အေကာင္း ဆံုးပါ။ အာဆီယံရဲ႕ ဥကၠဌအေနနဲ ့ ျမန္မာဟာ လူအခြင့္အေရးဆိုင္ရာအေျခခံမူကို ခ်ျပျပီး အလွည့္က်လာမယ့္ငါးႏွစ္ အတြင္း မွာ ေစာင့္ၾကည့္ရင္း သံုးသပ္ဖို ့ ေျခလွမ္းစလာပါလိမ့္မယ္။

ျမန္မာက လတ္တေလာ သတင္းေခါင္းၾကီးပိုင္းမွာ ေနရာယူေနစဥ္ ထိုင္းနဲ ့ျမန္မာတို ့ရဲ့ ႏွစ္ႏိုင္ငံ ပူးတြဲသေဘာတူမႈကေတာ့ အရွဳပ္အေထြး တစ္ခု ျဖစ္လာႏိုင္စရာရွိေနျပန္ပါတယ္။ ထုိင္းႏိုင္ငံထဲကို တရားမဝင္ လာေရာက္ေနထိုင္ေနတဲ့ သံုးမီလီယံရွိျမန္မာ အလုပ္သမားေတြ နဲ ့ ျမန္မာျပည္တြင္းကေန ထြက္ေျပးလာတဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြဟာ ထိုင္းနဲ ့ျမန္မာ အနာဂတ္ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ေရးကို အတားအဆီး သဖြယ္ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ဒါေတာင္မွ တင္းၾကပ္မႈမရွိတဲ့ ႏိုင္ငံျခားစည္းနဲ ့လူအေရာင္းအဝယ္ကိစၥကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားမထားရေသးပါဘူး။

ေဒၚအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ လတ္တေလာ ဘန္ေကာက္ခရီးစဥ္မွာ ဒီအလုပ္သမားေတြနဲ ့ တိုင္းရင္းသားေတြ အတြက္ ေလာေလာ ဆယ္မွာေတာ့ ထုိင္းအစိုးရက ပိုျပီးသင့္ျမတ္ေအာင္ ကိုင္တြယ္ ထိန္းသိမ္းထားနိုင္တဲ့ စြမ္းရည္ရွိေနပါတယ္လို ့ သူမကေျပာသြားခဲ့တယ္။

ဒါတင္မကပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရး တည္ျငိမ္မႈရဖို ့ ေနျပည္ေတာ္က တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ ့ ေတြနဲ ့ ပင္လယ္ထဲမွာ ေသာင္တင္ေနတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာဒုကၡသည္ေတြဟာလည္း ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ့ျပည္တြင္းေရးကို ထိပါးေစပါလိမ့္မယ္။

ထားဝယ္ျမိဳ ့မွာ တည္ေဆာက္မယ့္ေဒၚလာ ၈.၆ ဘီလီယံတန္ဖိုးရွိ ပင္လယ္ကမ္းေျခတည္ေဆာက္ေရး ပေရာဂ်က္ကလြဲရင္ ထိုင္း-ျမန္မာ စီးပြားေရးပူးေပါင္းမႈဆိုတာ မရွိသေလာက္ပါ။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကာလမွာ ထိုင္း-ျမန္မာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးအတြက္ ၾကား ဝင္ေျဖရွင္းေပးႏိုင္မယ့္ အေမရိကလို၊ ဂ်ပန္လို တတိယႏိုင္ငံေတြဟာ အေရးၾကီးလွပါတယ္။ မဲေခါင္ျမစ္ဝွမ္းနဲ ့ ပတ္သက္တဲ့ ပေရာဂ်က္ အတြက္ အေမရိက က ဦးေဆာင္ခဲ့တယ္။ ျမန္မာကိုလည္း ပါဝင္ဖို ့ ဖိတ္ၾကားခဲ့ၾကတယ္။ ဒီျမစ္နဲ ့ဆက္စပ္ေန တဲ့ ႏိုင္ငံတိုင္း ျမစ္ေရ ကိုအတူတကြ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၾကဖို ့ စတင္ခဲ့ၾကတာပါ။

အိမ္နီးခ်င္းအာဆီယံႏိုင္ငံေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြကို အမိအရယူျပီး ျမန္မာဟာ ေဒသတြင္းမွာ အဓိကက်တဲ့ ကစားသမား အျဖစ္ ေနရာယူေနျပီ ျဖစ္ပါတယ္။

တရုတ္ျပည္ရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈကို မလိုလားတဲ့ အျခားစူပါပါဝါၾကီးေတြပါ ပါဝင္လာၾကျပီး ပိုမိုက်ယ္ျပန္ ့ လာတဲ့အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လံုျခံဳေရးနဲ ့ မဟာဗ်ဴဟာဆိုင္ရာအခ်က္ေတြကလည္း ပိုျပီးအားေကာင္းလာဖြယ္ ရွိေနပါေတာ့တယ္။

ဇင္ေ၀ေသာ္

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

အခ်ိန္ကိုက္ အနိစၥ

ေၾကာ္ျငာ ဆိုတာ႐ဲ႕ ျမန္မာလို ဖြင္႔ဆိုခ်က္က သိပ္ၿပီးမေကာင္းလွဘူး၊ ေၾကာ္ေအာင္ ညာေနရတာ တဲ႔။ ဒါကို ေ႐ွးစကားပုံ ေလးက ေထာက္ခံေပးထားတယ္။
"ေၾကာ္ျငာဆိုတာ ဥပေဒက ခြင့္ျပဳထားတဲ႔ တရားဝင္ လိမ္ညာမႈ" တဲ့။

ေၾကာ္ျငာကိုပဲ အားတစ္ခုအေနနဲ႔ သဘာဝ က်က် ျမင္သူေတြလည္း ရိွပါတယ္၊ ဥပမာ စတူးဝပ္ ကလစ္ လိုေပါ႔။ သူက ေျပာတယ္
" စီးပြားေရးကို ေၾကာ္ျငာ မပါဘဲ လုပ္တာဟာ အေမွာင္ထဲမွာ မိန္းကေလးကို မ်က္စ ပစ္ျပတာ နဲ႔ အတူတူပါပဲ" တဲ႔။

ဒါကို တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ဘဲ လက္ခံတဲ႔ သူေတြလည္းရိွတယ္။ သူကေတာ႔ ဆရာႀကီး ေအာ္စကာဝိုင္း ပါ။
"သဘာဝက်ဖို႔ ဆိုရင္ နည္းနည္းပါးပါး လိမ္ညာ ဟန္ေဆာင္ တတ္ဖို႔လည္း လိုေသးတယ္" တဲ႔။

ဒါကုိ လက္ခံတာလား ကန္႔ကြက္တာလား မသိဘူး။ ေနာက္ထပ္ ဆရာႀကီး မက္ခ္တြိမ္း က ေျပာလာျပန္တယ္။
"အမွန္ကိုပဲ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ဘာမွ မွတ္မိေနစရာလည္း မလိုဘူး" တဲ႔။
သေဘာက်တယ္။ အကိုးအကား မပါလည္း အမွန္က အမွန္ပဲ မဟုတ္လား။ ရဲ စခန္းမွာ၊ တရား႐ုံးထဲမွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုရင္ေပါ႔။

ဒီကိစၥကို ဆြေပးလိုက္တာက ခရစၥတီး ပါ။ သူက
"အျခားတစ္ေယာက္ ကို အကဲခတ္တဲ႔ ေနရာမွာ မိန္းမေတြက မွားခဲ တယ္" တဲ႔။

သူမွ ေျပာလို႔ မဆုံးေသးဘူး ရွယ္ရီဂေရး ဒီတာ က
"ပ်က္တတ္တဲ႔ ပစၥည္း မွန္သမွ် ပ်က္ၾကတာခ်ည္းပဲ။ ဒါေပမယ႔္ ခ်က္ခ်င္းေတာ႔ မပ်က္ဘူး။ သူတို႔ပစၥည္း ေရာင္းတုန္းက ပါလာတဲ႔ အာမခံ ဒိတ္ ကို ေက်ာ္တဲ႔ ေနာက္ တစ္ေန႔မွာမွ ပ်က္ၾကတယ္" တဲ႔။

အနိစၥကေတာင္ ဒီေခတ္မွာ ကြက္တိ ေရာက္လာတတ္တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ေျပာၾကတာေနမွာ ဒီေခတ္မွာ ေသာက္ရမယ္႔ ေဆးေတြက အစ အားလုံးကို ယံုေနၾကရတယ္ ဗ်ာ တဲ႔။

ဇင္ေ၀ေသာ္

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ေျပာင္းလဲတတ္တဲ႔ ေလာက

ဂ်ာမနီ ေဘာလုံးအသင္း မထင္မွတ္ဘဲ အီတလီကို ႐ွဳံးသြားေတာ့ ဂ်ာမန္ သတင္းစာက ေဘာလုံးသမားေတြ ကို ေဝဖန္တယ္၊ တစ္ေယာက္မွ ႏိုင္ငံေတာ္ သီခ်င္း လိုက္မဆုိဘူး၊ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ မ႐ိွလို႔ ႐ွဳံးရတာ။ အီတလီေတြကေတာ့ အားနဲ႔ မာန္နဲ႔ ဆိုၾကတယ္ တဲ့။ အားနဲ႔ မာန္နဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ သီခ်င္း ဆိုတဲ႔ အီတလီ ေဘာလုံးအသင္းက ဖိုင္နယ္ေရာက္ေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္ သီခ်င္းကို ဆိုဖို႔ ပါးစပ္ေတာင္ မဟ တဲ့ စပိန္ ေဘာလုံးအသင္းကို ေလးဂိုးျပတ္ ႐ွဳံးျပန္ပါေလေရာ။

အဆင္ေျပခိုက္

အဂၤလိပ္ ေဘာလုံးအသင္း ေအာင္ျမင္စဥ္က "English fighting spirit" ဂ်ာမန္ ေဘာလုံးအသင္း ေအာင္ျမင္စဥ္က "Play with discipline" အီတလီ ေဘာလုံးအသင္း ေအာင္ျမင္စဥ္က "Defense like Roman worriers " ဒတ္ခ်္ ေဘာလုံးအသင္း ေအာင္ျမင္စဥ္က "Free-spirited individualism" ျပင္သစ္ ေဘာလုံးအသင္း ေအာင္ျမင္စဥ္က "Multi-ethnicity" တဲ့။

အဆင္မေျပခိုက္

အဂၤလိပ္ အသင္းကို "too predictable" ဂ်ာမန္ အသင္းကို "lack of imagination " အီတလီ အသင္းကို "fear of attack " ဒတ္ခ်္ အသင္းကို "selfishness " ျပင္သစ္ အသင္းကို "The absence of National feeling" တဲ့။

ႏြား႐ိုင္းပဲ သတ္တတ္တယ္ ဆိုတဲ႔ စပိန္ေတြကို အခုေတာ႔ "the artists of playing" တဲ့။

စပိန္ေတြကေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္ သီခ်င္း မဆိုလို႔ ေလးဂိုးျပတ္ ႏိုင္တာလို႔ မေျပာၾကဘူး။

ဇင္ေ၀ေသာ္

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

အိမ္နီးခ်င္းေတြနဲ႔ အားၿပိဳင္လာေနတဲ့ ျမန္မာ (Myanmar's parallels with Asian neighbors by Michael J. Montesno)

ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ စီးပြားေရးမူဝါဒေျပာင္းလဲဖုိ႔ အရွိန္အဟုန္ ေကာင္းေကာင္း ေမာင္းႏွင္ခဲ့ၿပီး ကုိးလေလာက္ အေက်ာ္မွာေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ဟာ အသာစီးက ေနရာယူထားပါတယ္။ သမၼတဦးသိန္းစိန္က ေျပာင္းလဲမႈအရွိန္ တုိးျမွင့္ဖုိ႔ မၾကာခင္ကပဲ ထပ္မံ တုိက္တြန္းထားပါတယ္။ နည္းပညာရွင္တုိ႔ရဲ႕ အကူအညီ၊ ေျပာင္းလဲေရးကုိ လုိလားတဲ့ တပ္တြင္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ လာမယ့္ ငါးႏွစ္အတြင္းမွာ တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ဝင္ေငြ သုံးဆ တက္လာပါလိမ့္မယ္ လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ ထားပါတယ္။

သူ႔ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္အတုိင္း အထေျမာက္၊ မေျမာက္ဆုိတာေတာ့ မေသခ်ာေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီအတြက္ သမၼတဦးသိန္းစိန္ ဘယ္ေလာက္ အားထုတ္ေနသလဲဆုိတာကုိေတာ့ အေသအခ်ာ ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ ျမန္မာဟာ ရာစုဝက္ေလာက္ ထိ ေခတ္သစ္ အေရွ႕ေတာင္အာရွရဲ႕ အျပင္စည္းဘက္ကေန ရပ္ၾကည့္ေနခဲ့ရပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ ကုိးလကုိ ျပန္ၾကည့္လုိက္မယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ျမန္မာဟာ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ သက္သက္ မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆုိတာ ထင္ရွားလာေနပါတယ္။

ပထမဆုံး အေရးပါတဲ့ အခန္းက႑ကေတာ့ ျမန္မာရဲ႕ စုိက္ပ်ိဳးေရးက႑ပါ။ ျမန္မာလူထုရဲ႕ (၇၀) ရာခုိင္ႏႈန္းက စုိက္ပ်ိဳးေရး လုပ္ေနၾကေပမယ့္ ျပည္တြင္းကုန္ထုတ္လုပ္မႈရဲ႕ (၄၀) ရာခုိင္ႏႈန္းပဲ စုိက္ပ်ိဳးေရးက႑က ျဖည့္ဆည္းေပးႏုိင္ပါတယ္။ က်န္တဲ့က႑ေတြေအာက္ အမ်ားႀကီး နည္းေနပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ဒီက႑ကုိ တုိးတက္ေအာင္ လုပ္ရမယ္။ ဒီလုိမဟုတ္ရင္ လူထုႀကီး ေနာက္က် က်န္ခဲ့ၿပီး ျမန္မာရဲ႕ စီးပြားေရးလည္း တုိးတက္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ စီးပြားေရး အက်ပ္ရုိက္သြားစရာ ရွိပါတယ္။

ဒါၿပီးရင္ ေနာက္ထပ္ အေရးပါတဲ့က႑က ျမန္မာဟာ က်န္တဲ့ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ႏုိင္ငံေတြလုိပဲ သဘာဝအရင္းအျမစ္ရဲ႕ က်ိန္စာကုိ ခံေနရပါတယ္။ ျပည္ပပုိ႔ကုန္ေတြေပၚ ရပ္တည္ေနရတဲ့အတြက္ ျမန္မာက်ပ္ေငြ ေဖာင္းပြေနပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ျပည္တြင္း ကုန္ထုတ္လုပ္မႈကုိလည္း အႀကီးအက်ယ္ ထိခုိက္ေစပါတယ္။ လတ္တေလာ ျမန္မာရဲ႕ သယံဇာတကုိသာ ၾကည့္ၿပီး ဝင္လာ တဲ့ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံ႔မႈေတြဟာ ျပည္တြင္းကုန္ထုတ္လုပ္မႈနဲ႔ ျမန္မာက်ပ္ေငြရဲ႕ တန္းဖုိးကို ၿခိမ္းေျခာက္ေန ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခ်က္ကလည္း အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြလုိပါပဲ။ ျမန္မာရဲ႕ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး အဓိကဌာနေတြက ရန္ကုန္နဲ႔ မႏၲေလးၿမိဳ႕မွာတင္ ရွိေနပါတယ္။ ၿမိဳ႕ႀကီးႏွစ္ၿမိဳ႕မွာသာ အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥေတြ ေဆာင္ရြက္လုိ႔ ရတယ္ဆုိတဲ့အခ်က္ဟာ အစုိးရပုိင္းနဲ႔ စီးပြားေရးက႑ကုိ အားနည္းေစပါတယ္။ ဒီျပႆနာကုိ ျမန္မာ ရင္ဆုိင္ေနရပါတယ္။ ဒီျမန္မာက်ပ္ေငြ ျပႆနာ ကုိ ေျဖရွင္း ဖုိ႔ ေနျပည္ေတာ္က လက္တြန္႔ေနေတာ့ ထုတ္လုပ္သူေတြသာ အက်ိဳးအျမတ္ရၿပီး စားသုံးသူေတြကုိ ထိခုိက္ေစပါလိမ့္မယ္။

ဒီေတာ့ အမွန္တကယ္ အက်ိဳးရွိမွာက ရန္ကုန္နဲ႔ မႏၲေလးက လူထုေတြပဲ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ျမင္ႏုိင္တဲ့ အနာဂတ္ေလာက္ ကုိ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျမန္မာရဲ႕ စီးပြားေရးဟာ အားေကာင္းေနပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိစၥအဝဝကုိ ၿမိဳ႕ႀကီးႏွစ္ၿမိဳ႕က အုပ္စီး ထားေလေတာ့ အျခားေဒသေတြ မွာ အရင္းအျမစ္ ျပတ္လပ္မႈေတြ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။ အဲ့ဒီကတဆင့္ အရႈပ္ အေထြးျပႆနာေတြ၊ ေလထု ညစ္ညမ္းမႈေတြ ျဖစ္လာၿပီး အဲ့ဒီအျခားေဒသေတြ ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႕ စီးပြားေရးကိုထိခုိက္သြားစရာ ရွိေနပါတယ္။

စတုတၳအေနနဲ႔ ေတြ႔ရတဲ့ အခန္းက႑ကေတာ့ ျမန္မာရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ စီးပြားေရး ေျပာင္းလဲမႈမွာ အေရးပါတဲ့ နည္းပညာရွင္၊ အတတ္ပညာရွင္မ်ားအဖြဲ႔နဲ႔ ျပည္တြင္းစီးပြားေရးကိုပဲ ေဇာင္းေပးတဲ့ စစ္တပ္ (သုိ႔) စစ္တပ္က အနားယူထားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ႕ ကြဲျပားေနတဲ့က႑ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာနည္းပညာရွင္မ်ား အေနနဲ႔က ႏုိင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးကုိ ႏုိင္ငံျခား တုိက္ရုိက္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံ႔မႈ (FDI - Foreign Direct Investment) ကတဆင့္ သြားလုိၾကပါတယ္။ ဒီအစီအစဥ္ကုိ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း တစ္ခ်ိဳ႕က သေဘာတူ ခဲ့ၾကတယ္။ ျမန္မာ့စီးပြားေရးကုိ လတ္တေလာ ဦးေဆာင္ေနတဲ့ စီးပြားေရးသမားေတြကလည္း ဒီအစီအစဥ္ ကုိ ေထာက္ခံ ခဲ့ၾက ပါတယ္။

တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ျပည္တြင္းစီးပြားေရးသမားေတြရဲ႕က႑ကုိ ေမ့ထားလုိ႔မရဘူးဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိလည္း တိတိ လင္းလင္း ေဖာ္ျပ လာၾကျပန္ပါတယ္။ ဒီလုိ သေဘာထားေတြ ရွိေနလုိ႔ သူတုိ႔ကို ကုိယ့္အက်ိဳးကုိ ကာကြယ္ဖုိ႔ပဲ သိသူ၊ အက်င့္ပ်က္သူေတြလုိ႔ ေျပာလုိ႔ မရပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ ဒါ့ေၾကာင့္ သူတုိ႔ဟာ စီးပြားေရး ျပဳျပင္တည္ေဆာက္မႈအေပၚမွာ အေလးအနက္ မရွိသူေတြလုိ႔ ေျပာလုိ႔ မရပါဘူး။

