ဆူးၾကားထဲက ဘူးသီးႀကီးမ်ား


သူတို႔က လက္ရွိသံအရာရွိေတြပါပဲ။ ဝါရွင္တန္ ျမန္မာသံရုံးက ထုတ္ျပန္တဲ႔ စာဟာ အမွန္ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ကေပါက္တိကေပါက္ခ်ာ ေရြးေကာ္၊ ရွင္းလင္းျပတ္သားမႈ မရွိလွတဲ႔ လမ္းညႊန္ခ်က္၊ အကန္႔အသတ္နဲ႔ေပးထားတဲ႔ လုပ္ပိုင္ခြင္႔က တစ္ဖက္။
ေစာင္႔ၾကည့္ေနတဲ႔ ကမၻာ၊ ႏိုးထေနတဲ႔ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာလူထု၊ တံေတြး ခိုးေထြးရင္ေတာင္ မလြတ္တဲ႔ ၂၁ ရာစု မီဒီယာက တစ္ဖက္။
သူတို႔ ဒုကၡ အႀကီးအက်ယ္ ေရာက္ေနၾကတယ္လို႔ ယူဆရတယ္။
ကမၻာ႔လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကေရစီၿမိဳ႕ေတာ္၊ ဝါရွင္က သံအမတ္အေနနဲ႔ ေရငုံႏႈတ္ ပိတ္ လုပ္ေနလို႔ လုံးဝ မရေတာ႔ဘူး။




တခ်ိဳ႕ကထင္မယ္၊ သူက သံအမတ္ပဲ၊ သူလုပ္ေပးရင္ရတာပဲ လို႔။ တကယ္က အဲသလို မဟုတ္ႏိုင္ဘူး။ သူတို႔လည္း သနားစရာ၊ ေရဗူးေပါက္ နဲ႔ ေရခတ္ေနၾကရရွာတာ။ ဒါက လူသားဆန္ဆန္ နားလည္ေပးမႈ။
ဒါေပမဲ႔ အေလ်ွာ႔ေတာ႔ လုံးဝမေပးသင္႔ဘူး။ သူတို႔ကို ရသေလာက္ မူလီၾကပ္ရမယ္။ ၿပီးၿပီးေရာ လုပ္လိုက္ရင္ သူတို႔ သက္သာသြားမယ္၊ သမိုင္းနာၿပီး က်န္ရစ္မယ္။ အဃာတ မထားရ၊ ျပတ္ျပတ္ေတာ႔လုပ္ရမယ္။

လူသားဆန္ဆန္ နားလည္ေပးမႈက ဟ်ဴမင္းနတီ၊
ကိုယ္လုပ္ရမယ္႔အလုပ္ကို လုပ္တာက ဂ်ဴတီ။
ဒီေနရာမွာ ဂ်ဴတီကို ေရွ႕တန္းတင္သင္႔တယ္။

(ဒီမွာ လူကိုယ္တိုင္ သက္ေသအထိ လိုက္မယ္ဆိုတဲ႔ ကိုယ္ေတြ႔ႀကံဳလိုက္ရတဲ႔ ငမႈံေတြ၊ ေဒၚမႈံေတြရွိလို႔ ဒီစာမ်ိဳး ေရးရျခင္းပါ။)


ဇင္ေဝေသာ္

Post a Comment