အေဖ(သို႔)က်ဳႏ္ုပ္ဘဝ၏ အာခီတက္


ဘဝခရီးအတြက္ အေမာခဏေျဖရင္း အေဖ႔ေက်းဇူးကို ခပ္ဖြဖြနမ္းရွိဳက္မိပါတယ္။ ဒီစာဟာ ကိုယ္ရည္ေသြးမဟုတ္တဲ႔ အေဖရည္ေသြး မွတ္တမ္းတိုတစ္ပုဒ္ပါ။
"မင္းဆရာ ဦးျမေအာင္နဲ႔ေတြ႔႔ေတာ႔ မင္းကို ေက်ာင္းဆက္ထား၊ မထားေမးေနေသးတယ္ကြ၊ မထားႏိုင္ဘူးဆိုေတာ႔ သူလည္း စိတ္မေကာင္းရွာ ဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ငါၾကားရတဲ႔သတင္းတစ္ပုဒ္က မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီးက ရန္ကုန္နဲ႔ မႏၱေလးမွာ သာသနာ႔တကၠသိုလ္ ႀကီးေတြ တည္ေထာင္ဖို႔လုပ္ေနတယ္တဲ႔ကြ။ ဓမၼာစရိယၿပီးရင္ အဲဒီတကၠသိုလ္ႀကီးေတြကို တက္လို႔ရမယ္။ မင္း ကိုရင္ဝတ္၊ ဓမၼာစရိယၿပီးေအာင္ အျမန္လုပ္ၿပီး အဲဒီ႔ တကၠသိုလ္ႀကီးေတြ တက္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေပါ႔။ အေဖတို႔က လူတကၠသိုလ္ မပို႔ႏိုင္ေတာင္ ဘုန္းႀကီးတကၠသိုလ္ တက္ႏိုင္ေအာင္ေတာ႔ ေထာက္ပံ႔ေပးႏိုင္မွာပါ။ သာသနာ႔တကၠသိုလ္တက္ရရင္ လူတကၠသိုလ္ထက္ေတာင္ ေကာင္းေသးတယ္။ မင္း ကိုရင္ ဝတ္မလား"
"ဒါဆို ေတာင္သူက ဘယ္သူ ဦးစီးလုပ္မွာလဲ"
"မပူပါနဲ႔ကြာ၊ မင္းအမေတြ၊ ေယာက္ဖေတြလည္းရွိေနတာပဲ"
"သားမက္က သားေတာ႔မဟုတ္ဘူးေနာ္ အေဖ"
"အေဖလည္း လုပ္ႏိုင္ပါေသးတယ္၊ မင္းဘာသာ မင္း စဥ္းစား။ ကိုရင္ ဝတ္မယ္ ဆိုရင္ ဒီဝါဆိုအမီ ဘူးကိုင္းဘုန္းႀကီး(ေျမာင္နယ္၊ ဘူးကိုင္းရြာ၊ ေဗာဓိေက်ာင္း)ဆီ ငါလိုက္ပိုေပးမယ္။
**************************************************************************

ဒီလိုနဲ႔ သံသာရ ဝ႗ဒုကၡေတာဆိုတာ ဘာမွန္းမသိ၊ သီဟနာဒျဖစ္လာမည္႔ ၁၆ ႏွစ္သားလူငယ္သည္ ဓမၼာစရိယေအာင္ျမင္ေရး၊ သာသနာ႔တကၠသိုလ္ တက္ေရာက္ေရးအတြက္ ထြန္တုံးေပၚမွဆင္းကာ ဝါဆိုလျပည့္ ည ကိုးနာရီမွာ သာမေဏတစ္ပါးျဖစ္သြားေတာ႔သည္။
****************************************************************************