ဒီအခ်က္က ေျပာျပတာက နည္းပညာရွင္မ်ားနဲ႔ စစ္တပ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ ၾကားမွာ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ စီးပြားေရးတုိး တက္တိုးတက္ဖို႕ အေကာင္အထည္ေဖာ္မႈအေပၚ ကြဲျပားေနတဲ့ အယူအဆေလးေတြ ရွိေနတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ ေလာက္ပါ။

ႏုိင္ငံေတာ္ပုိင္ စီးပြားေရးျဖစ္တဲ့ ျမန္မာအီကုိေနာမစ္ေကာ္ပုိေရးရွင္းနဲ႔ ျမန္မာအုိေကာ္ေနာမစ္ ဟုိး(လ္)ဒင္းကို ျမန္မာ အစိုးရက ဆက္ကိုင္တြယ္ ထားမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာ့ စီးပြားေရး ကုိ ေႏွာင့္ေႏွးေစေလမလား၊ ဒါကိုပဲ အစိုးရပိုင္ကေန ပုဂၢလိကပိုင္အျဖစ္ေျပာင္းလဲ ေၾကျငာလုိက္ေလမလား၊ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီစီးပြားေရး အခ်က္အျခာေတြကုိ အစုိးရက ပူးတဲြကုိင္တြယ္ထားေလဦးမလား ဆုိတာကေတာ့ မေရမရာပဲ ရွိေနတုန္းပါ။

ျဖစ္ႏုိင္ေခ် ရွိတာကေတာ့ အျခား အာစီယံႏုိင္ငံေတြလုိပဲ အေရးႀကီးတဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္ပုိင္ စီးပြားေရးေတြ ကေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္ကပဲ တုိက္ရုိက္ ကြပ္ကဲေနမယ့္သေဘာ ရွိေနပါတယ္။

ႏုိင္ငံျခား ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံ႔မႈနဲ႔ ျပည္တြင္းစီးပြားေရးတုိ႔အၾကား ဟန္ခ်က္ညီညီထားၿပီး ယွည္ၿပိဳင္မႈ အားေကာင္းတဲ့ စီးပြားေရးမူဝါဒ ကုိ ခ်မွတ္ ထားႏုိင္ရင္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္လုိသူေတြကုိ ပုိၿပီး ဆြဲေဆာင္လာႏုိင္ ပါလိမ့္မယ္။ အခု ေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့ အခန္းက႑ေလးခုကုိ ေထာက္ရင္ ျမန္မာဟာ အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ အျပင္လူ လုံးဝ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။

သမၼတဦးသိန္းစိန္နဲ႔အဖြဲ႔ဟာ ဒီစိန္ေခၚမႈေတြအတြက္ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနၿပီဆုိတာ သတိထားမိပါတယ္။ ဒါေတြေၾကာင့္ ျမန္မာ ဟာ အိမ္နီးခ်င္း အာစီယံႏုိင္ငံေတြနဲ႔ စီးပြားေရးမွာ အားၿပိဳဳင္လာေနၿပီဆုိတာ တစ္စစ္စ သိသာလာေနပါတယ္။

Ref: Myanmar's parallels with Asian neighbors.
By: Michael J. Montesno
The writer is a visiting research fellow at the Institute of Southeast Asia Studies. ေဆာင္းပါးရွင္ဟာ
"ေဒၚစုကုိ အာရွအေရးေလာက္နဲ႔ ကန္႔သတ္တာ မွားတယ္" ဆုိတဲ့ တုန္႔ျပန္စာေရးတဲ့ အေမရိကန္ ပါေမာကၡတစ္ေယာက္ပါ။

ဇင္ေ၀ေသာ္

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

One in Two ( or three?)

1 ) One country, two policies. (Hong Kong)
2 ) One county , two names (Burma or Myanmar or both)
3 ) One country , ONLY two parties (U.S and U.K etc). Not hundred plus!
4 ) One word, two meaning. Maha Sammata(မဟာသမၼတ). Selected by Mahabrahma (မဟာ ျဗဟၼာ) or elected by the majority of people.
5 ) One word, two definitions. ဝင္စား။ ၁။ အေခ်ာင္ ဝင္းစားသည္။ ၂။ သမာပတ္ ဝင္စားသည္။
6 ) The worst of All.
One nationality, THREE names. Burmese, Myanmar and Myanmese!

ဇင္ေ၀ေသာ္

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ဘာပဲေျပာေျပာ ျမန္မီး ေတာ႔ မႀကဳိက္

Mr Song ဆိုတဲ႔ တရုတ္ တစ္ေယာက္႐ိွတယ္။ သူက ေတး သီခ်င္း ထုတ္လုပ္တဲ႔သူ တဲ႔။ ေဟာင္ေကာင္မွာလည္း ႐ွိတယ္၊ Mr To Ba တဲ႔ ( တူးဘား လို႔ အသံထြက္ ) သူက ကား ျပင္ဆရာ။ အဲသလို နာမည္ေတြနဲ႔ လူေတြ ေတြ႔ဆံု ရတာဟာ အံ႕ဩ စရာ မဟုတ္ဘူးလား။

ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လက္မွတ္ထိုးဖို႔ အခ်ိန္ဆြဲေနတဲ႔ ရီပတ္ဘလီကန္ အမတ္ ႏွစ္ေယာက္ ႐ွိဖူးတယ္။ သူတို႔ နာမည္ေတြက Doolittle နဲ႔ De Lay တဲ႔။ ( Do little ) ။ ယူေက က ဦးေႏွာက္ အထူးကု ဆရာဝန္ႀကီးရဲ႕ နာမည္က Mr Brain။ ကမာၻေက်ာ္ ေျပးခုန္ပစ္ အားကစားသမား ႐ိွေသးတယ္၊ Stepanova တဲ႔။ အစၥေရးက တင္းနစ္ကစားသမား အမ်ိဳးသမီး နာမည္ကလည္း Smashanova တဲ႔။ အေမရိကန္၊ တကၠဆက္ က သုဘရာဇာ ကုမၸဏီ ရဲ႕ နာမည္ကလည္း Boxwell Brothers တဲ႔။ ( Box-well ေကာင္းေကာင္း ထုတ္ပိုးတတ္တယ္)။ Dr Payne လို႔ ေခၚတဲ႔ သြား ဆရာဝန္ေတြ အမ်ားႀကီး႐ိွတယ္။ အေမရိကန္ သြား ဆရာဝန္ ကေတာ႔ Dr. Chip Silvertooth တဲ႔။

အိႏၵိယေျမာက္ပိုင္းမွာ Butt ဆိုတဲ႔ နာမည္က ေပးတာမ်ားေပမယ္႔ ကမာၻ မွာလည္း ေဒါက္တာ Butt ေတြ အမ်ားႀကီး။ တစ္ခ်ဳိ႕ဆိုရင္ စာရိတၱ ျပဳျပင္ေရး သမားေတြ။ အေမရိက မွာ ရိွတ႔ဲ တ႐ုတ္ မ်က္စိ အထူးကု ဆရာဝန္က Dr. Look ။ ေကာလိပ္က ပါေမာကၡ တစ္ေယာက္ရဲ႕ နာမည္ကေတာ႔ သူတို႔မို႔ ေပးရဲတယ္၊ Dr. Failor တဲ႔။ အထူးျခားဆံုးက အာမခံ ကုမၸဏီက အေရာင္း စာေရး႐ဲ႕ နာမည္။ ၾကားဖူေအာင္ မွတ္ထားၾက။ Justin Case တဲ႔။ ( Just in case )

ဒါေတြဟာ တိုက္ဆိုင္မႈ သက္သက္ပဲလား။

မန္ခ်က္စတာ တကၠသုိလ္က သုေတသန ပညာ႐ွင္ Jen Hunt ကေတာ႔ မဟုတ္ႏိုင္ပါဘူး လို႔ ဆိုပါတယ္။ New Science မဂၢဇင္းကလည္း Nominative Determinism ဆိုတဲ႔ ေဝါဟာရ နဲ႔အတူ နာမည္ေတြက သူတို႔ အလုပ္အကိုင္ေတြ အေပၚသက္ေရာက္မႈ ရိွေကာင္း ရိွႏိုင္တယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။

သူတို႔က အခုမွ ေလ႔လာေပမယ္႔ အာရွကေတာ႔ နာမည္က လူ အေပၚ လႊမ္းမိုးမႈ ရိွတယ္ ဆိုတာ ယံုၾကည္ခဲ႔ၾကတာ ေရွး ပေဝသဏီ ကတည္း ကပါ။ ေတာင္ အာရွက နာမည္ေတြကိုၾကည့္။ ဘီယာနဲ႔ အေဖ်ာ္ ယမကာ ေရာင္းတဲ႔လူ၊ သူ႕ နာမည္က Bottlewalla ။ (walla ဆိုတာ job )။ ကား အေရာင္း စာေရး နာမည္က Tyrewalla။ ထီး ေရာင္း တဲ႔လူက Brollywalla။ ေနာက္ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ နာမည္က Jasmine Sodabottlepopbottleopenerwalla တဲ႔။ နာမည္ ရွည္လို႔ မျဖတ္လိုက္ၾကပါနဲ႕။ အဲဒါ တစ္လံုးတည္း၊ သူမ႐ဲ႕ ဆန္း နိမ္း ပါ။ သူမ အဖိုး၊ အဖြားေတြ ဘာ လုပ္ကိုင္ၾကတယ္ ဆိုတာ မေျပာေတာ႔ဘူး။ ေဟာင္ေကာင္မွာ ထူးထူး ျခားျခား နာမည္ ႏွစ္ခု ရိွေသးတယ္။ Truly Man. He Man တဲ႔။ အဲဒါ တကယ္႔ကို ႏြဲ႔ႏြဲ႔ ေႏွာင္းေႏွာင္း မိန္းကေလး ႏွစ္ေယာက္။ အေမရိကန္ မေလး ရဲ႕ နာမည္ကို ၾကည့္ဦး၊ Tiny Bimbo တဲ႔။ ေကာင္ကေလး ကို က်ေတာ႔ Ferlon တဲ႔။ ( ဒါေလးေတြက မစၥတာ ဂ်င္မ္ ဆီက ယူထားတာပါ။)

ငါလား ငါ႔ အေမလား

ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ ဂါနာ ႏြယ္ဖြား မန္စီးတီး နဲ႔ အီတလီတိုက္စစ္မႉး ဘာလိုတယ္လီ ဟာ အၿမဲတမ္း တစ္ခု မဟုတ္ ျပႆနာ႐ိွေနတတ္တယ္။ ထားပါေတာ႔ ပရီးမီးယားလိဂ္ ရာသီဦးတုန္းက မန္ ယူႏိုက္တက္ကို ဂိုးသြင္း အၿပီး သူ႕ ရင္ဘတ္မွာ ေရးထားတဲ႔ စာကို လွန္ျပတယ္။ "Why I always me " တဲ႔။ သူ ဘာေျပာေျပာ မန္ စီးတီး ပရိသတ္ကေတာ႔ မန္ ယူႏိုက္တက္ကို သြင္းတဲ႔ ဂိုးပဲ ျမင္ၾကပါတယ္။ ေပ်ာ္မဆုံး ေမာ္မဆုံး။ အခု လာျပန္ၿပီ။ "These goals for you, Mum" တဲ႔။ ရင္ဘတ္မွာေတာ႔ ေရးမထားပါဘူး။ Why I always me နဲ႔ စာရင္ေတာ႔ These goals for you, Mum က ပရိတ္ ႐ဲ႕ ရင္ကို ပိုထိတယ္။ ေဖးဘရိတ္ ဂ်ာမဏီ ကို မထင္မွတ္တဲ႔ ဂိုး ႏွစ္ဂုိး နဲ႔ ျမဴးနစ္ ျပန္ပို႔ လိုက္တယ္။ အီတလီက စပိန္ နဲ႔ ဗိုလ္လု ပြဲကို ေစာင္႔ေနေလရဲ႕။ ေျပာခ်င္တာက These goals for you, Mum ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ Dad ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အီတလီ ပရိသတ္ သိတာကေတာ႔ သူသြင္း တဲ႔ ဂိုး ႏွစ္ဂိုး ပါဘဲ။

ဘားမား လား၊ ျမန္မာလား။

လာျပန္ၿပီ ေနာက္ ကိစၥတစ္ခု၊ ဒါကမွ ကိုယ္နဲ႔ဆိုင္တာ။ ဘားမား လား၊ ျမန္မာလား။ ေအာ္ဖစ္ရွယ္လီ ေျပာင္းထားေပမယ္႔ အေရွ႕ အုပ္စုက ျမန္မာၿပီး အေနာက္အုပ္စုကေတာ႔ ဘားမား ပဲ။ စစ္တပ္က ျမန္မာ၊ NLD က ဘားမား။ အဲဒီအထဲမွာ အပါးနပ္ဆုံးက ဟီလာရီ ကလင္တန္။ ဘားမား လည္းမေခၚ ျမန္မာ လည္း မသုံး "This country" တဲ႔။ ဒီပလိုမက္တစ္ ပိုင္တယ္။ လွတယ္၊ မဆိုးဘူး။ ျပႆနာေတာ႔ ရိွတယ္။ နာမည္ေျပာင္းတာ ဝါသနာ ပါတဲ႔ ႏိုင္ငံ ဆိုေတာ႔ ေနာက္ အစုိးရ တက္လာရင္ "That country " လို ႔ေျပာင္းလိုက္မွ ဒုကၡ။ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီးက ဒါကိုမသိဘူး။      ။

ဘယ္လို ေျပာင္းေျပာင္း အဆိုးဆုံးက ျမန္မီး။ စင္ကာပူက ဘယ္က ခြင္႔ျပဳခ်က္ ယူၿပီး သုံးထားတာလဲ မသိဘူး။ ျမန္မီး တဲ႔။ အူေၾကာင္ေၾကာင္ နဲ႔၊ လုံးဝ မႀကိဳက္ဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ဘူး၊ စင္ကာပူ နဲ႔ မကင္းႏိုင္ေတာ႔ ျမန္မီး ေနရတာပဲ။ ဘုရားက ရယ္စရာ မမိန္႔တတ္ဘူး ဆိုေပမယ္႔ ၿပဳံးစရာေလးေတြေတာ႔ တစ္ခါ တစ္ခါ မိန္႔ေတာ္မူတတ္တယ္။ နာမသိဒၶိဇာတ္ ထဲမွာ ပါ။ ဦးသက္ရွည္ႀကီး ေစာေစာေသ၊ ေဒၚခ်မ္းသာႀကီး မြဲျပာက်။ ကိုဗလ က ပိန္တာ႐ိုး တဲ႔။ မိန္႔မယ္သာ မိန္႔တာ ဘုရားရွင္က အရွင္ျမတ္ရဲ႕ အမည္ကိုေမးေတာ႔ "ဇိန" တဲ႔။

ဒါေၾကာင္႔ Why I always me ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ These goals for you, Mum ပဲ ဆိုဆို လိုေနတာကေတာ႔ အႏိုင္ ဂိုး ပါ။
အဲ ဒါနဲ႔ ျမန္မီး ေတာ႔ မႀကဳိက္ဘူး၊ ေျပာေပးၾကပါအုံး (စာလံုးမဲႀကီးနဲ႕)။      ။

ဇင္ေ၀ေသာ္

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ေမွ်ာ္ေနသူနဲ႔ ျပန္ခ်င္သူတို႔ မေတြ႔သမွ်ရယ္…

မႏွစ္က အိႏၵိယကုိ သြားေတာ့ အင္ဒီရာဂႏၵီအျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ေလယာဥ္ကြင္းထဲကေန ထြက္ထြက္ခ်င္းပဲ ဖုန္းထဲကုိ မက္ေဆ့ဂ်္တစ္ခု ေရာက္လာတယ္။ အဲဒီမက္ေဆ့ဂ်္က ျပည္ပႏုိင္ငံေတြမွာ (အထူးသျဖင့္ေတာ့ အေမရိကန္ေပါ့) အေျခခ်ေနထုိင္ေနၾကတဲ့ ဒိတ္ဒိတ္ႀကဲ အိႏၵိယန္း ပညာတတ္ေတြကုိ စာရင္းျပဳစုထားၿပီး ေမြးရပ္ေျမကုိ ေမ့ေနၾကတဲ့အတြက္ ခပ္နာနာေလး ေဝဖန္ထားတဲ့ မက္ေဆ့ဂ်္ပါ။ သူတုိ႔ ေကာက္ယူထားတဲ့ စာရင္းဇယားမ်ားအရ နာဆာရဲ႕ နည္းပညာရွင္ေတြထဲမွာ အိႏၵိယန္းလူမ်ိဳး (၁၂) ရာခုိင္ႏႈန္း ပါဝင္ၿပီး အေမရိကရဲ႕ ေဒါက္တာေတြထဲမွာ (၁၆) ရာခုိင္ႏႈန္းက အိႏၵိယန္းေတြ ျဖစ္ပါသတဲ့။

သူတုိ႔ ေကာက္ယူထားတဲ့စာရင္းက ဘယ္ေလာက္ခုိင္မာသလဲဆုိတာ မသိရေပမယ့္ အိႏၵိယန္းေတြ အုိင္တီမွာ ေတာ္တာ ကေတာ့ လူတုိင္း သိေနတဲ့ ကိစၥပါ။

အဲဒီမက္ေဆ့ဂ်္ေလးက “ဒိတ္ဒိတ္ႀကဲ ပညာေတြတတ္ၿပီး ႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္ (ခပ္႐ုိင္း႐ုိင္း Stupid လုိ႔ကုိ သုံးထားပါတယ္) ပုဂၢဳိလ္ေတြသာ အိႏၵိယကုိ ျပန္လာၾကမယ္ဆုိရင္ နယူးေဒလီဟာ နယူးေယာက္ကုိ အခ်ိန္မေ႐ြး စိန္ေခၚႏုိင္တယ္” လုိ႔ အဆုံးသတ္ ထားပါတယ္။

အိႏၵိယဆုိတာကလည္း (၁၅) ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ ရွိတဲ့လူေတြက ပုိက္ဆံထားစရာ မရွိေလာက္ေအာင္ ခ်မ္းသာၿပီး က်န္တဲ့ (၈၅) ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္က ကုန္းေကာက္စရာ မရွိေလာက္ေအာင္ ဆင္းရဲတဲ့ႏုိင္ငံပါ။ အဲ့သလုိပါပဲ၊ (၂၀) ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္သာ ရွိတဲ့လူေတြက ပညာေတြ သိပ္ေတာ္ေနၾကေပမယ့့္ က်န္တဲ့ (၈၀) ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ကေတာ့ အေျခခံပညာသင္ဖုိ႔ေတာင္ ႐ုန္းကန္ေနၾကရဆဲပါပဲ။

တ႐ုတ္ျပည္ကလည္း ဒီကိစၥအတြက္ တစ္စခန္း ထလာျပန္ပါတယ္။ အေမရိကမွာ အေျခခ် ေနထုိင္ေနၾကတဲ့ ပညာတတ္ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးေတြ တ႐ုတ္ျပည္ႀကီးထဲ ျပန္လာဖုိ႔ အေရးတႀကီး စည္း႐ုံးေရးေတြ လုပ္ေနတဲ့အေၾကာင္း ဒီေန႔ (၂၄၊ ၀၅၊ ၂၀၁၂) ထုတ္ စထရိတ္တုိင္း သတင္းစာမွာ ဖတ္လုိက္ရျပန္တယ္။ ဒီအစီအစဥ္ကုိ အစပ်ိဳးခဲ့တာ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာၿပီလုိ႔႔လဲ ဆုိထားပါတယ္။

