တစ္
၁၉၉၄ ၁၉၉၅ ၀န္းက်င္က ျဖစ္မည္ထင္ပါသည္။ ထိုကာလေတြတုန္းက ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ရဟန္းငယ္ အုပ္စုေလးထဲမွာ တာရာမင္းေ၀ႏွင့္ ေလးျဖဴတို႔ကလည္း သင္ခန္းစာမ်ားလို ထူထူထဲထဲ လြမ္းမိုးမႈ ရွိခဲ့သည္။ တစ္ညေနမွာေတာ့ (ညေနဟုထင္သည္) စိတ္ထဲမွာပဲ ညည္းလိုက္မိသည္ထင္သည့္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ပါးစပ္းထဲမွ ထြက္က်သြားခဲ့သည္။"ဘ၀အသစ္တစ္ခု ရွိေနတယ္. လ်ွိဳ႕၀ွက္ခ်က္တို႔ ဆန္းၾကယ္တယ္
အတိအက် မသိႏိုင္လည္း ရည္ရြယ္ရာသို႔ ေရာက္ႏိုင္တယ္"
ထို႔ေနာက္ ရွက္ႏိုးစြာ ေဘးဘီလွည့္ၾကည့္
မည္သူမွေတာ့ မရွိ။ ေတာ္ေသးသည္။ ဘယ္သူမွ မၾကားလိုက္မိဘူး ထင္ေသာ္လည္း အနည္းဆုံး ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ၾကားသြားခဲ့သည္။
သူတို႔က ေမာ္ဒန္ႏွင့္ သက်။
ႏွစ္
အၿမဲလိုလို ဘုရားရွိခိုးေနာက္က်သူအတြက္ ထိုေန႔ကလည္း ေစာမေရာက္ခဲ့ပါ။ ေနာက္က်ေနသျဖင့္ ခပ္သုတ္သုတ္ ခန္းမထဲအ၀င္ ေရွ႕တည့္တည့္မွာထိုင္ၿပီး ေဒသနာၾကားေနသည့္ ရဟန္းႏွစ္ပါးကို ေတြ႕ရသျဖင့္ အံ့ၾသတႀကီး လွည့္ၾကည့္ ရပ္ၾကည့္ခဲ့ရေသးသည္။သူတို႔ ေဒသနာၾကားေနသည့္ ဘာသာစကားက အဂၤလိပ္လို။
သူတို႔ႏွစ္ပါးကလည္း သက်ႏွင့္ ေမာ္ဒန္
သုံး
ထို႔ေနာက္ သူနဲ႔ မဟာသႏၱိသုခမွာအိန္ဒိယမွာ
စကၤာပူမွာ
ယေန႔ သူ႔ပါဠိေကာလိပ္မွာ
ကၽြႏ္ုပ္သိခဲ့သည့္ ေမာ္ဒန္က ယေန႔ ဓမၼဂဂၤါ ျဖစ္ေနပါၿပီ။
သီဟနာဒ
Post a Comment