အရာခပ္သိမ္းေျပာင္းလဲသြားသည္က ရဟန္းတစ္ဝါအရမွာ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုစဥ္ မႏၱေလးၿမိဳ႕၊ မိုးေကာင္းတိုက္၊ ေဒးဝန္းဆရာေတာ္ႀကီးထံ ေရာက္ရွိေနပါၿပီ၊ ဓမၼာစရိယ သုံးက်မ္းစလုံး အၿပီး၊ အနည္းဆုံး ႏွစ္က်မ္းေတာ႔ၿပီးမယ္လို႔ ထင္ ထားခဲ႔ေသာ္လည္း ပါရာဇိကဏ္ တစ္က်မ္းသာေအာင္ခဲ႔သည္။ သို႔ေသာ္ အခက္ဆုံးလို႔ယူဆရသည့္ ပါရာဇိကဏ္ၿပီးသြားသည့္အတြက္ က်န္ႏွစ္က်မ္းက သက္ေတာင္႔သက္သာၿပီးႏိုင္သည့္သေဘာ ရွိသြားခဲ႔သည္။ ထိုအခါ တိပိဋက ဓရ ေရြးခ်ယ္ေရး ဥကၠ႒ျဖစ္ေနဆဲျဖစ္သည့္ ေဒးဝန္းဆရာေတာ္ႀကီးက ဝါတြင္းမွာ နိကာယ္က်က္ဖို႔ ဩဝါဒေခၽြလာသျဖင္႔ ပါရာဇိကဏ္ပါဠိေတာ္ကိုက်က္၊ မနက္တိုင္း ဆရာေတာ္ႀကီးဆီ စာျပန္ရပါသည္။
တကယ္႔ ပါဠိေတာ္ႀကီးေတြကိုက်က္မွ မိမိဉာဏ္ မစြံလွေၾကာင္း သိရသည္။ ထိုစဥ္ စစ္ကိုင္း၊ သုေဗာဓာရုံေန(ယခု ပါခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိဝံသ၏ မိခင္တပ္ရင္းေက်ာင္းတိုက္) သူငယ္ခ်င္းက တစ္ေန႔ကို စာမ်က္ႏွာ ၂၀ ခန္႔ က်က္ႏိုင္သည္။ မိမိဉာဏ္က တစ္ေန႔ ၁၀ မ်က္ႏွာမ်ွသာရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ဆရာေတာ္ႀကီးက ေက်နပ္ပါသည္။ ၂ လဆိုရင္ ပါရာဇိကဏ္ကုန္မယ္၊ ေနာက္ႏွစ္ လ ပါစိတ္ကိုဆက္က်က္၊ ဥဘေတာဝိဘင္း ဝင္ျပန္၊ သုံးလေလာက္အလိုမွာ ဓမၼာစရိယျပန္ကိုင္ဖို႔ အခ်ိန္ အၾကမ္းဆြဲေပးသည္။
**********************************************************************

ပါရာဇိကဏ္ က်က္လို႔ ကုန္ခါနီးမွာ မေမ်ွာ္လင္႔ဘဲ အေဖဆုံးပါးသြားခဲ႔ရပါသည္။ တစ္ေနရာဆီမို႔ အေဖ႔ဆီက ေနာက္ဆုံး အမွာစကားလည္း မၾကားလိုက္ရပါ။ ထို႔ေၾကာင္႔ အေဖ႔ ဈာပနအၿပီး တစ္ခ်ိန္ကအေဖျဖစ္ေစခ်င္သည္႔ သာသနာ႔ တကၠသိုလ္ကို တက္ဖို႔ပဲ ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါသည္။ တကၠသိုလ္ပညာေရးကို အထင္မႀကီးသည့္ ဆရာေတာ္ႀကီးက အႀကီးအက်ယ္ဆူပါသည္။ သို႔ေသာ္ အေဖ႔ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းလိုတာရယ္(ဆရာေတာ္ႀကီးမွာ အျခား တပည့္ေတြရွိေသာ္လည္း ဒီ အေဖကေတာ႔ ဒီသားတစ္ေယာက္သာ ရွိသည့္ အတြက္ အေဖ႔ဖက္ကို ေရြးခဲ႔ပါသည္)၊ ထိုစဥ္ ဓမၼာစရိယၿပီးရန္မလို အႀကီးတန္းၿပီးရင္ဘဲ တကၠသိုလ္တက္လို႔ရတာရယ္ေၾကာင္႔ ထိိုႏွစ္ သတင္းကၽြတ္တာနဲ႔ တကၠသိုလ္ဝင္ခြင္႔ေျဖလိုက္ပါေတာ႔သည္။
*************************************************************************

ေနခဲ႔ေတာ ပါရာဇိကဏ္၊ ပါစိတ္။ ေျပးဖက္လိုက္သည့္ ေအ၊ ဘီ၊ စီ။
"မင္း သာသနာ႔တကၠသိုလ္ထဲေရာက္သြားရင္ ငါတို႔ သင္မေပးလိုက္ႏိုင္တဲ႔ အဂၤလိပ္စာေတြ သင္ရမွာ၊ အဂၤလိပ္စာ တတ္သင္႔တယ္ကြ"

အတတ္ႀကီးမဟုတ္ေသးေပမဲ႔(ဘယ္ေတာ႔မွလည္း တတ္မွာမဟုတ္) အေဖ႔ရဲ႕ လမ္းျပေျမပုံအတိုင္းလိုက္ေနႏိုင္တယ္ဆိုတဲ႔ အသိ။

သာမန္ထက္လုံးဝ မပိုတဲ႔ သားတစ္ေယာက္ဟာ ေခါင္းေပါင္းစျဖဴျဖဴနဲ႔ သူ႔အေဖရဲ႕ လမ္းျပမႈမရွိဘဲ ဘာမွျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာလြန္းလို႔ ေရာက္ တဲေနရာမွာ ခဏရပ္။
အေဖ႔ေက်းဇူးကို ခပ္ဖြဖြ ေျပးဖက္ရင္း အနားယူ ခိုးနားေနမိပါသည္။
အေဖ႔ အရိပ္သည္ ေအးျမဆဲ။
အေဖ႔စကားေတြသည္ ပူေႏြးဆဲ။
(posted on 28/09/2014 08:36)

အုတ္ဂူေတြ မရွိေပမဲ႔စာအုပ္ေတြ ရွိေနေစရပါမယ္အေဖ။ ။


 

Post a Comment