နယူးေဒလီရဲ႕ အိပ္မက္မ်ိဳးလုိပါပဲ၊ ပီကင္းကလည္း တရုတ္လူမ်ိဳးပညာရွင္ေတြ အားလုံးသာ ျပန္လာရင္ ပီကင္းဟာ နယူးေယာက္ကုိ အခ်ိန္မေ႐ြး စိန္ေခၚႏုိင္မယ္ေပါ့။

ဒီသတင္းႏွစ္ခုကို ဆက္စပ္မိၿပီး တစ္ခါက ႏုိဘယ္လ္ဆုရ ဂ်ပန္ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ ေျပာတာကုိ သတိရမိတယ္။ ပညာရပ္ဆုိင္ရာ ႏုိဘယ္လ္ဆု ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဂ်ပန္တစ္ႏုိင္ငံလုံး ဂုဏ္ယူမဆုံး ျဖစ္ေနၾကခ်ိန္မွာ အဲ့ဒီဆရာဝန္ရဲ႕ စကားေၾကာင့္ အားလုံး ေအာင့္သက္သက္ ျဖစ္သြားၾကရတယ္။ သူေျပာတာက “သူသာ အေမရိကတကၠသုိလ္မွာ တက္ၿပီး ပညာသင္ၾကားခြင့္ မရခဲ့ဘူးဆုိရင္ ဒီႏုိဘယ္လ္ဆုလည္း ရႏုိင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး” တဲ့။

ႏုိင္ငံတစ္ခုကုိ သယံဇာတနဲ႔ တည္ေဆာက္တာထက္ စာသင္ခန္းမထဲမွာ တည္ေဆာက္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားရမယ္ဆုိတဲ့ အေျခခံအသိ ေနာက္က်ခဲ့ၾကတဲ့ အာရွႏုိင္ငံေတြဟာ အခုေတာ့ အျမင္မွန္ေတြ ရလာၿပီး စာသင္ခန္းထဲက ထြက္ေျပးသြားတဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္အသစ္ေတြဆီ အသည္းအမည္း လုိက္ဖမ္းေနၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ေရးဖူးတယ္။ ပီကင္းနဲ႔ နယူးေဒလီဟာ နယူးေယာက္ကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ေက်ာ္တက္မွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔။ အေၾကာင္းက ရွင္းရွင္းေလးပါ။ နယူးေယာက္က ပီကင္းနဲ႔ နယူးေဒလီ ယဥ္ေက်းမႈကို ေမြးစားလုိက္ႏုိင္ၿပီး ပီကင္းနဲ႔ နယူးေဒလီက နယူးေယာက္ ယဥ္ေက်းမႈကုိ ေမြးစားဖုိ႔ ႀကိဳးစားၾကမွာ မဟုတ္ေသးလုိ႔ပါ။

အာရွထဲက တစ္ႏုိင္ငံျဖစ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံကလည္း စာသင္ခန္းထဲက ထြက္ေျပးသြားတဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္သစ္ကုိ လုိက္ဖမ္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနေၾကာင္း ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ သိခြင့္ရခဲ့တယ္။ သမၼတႀကီးကုိ ရင္ထဲကေန ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ေက်းဇူးတင္ မိပါရဲ႕။

ပညာတတ္ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ျမန္မာျပည္ထဲ ျပန္ဝင္လာၿပီး ႏုိင္ငံေတာ္ ထူေထာင္ရာမွာ တစ္တပ္တစ္အား ပူေပါင္း ပါဝင္ၾကဖုိ႔ သမၼတႀကီးက ဖိတ္ေခၚတယ္။

ကြ်န္ေတာ့္အထင္ ေျပာရရင္ ျမန္မာလူမ်ိဳး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ သိပ္ျပင္းထန္ၾကပါတယ္။ ပါးစပ္ေျပာလား၊ တကယ္လားဆုိတာ ခြဲျခားရ ခက္လွေပမယ့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္ဆီ ေျခစုံပစ္ဝင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားသူေတြ အမ်ားအျပား ရွိေနပါတယ္။

ေသခ်ာတဲ့ စာရင္းဇယားကေတာ့ စကၤာပူလူမ်ိဳးအျဖစ္ ခံယူၾကတဲ့အထဲမွာ ျမန္မာေတြဟာ ရာခုိင္ႏႈန္း အနည္းဆုံးထဲမွာ ပါဝင္ပါတယ္။ ပညာတတ္ ျမန္မာေတြဟာ အၿမဲေနထုိင္ခြင့္ (ပီအာ) ကုိသာ ယူၿပီး ပီအာကေန စီတီဇင္ေျပာင္းသူဟာ (၁၂) ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ပဲ ရွိတယ္လုိ႔ မႏွစ္က သိခဲ့ရပါတယ္။ စီတီဇင္ေျပာင္းလုိက္ရင္ ရလာမယ့္ အခြင့္အေရးေတြကုိ မ်က္ကြယ္ျပဳၿပီး ေျပာင္းလဲလာမယ့္ ႏုိင္ငံေတာ္ဆီ မ်က္ေစာင္းထုိးေနၾကတဲ့ ျမန္မာေတြ သိပ္မနည္းလွပါဘူး။

တ႐ုတ္လူမ်ိဳးေတြကေတာ့ သူမ်ားႏုိင္ငံသားအျဖစ္ ခံယူၾကတဲ့အထဲမွာ ထိပ္ဆုံးမွာ ရွိၾကပါတယ္။ စကၤာပူလူမ်ိဳးအျဖစ္ ခံယူၾကတဲ့အထဲမွာ တ႐ုတ္ျပည္မကလူေတြဟာ (၉၀) ရာခုိင္ႏႈန္းေတာင္ ေက်ာ္ေနပါသတဲ့။ တ႐ုတ္ေလာက္ မမ်ားလွေပမယ့္ အိႏၵိယန္းေတြကလည္း သူမ်ားႏုိင္ငံသားအျဖစ္ ခံယူဖုိ႔ ျမန္မာေတြေလာက္ ကပ္ေစးမနည္းၾကပါဘူး။

တ႐ုတ္၊ အိႏၵိယန္းေတြနဲ႔ ႏႈန္းယွည္ၾကည့္ရင္ ျမန္မာေတြရဲ႕ ႏုိင္ငံခ်စ္စိတ္က ပုိအားေကာင္းပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သမၼတႀကီးအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လည္း သိပ္ရွိပါတယ္။ (၈၈) ကာလမတုိင္မီကေတာ့ တစ္ေယာက္စ၊ ႏွစ္ေယာက္ စေလာက္ပဲ ႏုိင္ငံေတာ္က ဆုံး႐ႈံးခဲ့တာပါ။ (၈၈) ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဆုံးရွံဳးလုိက္ရတာက စာသင္ခန္းေတြ အခန္းလုိက္ ဆုံးရွံဳးခဲ့ရ ပါေတာ့တယ္။ (၈၈) ေနာက္ပုိင္း ေမာင္းထုတ္ခံလုိက္ရတဲ့ ဦးေႏွာက္ေတြက အုံနဲ႔ က်င္းနဲ႔မုိ႔ ေတာ္ေတာ္ ေၾကကြဲ စရာ ေကာင္းပါတယ္။

စာရင္းဇယားနဲ႔ အတိအက် မတင္ျပႏုိင္ေပမယ့္ (၈၈) မ်ိဳးဆက္ လူလတ္ေတြဟာ လူပ်ိဳႀကီး၊ အပ်ိဳႀကီးေတြ ျဖစ္ေနတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေတြ႔ရတယ္။ အဆင္မေျပတဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ သူတုိ႔ တတ္ႏုိင္တဲ့ဘက္က ပံ့ပုိးရင္းနဲ႔ သူတို႔ကုိယ္ပုိင္ မိသားစုဘဝေလးေတြ တည္ေဆာက္ဖုိ႔ေတာင္ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ထားရတဲ့ မ်ိဳးဆက္ေတြပါ။

အဲ့ဒီမ်ိဳးဆက္ေတြကုိ စည္း႐ုံးဖုိ႔ ေဒၚစု၊ အန္တီစု၊ အေမစု မပါလုိ႔ေတာ့ မရပါဘူး။ သူတုိ႔ရဲ႕ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ အိပ္မက္ေတြကုိ ေဒၚစုဆီမွာ ယုံယုံၾကည္ၾကည္ ေပးထားရင္း ခရီးဆက္ေနၾကပါတယ္။ ေဒၚစုကုိ အမွီျပဳၿပီး အေနာက္က ဝင္လာမယ့္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈေတြထက္ ေဒၚစုကို အမွီျပဳၿပီး ျပည္တြင္းထဲ ဝင္လာၾကမယ့္ (၈၈) ဦးေႏွာက္ေတြကုိ ပုိၿပီး တန္ဖိုးထားတယ္လုိ႔ ေျပာရင္ ကြ်န္ေတာ့္ကုိမ်ား ဝုိင္းဆဲၾကမလား မသိဘူး။ (၈၈) မ်ိဳးဆက္ဟာ အခုဆုိရင္ (၄၀) ေက်ာ္ေတြပါ။ ပညာရွိတယ္၊ အ႐ြယ္ရွိတယ္၊ အေတြ႔အႀကံဳရွိတယ္၊ စိတ္ဓာတ္ရွိတယ္။ ႏုိင္ငံအသီးသီးမွာ သူ႔နယ္ပယ္နဲ႔သူ အထုိက္အေလ်ာက္ ေနရာရထားသူေတြ ျဖစ္တယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာနဲ႔ နည္းပညာအုိင္တီဆုိင္ရာေတြမွာပါ။

ေနာက္ၿပီး တန္းဖုိ႔ ျဖတ္မရတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေရးရာ အျမတ္က ေနာက္လူငယ္ေတြ ေလးစားတဲ့ ကုိမင္းကုိႏိုင္တုိ႔လုိ လူေတြ ရွိေနျခင္းပဲ။ လူငယ္ေတြကုိ ျပဳျပင္ေပးရာမွာ သူတုိ႔ဟာ အဓိက ေမာင္းႏွင္အားေတြ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။

တ႐ုတ္ကလည္း တ႐ုတ္ပညာရွင္ေတြကုိ ျပန္လာဖုိ႔ေခၚ၊ အိႏၵိယကလည္း ေခၚ၊ ျမန္မာကလည္း ေခၚ။ ဒီသုံးဦးထဲမွာ ျမန္မာဟာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အေကာင္းဆုံးလုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လည္းဆုိရင္ တ႐ုတ္၊ အိႏၵိယန္းေတြက သူတုိ႔ သေဘာနဲ႔သူတုိ႔ ထြက္သြားၾကတာ ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာေတြကေတာ့ အေျခအေနအရ ထြက္ခဲ့ရတာ ျဖစ္ေနလုိ႔ပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ေျပာခဲ့ သလုိ ႏုိင္ငံျခားသား ခံယူသြားတဲ့ ျမန္မာအေရအတြက္ဟာ သူမ်ားထက္ နည္းေနတာလည္း ပါဝင္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အဓိက ျပႆနာတစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။

ဆုိပါေတာ့၊ NUS မွာ၊ ေအာက္စ္ဖုိ႔ဒ္မွာ၊ မန္ဆာခ်ဴးဆက္အင္စတီက်ဳမွာ အင္ဂ်င္နီယာပညာနဲ႔ ေဒါက္တာဘြဲ႔ ယူထားတဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္၊ သူ႔ကုိ ျမန္မာျပည္က အလုပ္ေပးမထားႏုိင္ဘူး။ သူသင္ထားတဲ့ ပညာရပ္ေတြကုိ အသုံးခ်ႏုိင္ဖုိ႔ ျမန္မာျပည္က အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးဘူး။ သူ႔အယူအဆနဲ႔ ျပည္တြင္းက အင္ဂ်င္နီယာေတြရဲ႕ အယူအဆေတြ တူေနမွာ မဟုတ္ဘူး။

ကမၻာေက်ာ္တကၠသုိလ္ႀကီးေတြကေန အင္တာနက္ဆုိင္ရာ၊ စတဲလုိက္ဆုိင္ရာ ေဒါက္တာဘြဲ႔ ရထားတဲ့ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္၊ သူ႔အတြက္လည္း ျမန္မာျပည္က အဆင္သင့္ သိပ္မျဖစ္ေသးဘူး။ မျဖစ္ေသးဘူးဆုိတာ သူသင္ထားတဲ့ ပညာရပ္ရဲ႕ (၂၀) ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ သုံးရင္ကုိပဲ ရေနၿပီ။ ႏုိင္ငံေတာ္ဟာ သူ႔ကုိလည္း ရာႏႈန္းျပည့္ အသုံးမခ်ႏုိင္ျပန္ဘူး။

ၿပီးေတာ့ ေအာ္ဒစ္ - စာရင္းစစ္ပညာ၊ ျမန္မာျပည္မွာ အဓိက အားနည္းတာက အိုင္တီနဲ႔ စာရင္းစစ္ ပညာတဲ့။ ႏုိင္ငံျခားတကၠသုိလ္ေတြက ေက်ာင္းၿပီးထားတဲ့ စာရင္းစစ္ပညာရွင္ေတြအတြက္ စနစ္က်တဲ့အလုပ္ ျပည္တြင္း ထဲမွာ ရွိကို မရွိေသးဘူး။ ထားပါေတာ့ - ဒါဆုိရင္ ဒီျပႆနာက မုန္႔လုံး စကၠဴကပ္ ျဖစ္ေတာ့မယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္က ပညာရွင္ေတြကုိ ျပန္ေခၚတယ္။ ပညာရွင္ေတြကလည္း ျပန္လာခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံေတာ္က သူတို႔နဲ႔ ထုိက္တန္တဲ့ အလုပ္ကုိ ဖန္တီး မေပးႏုိင္ဘူး။ ဒီလုိ ပညာရွင္ေတြ ျပန္ဝင္မလာဘူးဆုိရင္ ဒီလုိ အလုပ္ေတြ ဖန္တီးေပးဖုိ႔ အစုိးရမွာလည္း အခက္ေတြ႔ေနလိမ့္မယ္။ ဒါဆုိ ဘယ္လုိ ကြန္ပ႐ုိမုိက္ (ဇ္) လုပ္ၾကမလဲ။ ျမန္မာပညာရွင္ေတြ ျပန္မလာရင္ ႏုိင္ငံျခား ပညာရွင္ေတြရဲ႕ အကူအညီ ယူၾကရေတာ့မယ္။ ဒါဆုိရင္ မလုိအပ္တဲ့ နစ္နာမႈေတြ ျဖစ္ေတာ့မယ္။

ကြ်န္ေတာ့္ဝန္းက်င္က အင္ဂ်င္နီယာႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္က ျမန္မာျဖစ္ ၿပီး ေနာက္တစ္ေယာက္က စင္ကာပုိရီးယန္းပါ။ ဘြဲ႔ရတဲ့ တကၠသုိလ္ေတြၾကည့္ရင္ ျမန္မာလူမ်ိဳး အင္ဂ်င္နီယာရဲ႕တကၠသုိလ္က အျပတ္အသတ္ သာတယ္။

ျမန္မာအင္ဂ်င္နီယာက စင္ကာပူခ်န္ဂီေလဆိပ္မွာ အလုပ္လုပ္ၿပီး စင္ကာပုိရီးယန္း အင္ဂ်င္နီယာက ရန္ကုန္ မဂၤလာဒုံေလဆိပ္မွာ လုပ္တယ္။ စကၤာပူက ျမန္မာအင္ဂ်င္နီယာကုိ ေဒၚလာေလးေထာင္ေလာက္နဲ႔ ခပ္ႏွိမ္ႏွိမ္ေပးၿပီး ခိုင္းတယ္။ ျမန္မာက စင္ကာပုိရီးယန္း အင္ဂ်င္နီယာဆုိၿပီး ေစ်းျမင့္ျမင့္ေပးၿပီး ေခၚရတယ္။ လူမႈေရးေရာ ေငြေရာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ႐ႈံးတယ္။

ႏုိင္ငံေတာ္ တည္ေဆာက္ရာမွာ အစုိးရဘက္ကေရာ ပညာရွင္ေတြဘက္ကပါ အေလ်ာ့အတင္း လုပ္စရာေတြ ရွိပါလိမ့္မယ္။ ပညာရွင္ေတြဘက္ကလည္း လုံးဝျပည့္စုံမယ့္ အေနအထားကုိ မေစာင့္ဘဲ ကုိယ္တုိင္ ေျပာင္းလဲမႈထဲကုိ အနင့္နာခံံ စီးေမ်ာမယ္ဆုိရင္ ...

အစုိးရဘက္ကလည္း မ်ိဳးခ်စ္စိတ္နဲ႔ ပညာရွင္ေတြဟာ ေငြကုိ အေရးမစုိက္ေပမယ့္ ဘာမွ မသိတဲ့ လူတစ္ေယာက္က လက္ညိုးထုိး ခုိင္းမွာကုိေတာ့ ခံမွာမဟုတ္ဘူးဆုိတာ လက္ခံထားရင္ ...

ေမွ်ာ္ေနသူနဲ႔ ျပန္ခ်င္သူတုိ႔ ေတြ႔ဆုံႏုိင္ပါတယ္။

ခ်ယ္ရီပင္ေအာက္မွာ ဆံုၾကပါစုိ႔လား ... ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးနဲ႔ ေရာင္းရင္းတုိ႔ ...

ဇင္ေ၀ေသာ္
(24-May-2012)

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

မေရရာဘူး

"အေမွာင္ညထဲ ေၾကြကာပ်က္
မလင္းလက္ေတာ့တဲ့ ၾကယ္မ်ား အေၾကာင္း"

နိမိတ္ပံုေတြ ေယာက္ယက္ခတ္ေနတဲ႔ ေမာင္ေမာင္ ေဇာ္လတ္ ရဲ႕ ဒီ စာသားေလး ႏွစ္ေၾကာင္း ကို ေလးျဖဴက ကြဲအက္အက္ ၿငီးတြားလိုက္ေတာ႔ ...
ၾကယ္စင္ဟာ အေမွာင္ကို ရွက္႐ြံ႕တတ္သလား။
ဟင္႔အင္း။ အေမွာင္ သက္သက္ေၾကာင့္ ေတာ့ သိကၡာနဲ႔ ၾကယ္စင္ဟာ
ေနာက္ဆုတ္ဖို႔ အေၾကာင္း မလုံေလာက္ပါဘူး။ မိုးတိမ္ေတြ ေၾကာင့္လား၊
အျခား အေၾကာင္းတရားေတြေၾကာင့္လား။ မလင္းလက္ေတာ႔ ဘူးတဲ့ ။

ေဝဝါးခြင္႔ မရေလာက္ေအာင္ ေလးျဖဴက ဆက္ၿပီ ၿငီးတြားတယ္

"ပင္လယ္အေရာက္ အကုန္ကြယ္ေပ်ာက္
စမ္းေခ်ာင္းနဲ႔ ေရပြက္ေလး အေၾကာင္း" တဲ့ ။

ကိုေနဝင္း တို႔၊ ကိုတိုႀကီး တို႔ မဇၩိမလႈိင္း ႀကီးစိုးခဲ႔တဲ႔ ၇၀ နဲ႔ ၈၀ ေတြမွာ ေနမင္း ရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြ ထပ္တလဲလဲ ထင္ဟပ္ေစသလို (ဥပမာ ေနဝင္ညကို ကူးျဖတ္ၿပီးမွ.....ေနမင္း ၿပံဳးမယ္႕ ေန႔ စသည္ ...)

