ေရွးသေရာအခါ ၂၁ ရာစုခန္႔က လူတစ္ေယာက္မွာ တစ္ေန႔လ်င္ ေရႊဥတစ္လုံး ဥေပးေသာ ဘဲငန္းႀကီးတစ္ေကာင္ ရွိေလသည္။ တစ္ေန႔လ်င္ ေရႊဥတစ္လုံးသာ ဥေနျခင္း အေပၚ အားမလိုအားမရျဖစ္ျခင္း၊ ဝမ္းဗိုက္ထဲမွာ ေရႊဥမ်ားစြာရွိေနမည္ ထင္ျခင္းေၾကာင္႔ ထိုဘဲငန္းႀကီးကိုသတ္၊ ရင္ဘတ္မွ ခြဲခ်လိုက္ရာ ဘာေရႊဥမွ မေတြ႔ဘဲ ဘဲေခ်းေတြသာေတြ႔ရေလ၏။ထိုအခါ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ႏွင္႔ျပည့္စုံေသာ ၎ပညာရွိႀကီးက
"ကံေကာင္းေလစြ၊ မစူးစမ္းဘဲ ဘဲငန္းႀကီးကိုအသက္ရွင္လ်က္ဆက္ထားလ်င္ အစာကုန္တာပဲ ရွိေခ်မည္၊ သူ႔ ဝမ္းဗိုက္ထဲမွာ ေနာက္ထပ္ဥစရာ ဘာေရႊဥမွ မရွိေတာ႔"
ဟု ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ဥဒါန္းဆိုေလ၏။
Post a Comment