လြန္ခဲ႔ေသာ ေျခာက္လခန္႔က ၿခံအလုပ္သမားႏွင္႔အတူ ဤသေဘၤာပင္ေလးကို စိုက္ပ်ိုးခဲ႔ပါသည္။ ထိုေနရာမွာ အရင္က တံတိုင္းကာရံသည့္ သေဘာျဖင္႔ စိုက္ထားသည့္ ဂ်င္းအႏြယ္ဝင္အပင္မ်ား ရွိခဲ႔ဖူးသည္။ ဘာပင္ေခၚသလဲ မသိပါ၊ သိသည္က စိုက္လိုက္မိလ်ွင္ အျမစ္ျပတ္ေအာင္သတ္ဖို႔ အလြန္ခက္ခဲေသာ အပင္ျဖစ္သည္ဆိုတာပဲ ျဖစ္ပါသည္။
ထို အပင္မ်ားမရွိေတာ႔ေသာ္လည္း သူတို႔အျမစ္မ်ားက ရွိေနဆဲပင္။ ဆိုလိုသည္ မွာ စိုက္သာစိုက္ခဲ႔ရေသာ္လည္း သေဘၤာပင္ေလးႏွင္႔ ပတ္သက္သည့္ ေမ်ွာ္ လင္႔ခ်က္ ႀကီးႀကီးမားမား က်ေနာ္႔ဆီမွာ မရွိဆိုတာသာျဖစ္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ ေျမကိုအနည္းငယ္ ျပင္ၿပီးမွ စိုက္ပ်ိဳးျခင္းျဖစ္သျဖင္႔ တစ္လႏွစ္လ အတြင္းေလာက္မွာေတာ႔ အရြက္တဖားဖား၊ လက္တံ တကားကားနဲ႔ တက္ လာခဲ႔သည္။ ထိုအခါ သီးမ်ားသီးေလဦးမလားဟု သေဘၤာပင္ေလးအေပၚ ေမ်ွာ္ လင္႔ခ်က္ျပန္ထားလာမိသည္။
သို႔ေသာ္ တစ္လႏွစ္လလြန္သည့္အခါမွာေတာ႔ အလြန္ခက္မာလွသည့္ ဂ်င္းရိုင္းအျမစ္ဒဏ္ကို သူ ခံရရွာေတာ႔သည္။ က်ေနာ္တို႔ ေျမဩဇာေကၽြးလ်င္ ဂ်င္းရိုင္းျမစ္ေတြက စားသုံးသြားသည္၊ ေရေလာင္းလ်င္လည္း ဂ်င္းရိုင္းျမစ္ေတြ က ေသာက္သုံးသြားသည္။ သို႔ျဖင္႔ ယခုပုံအတိုင္း ျဖစ္ေနရွာေတာ႔သည္။
တစ္ေန႔က ၿခံအလုပ္သမား ေဂါဝိႏၵက
"ခုတ္ပစ္ရေအာင္လား၊ သီးမွာ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး" ဟု ဆိုလာသည္။
"မခုတ္ပါနဲ႔၊ သူစြမ္းသေရြ႕ ရွင္ေနပါေစ၊ ဒါေပမဲ႔ ဂ်င္းရိုင္းျမစ္ေတြရဲ႕ဒဏ္ကို သူ ၾကာၾကာခံႏိုင္မွာေတာ႔မဟုတ္ဘူး" ဟု ျပန္ေျပာမိပါသည္။
အမွန္မူ ဂ်င္းရိုင္းျမစ္မ်ားရွိသည့္ေနရာမွာ သူတို႔ထက္ စြမ္းအားေကာင္းသည့္ အုန္းပင္လိုမ်ိဳး စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္မွ ရွင္သန္ သီးပြင္႔ႏိုင္ေပမည္။
ဤ သေဘၤာပင္ေလးက သီးပြင္႔လာေလဦးမလားဆိုသည့္ သံသယဆန္ ဆန္ေမ်ွာ္လင္႔ခ်က္ ယခု က်ေနာ္႔ဆီမွာ မရွိေတာ႔ပါ။
ကိုယ္က်င္႔တရား ပ်က္မႈ၊ အတၱထူေျပာမႈႏွင္႔ ငေတမာၿပီးေရာ စိတ္ဓာတ္တို႔သည္ ဂ်င္းရိုင္းျမစ္မ်ားႏွင္႔ တူသည္ဟု မေန႔က စာတစ္ပုဒ္ထဲမွာ
ဖတ္လိုက္ရသည္................................။
Post a Comment