ေလးျဖဴကေတာ႔ လမင္းေတြ၊ ပင္လယ္ေတြနဲ႔ သူ႕ ဂီတခရီးကို ေမြးျမဴခဲ႔တယ္။ ကႏၲာရ လမင္း၊ ပင္လယ္ေအာ္သံ တဲ့။ သူ႕ရဲ႕ ပါဝါ ၅၄ ကေတာ့ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းဆီ လက္ၫွိဳး တည့္တည့္ ထိုးေနသလိုမို႔ ၅၄ ကေတာ႔က်န္းမေရး ေကာင္းခဲ႔ဟန္မတူ ဘူး။ ပါဝါ တဲ့။ လမ္းမွာ ေႂကြဆုံးသြားခဲ႔တယ္။

အခု သူ ထပ္ေျပာေနျပန္တယ္။ ပင္လယ္ေရာက္ အကုန္ကြယ္ေပ်ာက္ တဲ့။
ပင္လယ္ ဆိုတာ ဆားငန္ ေရေတြ ဝါးၿမဳိထားတဲ့ အဆံုးမရွိေရျပင္ ျဖစ္ႏိုင္သလို တစ္ထြာစာ လူ႕ဝမ္းဗိုက္ဟာလည္း သမုဒၵရာ ပါပဲ။
သူတို႕လို အႏုပညာရွင္ေတြဟာ ေရငန္အေၾကာင္းေတာ့ ေျပာေနၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

စ မိတဲ႔ အေတြးကို ေမာင္ေမာင္ေဇာ္လတ္ က အနားယူခြင္႔ ေပးမထားဘူး။

"စမ္းေခ်ာင္းနဲ႔ ေရပြက္ေလး အေၾကာင္း" တဲ႔။

ပင္လယ္ေရာက္ အကုန္ကြယ္ေပ်ာက္ တာ စမ္းေခ်ာင္း၊
ရက္ရက္စက္စက္ ဆက္ေျပာလိုက္တာက ေရပြက္ေလး တဲ႔။
ဘယ္သူ ေရပြက္လည္း၊ ဘယ္သူ ရဲ႕ ေရပြက္လည္း ......

"ေလထုထဲ ျပယ္ကာပ်က္ ပန္းပြင့္မ်ားရဲ႕ ရနံ႔ မ်ား အေၾကာင္း"

ပန္းရနံ႔ဟာ ေလထဲမွာ ပ်ံ႕တတ္သလား၊ ပ်က္တတ္သလား။ ရီယယ္လစ္စတစ္ သမားကို ခပ္တင္းတင္း ျငင္းဆိုထားတယ္။
ပန္းရနံ႔ ဟာ ေလညာ ကို မသြားဆိုတဲ႔ စကား လား။ ဒါဆို ေလညာ အရပ္က ဘယ္မွာ လဲ....
ဒီအေတြးကို ေလးျဖဴက ကြဲအက္အက္အသံနဲ႔ တရြတ္ဆြဲ ေခၚသြားျပန္ေရာ

"အခ်ိန္ေတြထဲ အကုန္ၿပိဳလဲ ထားခဲရမယ္႔ အတိတ္မ်ား အေၾကာင္း" တဲ႔။

ေလ အစုန္မွာ ပ်ံ႕ဦးေတာ႔ တစ္စစီ ကဲြလြင္႔ သြားရတဲ႔ ဒီ ရနံ႔ဟာ ေဝးကြာျခင္း နဲ႔အတူ ပ်က္လြင္႔ ျခင္းပါ ေခၚေဆာင္ သြားခဲ႔တယ္။ အခ်ိန္ေတြထဲ ၿပိဳလဲရင္း ေနရစ္ေတာ႔မယ္ အတိတ္မ်ား။

သူ ဟာ ၿငီးတြားရံုတင္ မကေတာ႔ဘဲ အလိုမက်၊ အျပစ္တင္သံ ပါ ခပ္ဝါးဝါး စြက္လာတယ္။

"တိုးတိုးေလး ၾကားတယ္ အသံမ်ားဟာ ေၾကကြဲ လို႔
တိတ္တိတ္ ဆိတ္ဆိတ္န႔ဲ သိနားလည္ ငိုေႂကြးဖို႔ " တဲ႔။

ေၾကကြဲေနတဲ႔ အသံေတြ။ တိုးတိုးေလး။ ဘာျဖစ္လိ႔ု က်ယ္ေလာင္စြာ မေၾကကြဲ ၾကတာလဲ။ သူတို႔ ဘာမွ မေျပာခဲ႔ၾကဘူး။
က်ယ္ေလာင္စြာ ေက်ကြဲခြင္႔ မရွိတာလား။ သူတို႔ ဘာမွ မေျပာခဲ႔ၾကဘူး။
ရေအာင္ ေၾကကြဲၾကမယ္ ဆိုရင္ေကာ၊ သူတို႔ ဘာမွ မေျပာခဲ႔ၾကဘူး။
တိတ္တိ္တ္ေလး ငိုေႂကြးဖိ႔ုပဲ သိေတာ႔သတ့ဲ။ Suffer in silence ကို သူ ေျပာခဲ႔တာ။
ႀကီးလြန္းတဲ႔ အားကိုလား၊ နည္းလြန္းတဲ႔ အားကိုလား။
ရက္စက္လြန္းတဲ႔ ေျမေခြးကုိလား၊ ႏူးညံ့လြန္းတဲ႔ သိုး ကိုလား။ သူတို႔ ဘာမွ မေျပာခဲ႔ၾကဘူး။

သူ႕ရဲ႕ ကႏၲာရလမင္း အိပ္မက္ရွည္ကိုေတာ့ ၿငီးတြားျခင္း အေငြ႕အသက္ တစ္ခ်ဳိ႕ နဲ႔ အသက္ ျပန္သြင္းသြားခဲ႔တယ္။

"မေရရာဘူး မေသခ်ာဘူး မၿပီးဆုံး ဘူး...
မေသခ်ာဘူး မေရရာဘူး မၿပီးဆုံး ဘူး...
မထင္ႏိုင္ဘူး မျမင္ႏိုင္ဘူး ဘာမွ မ႐ွိဘူး...
ဟူး... ရပ္တန္႔လို႔ မရ ဘူး..." တဲ႔။

ဟုတ္တယ္။ မေရရာေပမယ္႔ ရပ္တန္႔လို႔ မရဘူး။

ပန္းခရမ္းျပာတို႔၊ လြန္ခဲေသာ ေန႔ တို႔ ခပ္ဝါးဝါး ေဝးလြင္႔စဥ္မွာ ေလးျဖဴရဲ႕ ပင္လယ္ေအာ္သံ (မေ႐႐ာဘူး) ဟာ အက်ယ္ေလာင္ဆံုး ၾကားလိုက္ရတဲ႔ ရင္ခတ္သံ စစ္စစ္ပါပဲ။

က်ေနာ္တို႔ ၈ လ ျပည့္ အတြက္ ရင္ အထိဆုံး ကိုေလးျဖဴရဲ႕ မေရရာဘူး ကို ပုဂၢလိက ဆန္ဆန္ ခံစားမိပါတယ္။

ဇင္ေ၀ေသာ္

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

¸.•♥• ခ်စ္ျခင္းတရားနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ အျမင္ •♥•.¸

၁။ တာရာမင္းေဝ

"တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ဘုရားစိုက္တဲ႔ ပန္းကေလး ပြင္႔လာတာ" လု႔ိ တာရာမင္းေဝက ေျပာဖူးတယ္။

၂။ Lance Morrow

"သမၼာ က်မ္းစာထဲမွာေတာ႔ မစားအပ္တဲ႔ အသီးကို စားမိၿပီး တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ခ်စ္သြားၾကလို႔ ထာဝရ ဘုရားရွင္က ဒဏ္ခတ္တဲ႔အေနနဲ႔ အာဒမ္ နဲ႔ ဧဝ ကို အလုပ္လုပ္ ခိုင္းတယ္။ အလုပ္ကို ဒဏ္ခတ္တဲ႔ အေနနဲ႔ ခိုင္းတာ၊ ဆုေပးတဲ႔ အေနနဲ႔ ခိုင္းတာမဟုတ္ဘူး၊ ဒါေၾကာင္႔ ကမာၻဦး ကတည္းက အလုပ္လုပ္တယ္ဆိုတာ ေကာင္းတဲ႔ အဓိပၸါယ္ မေဆာင္ဘူး" လို႔ Lance Morrow က တိုင္း မဂၢဇင္း မွာ ေရးခဲ႔ျပန္ေရာ။

၃။ ဇင္ေဝေသာ္

ဘာပဲေျပာေျပာ ဘုရားစိုက္တဲ႔ ပန္းကေလး ပြင္႔ မလာခင္အလုပ္ရိွမွ ဆိုတဲ႔သေဘာကိုေတာ႔ သမၼာက်မ္းစာက ဆိုလိုခ်င္ဟန္တူပါတယ္။ "ဒါေၾကာင္႔ အလုပ္လက္မဲ႔ေတြ မ်ားလာတာဟာ ခ်စ္ျခင္းတရားေတြ ေခါင္းပါးလာလို႔" - လို႔ ( ဒီ စာၫႊန္းႏွစ္ခုကို ၾကည့္ၿပီး) က်ေနာ္ ေကာက္ခ်က္ဆြဲလိုက္ပါတယ္။

(အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင္႔ အလုပ္မ႐ိွျဖစ္ေနသူေတြ သမၼာ က်မ္းစာထဲက အတိုင္း ခ်စ္သူ ရွာၾကဖို႔ အႀကံျပဳလိုပါတယ္။)

အဲ ခ်စ္သူရွာတဲ႔အခါ မ်က္စိမွတ္ၿပီးရွာရင္ ေတြ႔ဖို႔ ပိုျမန္သလို ႏွလုံးသားနဲ႔ ပို နီးစပ္သတဲ႔။ ၾကားဖူးနားဝပါ။ အလုပ္ျဖစ္လို ျဖစ္ျငား ေပါ႔။ သူကလည္း မ်က္စိမွိတ္ ရွာမယ္႕သူ ျဖစ္ေနရင္ေတာ႔ က်ေနာ္႔ တာဝန္ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။

ဇင္ေ၀ေသာ္

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ေတာ္ေတာ္ ခ်ာ တဲ႔ Dean

The Lady should look to Asia not Europe တဲ့။

ဥေရာပ တစ္ခြင္ ၿပဲၿပဲစင္ ေနတဲ႔ ခရီးကို အာရွသား အိႏၵိယန္း မ်ဳိဆက္ပီပီ ၾကည့္လု႔ိမရဘူး ျဖစ္ေနတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ က်ေနာ္ေျပာေနတာ လီကြမ္းယု စကူးလ္ က ဒိန္း အေၾကာင္းပါ။ Kishore Mahbubani တဲ့။ ဒီေန႔ စထရိတ္တိုင္းမွာ ေပၚလာတဲ႔ ေဆာင္းပါး ေရးသူ။

သူေျပာမသြားတဲ႔ အခ်က္က ဂုိေခ်ာက္ေထာင္ တို႕အုပ္စုကေရာ ေဒၚစု ဥေရာပ ခရီးစဥ္နဲ႔ ကိုက္ၿပီး ဘာျဖစ္လို႔ ျမန္မာျပည္ကို သြားခဲ႔ၾကတာလဲ။ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွ လို႔ လြဲသြားတာပါ လို႔ ေျပာမလားမသိဘူး။ က်ေနာ္တို႔ အဲသေလာက္ မ အ ၾကဘူး။

ကမာၻ႕အေနာက္ျခမ္းက ေဒၚစုနဲ႔ေတြ႔ဖို႔ အေဝးႀကီးက လာေနၾကခ်ိန္မွာ အာရွ (စင္ကာပူ) က ဆရာႀကီးေတြကေတာ့ ေဒၚစု မ႐ိွခ်ိန္ ျမန္မာျပည္ကုိ သြားခဲ႔ၾကတယ္။

ဥေရာပကို ေဒၚစု ဘာကိစၥနဲ႔ သြားရသလဲ ဆိုတာ ပညာရွိပီပီ ေမ႔ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္လိုက္တယ္။ ႏိုဘယ္လ္ ဆုယူဖို႔(စီးပြားေရး အျမတ္အစြန္းပဲ ၾကည့္တတ္သူေတြနဲ႔ေတာ႔ ေဝးတဲ႔ ဆုေပါ႔။) သြားတယ္။ ၿပီးေတာ႔ ဘဝတစ္ခုလုံး ေသသည္အထိ အားေပးသြားတ႔ဲ လင္သား႐ဲ႕ ေခါင္းခ်ရာ၊ အသက္ရွိေနေသးတဲ႔ သားႏွစ္ေယာက္ ရိွရာ။ ေမာင္းထုတ္ခံရစဥ္ ထမင္းေကၽြး ပညာေပးခဲ႔တဲ႔ ေနရာ။ ဘဝတစ္ခု ခဏအေမာေျဖဖိ႔ု ဒီေနရာကို မသြားရင္ ဘယ္ကို သြားမွာတုန္း မစၥတာဒိန္း ရယ္။ ခ်ာလွခ်ည့္။

ေဒၚစု ထိုင္းကိုေရာက္ခဲ႔ပါၿပီ။ မေရွာင္ခဲ႔ရင္ စ လံုးေတြ ေဒၚစုနဲ႔ ေတြ႔ခဲ႕မွာပါ။ ဂုိေခ်ာက္ေထာင္လို မလုပ္ရင္ေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ ထိုင္း ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ကိုယ္တိုင္ကကို သူ႕ထက္ သာေနတဲ႔ ေဒၚစုကို အမ်ိဳးသမီး အခ်င္းခ်င္း သိပ္ၾကည္တာ မဟုတ္ဘူး။ သူမ ေျပာတာေတြၾကၫ္႔ရင္ မ႐ူးတဲ့သူတိုင္း သေဘာေပါက္တယ္။ ဒါက အိမ္နီးခ်င္းေတြ႐ဲ႕ ျမန္မာျပည္နဲ႔ ေဒၚစု အေပၚထားတဲ႔ သေဘာထား အက်ဥ္းခ်ဳပ္ပါ။

ႏိုဘယ္ဆု ယူဖို႔သြားတာ၊ သားေတြနဲ႔ ေတြ႔ဖု႔ိ၊ သူမ ခ်စ္သူေတြနဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ သြားတာကို ဒီေန႔ ဥေရာပ စီးပြားေရးက ေလးဖက္ေထာက္ေနၿပီ လိ႔ု မဆိုင္တဲ႔ အစ္ရွဴးကို ရူးေၾကာင္ေၾကာင္ ေမႊထၫ္႔သြားေသးတယ္။ ဂရိ၊ စပိန္၊ အီတလီ ေတြ အေႂကြးတင္တာနဲ႔ ေနာ္ေဝး၊ ဒိန္းမတ္ တိ႔ု ဆက္စပ္လို႔ မရပါဘူး။ ေနာ္ေဝးမွာ က်ေနာ္တို႔လူမ်ိဳးေတြ႐ိွတယ္။ သူတို႔ကို သူတို႔ႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီ ရေအာင္ ႀကိဳးစားဖိ႔ု ေနာ္ေဝက ထမင္းေကၽြးပညာသင္ ေပးထားတာ။ ခ်ာလွတဲ႔ ပတ္ဘလစ္ ေပၚလစီ ပါေမာကၡ။

အေၾကာင္ဆုံးကိစၥက ယူတူး က ဘိုႏို န႔ဲ အန္ပေလး ပီယာႏို ဆိုခဲ႔သူ ဒယ္မီယံ ရုိက္စ္ တို႔က ေမြးေန႔ႀကိဳ ဂုဏ္ျပဳမယ့္ဂီတပူေဇာ္ပြဲ။ ဟ်ဴးမင္း႐ိုက္ ေခါင္းေဆာင္၊ သူထင္ရာ သူလုပ္တတ္တဲ႔ ဘိုႏိုလို ေကာင္က ဘယ္လိုအာရွေခါင္းေဆာင္ကို ယူတူး နဲ႔ ဂီတပူေဇာ္ ဖူးလု႔ိတုန္း။ မစၥတာ ဒိန္း ေမ႔ေနတဲ႔ကိစၥက ဒၚစု အက်ဥ္းက်ေနစဥ္မွာ ဂီတ နဲ႔ ကမာၻ႕မ်က္စိေတြ ျပဴးလာေအာင္ ကိုယ္႔ထမင္းကိုယ္စားရင္း ဆြဲဖြင္႔ခဲ႔တာ ဘိုႏို တို႔ ဒယ္မီယံ ရုိက္စ္ တို႔ပါ။ စီးပြားေရး တစ္ခုဘဲ သိသူကို အႏုပညာအေၾကာင္း ေျပာရတာ လက္ေပါက္ေတာ႔ မ်ားမ်ား ကတ္တာေပါ႔။

ေဒၚစု ေထာင္က်စဥ္က အိမ္နီးခ်င္းေကာင္း ဆုိလု႔ိ အာရွက ဂ်ပန္ပဲ ရိွခ႔ဲတယ္။ က်န္သူေတြကေတာ႔ ၁၉၆၂ က က်ားႀကီးတစ္ေကာင္ ေထာင္ေျခာက္ေတြ ေဖာက္ထြက္လာမွာကို စိုးတထိတ္ထိတ္ပါဘဲ။ သူ႕ သယံဇာတနဲ႔ သူ႕ဦးေႏွာက္ေတြ ေပါေခ်ာေကာင္း မရႏိုင္ေတာ႔ဘူး မဟုတ္လား။ တရားမွ်တ ပါတယ္။

အမ်ိဳးဆိုတာ မေခၚလို႔ရတယ္၊ မေတာ္လို႔ မရဘူး ဆိုသလိုေပါ့။ စိတ္မပူပါနဲ႔။ ေဒၚစု စိတ္ကူးေပါက္ရင္ အာရွကို လာမွာပါ။ သားေတြနဲ႔ေတြ႔ဖု႔ိ သြားတဲ႔ ခရီးကို ရိုဟိ္န္ဂ်ာ ေတြ၊ အေရွ႕အလယ္ပိုင္း ျပႆနာေတြနဲ႔ ေရာ မေမႊေၾကးေပါ႔။

တကယ္ေတာ႔ ဥေရာပ ဆိုတာ ေဒၚစုရဲ႕ ေနခဲ႔ရတဲ႔အိမ္ပါ၊ျမန္မာနဲ႔ အာရွ က ဆယ္စုႏွစ္ မ်ားစြာ သူမ႐ဲ႕ အက်ဥ္းေထာင္ပါ။ ဒါကိုေတာ႔ ဆိုရွယ္ ပတ္ဘလစ္ ဆရာႀကီးက ျမင္ေအာင္ မၾကၫ္႔ႏိုင္ခဲ႔ရွာဘူး။ သူမ အိမ္ ခဏျပန္ပါေစ ဗ်ာ။

ပါးပါး ၊ ထူထူ လီွး တတ္တဲ႔ တရုတ္၊ အိႏြိယ၊ စင္ကာပူ တို႔နဲ႔ လည္း ကင္းလိ႔ု မရဘူး ဆိုတာေလာက္ေတာ႔ ေဒၚစု မေျပာနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထြက္လည္း သိပါတယ္။ ကၽြတ္ ကၽြတ္ ကၽြတ္။

လာရင္ေတာ႔ ထြက္မေျပးနဲ႔ ေနာ္ မစၥခ်ာ ကီေရွာ မဘုဘာဏီ။

ဇင္ေ၀ေသာ္   

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ေရေၾကာင္း၊ ေလေၾကာင္းဥပေဒသမ်ား (သို႕) ၀ိေရာဓိ ၾကက္ေျခ

Iceberg, Iceberg!
Oh…no! The ship is sinking!
Life boat, Life boat!
Women and Children first!

