ေပါက္ပန္းတစ္ပြင္႔သို႔ လြမ္းခ်င္း


မင္း သိသားပဲ
၁၉၈၀ ေတြမွာေပါ႔
မိုးေခါင္တဲ႔ေမၿမိဳ႕အေၾကာင္း
အပတ္တကုတ္ ႀကိဳးစားရင္ခုန္ေနရခ်ိန္
ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း ပန္းခရမ္းျပာက
ငါတို႔ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆြဲေခၚသြားျပန္တယ္။

အဲဒီေနာက္ ကႏၲာရလမင္းတဲ႔
အသုံးမက်တဲ႔ ႏွင္းဆီတဲ႔
သူရဲႀကီးတစ္ေကာင္ ခုန္ဆင္းလာခဲ႔ျပန္ေရာ။

ေတာ္ပါေသးရဲ႕
ေမွာ္ဆရာလူငယ္က
ေက်ာက္ထြင္းရာဇဝင္ေတြနဲ႔
ကိုယ္႔ေသတြင္းကိုယ္ အတူးခိုင္းၿပီး ငါတို႔ကို ျမႇဳပ္ေပးသြားလို႔။



picture source

မာၿပီးရင္းမာလာတဲ႔အသည္းနဲ
နာၿပီးရင္းနာေနရတဲ႔ အမည္းက
ဟန္တင္တန္ကို လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လိုက္ရျပန္ေရာေလ
ခြင္႔လႊတ္ေတာ႔ သူငယ္ခ်င္း။

တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ႔
ျမက္ခင္းစိမ္းနဲ႔ တဲေလးေအာက္မွာ
ငါ ကဗ်ာေရးခ်င္ေသးတယ္
မင္း ဂစ္တာလက္ကြက္ေတြ မေမ႔ေစနဲ႔။


ဇင္ေဝေသာ္

Post a Comment