ကမၻာေက်ာ္ တိုက္တန္းနစ္ရဲ့ ေသြးပ်က္ဖြယ္ျမင္ကြင္းထဲက ဒုိင္ယာေလာ့တစ္ခ်ိဳ႕ပါ။ သေဘၤာကပၸတိန္က ေအာ္တယ္။

“Women and Children first!”
ဒါဟာ ၁၉- ရာစု ေရေၾကာင္းဥပေဒသတစ္ခုပါ။

ကေလးေတြကို ဘာလို႔ အသက္ကယ္ေလွေပၚ အရင္အတက္ခိုင္းရတာလဲ။ ႏုနယ္ျခင္း၊ ရိုးသားအျပစ္ကင္းစင္ျခင္းစတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြရွိပါလိမ့္မယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ အသက္ရွင္သန္ဖို႔ ကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ သူႏိုင္ငါႏိုင္ႀကဲေနရတာေတာ့ အက္သစ္ကယ္မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။

ဟုတ္ၿပီ။ ကေလးေတြကို အသက္ကယ္ေလွေပၚ အရင္တက္ပါေစ။
ဒါျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးေတြက ဘာကိစၥ အသက္ကယ္ေလွေပၚ အရင္တက္ရမွာလဲ။

၁။ ေလွေပၚက ကေလးေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔၊ သူတို႔မွာ မိခင္စိတ္ရွိတယ္၊ ႏို႔ခ်ိဳတိုက္ေကြ်းလို႔ရတယ္။ အင္း မဆိုးပါဘူး။
၂။ လူသားမ်ိဳးဆက္အတြက္ သူတို႔ဟာ ကေလးေမြးဖြားဖို႔ အေရးပါတဲ့ လူသားေတြျဖစ္တယ္။ မဆိုးပါဘူး။
၃။ သူတို႔ဟာ အားႏြဲ႔သူေတြလည္းျဖစ္တယ္။ ၂၁- ရာစုမွာ စဥ္းစားစရာေတာ့ ျဖစ္ေနပါၿပီ။

တိုင္းမဂၢဇင္းထဲက “Titanic Riddle” ကိုဖတ္ရင္း ျပန္ၿပီးေျပာျပမိတာပါ။ စာေရးသူက Children ကို လက္ေရွာင္ခဲ့ေပမယ့္ အမ်ိဳးသမီးကိစၥကိုေတာ့ ရယ္သံစြက္တဲ့ ပေဟဠိေလးေပးထားခဲ့ပါတယ္။ (၂၁) ရာစု အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ သူတို႔ကို အားႏြဲ႔သူဆိုၿပီး သိသိသာသာႀကီး အခြင့္အေရးေပးတာကို မယူခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေယာက်္ားတစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း အမ်ိဳးသမီးေတြကို ဒီအခြင့္အေရးမ်ိဳး ေသေရးရွင္ေရးမွာေပးဖို႔ စိတ္မဝင္စားၾကေတာ့ပါဘူး။ ဟုတ္ၿပီ။ ကေလးအေမေတြနဲ႔ ကေလးေတြ အရင္အသက္ကယ္ေလွေပၚတက္ပါေစ။ သူတို႔ဟာ အေရးႀကီးပါတယ္။

ကဲ ဒါဆို လူပ်ိဳလူလြတ္အမ်ိဳးသားနဲ႔ အမ်ိဳးသမီး ဘယ္သူအသက္ကယ္ေလွေပၚ အရင္တက္မလဲ။

ကေလးအေမေတြနဲ႔ ကေလးေတြသာပါတဲ့ အသက္ကယ္ေလွေပၚမွာ တစ္ခုခုဆိုခြန္အားသံုး ကူညီႏိုင္တဲဲ့ အမ်ိဳးသားလူလြတ္တစ္ေယာက္ေကာ ပါမသြားသင့္ဘူးလား။ အင္း ပါသင့္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ “Women and Children first!” တဲ့။

ဒါပါပဲ၊ အက္သစ္ျဖစ္ျခင္း၊ မျဖစ္ျခင္း။ လက္ေတြ႔က်ျခင္း၊ မက်ျခင္းဆိုတာေတြဟာ ဝါက်တစ္ေၾကာင္းနဲ႔ေတာ့ မလံုေလာက္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေတြဟာ ျငင္းခံုစရာလည္း မဟုတ္ျပန္ပါဘူး။ ဒီမွာ စာေရးသူက ထပ္တို႔တယ္။

Hurry up! The ship is sinking! တဲ့။

ကဲ ခင္ဗ်ားတို႔သာ လူပ်ိဳ၊ အပ်ိဳ အမ်ိဳးသားနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္ဆိုရင္ ကေလးအေမေတြနဲ႔ ကေလးေတြသာပါတဲ့ အသက္ကယ္ေလွေပၚ ဘယ္သူအရင္တက္မလဲ။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးေတာ့ မရဘူး။ တစ္ေယာက္ပဲ။ အခ်ိန္မရွိဘူး၊ သေဘၤာက ျမဳပ္ေနၿပီ။

၂၀-ႏွင့္ ၂၁- ရာစု ေလေၾကာင္းဥပေဒသမွာေတာ့ ဒါေတြမရွိေတာ့ပါဘူး။ ေလယာဥ္တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ Women and Children first! ဆိုတာေတြ မရွိေတာ့ပါဘူး။

ေရထဲက်ရင္ ေရေဖာ့ဖို႔ေလအိတ္ေတြ၊ ေအာက္ဆီဂ်င္ေတြ ကိုယ္တိုင္အရင္ အဆင္သင့္ျဖစ္ဖို႕ လမ္းညႊန္ေနတာေတြ ေတြ႔လာရတယ္။ ကေလးကို ေအာက္ဆီဂ်င္ဘူးအရင္တပ္မေပးတဲ့ လူႀကီးတစ္ေယာက္ကို အက္သစ္မျဖစ္ဘူးလို႔ (၂၁) ရာစု ေလေၾကာင္းဥပေဒသက မေျပာေတာ့ပါဘူး။

ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ေလေၾကာင္းဥပေဒက Women and Children first! ကို ကန္႔ကြက္ပါတယ္။ Me, first ျဖစ္သြားပါတယ္။ လက္ေတြ႔က်လာတယ္၊ လူသားဆန္လာတယ္။ မိုးထဲ၊ ေရထဲမွာ ပိုၿပီးအလုပ္လုပ္ေပးႏိုင္မဲ့သူရဲ့ အသက္ကို အရင္ကယ္ဖို႔ ၂၁- ရာစု ေလေၾကာင္းဥပေဒသက ေျပာလာတယ္။

ျငင္းခံုလို႔ မၿပီးတဲ့ကိစၥဟာ အဲဒီအက္သစ္ကိစၥပါ။ တစ္ဖက္ျမင္၊ ႏွစ္ဘက္ျမင္၊ သံုးဖက္ျမင္ ဒိုင္မင္းရွင္းေတြနဲ႔ ေကာက္ခ်က္ေတြ ေပပြေနေအာင္ ဆြဲလို႔ရပါတယ္။

စာထဲမွာပါတဲ့ အေလာင္းေတာ္ ဇနကမင္းသားက “Women and Children first! ဆိုတဲ့ ေရေၾကာင္းဥပေဒသကို သိခဲ့ပံုမရပါဘူး။ သေဘၤာကို အျပစ္မျမင္၊ မုန္တိုင္းကိုလဲ အျပစ္မတင္ ကိုယ္တိုင္ငါးစာမျဖစ္ဖို႔ပဲ အလုပ္လုပ္သြားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲ သေဘၤာေပၚမွာ ယေသာ္ဓရာပါမလာတာကလည္း ပိုၿပီးဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ရွင္းလင္းေစခဲ့ဟန္တူပါတယ္။

ယေသာ္ဓရာမ်ား သေဘၤာေပၚလာလွ်င္ လီယိုနာဒိုနဲ႔ ကိတ္ဝင္းစလက္တို႔ဇာတ္လမ္းမ်ိဳး ျဖစ္မသြားဘူးလို႔ ဘယ္သူအာမခံႏိုင္မလဲ။

ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ႏွင့္ အက္သစ္ကိစၥေတြမေျပာေၾကး။

ေလယာဥ္ေပၚမွာ အသက္အရွင္သင့္ဆံုးပုဂၢိဳလ္က ေလယာဥ္ရဲ့ကပၸတိန္။ သူ႔မွာ တာဝန္ေတြ ရွိတယ္။ သူေသလို႔ မရဘူး။

ေလယာဥ္အဖြဲ႔နဲ႔ ခရီးသြားေတြ၊ ေလယာဥ္ဝန္ထမ္းေတြ အသက္ရွင္သင့္တယ္။ သူတို႔မွာလည္း တာဝန္ေတြရွိတယ္။

လူႀကီးနဲ႔ ကေလး။ လူႀကီးအသက္ရွင္သင့္တယ္။
၂၁- ရာစု ဥပေဒဟာ အက္သစ္ေတြနဲ႔ မေဝဝါးဘူး။ လက္ေတြ႔က်မႈနဲ႔ ျပတ္သားတယ္။

ယံုခ်င္ယံု၊ မယံုခ်င္ေန။ ၂၁- ရာစု တုိက္တန္းနစ္မွာ ေသသြားတာက ကိတ္ဝင္းစလက္ျဖစ္ၿပီး လီယိုနာဒိုက အသက္ရွင္က်န္ခဲ့ပါသတဲ့။

ဇင္ေဝေသာ္

Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ေရွးစကားလား လွေတာသားစကားလား

တစ္ခါက ပုတီးအပတ္ေစ႔ေအာင္ဆိုၿပီး တေဒါက္ေဒါက္နဲ႔ခပ္ျမန္ျမန္စိပ္ေနတဲ႔ အဘြားႀကီးတစ္ေယာက္ကို ျမန္လွပါလား လို႔ လူတစ္ေယာက္ကေမးတယ္၊ ဒါနဲ႔ အဲဒီ အဘြားႀကီးက ပုတီးအပတ္ေစ႔ေအာင္ခပ္ျမန္ျမန္စိပ္ေနတာလို႔ေျဖတယ္။ ဒီေတာ႔လူက အပတ္ေစ႔ဖို႔ဆိုရင္ေတာ႔ ေမာ္တာထဲ ထည္႕လွည္႔လိုက္ရင္ ပိုျမန္တာေပါ႔ လိ႔ု ျပန္ေထ႔တယ္၊ ေကာင္းတာလုပ္ေနတဲ႔လူကို ဒီလုိေျပာတာေတာ႔မေကာင္းဘူးေပါ႔၊ ဒါေပမယ္႔ သူေျပာလိုက္ပံုေလးကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။

အဂၤလိပ္လိုမွာလည္း စကားပုံ (proverb) နဲ႔လက္ျဖစ္၊ လက္တန္းစကား (Aphorism) ဆိုတာ႐ိွပါတယ္၊ ပုဂၢလိကအျမင္ကိုေျပာရင္းနဲ႔ ဒီစကားေတြကလူထုထဲေရာက္သြားၿပီး ေယဘုယ်ဆန္သြားတာမ်ိဳးပါ။ ဒါေလးေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ တုိင္းမ္ မဂၢဇင္းထဲက အက္ေဆးဆရာ Stefan Kanfer ရဲ႕ Proverbs or Aphorisms? ထဲက စိတ္ဝင္စားစရာ စကားေလးေတြကို ဆြဲထုတ္မိပါတယ္။

ၿပဳံးရင္း၊ ရယ္ရင္းနဲ႔ အဂၤလိပ္စကားလုံးတစ္ခ်ိဳ႕႐ႏိုင္တာေပါ့။

သူေ႐ြးျခယ္ထားတဲ႔ စကားေတြကိုေတာ႔ ဘာသာမျပန္ပဲထားလိုက္ပါတယ္၊ အဂၤလိပ္လိုနားလည္ဖို႔ေတာ႔မခက္ပါဘူး၊ သေဘာေပါက္ဖို႔ေတာ႔ နည္းနည္းစဥ္းစားရမယ္ထင္ပါတယ္။ အကယ္ဒမစ္ ဂ်ဳတ္ေလးေတြမို႔ပါ။ Robert Benchley ႐ဲ႕အလိုအရ လူတန္းစားႏွစ္မ်ိဳးပဲ႐ွိပါတယ္။

၁။ လူေတြဟာ လူတန္းစားႏွစ္မ်ိဳးပဲ႐ွိတယ္ဆိုတဲ႔ အုပ္စုနဲ႔
၂။ ဒါကို မယုံၾကည္တဲ႔အုပ္စု ရယ္ပါ တဲ႔။

ပထမအုပ္စုျဖတ႔ဲ Robert Benchley တို႔အဖြဲ႔က လွေတာသားစကားအုပ္စုျဖစ္ၿပီး ဒုတိယအဖြဲ႔ကေတာ႔ စကားပုံကို ပိုႏွစ္သက္ၾကပါတယ္။

Love နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး "Whom the gods love die young." ဆုိတဲ႔စကားပုံက သခ်ဳႋင္းကုန္းမွာငိုေနတဲ႔ အဘိုးႀကီး ၊ အဘြားႀကီးေတြအတြက္ စိတ္မသက္သာစရာျဖစ္ေစၿပီး "Love is blind." ကလည္း ေဈးထဲက အတင္းေျပာသူေတြ၊တြတ္ထိုးေနတဲ႔ဆယ္ေက်ာ္သက္ ေက်ာင္းသားေလးေတြ လူမႈေ႐းျပႆနာ အတိုင္ပင္ခံေတြ႐ဲ႕ လက္သုံးစကား ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။

"Proverbs ဆိုတာ အေတြ႔အႀကံဳအမ်ားႀကီးကို ေဖာ္ျပတဲ႔ ဝါက်တိုတိုေလးပါ" လို႔ Cervantes ကဆိုတယ္၊ ဒါကို Sancho တို႔အုပ္စုက သေဘာက်ၿပီး "There is no sauce in the world like hunger." "Never look for birds of this year in the nets of the last." "Patience, and shuffle the cards." လို႔ ေထာက္ခံခဲ႔ၾကတယ္။

သူတုိ႔ေခတ္ၿပိဳင္ Hamlet က သေဘာမေတြ႔လွဘူး။ "Proverb is something musty." စကားပံုက အေဟာင္းေစာ္ နံတယ္လို႔ဆိုတယ္။ ဒါေပမယ္႔သူ႕ ျပဇာတ္ထဲမွာက်ေတာ႔ စကားပံုေတြက စီးေမ်ာေနျပန္ေရာ။ "Men are April when they woo; December when they wed; A little pot and soon hot." "The fashion wears more apparel than the man." တဲ႔။

သူေျပာမွစဥ္းစားစရာေလးတစ္ခု ျဖစ္သြားေတာ႔တယ္။ ဟုတ္တယ္၊ ဖက္႐ွင္က အလွထက္အဝတ္ပိုကုန္တယ္။ တစ္ခါက စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ေရးထားတာကေတာ႔ ေယာက်္ားစစ္စစ္ေတြက ဖက္ရွင္႐ွဳိးမၾကည့္ ၊ ေမာ္ဒယ္႐ွဳိးပဲၾကၫ္႔သတဲ႔။ ဟုတ္ မဟုတ္ေတာ႔မသိပါဘူး။

Benjamin Franklin ကေတာ႔ "Three may keep secret, if two of them are dead." ဒီစကားကသေရာ္ဟန္စြက္ေနေပမယ္႔ "The used key is always bright." တဲ႔။ ဒါကိုက်ေတာ႔ ရီယယ္လစ္ဇင္ ဆန္ဆန္ေျပာခဲ႔ျပန္ေရာ။

အေရွ႕ဥေ႐ာပ Tolstoy ရဲ႕ စကားေတြက ရွင္းရွင္းလင္းလင္း႐ွိသလို ေဗာ္ဒကာနံ႔ခပ္သင္းသင္းလည္းရေနျပန္တယ္။ "Where the needle goes, the thread follows."တဲ႔။ ဒါေလးက ေရွးစာဖက္ပိုဆင္ေနေပမယ္႔ "The devil pours honey into other man's wife." က်ေတာ႔ လူ႕ကာ႐ိုက္တာကို ျပက္ရယ္ျပဳသလိုလိုျဖစ္ေနတာ ခံစားရျပန္တယ္။ သူ႕သေရာ္ဟန္က "The Russian has three strong principles; perhaps, somehow and never mind." မွာ အထြတ္အထိပ္ကိုေရာက္ခဲ႔တယ္။

Tolstoy နဲ႔ ခံစားခ်က္တူတာက Cossacks ပါ။ သူ႕မွတ္ခ်က္ကေတာ႔ ဆိုဗီယက္ လူ႕အဖြဲ႔အစည္းကို ခပ္တင္းတင္း မီးေမာင္းထိုးျပခဲ႔တယ္။

Russian: The rich would have to eat money, but luckily the poor provide food." တဲ႔။
Yiddish: If the rich could have hire others to die for them, the poor could make a nice living."တဲ႔။

George Savile ကေတာ႔ ေရွးစကားပံုေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ပံုေသမ႐ိွလွဘူး။ "Ambition is either on all four or on tiptoes." လို႔ဆိုတယ္၊တစ္ခုမွလည္းအေျခမခိုင္လွဘူး။ "The enquiry into dream is another dream." "Love is presently out of breath when it is to go uphill, from the children to parents." ကေတာ႔ စုန္ေရ၊ ဆန္ေရ ဆိုတဲ႔ ျမန္မာစကားပံုနဲ႔ ၫႊန္းဆိုတာျခင္း တူေနတာေတြ႔ရတယ္။

လက္ျဖစ္စကားေလးေတြ သုံးစြဲလို႔ရမွန္းသိေတာ႔ သာမန္လူေတြပါ စတင္သုံးစြဲလာခဲ႔ၾကတယ္။ "Whoever is not a misanthrope at 40 can never have loved mankind." အသက္ ၄၀ ေရာက္လို႔မွ လူေတြကိုမမုန္းေသးရင္ လူေတြကိုမခ်စ္တတ္ခဲ႔လု႔ိတဲ႔။ Nietzsche လည္း ဒါမ်ိဳးေလးေတြကို ၿပံဳးစိစိေျပာတတ္ပါတယ္။

"The thought of suicide is a great consolation; with the help of it one has got through many a bad night.” ၁၉ ရာစု အလယ္ပိုင္းေရာက္လာေတာ႔ လက္ျဖစ္စကားေတြ ေပၚျပဴလာျဖစ္လာတယ္။ Oscar Wilde ကအခ်ိန္ကို ဒီလိုသေရာ္တယ္ "Punctuation is the thief of time."တဲ႔။

"Old enough to know worse."
"A thing is not necessary true because a man dies for it."
"One's real life is often the life that one does not lead."

George Bernard Shaw ကေတာ႔ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ဘာသာေရးကိစၥေတြကို သူ႕လက္ျဖစ္စကားေတြနဲ႔ ခပ္ျပင္းျပင္းေထ႔တတ္တယ္။ "All great truths begin as blasphemies." ႀကီးက်ယ္တ႔ဲအမွန္တရားေတြဟာ ဘာသာတရားကိုစြပ္စြဲရာကေန ျဖစ္လာပါသတဲ႔၊ စဥ္းစားစရာပါဘဲ။ သူလိုလူေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ႔ သူ႕ေခတ္ၿပိဳင္ G.K.Cheston ပါ။

"Silence is the unbearable repartee." တိတ္ဆိတ္ျခင္းက ေအာင္႔အီးထားလို႔မရတဲ႔ ပ်က္လုံး တဲ႔။ "A figure of speech can often get into crack too small for a definition." "Tradition is the democracy of the dead."တဲ႔။ ဒီမုိကေရစီက ရုံးထဲမွာေနရစ္ခဲ႔ေပမယ္႔ ယဥ္ေက်းမႈကေတာ႔ စီးဆင္းသြားေလ႐ဲ႕။

Elizabeth Bowen က "Memory is the editor of one's sense of life."တဲ႔။ ရိွတ္စပီးယား ႐ဲ႕ေလာင္းရိ္္ပ္ဆိုရမယ္ ထင္ပါ႐ဲ႕။ Peter De Vries က "Gluttony is an emotional escape,a sign that something is eating us."လို႔ဆိုျပန္တယ္။

Hannah Arendt ရဲ႕ စကားကေတာ႔ ရာစုမ်ားစြာ က်န္ရစ္ေစခဲ႔လိမ္႔မယ္ ၊ ၾကည္႔ပါ...........
"Power and violence are opposite; where one rules absolutely, the other is absent."တဲ႔။ လက္ျဖစ္စကားေတြ ဒီေလာက္တြင္က်ယ္ေပမဲ႔ ေရွးစကားမွ ေရွစကားဆိုသူေတြလည္းရွိေနတတ္ျပန္ေသး႐ဲ႕။ စီးပြားေရးနယ္ထဲမွာ "There is no such thing as a free lunch." တဲ႔၊ ကြန္ပ်ဴတာနယ္မွာေတာင္ ဒါမ်ိဳးက ႐ွိတတ္ေသးတယ္၊ "Garbage in, garbage out."တဲ႔။

ဒါေတြဖတ္ရင္းစဥ္းစားမိတယ္၊ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို နားခ်ေတာ႔ ဒီလူႀကီးကိုမယူခ်င္ပါဘူး၊ အရက္ေသာက္တတ္တယ္ လို႔ ေကာင္မေလးကျပန္ေျပာသတဲ႔။ အဲဒီကာင္မေလးကုိ ေဘးကျပန္ေျပာၾကတာက "ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ အရက္သမားနဲ႔ ပိုက္ဆံစုတ္ကေတာ႔ ေရွာင္လိ႔ုမလြတ္ႏိုင္ဘူး" တဲ႔။

ကဲ ၊ဘာပဲေျပာေျပာ ဟတ္ထိဖို႕ပဲမဟုတ္လား။

ဇင္ေဝေသာ္

Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

“ကား” ကနဲ႔ “ဖုန္း” ဆုိ က်သြားေတာ့…

ၿမိဳ႕ေတာ္အသစ္အေဟာင္းမ်ားရွိတဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးဆီကုိ မျပန္မီေလးမွာတင္ပဲ Singtel က ဖုန္းဆက္ၿပီး mio TV နဲ႔ အင္တာနက္လုိင္းေတြ အဆင္ေျပရဲ႕လား၊ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ေယာက္ လာေရာက္ စစ္ေဆးၾကည့္ေပးဖုိ႔ လုိအပ္ပါသလားလုိ႔ ေမးပါတယ္။ ျပႆနာေတာ့ ႀကီးႀကီးမားမား မရွိလွေၾကာင္း၊ လာေရာက္ ၾကည့္ရွဳမယ္ဆုိရင္ ဘယ္အခ်ိန္မွာ လာေရာက္မလဲလုိ႔ ေမးေတာ့ ေန႔ခင္း (၁၂) နာရီကေန (၃) နာရီအတြင္း လာမယ္လုိ႔ ေျဖၾကားတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔မွာ သူေရာက္လာတယ္။ မီယုိတီဗြီနဲ႔ အင္တာနက္ (ဝက္ဘ္ဆုိက္) ႏွစ္မ်ိဳးစလုံး ေမာ္ဒန္းတစ္ခုထဲကေနပဲ သုံးေနေတာ့ တီဗြီမွာ အနည္းငယ္ထစ္တာမ်ိဳး၊ အင္တာနက္တက္တာ အနည္းငယ္ ေႏွးေနတာမ်ိဳး ျဖစ္တတ္ေၾကာင္း သူက ရွင္းျပ တယ္။ သူကေျပာေပမယ့္ ႏွစ္ခုလုံး ျပႆနာ ႀကီးႀကီးမားမားေတာ့ မရွိခဲ့ဖူးပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ သူက ဆက္ေျပာျပတယ္။ mio တီဗြီမွာ ေမာ္ဒန္းတစ္လုံး၊ အင္တာနက္အတြက္ ေမာ္ဒန္းတစ္လုံး သီးသန္႔စီ ထားသင့္ေၾကာင္း၊ Singtel ကုိ ဖုန္းဆက္ရင္ ေမာ္ဒန္းအသစ္ အလကား လာေရာက္တပ္ဆင္ေပးမွာ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပရွာတယ္။

က်ေနာ္ကလည္း ဒီအတုိင္း အလုပ္ျဖစ္ေနေတာ့ သူတုိ႔က အလကား လာဆင္ေပးရင္ေတာင္ ေနာက္ထပ္ ေမာ္ဒန္းတစ္လုံး စားပြဲေပၚမွာ ရွဳတ္ေနတာမ်ိဳး မျဖစ္ခ်င္တာနဲ႔ “ကိစၥမရွိပါဘူး။ ေက်းဇူးပါ။ လုိအပ္ရင္ ဖုန္းဆက္ပါ့မယ္” လုိ႔ ေျပာေတာ့ “ဆင္းတဲ(လ္) က အေကာင္းဆုံး ဝန္ေဆာင္မႈ ေပးခ်င္လုိ႔ပါ” လုိ႔ ေျပာသြားပါေသးရဲ႕။

ပထမဆုံး ကြ်န္ေတာ္ ေဆြးေႏြးခ်င္တာက ဒီကိစၥပါ။ မ်က္ေစ့နဲ႔ မျမင္ရေပမယ့္ အင္တာနက္လုိင္းေတြဟာလည္း လုိတာထက္ ပုိသုံးရင္ ရွဳတ္ေထြးၿပီး အဆင္မေျပမႈ မ်ားစြာ ျဖစ္သြားႏုိင္ပါတယ္။

ၿမိဳ႕ေတာ္အသစ္၊ အေဟာင္းေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးဆီ အလည္မျပန္မီ လပုိင္းေလးအတြင္းမွာပဲ (၂) သိန္းတန္ ဖုန္းေတြ ေရာင္းခ်ေပးခဲ့ပါတယ္။ ငါးေထာင္တန္ ဖုန္းေတြကေတာ့ ေျပာသာေျပာေနၾကေပမယ့္ လက္ေတြ႔ တကယ္ျဖစ္လာဖုိ႔ အခ်ိန္လုိလိမ့္ဦးမယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ႏွစ္သိန္းတန္ ဖုန္းေတြ ထုတ္ေပးလုိက္တဲ့ေနာက္ ဖုန္းကုိင္ႏုိင္လာတဲ့ လူဦးေရ ဘယ္ႏွစ္သန္း တုိးလာသလဲဆုိတာ တိတိက်က် မသိရေပမယ့္ သန္းခ်ီၿပီး တုိးလာမယ္လုိ႔ေတာ့ ခန္႔မွန္းလုိ႔ ရတယ္။ အဲ့ဒီအခါမွာ ျဖစ္လာ မယ့္ ျပႆနာက ကြန္နက္ရွင္းကိစၥပါ။ လုိင္းေတြ ပူးၾကပ္ေနေတာ့ ေစ်းခ်ိဳတဲ့ဖုန္းေတြ ဝင္လာ ရင္ ေစာေစာ က ေစ်းႀကီး ေပး ဝယ္ထား ရ တဲ့ ဖုန္းလုိင္းကုိပဲ လာေရာက္ ထိခုိက္ပါလိမ့္မယ္။ အဲ့သလုိျဖစ္လာရင္ “လူႀကီးမင္း ေခၚဆုိေသာ ဖုန္းနံပါတ္မွာ” ဆုိတဲ့ အမ်ိဳးသမီး ပိုၿပီး အလုပ္မ်ားလာစရာ ရွိပါတယ္။

က်ေနာ့္အေတြးထဲမွာေတာ့ ငါးေထာင္တန္ေတြ ဖုန္းေတြမ်ား ထပ္ၿပီး ေရာင္းခ်ေပးခဲ့ရင္ဆုိတာနဲ႔ “လူႀကီးမင္း ေခၚ ဆုိေသာ”ဆုိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးအသံ ထပ္တလဲလဲ ၾကားေနမိပါတယ္။

ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ ဟန္းဖုန္းတစ္လုံး ပုိင္ဆုိင္မႈဆုိတာ အမွန္တကယ္ လုိအပ္တဲ့ကိစၥပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလုိ ဖုန္းေတြ ေစ်းေပါေပါနဲ႔ မေရာင္းခင္ အစုိးရက အမွန္တကယ္ လုပ္ေပးရမွာက နည္းပညာအကူအညီနဲ႔ ကြန္နက္ရွင္းေတြ ပုိအားေကာင္းလာေအာင္ လုပ္ေပးဖုိ႔ပါ။ မယုံမရွိပါနဲ႔၊ က်ေနာ့္အေရွ႕မွာ ထုိင္ေနတဲ့ ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္က ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ဖုန္းလုိင္း ဆက္သြယ္ခ်က္ကုိ သ႐ုပ္ျပတဲ့အေနနဲ႔ က်ေနာ့္ေရွ႕မွာ ထုိင္ရင္း တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဖုန္းကုိ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေခၚျပပါတယ္။ သူတုိ႔ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ ရဲ႕ အကြာအေဝးက တုိးတုိးေလး ေျပာတာေတာင္ ၾကားႏုိင္ပါတယ္။ ေခၚေနရင္း “လူႀကီးမင္း ေခၚဆုိေသာ ဖုန္းနံပါတ္မွာ” ဆုိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ သနားစဖြယ္အသံကုိ ၾကားလုိက္ရလုိ႔ အားပါးတရ ရယ္မိၾကပါေသး တယ္။ ငါးေထာင္တန္ ဖုန္းေတြမ်ား ေပၚလာခဲ့ရင္ …။

မေတြးရဲေတာ့လုိ႔ ရပ္ထားလုိက္မိတယ္။

ၿမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္းကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေရာက္ၿပီး ဒုတိယေန႔မွာ ေဟာ့တ္ျဖစ္ေနတဲ့ သတင္းက ကားပါမစ္သတင္းနဲ႔ ကားေစ်းေတြ ထုိးက်သြားတဲ့ သတင္းပါ။ ႏုိင္ငံျခားေငြတစ္ေသာင္း ဘဏ္ထဲမွာ ရွိရင္ ပါမစ္မလုိဘဲ ကားတင္သြင္းခြင့္စတာေတြနဲ႔ သတင္းတူဂ်ာနယ္ကြဲေတြ ဝဲပ်ံေနၾကတယ္။ ဒီသတင္းက လက္လုပ္လက္စား ဆင္းရဲသားေတြနဲ႔ေတာ့ သိပ္မဆုိင္လွပါဘူး။ သိန္းေထာင္ေက်ာ္တန္ ကားတစ္စီးကုိ သိန္း (၃၅၀) နဲ႔ ေရာင္းေနလည္း ဆင္းရဲသားတစ္ေယာက္ကေတာ့ ဝယ္မစီးႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔လည္း ဒီသတင္းကုိ စိတ္ဝင္တစား ဖတ္ေနၾကတာ ေတြ႔ရတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ကားတစ္စီးကုိ သိန္း (၅၀) ေလာက္နဲ႔ ရရင္ တုိ႔လည္း ကားစီးႏုိင္ၿပီလုိ႔ ႀကံဳးဝါးေနၾကတယ္။ သူတုိ႔ ႀကံဳးဝါးသံကုိ ၾကားၿပီး ကြ်န္ေတာ့္အေတြးက ၿမိဳ႕ေတာ္အဝင္ ဟြန္းသံေတြနဲ႔ ဆူညံေနတဲ့ ကားတန္းႀကီးဆီကုိ ေရာက္သြားျပန္ပါတယ္။

“ဂိတ္ကုိ ေရာက္ဖုိ႔ ဘယ္ေလာက္ ၾကာႏုိင္သလဲ အကုိ”
“ပုံမွန္ေတာ့ တစ္နာရီခြဲနဲ႔ ႏွစ္နာရီေလာက္ထိ ၾကာတယ္”
“လမ္းေၾကာရွင္းရင္ ဘယ္ေလာက္ ၾကာေအာင္ ေမာင္းရမလဲ”
“အလြန္ဆုံး မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေပါ့ကြာ”

“ဖုန္း” ကိစၥတုန္းက အတုိင္းပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ (ကုိယ့္ကိစၥ မဟုတ္ပါဘဲ) ေခါင္းနည္းနည္း ကုိက္သြားျပန္တယ္။ ကားအေရအတြက္က အရွိန္အဟုန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ တုိးေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အညာမျပန္ခင္ ေနာက္ဆုံးနံပါတ္ျဖစ္တဲ့ ၃ - ဃ ေတြက ရန္ကုန္လည္း ျပန္ေရာက္ေရာ ၄ - ဃ ေတြကုိ မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနၾကတယ္။ ဦးေလး တစ္ေယာက္ က ေျပာတယ္။ လကုန္ပုိင္းေလာက္ဆုိရင္ ၅ - ဃ ေတြ ထြက္လာေတာ့မယ္ တဲ့။

ကားေတြက တုိးလာခ်ိန္မွာ လမ္းေတြ တုိးလာတာ မေတြ႔ရဘူး။ ဒါဆုိရင္ ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ ယာဥ္ေၾကာ ပိတ္ဆုိ႔လာႏုိင္မႈက ေဗဒင္မလုိ၊ နတ္ဆရာမလုိဘဲ ထုတ္လုိ႔ရတဲ့ အေျဖ ျဖစ္သြားတယ္။

စကၤာပူကြ်န္းငယ္ေလးရဲ႕ သုံးပုံတစ္ပုံက ကားလမ္းေတြတဲ့။ ဒါေတာင္မွ ယဥ္ေၾကာပိတ္ဆုိ႔မႈ႕ေတြ မၾကာမၾကာ ျဖစ္ေနလုိ႔ အမ်ားသုံး ဘက္(စ္)ကား၊ MRT တုိ႔နဲ႔ ခရီးသြားၾကဖုိ႔ အစုိးရက အၿမဲတမ္း အားေပးေနရတယ္။ ကားအခြန္ေတြ အဆမတန္ တင္ထားရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကားဝယ္စီးသူဦးေရက သိသိသာသာ ေလ်ာ့မသြားဘူး။

ဆင္းရဲသားတုိင္း သိန္းငါးဆယ္ေလာက္နဲ႔ ကုိယ္ပုိင္ကား ဝယ္စီးေစခ်င္ေပမယ့္ ၾကပ္လာမယ့္ ယာဥ္ေၾကာေတြကုိေတာ့ ရင္ေမာေမာနဲ႔ ခံစားေနမိတယ္။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေနတဲ့ အစုိးရ လုပ္ရမယ့္ အလုပ္က ကုိယ္ပုိင္ကားေတြ၊ ဇိမ္ခံကားေတြ တင္သြင္း ခြင့္ ေပ်ာ့ေလ်ာ့ေပး တာ မဟုတ္ဘဲ လမ္းေတြ ပုိက်ယ္လာေအာင္၊ ပုိေကာင္းလာေအာင္ လုပ္ေပးဖုိ႔၊ လူထုသုံး ဘက္(စ္)ကားေတြ အဆင့္မီမီ ေျပးဆြဲႏုိင္ဖုိ႔ေတြ လုပ္ေပးရမွာလုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ကုိယ္ပုိင္ကားေစ်းေတြ က်ေလေလ၊ ယာဥ္ေၾကာ ပိတ္ဆုိ႔မႈ မ်ားေလေလဆုိတာ တုိးတက္တဲ့ႏုိင္ငံတုိင္း ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ လမ္းေပၚက ျပႆနာပါ။

ငါးေထာင္နဲ႔ ဖုန္းတစ္လုံးရရင္၊
သိန္းငါးဆယ္နဲ႔ ကုိယ္ပုိင္ကား ဝယ္စီးႏုိင္ရင္၊

ေ႐ြ႕လုိ႔မရတဲ့ ကားတန္းႀကီးနဲ႔ “လူႀကီးမင္း ေခၚဆုိေသာ ဖုန္းနံပါတ္မွာ…” ဆုိတဲ့ အသံကုိ ေၾကကြဲစြာ ၾကားေယာင္ေနမိတယ္။ 

(ပံုကို ဤေနရာမွ ရယူပါသည္။)

နည္းပညာကမတုိး ဖုန္းကတုိး။ ကားလမ္းကမတုိး ကားကတုိး။ ဝင္ေငြကမတုိး စားဝတ္ေနေရး စရိတ္ကတုိး။ သမၼႀကီးတုိ႔ အစုိးရရဲ႕ တာဝန္ေတြကုိ စာနာစြာ နားလည္မိလုိက္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ၿမိဳ႕ေတာ္အဝင္မွာ စုိင္းထီးဆုိင္ရဲ႕ သီခ်င္းေလးကုိ ညည္းလုိက္မိတယ္။  

“ရန္ကုန္ေတာ့ ျဖည္းျဖည္းေပါ့... ရန္ကုန္ေတာ့ ျဖည္းျဖည္းေပါ့...ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီး ထြက္မေျပးပါဘူး...”

“ဆက္သြယ္ေရး ဧရိယာသည္ လူႀကီးမင္း ေခၚဆုိေသာ ဖုန္းနံပါတ္ႏွင့္ မဆက္သြယိမိပါသျဖင့္ …”

ဇင္ေ၀ေသာ္

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

လူ၊ ေမ်ာက္၊ ခ်င္ပန္ဇီ၊ ေရသတၱဝါနဲ႔ ေရညွိ

တစ္ခါက (တစ္ခါကဆုိတာ ၁၉၉၇ တုန္းကပါ) နာဂေတာင္တန္းမွာရွိတဲ့ ခ်င္း႐ြာေလးတစ္႐ြာမွာ ညအိပ္ခဲ့ရဖူးတယ္။ “ဆုံကင္း” လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ညမအိပ္ခင္ မီးဖုိေဘးမွာ ထုိင္ရင္း နာဂအမ်ိဳးသားႀကီး တစ္ေယာက္က

       “လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ကဆုိရင္ ဒီ႐ြာဝန္းက်င္မွာ ဆင္အုပ္ႀကီးေတြ ေတြ႔ရတတ္တယ္” လုိ႔ ေျပာတယ္။
       “လူေတြကုိ အႏၲရာယ္ မေပးဘူးလား”
       “အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ ဒုကၡ မေပးၾကပါဘူး။ လူေတြကလည္း သူတုိ႔ကုိ ေတြ႔ရင္ေတာ့ ေရွာင္ေနတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ကေလးဘဝက သစ္ပင္ေပၚက အိမ္ေပၚမွာ ေနခဲ့ရဖူးတယ္”
       “ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ”

       “ဘာမွ မျဖစ္ဘူး။ ေျမျပင္ေပၚမွာ အိမ္ေဆာက္ေနတာ သိပ္မရွိေသးဘူး။ ရွိေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕က ညပုိင္းဆုိရင္ သစ္အိမ္ (သစ္ပင္ေပၚ ေဆာက္ထားတဲ့အိမ္) ေပၚမွာ အိပ္ၾကတယ္။ ဆင္ရယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ျခား သတၱဝါေတြရဲ႕ အႏၲရာယ္ကလည္း ရွိႏုိင္တယ္ေလ။ က်ားတုိ႔ ဘာတုိ႔ေပါ့”

စကားစပ္မိရင္း ေျပာၾကတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။

သစ္အိမ္ဆုိတာေလး ပါသြားတဲ့ေနာက္ အေတြးက အဲ့ဒီေနာက္ ေရာက္သြားေတာ့ သူေျပာတာေတြကုိ သိပ္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။

သူေျပာတာေလးကုိ ၾကားၿပီး မစၥတာ ခ်ား(လ္စ္)ဒါဝင္ရဲ႕ အီေဗာ္လူးရွင္း သီအုိရီကုိ သတိရမိလုိ႔ပါ။ (အီေဗာ္လူးရွင္းဆုိတာ ဆင့္ကဲျဖစ္စဥ္လုိ႔ ပညာရွင္ေတြနဲ႔ အဘိဓာန္က ဖြင့္ပါတယ္။ အရပ္ထဲမွာေတာ့ လူဟာ ေမ်ာက္က ဆင္းသက္လာတယ္လုိ႔ လြယ္လြယ္ ေခၚၾကပါတယ္။)

       က်ေနာ္ေတြးမိတာက ဒီလုိပါ။

က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ခရီးလမ္းညႊန္ဖုိ႔ လုိက္လာတဲ့ နာဂႀကီးရဲ႕ ေျခေထာက္ေတြနဲ႔ လက္ေခ်ာင္းေတြက က်ေနာ္တုိ႔ ေျခေခ်ာင္း၊ လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ သိပ္မတူဘူး။ မတူဘူးဆုိတာက ဖိနပ္စီးေလ့ မရွိတဲ့ သူ႔ေျခေခ်ာင္းေတြက ေဘးကုိ ပုိကားေနတယ္။ သူနဲ႔မွ မတူတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ လူျဖဴေတြနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ အာရွတုိက္သားေတြရဲ႕ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြလည္း မတူဘူး။ သူတုိ႔က ႐ႈးဖိနပ္စီးတာမ်ားေတာ့ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြက အထဲကုိ စုၿပီးဝင္ေနတယ္။ ညွပ္ဖိနပ္စီးတာမ်ားတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ေျခေခ်ာင္းေတြက နည္းနည္းေဘးကုိ ပုိကားေနတယ္။

ဟုတ္တယ္။ နာဂႀကီးရဲ႕ေျခေခ်ာင္းေလးေတြက ေဘးကုိ ပုိကားတာေပါ့။ ေျခသည္းလည္း ညွပ္တဲ့အက်င့္ သိပ္မရွိဘူး။ ေျခသည္းလက္သည္းဆုိတာ သြားနဲ႔ အကုိက္ခံရရင္ ခံရ၊ မခံရရင္ ရွည္လုိ႔ တစ္ခုခုနဲ႔ ထိၿပီး က်ိဳးသြားတယ္။

ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔လုိ အိမ္သာသြားၿပီးတိုင္း လက္ကုိ သန္႔စင္ေအာင္ ေဆးရမယ္လုိ႔ ေျပာတတ္တဲ့ ဆရာဝန္ေတြ၊ မူလတန္းျပ ဆရာ၊ ဆရာမေတြ မရွိေတာ့ ေျခေထာက္ေတြလက္ေတြေတြကုိလည္း သိပ္မေဆးၾကပါဘူး။ ဒီေတာ့ သူတုိ႔လက္ေခ်ာင္း၊ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြက က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔ မတူဘူး။ (ေခ်းေတြနဲ႔ လက္သည္းေတြ မည္းလုိ႔)။

       ဆုိပါေတာ့၊ သစ္ပင္ေပၚမွာ ေနဦးမယ္ဆုိရင္…
       အသားစိမ္း၊ ငါးစိမ္းေတြကုိ က်က်နန ခ်က္မစားၾကေသးဘူးဆုိရင္…
       ဆံပင္ေတြ၊ မုတ္ဆိတ္ေတြ က်က်နန မရိတ္ၾကေသးဘူးဆုိရင္…

“ဆုိရင္” ေပါင္းမ်ားစြာကုိ ျဖန္႔က်က္လုိက္ေတာ့ လူဟာ ေမ်ာက္နဲ႔ ဆင္ဆင္ေတာ့ တူသြားတယ္။ လူရဲ႕အသြင္ဟာ ဒီေန႔လူရဲ႕အသြင္နဲ႔ မတူတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ အဲ့ဒါ မစၥတာဒါဝင္ရဲ႕ အီေဗာ္လူးရွင္းပါပဲ။

       ဒီေန႔အထိ ဒါဝင္နဲ႔ က်ေနာ္ စိတ္ဝမ္းမကြဲခဲ့ဖူးပါဘူး။

ေရေသာက္တာကုိ အိတ္ခ်္တူးအုိ ေသာက္တာလုိ႔ မေျပာခ်င္သလုိ ဒါဝင္ရဲ႕ အီေဗာ္လူးရွင္းကုိလည္း ခ်င္ပန္ဇီနဲ႔ ရွဳတ္မေနေစခ်င္ပါဘူး။ လူတုိင္းသိတဲ့ လူနဲ႔ေမ်ာက္ ေျပာလုိက္ရင္ ၿပီးတာပါပဲ။ အဲ့သလုိေျပာတဲ့ လူေတြကလည္း ေရညွိေတြ၊ ေရသတၱဝါေတြ၊ ခ်င္ပင္ဇီေတြကုိ မသိလုိ႔ ေျပာေနၾကတာ မဟုတ္ၾကပါဘူး။ ေရေသာက္တာပါ။ အိတ္(ခ်္)တူးအုိ မေသာက္ပါဘူး။ ဓာတ္ခြဲခန္းေစာ္ နံလုိ႔။

နာဂေတာင္ေပၚက ဆင္းလာတဲ့ေနာက္ လူနဲ႔ေမ်ာက္ ဆက္စပ္လုိ႔ (မ်က္ျမင္ကုိယ္ေတြ႔ပါ၊ စာအုပ္ထဲက မဟုတ္ဘူး။) ရသြားတယ္။

ဒါနဲ႔ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ငါးရာ၊ တစ္ေထာင္၊ ႏွစ္ေထာင္၊ တစ္ေသာင္း။ လူဟာ ဘာနဲ႔ တူမွာပါလိမ့္။ တူခ်င္ရာနဲ႔ တူ၊ ဒီေန႔ လူနဲ႔ေတာ့ ခြ်တ္စြတ္ မတူႏုိင္ဘူး။ ကဲ… အဲ့ဒါ အီေဗာ္လူးရွင္း မဟုတ္ရင္ ဘာလုိ႔ ေျပာၾကမလဲ။

ဒါနဲ႔ပဲ မစၥတာ ခ်ား (လ္စ္)ကုိ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ၿပီး ဘာသာေရးဖက္ကုိ ၾကည့္မိေတာ့ အဂၢညသုတ္ကုိ ဝမ္းပမ္းတသာ ေတြ႔မိတယ္။ ဘာသာေရးစာေပဆုိေတာ့ သိပၸံေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဂၢညသုတ္မွာ ေျပာတာက အစပုိင္းမွာ ကမၻာဟာ ေရနဲ႔ လႊမ္းသတဲ့။ မစၥတာဒါဝင္ေျပာတဲ့ ေရညွိေရေမွာ္ေတြနဲ႔ တစ္ေထရာတည္းပါပဲ။ (အဓိကကေတာ့ လူဟာ ဖန္ဆင္းခံ သတၱဝါမဟုတ္ ဆုိတာပါပဲ။ အဲ့ဒီကေနတဆင့္ လူ႔အဆင့္အတန္းေတြ ကြဲလာပုံကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပထားတယ္။

ဒါနဲ႔ပဲ မစၥတာဒါဝင္ကုိ ေဂါတမဗုဒၶနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးလုိက္တာပါ။ အဂၢညသုတ္နဲ႔ အီေဗာ္လူးရွင္းလည္း စိတ္ဝမ္းမကြဲၾကပါဘူး။ တစ္ထပ္တည္းလည္း မတူၾကဘူး။ တူစရာလည္း မလုိဘူး။

က်ေနာ္ထားခဲ့တဲ့ မက္ေဆ့ဂ်္က “လူဟာ ေရသတၱဝါကပဲလာလာ၊ ခ်င္ပန္ဇီကပဲ လာလာ၊ ေမ်ာက္ကပဲလာလာ (ရပ္ကြက္ထဲမွာေတာ့ ေမ်ာက္က ေပၚျပဴလာ ပုိျဖစ္တယ္ေလ) ေမ်ာက္စိတ္နဲ႔ လူမျဖစ္ရင္ ေတာ္ေသးတာပဲ။ အနည္းဆုံး အုံးသီးေတာ့ ခြဲတတ္တာေပါ့။ ဒါပါပဲ။” (ေမ်ာက္ အုံးသီးရသလုိ - လုိ႔ ေျပာစရာ မလုိေတာ့ဘူးေပါ့)

       ဒါဝင္ႀကီးကုိ ခ်စ္လြန္းလုိ႔ ေျပာမိတဲ့ဟာကုိ…။

လူေတြ လက္ခံစရာ မလုိပါဘူး။ ဘာသာေရးေတြ လက္ခံစရာလည္း မလုိပါဘူး။ အီေဗာ္လူးရွင္းက ေနရာတုိင္းမွာ ရွိပါတယ္။

       မီးေက်ာက္၊ မီးျခစ္ဗူး၊ ဂက္(စ္)မီးျခစ္၊ အႏုျမဴ။
       ေရ၊ မီး၊ မဟာဘုတ္ေလးပါး၊ အဝိနိေဗၻာဂ႐ုပ္ရွစ္ပါး၊ ဟုိက္ဒ႐ုိ အီလက္ထေရာနစ္။ (မီးမွာ ေရရွိ၊ ေရမွာ မီးရွိ)
       ေက်ာက္လက္နက္၊ ေၾကးလက္နက္၊ သံလက္နက္၊ စတီးလ္လက္နက္၊ အြန္လုိင္းလက္နက္။
       တယ္လီဖုန္း၊ ေရဒီယုိ၊ တီဗြီ၊ ကြန္ပ်ဴတာ။

က်ေနာ့္အခန္းထဲက ကြန္ပ်ဴတာက တယ္လီဖုန္းကေန ျဖစ္လာတာပါ။ ခ်င္ပန္ဇီကေန ကြန္ပ်ဴတာ ျဖစ္လာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲ…ေမ်ာက္က ဆင္းသက္လာတဲ့ လူေတြက လုပ္ထား၊ တီထြင္ထားတာပါ။

ကြန္ပ်ဴတာရဲ႕အစက ေရထုလႊမ္းမုိးထားတဲ့ ကမၻာပါ။

ၿပီးပါၿပီ။ ။



အဂၢညသုတ္ေတာ္ကိုဆက္လက္ေလ့လာလိုသူမ်ားအတြက္
အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္ ၊ ဗီြဒီယိုလက္ခ်ာ ၊ ျမန္မာဘာသာျပန္

ဇင္ေ၀ေသာ္

Photo credit to Thar Kyaw (缅甸 / Myanmar)
HPA2011 Nomination Award for Portrait & Costume (Burmese Barbarian-Naga People)

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

နားဝင္ေတာ႔ခိ်ဳပါ႐ဲ႕...သို႔ေသာ္

ဟိုအရင္က ျမန္မာျပည္မွာ ကိုယ္ထူကိုယ္ထလမ္းေတြေဖာက္ၾကတယ္၊ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ႔ကိုယ္ထူကိုယ္ထလမ္းေတြမေဖာက္ရေတာ႔ဘူး၊
ကိုယ္႔အားကို ကိုးလမ္းေတြပဲ ေဖာက္ရေတာ႔တယ္။

ျမန္မာျပည္က နာမည္ႀကီးအဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔ကိုေပးထားတဲ႔ နာမည္ေလးကလည္း ျပည္ေထာင္စု ႀကံ႕ခိုင္ေရးနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဴးေရးအသင္းတဲ႔။
ေသေသခ်ာခ်ာမသိေပမဲ႔ (ဘယ္သူေတြနဲ႔ဖြဲ႔စည္းထာတယ္ဆိုတာကို)ဆရာဝန္ေတြ၊ နာစ္ေတြ၊ ကေလးမိခင္ေတြ၊ အားကစား
ကိုယ္ကာယပညာ႐ွင္ေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတာျဖစ္မယ္လို႔ေတာ႔ နာမည္ေလးၾကည့္ ၿပီးခန္႔မွန္းရင္ မွန္လိမ္႕မယ္ထင္ပါတယ္။

အစုိးရအမည္ေတြမွရယ္လို႔ေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး။ ဟိုတုန္းကသုဘရာဇာေတြ မ႐ိွေတာ႔ဘူး၊
ကိုေက်ာ္သူတို႔ နာေရးအသင္ကေနရာယူလိုက္လို႔။

နာမည္လွလွေလးေတြကိုသေဘာက်တာ ျမန္မာေတြရယ္မွ မဟုတ္ပါဘူး။
အဂၤလိပ္ေတြ ေလဘာလုပ္ေနတုန္း စင္ကာပူက မဲန္း ပါဝါ လုပ္လိုက္တယ္။
ဒါေပမယ္႔ မဲန္းပါဝါေအာက္မွာက အလုပ္ပို ပင္ပန္းသတဲ႔။

ဒါေလးေတြကိုစဥ္းစားမိရင္း တိုင္းမ္ မဂၢဇင္းထဲက စာေရးဆရာ Otto Friendrich ႐ဲ႕"Of Words that Ravange, Pillage, Spoil" ကို
ဖတ္မိေတာ႔ သေဘာက်မိလို႔ တစ္ခ်ိဳ႕ဆြဲထုတ္လိုက္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က အဂၤလိပ္လိုမွ ပိုထိမိတာရယ္၊
သိပ္လည္းမခက္လွတာရယ္ေၾကာင္႔ မူရင္းအတိုင္းပဲထားပါတယ္။

Pennsylvania မွာၾကက္ငွက္ေရာဂါေတြျဖစ္ေတာ႔ ဖက္ဒ႐ယ္အစိုးရက"Depopulation"ဆိုတ႔စကားလုံးကိုသုံးခဲ႔တယ္။
ဒါကိုသုံးရေၾကာင္းဖက္ဒ႐ယ္အစိုးရရဲ႕ သတင္းနဲ႔ျပန္ၾကားေရးအရာရိွ David Godman က
"We used the terrible word depopulation to avoid saying slaughter." လို႔႐ွင္းျပတယ္။

တကယ္ေတာ႔ "Depopulation"ဆိုတ႔စကားက Terrible မဟုတ္ပါဘူး၊ လက္တင္ populare ကလာတာမို႔ ထူးျခားတဲ႔စကားပါ။
အဓိပၸါယ္က “to lay waste, ravage, pillage, spoil" ပါ။

Shakespeare က “Where is this viper/That depopulate cities?" လို႕သုံးၿပီး
John Milton က "depopulating all places in their way" လို႔ စစ္တပ္အင္အားကိုရည္ညႊန္းသုးစြဲခဲ႔ပါတယ္။
စကားလုံးေတြ႐ဲ႕ မူရင္းအဓိပၸါယ္တစ္ခ်ိဳ႕ေပ်ာက္ေနပါၿပီ။
Webster အဘိဓာန္မွာဆို "to reduce greatly the population of"လို႔ တစ္မ်ိဳးပဲေဖာ္ျပေတာ႔တယ္။

ေနာက္ၿပီး ေသဒဏ္စီရင္ျခင္းဆိုတာကို ဘယ္အစိုးရကမွမသုံးစြဲလိုပါဘူး။
ဂ်ာမနီက နာဇီေတြေတာင္ ဒီစကားလုးံကုိ ရေအာင္ေရွာင္ၾကတယ္။ ေထာင္သားေတြ ကြန္စန္ထေရရွင္းကမ္႔ပ္ ပို႔ရာမွာ
စာ႐ြက္ေပၚအမွာ ေရးထားက"return unwanted"လို႔ အဓိပၸါယ္ရတဲ႔ဂ်ာမန္စကားပါ။ အဓိပၸါယ္က "death"ပါဘဲ။
ဒီတာဝန္ကိုေတာ႔"special treatment"တဲ႔။ အဓိပၸါယ္က "death"ပါဘဲ။ ေသဒဏ္စီရင္ျခင္းကိုေတာ႔"the final solution"တဲ႔။
အဓိပၸါယ္လား၊ "death"ပါဘဲ။

စကားလုံးလွလွ နာဇီေတြဘယ္လုိပဲသုံးသုံးသူတို႔လုပ္ရပ္ေတြကို ဖုံးလို႔မရမွန္း လူတိုင္းေတာ႔သိတာပါဘဲ။
ဒါေပမယ္႔႔ ဒါဟာအေကာင္းဆုံးဆက္သြယ္ေရးစကားဆိုတာ အစိုးရတိုင္းလက္ခံခဲ႔ၾကရတယ္။

စစ္ပြဲေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ "Pacification" ဆိုတဲ႔ေဝါဟာရ ေရပန္စားလာခဲ႔တယ္။
("War is peace” as the Minister of truth says in 1984.) သူတို႔မွမဟုတ္ပါဘူး၊
ရိုမန္ေတြကလည္း"Where they make desert, they call it peace" တဲ႔။

ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲမွာလည္း စကားလုံးအသစ္ေတြအမ်ားႀကီးရခဲ့ျပန္ပါတယ္။
"........soldiers "wasted" the enemy; some "fragged" their officers, bombers provided "close air support"

တ႐ုတ္ပညာ႐ွင္ ကြန္ျဖဴး႐ွပ္က အစိုးရေကာင္း႐ဲ႕ အဓိကေရေသာက္ျမစ္က"precise definition"တဲ႔။
ဒါဆို ဘယ္ေလာက္ precise ကို precise လို႔ေခၚ႐ပါ႕မလဲ၊
ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ႐ဲ႕ ဖ႐ီးဒမ္းဖုိက္တာက အျခားႏိုင္ငံ႐ဲ႕ အၾကမ္းဖက္သမားဆိုေတာ့ေလ။

ေရာ္နယ္ ရီဂင္ဟာ မေကာင္းတဲ႔လုပ္႐ပ္ကို စကား လွလွသုံးတဲ႔ေနရာမွာ အလြန္ေတာ္ပါတယ္။ ဂ်င္မီ ကာတာက အီရန္ကိုဝင္တိုက္တဲ႔
ဟယ္လီေကာ္ပတာ အထမေျမာက္ခဲ႔တာကို "an incomplete success." လု႔ိသုံးခဲ႔ေလ႐ဲ႕။ ႐ီဂင္ "Peace keeper "လို႔မသုံးခင္အထိ
ဒုန္းပ်ံနဲတိုက္တာကို MX (missile experiment) လို႔ လူေတြသိထားခဲ႔ၾကတာပါ။

Grenada က်ဴးေက်ာ္စစ္ပြဲၿပီးသည္အထိ သူကိုယ္တိုင္ "invasion "လုိ႔သုံးခဲ႔တာပါ။ သတင္ေထာက္ေတြကေမးေတာ႔မွ
"your frequent use of word invasion. This was a rescue mission" လို႔လွလႇပပျပင္သုံးျပလိုက္တယ္။

Grenada စစ္ပြဲဟာစကားလုံးအသစ္အဆန္းေတြအမ်ားႀကီးေမြးထုတ္ေပးခဲ႔ပါတယ္။ Wesley L.McDonald က ေလတပ္ကေလယဥ္ေတြ
သက္ဆင္းလာထဲ႔အခါေ႐တပ္က ကၽြန္းေပၚမွာ ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာမသိခဲ႔ဘူး၊ ဒါကိုဝန္ခံဖို႔ ဝန္ေလးေေတာ႔ အံဩတႀကီးနဲ႔ဒီလုိေျပာတယ္။
"We were not micromanaging Grenada intelligencewise until about that time frame."

အစိုးရက စစ္တပ္နဲ႔ဆိုင္တဲ႔ေဝါဟာရေတြကိုသာ ဝင္ၿပီးအဆန္းထြင္တာေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး။
စီးပြားေရးကိစၥမွာလည္း ဒါမ်ိဳးေလးေတြ ထြင္တတ္ျပန္ပါတယ္။

ရီဂင္ပါဘဲ၊အခြန္ေတြေလွ်ာ႔ေကာက္မယ္လို႔ သူကိုယ္တိုင္ ေၾကျငာခဲ႔ၿပီး အခြန္တိုးေကာက္ေတာ႔မယ္လည္းဆိုေရာ "အခြန္တိုးေကာက္တယ္လို႔မေျပာပဲ
revenue enhancements."တဲ႔၊ မလွဘူးလား။ ဒီစကားလုံးကို ေ႐ြးေပးတာက Lawrence Kudlow ဆိုတ႔ဲ ဘတ္ဂ်က္ မန္းေနဂ်မင္႔က လူေလ။

ဒီအယူအဆက ျပန္႔သြားတယ္ထင္ပါ႐ဲ႕။
ဆင္း႐ဲသားေတြကို (the poor)ေခၚေဝၚတဲ႔စကားေျပာင္းသြားတယ္၊ "disadvantaged" တဲ႔။

ၿပီးေတာ႔ ဆင္း႐ဲတဲ႔ႏိုင္ငံေတြကို အစကေတာ႔ "undeveloped nations."တဲ႔၊
ေနာက္ေတာ႔ "developing nations." တဲ႔၊ ေနာက္ဆုံးမေတာ႔ "emerging nations" ပါတဲ႔။

ဘာေတြဘဲေျပာေျပာ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ႔ "nothing is certain except death and tax."ပါပဲ။
အဲ..မွားလို႔ "Depopulation နဲ႔ revenue enhancement." ပါတဲ႔။

ဇင္ေဝေသာ္

Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

မစၥတာဒါ၀င္ကိုေျပာျပခ်င္သည့္ အဂၢညသုတ္ စသည္

       ဟဲလို မစၥတာဒါဝင္ခင္ဗ်ား။
       ခင္ဗ်ားရဲ့ ကေလးဘဝက စိတ္ဝင္စားစရာမေကာင္းလွေပမယ့္ ခင္ဗ်ားရဲ့ အီေဗာ္လူရွင္းသီအိုရီကေတာ့ မ်က္ျပဴးဆန္ျပာအႏိုင္သားလားဗ်။ ထူထည္းထည္းက်မ္းစာေတြကို ပ်က္ရယ္ျပဳတာေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူးေနာ္။ ကြ်န္ေတာ္ လူႀကီးမင္းနဲ႔ နာရီဝက္ေလာက္ စကားေျပာခ်င္လို႔ပါ။

       တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ဗ်၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔လိုေနတာက အီေဗာ္လူးရွင္းလား၊ ရီေဗာ္လူးရွင္းလား တိတိက်က်မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ေဆြးေႏြးခ်င္တာကေတာ့ လူႀကီးမင္းရဲ့ အီေဗာ္လူးရွင္းအေၾကာင္းပါ။

       သတၱဝါဟာ Survival ျဖစ္ဖို႔ adaptable ျဖစ္ရမယ္လို႔ လူႀကီးမင္း ယူဆခဲ့တာမဟုတ္လား။ မွန္တာေပါ့ဗ်ာ။ အဒက္(ပ္-တ္) မလုပ္ႏိုင္တဲ့ ဒိုင္ႏိုေဆာတို႔ေတာ့ မ်ိဳးတုန္းခဲ့ရၿပီပဲေလ။ လူကေတာ့ adaptable လုပ္တဲ့ေနရာမွာ အေတာ္ဆံုးလို႔ လူႀကီးမင္းယူဆခဲ့တယ္မဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ လူထက္စြမ္းတဲ့ သတၱဝါေပၚလာၿပီ။ အဲဒါ H.I.V ဗိုင္းရပ္စ္ပိုးမႊားပဲဗ်။ ပြက္ပြက္ဆူေနတဲ့ ေရေႏြးထဲထည့္ျပဳတ္္တာေတာင္ ဒီဗိုင္းရပ္စ္က မေသဘူးဆိုပဲ။ လူကို အဲဒီေရေႏြးထဲ ထည့္ျပဳတ္လိုက္ရရင္ ဘယ္လိုေနမလဲမသိဘူးေနာ္။ ဗိုင္းရပ္စ္ဟာ ေသးမႊားသေလာက္ လူ႔ေလာကကို ၿခိမ္းေျခာက္ေနေတာ့တာပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း တစ္ခါသံုးေဆးထိုးအပ္ေတြ သံုးၾကရေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။

       ဒါေပမယ့္ မစၥတာ ခ်ား(လ္-စ္)။
       ဗုဒၶဘာသာကေတာ့ သတၱဝါတိုင္းဟာ adaptable ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုသဗ်။ ဥပမာ ငရဲျပည္ဗ်ာ။ ဒီေလာက္ပူတဲ့ အပူထဲမွာ ဒီသတၱဝါမေသပဲ ရွင္သန္ေနႏိုင္တာ အံ့ၾသစရာမေကာင္းဘူးလား။ အကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ ဒီသတၱဝါဟာမေသပဲ ဒီအပူကို က်က်နနႀကီး ခံစားေနရရွာတာေလ။

       ေနာက္ၿပီး ေလာကႏၱရိတ္ငရဲလို႔ေခၚတဲ့ အေအးငရဲ။ ေလာကႏၱရိတ္ငရဲမွာလည္း ဘယ္ေလာက္ပဲေအးေအး သတၱဝါက မေသဘူးလို႔ဆိုတယ္ဗ်။ ဒါကလည္း အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ပဲေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္၊ ဂလိုဘယ္ဟာ ဘယ္လိုပဲ ဝမ္း- ဝမ္း၊ လူသားကေတာ့ အဒက္(ပ္-တ္) လုပ္သြားလိမ့္မယ္။ H.I.V ဗိုင္းရပ္စ္ေလးေတြကလြဲရင္ လူသားလည္း စြမ္းတာပဲမဟုတ္လား။

       ဦးဒါဝင္။
       လူဆိုတာ ေမ်ာက္ကဆင္းသက္တာလို႔ ခင္ဗ်ားပဲေျပာခဲ့တာ မဟုတ္လား။ ခင္ဗ်ားက ရုပ္ဆင့္ကဲျဖစ္စဥ္ကို အဓိကထားေတာ့ ရုပ္ေျပာင္းလဲမႈကို ဦးစားေပးေျပာခဲ့တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ကိုပိုၿပီး အာရံုစိုက္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶမိန္႔တာေလးကိုလည္း နည္းနည္းလက္တို႔ခ်င္တယ္။

       ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶက “လူ႔စိတ္ဟာ မထိန္းသိမ္းရေသးရင္ ေမ်ာက္စိတ္ပဲ” တဲ့ဗ်ာ။ လူႀကီးမင္းနဲ႔ မဆင္ဘူးလား။ လူႀကီးမင္းက အျပင္ပံုသ႑ာန္ကိုေျပာၿပီး ဗုဒၶက အဇၥ်တၱကို သဗၺညဳ မိုက္ကရိုစကုပ္နဲ႔ၾကည့္ၿပီးေျပာခဲ့တာေလ။ စိတ္မပ်က္ပါနဲ႔ဗ်ာ။ လူႀကီးမင္းရဲ့ အီေဗာ္လူးရွင္းဝါဒကို ဗုဒၶဘာသာက သိုသိုသိပ္သိပ္ လက္ခုပ္တီးေနပါတယ္။

       ေနာက္ၿပီးရွိေသးတယ္ မစၥတာဒါဝင္။
       လူ႔ျပည္ကိုဆင္းၿပီး ဘုရားျဖစ္ဖို႔ နတ္ျဗဟၼာေတြေတာင္းပန္ေတာ့ ဘုရားအေလာင္းနတ္သားက တုသိတာကေန ၾကည့္ျခင္းႀကီးငါးပါး- အဲေလ ခင္ဗ်ားသိတဲ့ ဘာသာစကားနဲ႔ဆိုရင္ Five Observations လုပ္ခဲ့တယ္လုို႔ဆိုတယ္ဗ်။ အဲဒီငါးပါးထဲမွာ နံပါတ္တစ္က ကာလဆိုတဲ့ အခ်ိန္(သို႔) proper ျဖစ္တဲ့ Time (or) occasion ကို ၾကည့္တာေလဗ်ာ။

       လူဆိုတဲ့သတၱဝါဟာ ကမၻာဦးကတည္းက အသိဥာဏ္ျမင့္မားခဲ့တယ္ဆိုရင္ ဒါေတြ ၾကည့္ေနစရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ႀကိဳက္တဲ့အခ်ိန္ ဘုရားေကာက္ပြင့္လို႔ရတာပဲ။ ဒီလိုမဟုတ္ဘူးေလ၊ ဘုရားပြင့္တယ္ဆိုတာ တရားေဟာဖို႔ကိုး။ တရားေဟာဖို႔ ပရိသတ္လိုတယ္။ဒီပရိသတ္ကလည္း ဘုရားေဟာမယ့္တရားကို နားလည္ႏိုင္ေလာက္မယ့္ အသိဥာဏ္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ ရွိမွကိုးဗ်။ ဒါက ကြ်န္ေတာ္မွတ္သားရဖူးတဲ့ ဆရာႀကီး ဦးေ႒းေအာင္ရဲ့ လက္ခ်ာပါ။ ကာလ ဆိုတာကိုၾကည့္ရင္ လူသားရဲ့အသိဥာဏ္ ဖြံ႕ၿဖိဳးလာမႈမွာလည္း ေျပာင္းလဲျဖစ္စဥ္ရွိတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေျပာတာပါ၊ စိတ္မပ်က္ပါနဲ႔လုို႔။

       ခင္ဗ်ားတို႔အေနာက္ကလာတဲ့ အသံကို ဘာသာမျပန္ပဲ ကမ္းလိုက္ခ်င္ပါေသးတယ္ မစၥတာ ဒါဝင္။
       “ To the theistic religions which teach that humans are a special Creation of God, the idea that humans could have evolved from lower animals is deeply offensive. Buddhists have always believed that animals are worthy of love and respect, that humans can even sometimes be reborn as animals or animals as humans and therefore they are quite comfortable with the concept of evolution.” ( Pg 88, A Guide To Buddhism A to Z)

       ဒါ့ေၾကာင့္ေျပာတာပါ၊ ဒီအီေဗာ္လူးရွင္းသီအိုရီက ကြ်န္ေတာ္တို႔ဗုဒၶဘာသာအတြက္ သိပ္ထူးဆန္းလွတာေတာ့ မဟုတ္လွပါဘူး။ အဓိက ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ့ အဂၢညသုတ္အေၾကာင္းပါ။

       ဒီဃနိကာယ္၊ အဂၢညသုတ္မွာ မိန္႔တာက- အစကနဦးမွာ ဒီကမၻာႀကီးဟာ ေရနဲ႔ဖံုးလႊမ္းေနပါသတဲ့။ အဲဒီေနာက္ ေရမ်က္ႏွာျပင္ေပၚရွိတဲ့ ေရညွိေရေမွာ္ေတြကေန သက္ရွိသတၱဝါလို႔ယူဆရတဲ့ သတၱဝါေလးေတြ စတင္ရွင္သန္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ သတၱဝါေတြရဲ့ပံုစံေတြ တစ္ဆင့္ခ်င္းေျပာင္းလဲတည္ရွိလာတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ သတၱဝါရယ္လို႔ တိတိက်က်ေျပာလို႔ရေလာက္ေအာင္ ဘယ္ေလာက္အခ်ိန္ၾကာသလဲဆိုတာ ေျပာလို႔ကိုမရဘူး။ ဘုရားရွင္ကလည္း ကာလအပိုင္းအျခားကို ေဟာျပေတာ္မမူခဲ့ဘူး။ လူႀကီးမင္းတို႔ေျပာသလို ႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာၾကာတယ္ဆိုလည္း ဗုဒၶဘာသာကေတာ့ ဘာမွဝင္ၿပီး က႑ေကာဇလုပ္ေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လက္ခံပါတယ္။

       အဲ မစၥတာဒါဝင္ စိတ္ဝင္စားမယ္ဆိုရင္ အဲဒီ အဂၢညသုတ္(On knowledge of Beginnings)ကို ပါဠိတက္(စ္) ဆိုဆိုက္ရတီးက ဘာသာျပန္ထားတာရွိပါတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီဃနိကယ္၊ ပါထိကဝဂ္၊ စတုတၳေျမာက္ သုတၱန္ပါ။
       အဲဒီသုတ္ရဲ့ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကေတာ့-

       “Agganna Sutta: On Knowledge of Beginnings. A somewhat similar fable, this time addressed to the Brahmins whose pretentions the Buddha refutes. There is no different between Brahmins and others if they behave badly. A somewhat fanciful account of the origin of castes is given. ”

       ဒါပါပဲဗ်ာ။
       လူဟာ ေမ်ာက္ကဆင္းသက္လာတာပဲေျပာေျပာ၊ ဆိတ္ကဆင္းသက္လာတာပဲဆိုဆို ဗုဒၶဘာသာကေတာ့ ေမ်ာက္စိတ္နဲ႔ လူျဖစ္မေနဖို႔ပဲ အေရးႀကီးေၾကာင္း မွာတမ္းထားခဲ့ေလရဲ့။
       ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မစၥတာ ခ်ားစ္ ဒါဝင္။ နားပါရေစေတာ့၊ ေမ်ာက္စိတ္နဲ႔ လူမျဖစ္ဖို႔ လုပ္စရာေတြက်န္ေနေသးလို႔ပါဗ်ာ။

ဗလဝ ေမတၱာ စိေတၱန။
ေမတၱာမ်ားစြာျဖင့္-
ဇင္ေ၀ေသာ္
(28- Jan- 2012)

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ရယ္စ႐ာျဖစ္ေနတဲ႔ ကမၻာေက်ာ္စြပ္စြဲမႈမ်ား

၁။ ဆြာမိႀကီး ဝိေဝကာနႏၵ
နံပတ္တစ္ကေတာ႔ ဆြာမိႀကီး ဝိေဝကာနႏၵပါ။ သူက ဗုဒၶဘာသာရဟန္းေတြနဲ႔     စေကာလားေတြက ျဗဟၼဏဝါဒကုိ တိုက္ခိုက္ၾကတယ္၊ မႏိုင္ေတာ႔ ဗုဒၶရဲ႕ေဒသနာေတာ္ေတြကို အိႏၵိယထဲကေန အၿပီးအပိုင္ ခိုးယူသြားၾကတယ္ တဲ႔။ ဗုဒၶရဲ႕ေဒသနာေတာ္ေတြဟာ ခိုးယူထြက္ေျပးျခင္းခံလိုက္ရတာလား၊ ေမာင္းထုတ္တာကိုခံလိုက္ရတာလား ဆိုတာပညာရွင္ေတြစကားဆိုဖို႔ပဲ ခ်န္ထားခဲ႔ပါရေစေတာ႔။ ဗုဒၶရဲ႔ေဒသနာေတြဟာ ေကာ္မာရွယ္လိုက္ဇ္ ထားတာမဟုတ္သလို ေကာ္ပီ႐ိုက္ ကိစၥလည္း မရွိဘူး။ ဒီေတာ႔ ႀကိဳက္သူယူသုံးလိုက္ၾကတာပါ။ႏွီးေႏွာလို႔မရတဲ႔ အယူအဆေတြမို႔ အျမစ္ျပတ္ေအာင္အသတ္ခံလိုက္ရေပမယ္႔ မေသႏိုင္တဲ႔ ဗုဒၶဘာသာက အျခားကမၻာ႔ အစိတ္အပိုင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မွန္မွန္ အျမစ္ေတြတြယ္ေနေတာ႔ ဟိႏၵဴေျမေပၚကလြဲရင္ အျမစ္မတြယ္တတ္တဲ႔  ျဗဟၼဏဝါဒ နည္းနည္းနယ္က်ဥ္းသလိုျဖစ္သြားတာေနမွာပါ။ ဘာပဲေျပာေျပာ  အိႏၵိယပိုင္ ဗုဒၶရဲ႕ေဒသနာေတာ္ေတြကို ႏိုင္ငံျခားသားဗုဒၶဘာသာရဟန္းေတြက ခိုးယူသြားၾကတယ္ ဆိုတာကေတာ႔ ၿပဳံးခ်င္စရာေလးပါ။ အႀကီးက်ယ္ ခိုးယူသူေတြက ဆာ အက္ဒြင္အာႏိုးတို႔၊ အိုင္းစတိုင္းတို႔ ပါ။သူတို႔ေၾကာင္႔ ႔႐ြာအေနာက္ျခမ္းကလူေတြ ဗုဒၶဘာသာ ကိုေတြ႔သြားတာပါ။ အာရွတိုက္ရဲ႕သူခိုးႀကီးကေတာ႔ သိရိဓမၼာေသာက မင္းႀကီးေပါ႔။ သူ႕ေၾကာင္႔ ကိုးတိုင္း ကိုးဌာနကို  ဗုဒၶဘာသာလြင္႔သြားရတာမဟုတ္လား။
ဆြာမိႀကီးမမီလုိက္လို႔၊ျဗဟၼဏဝါဒေတြရဲ႕ ႏွလုံးသည္းပြတ္ျဖစ္တဲ႔ ေယာဂက်င္႔စဥ္ဟာ ၂၁ ရာစုလည္းေရာက္ေရာ ဆရာေတြအခ်ိဳ႕က အျဖဴေတြနဲ႔ တ႐ုတ္ေတြ၊သူတို႔ဆီကေနတစ္ခ်ိဳ႕ အိႏၵီယန္းေတြ ေယာဂျပန္သင္ယူေနၾကေလရဲ႕။

၂။Sir Dave Richards

ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ႔ Sir Dave Richards ဆိုတဲ႔ ပရီမီးယားလိဂ္ ဘုတ္အဖြဲ႔ ဥကၠ႒၊FA အဖြဲ႔ဝင္ပါ။သူကလည္း ႏိုင္ငံျခားသားေတြက သူတို႔ပိုင္ ေဘာလုးံကစားျခင္းအတတ္ပညာကို မားသား လန္ဒ္ ကေန ခိုးယူသြားၾကတယ္ တဲ႔။ျဖစ္ပုံက အထက္ကနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ပဲ။အဂၤလိပ္ အမ်ိဳးသားအသင္းက ကန္လိုက္ရင္ အေႏွးနဲ႔အျမန္ ႐ွဳံးေတာ႔တာဘဲ။အခိုးခံလိုက္ရလို႔ေနမွာေပါ႔။သူမွစကားမဆုံးေသဘူး တ႐ုတ္ကလည္း ေဘာလုံးကစားျခင္းကို စတင္ေတြ႔ရွိတာက တ႐ုတ္၊အဂၤလိပ္ မဟုတ္ တဲ႔။လုပ္ခ်ပါေလေရာ။တ႐ုတ္အဆိုအရ အဂၤလိပ္ ေတြ ေဘာလုံးသူခိုးျဖစ္ရျပန္ေ႐ာ။သူတို႔လုေနတာနဲ႔ပဲ ႐ြာက ကေလးေတြေဘာလုးံမ႐ွိလို႔မကန္ရ႐ွာေတာ႔ဘူး။ေလာေလာဆယ္ အဂၤလိပ္ တို႔ ကမၻာ႔ဖလား၊ဥေရာပဖလားကိုခိုးသြားတာက ႏြာ႐ိုင္းသတ္သမားစပိန္ေတြ။
ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး။သူခိုးမယိုးတတ္ရင္ ရီရတယ္လို႔ စဥ္းစားမိလို႔ပါ။

ဇင္ေဝေသာ္

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more